De doop: volwassendoop of kinderdoop

[Wilsophie]

Bij mij in de gemeente worden de babies aan de gemeente voorgesteld, en vervolgens wordt er voor hen gebeden. Aansluitend wordt er voor de ouders gebeden, voor wijsheid en Gods bijstand bij het opvoeden. Daarna zingen we ze altijd een lied toe.
Mooie gewoonte, maar beslist geen 'must'. Er wordt ook altijd bij gezegd dat het geen vervanging voor de kinderdoop is en geen Bijbelse opdracht.

Prima! Mijn zegen hebben ze!

[Boaz]

@marin: En als de kinderen geheiligd zijn in de ouders, waarom dan niet het teken en zegel daarvan ontvangen? En is opdragen op de bijbel gebasseerd?

Geheiligd zijn betekent nog niet: behouden zijn. Het betekent dat het kind apart is gezet, het groeit op bij gelovige ouders en komt in aanraking met het evangelie.

De ongelovige man die geheiligd is in zijn vrouw, is toch ook niet behouden op grond van het geloof van zijn vrouw?
Net zomin als de ongelovige man gedoopt kan worden omdat hij geheiligd omdat hij een gelovige vrouw heeft, zo kan ook een kind niet worden gedoopt omdat zijn ouders gelovig zijn.

Lees ook oude mails eens door: het is al eerder genoemd dat de doop helemaal geen teken is van het Nieuwe Verbond; Jezus onderwijst zelf dat de Maaltijd des heren daar het teken van is. ('Dit is het Nieuwe Verbond in Mijn bloed)

Opdragen is geen Bijbelse opdracht, en het vervangt ook geen doop. Bij opdragen vragen de ouders gebed van de gemeente voor wijsheid bij het opvoeden van het kind, het kind wordt voorgesteld aan de gemeente en er wordt voor het kind gebeden. Geen Bijbelse opdracht, maar wel mooi en er is niks mis mee.

[Boaz]

http://home.hccnet.nl/j.l.geluk/De_Doop.html

Een interssante site van een echtpaar dat uit de ger. gem. kwam, en besloten hun kinderen niet te laten besprenkelen.

[Antiblob]

Ik ben ook een voorstander van de doopbediening aan zuigelingen. Het is een traditie die we van de apostelen zelf hebben ontvangen. En aangezien ik wil vasthouden aan dat apostolisch geloof, ben ik ook voor het dopen van kleine kinderen. Voor het jaar 1500 is er niemand die ontkent dat deze traditie van de apostelen afstamt! Niet één! (en wel allerlei mensen dit het bevestigen: Hippolytus, Origines, Cyprianus)

De traditie is ook helemaal in lijn met de bijbel. Er staat nergens expliciet dat baby's gedoopt werden. Er staat echter ook nergens dat ze niet gedoopt mogen worden. Maar als je naar de traditie kijkt zoals we die van de apostelen ontvangen, dan is dit helemaal in lijn met de bijbel.

Huisteksten
Veelgehoord zijn de 'huis'-teksten. Ook hier staat niet expliciet dat er baby's bij zijn. Wat er wel uit te halen valt is dat dat God niet individualistisch kijkt, maar naar grotere verbanden. En dat zien we vaker terug in de bijbel. Noach die wordt gered van de vloed is een beeld van de doop. (1 Petrus 3:20). Noach was de enige die rechtvaardig was. (Gen 6:9). Toch wordt niet alleen Noach gered. Hij wordt gered met degenen die bij hem horen. (vrouw, zonen en schoondochters). Als de redding van Noach en zijn gezin een beeld van de doop is, dan mogen bij onze doop ook de kinderen gedoopt worden. En bij Lydia (Hand 16) komt zij tot geloof en vervolgens worden 'zij en haar huisgenoten' gedoopt. Het geloof van haar huisgenoten is nog niet relevant daar.

Ditzelfde zie je terug bij de doop die men al kende in de eeuw waarin Christus en de apostelen leefden: de proselietendoop. We lezen in de Talmoed dat bij deze bekeringsdoop ook de baby's mogen worden gedoopt. (Lees bijvoorbeeld hier) Door de doop wil God op een bijzondere manier in de gelovige werken. Om die reden wordt het als een voordeel gezien om gedoopt te zijn. Dat was zo bij de joden in de eerste eeuw, en dan hoeft het niet te verrassen dat christenen ook hun kinderen dopen.

Eerst geloof?
Er worden nog wel eens teksten aangehaald dat de volgorde cruciaal is: eerst persoonlijk geloof, dan pas doop. Bijvoorbeeld Markus 16:16. Ten eerste geeft het woordje 'en' geen noodzakelijk verband aan, en ten tweede staan de 'kinderdopers' hier ook achter. Volwassen mensen worden pas gedoopt nadat ze hun geloof hebben beleden. De vraag is alleen of degenen die bij deze gelovige horen, ook gedoopt mogen worden. De kinderdopers bevestigen dit. De geloofsdopers ontkennen dit.

Manier van dopen belangrijk?
De manier van dopen is secundair. In de bijbel lijkt men doorgaans helemaal onder water te gaan. Dat vind ik dus ook het mooiste, dus ik ben er wel een voorstander van om (ook baby's) door onderdompeling te dopen. Dit kan echter geen eis zijn van kerken/gemeentes. Nergens wordt een voorwaarde gesteld over de hoeveelheid water waarmee iemand gedoopt wordt. Het 3x besprenkelen met water is ook in de 1e eeuw onder christenen al bekend (zie de Didache). Verder betekent baptizo inderdaad onderdompelen, maar dat is niet per se noodzakelijk. In 1 Kor 10 wordt geschreven dat het volk Israël werd gedoopt (baptizo) door de zee. Maar ze trokken nota bene droog door die zee! Dit werkwoord heeft dus zeker ruimte om minder water te gebruiken dan onderdompeling.

Als (bepaalde? of alle?) baptistengemeentes stellen dat een doop pas geldig is, als dit door onderdompeling gebeurd, dan zijn ze echt onbijbels bezig en hebben ze bovendien boter op hun hoofd. In de bijbel gebeurt de doop doorgaans door onderdompeling, maar het gebeurt bovendien ook in 'levend' water, dat wil zeggen: buiten in stromend water. En in baptistengemeentes wordt toch vaak een zwembadje gebruikt waar geen stromend water in aanwezig is. Dan ben je dus ook niet consequent.

Ziedaar mijn verdediging van de kinderdoop zonder het woord verbond te gebruiken.

[1a2b3c]

Huisteksten
Veelgehoord zijn de 'huis'-teksten. Ook hier staat niet expliciet dat er baby's bij zijn. Wat er wel uit te halen valt is dat dat God niet individualistisch kijkt, maar naar grotere verbanden. En dat zien we vaker terug in de bijbel. Noach die wordt gered van de vloed is een beeld van de doop. (1 Petrus 3:20). Noach was de enige die rechtvaardig was. (Gen 6:9). Toch wordt niet alleen Noach gered. Hij wordt gered met degenen die bij hem horen. (vrouw, zonen en schoondochters). Als de redding van Noach en zijn gezin een beeld van de doop is, dan mogen bij onze doop ook de kinderen gedoopt worden. En bij Lydia (Hand 16) komt zij tot geloof en vervolgens worden 'zij en haar huisgenoten' gedoopt. Het geloof van haar huisgenoten is nog niet relevant daar.

Omdat de doop een symbool is van de wedergeboorte, Rom.6 met Christus begraven en uit het watergraf weer opstaan in een nieuw leven, is dit wel iets individualistisch.
De grotere verbanden zoals bijv. Noach, Rachab gaat niet over redding voor wat betreft het eeuwige behoud, maar over het tijdelijke.
Bij de stokbewaarder staat erbij: Hij en al zijn huisgenoten waren buitengewoon verheugd dat hij nu in God geloofde. Hand.16:34.
Het is veel aannemelijker om te veronderstellen dat Lydia's huisgenoten ook tot geloof zijn gekomen, dan te poneren dat geloof niet relevant was toen haar hele huis gedoopt werd.
Temeer daar er duidelijk staat Hand.8:37: Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd.

En waar in de Bijbel staat dat de babydoop een traditie is die we de apostelen zelf ontvangen hebben?

[Antiblob]

Omdat de doop een symbool is van de wedergeboorte, Rom.6 met Christus begraven en uit het watergraf weer opstaan in een nieuw leven, is dit wel iets individualistisch.

Het is wel een persoonlijk iets, dat ben ik met je eens. Welke tekst heb je in gedachten bij de doop als 'symbool voor wedergeboorte'? Verder wordt de baby ook met Christus begraven in de doop. Op die manier wordt je ingelijfd in Christus.

De grotere verbanden zoals bijv. Noach, Rachab gaat niet over redding voor wat betreft het eeuwige behoud, maar over het tijdelijke.

Met deze opmerking zeg je niets over het gegeven dat de redding van Noach (en de zijnen!) nog steeds een beeld is van de christelijke doop.

Bij de stokbewaarder staat erbij: Hij en al zijn huisgenoten waren buitengewoon verheugd dat hij nu in God geloofde. Hand.16:34.
Het is veel aannemelijker om te veronderstellen dat Lydia's huisgenoten ook tot geloof zijn gekomen, dan te poneren dat geloof niet relevant was toen haar hele huis gedoopt werd.
Temeer daar er duidelijk staat Hand.8:37: Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd.

1. Hand 8:37 is een later toevoeging aan de tekst.
2. Die voorwaarde geldt inderdaad voor volwassenen die gedoopt worden
3. Ik vind dat helemaal niet veel aannemelijker. Zeker niet gezien de link die ik al heb gelegd met de proselietendoop.

En waar in de Bijbel staat dat de babydoop een traditie is die we de apostelen zelf ontvangen hebben?

Dat staat niet zo in de bijbel. Er staat zo veel niet in de bijbel. Er staat niet eens in de bijbel uit welke boeken de bijbel bestaat. Er staat niet in de bijbel dat God een drie-enige God is. Er staat niet in de bijbel dat vrouwen aan het avondmaal mogen. Toch geloof ik dat.

Ik kan net zo goed vragen waar in de bijbel staat dan baby's niet gedoopt mogen worden. Als de babydoop later is geïntroduceerd, dan verwacht ik grote discussies zodra dit geïntroduceerd wordt. We kennen veel discussies uit de oude kerk, maar niemand ontkent dat de babydoop van de apostelen afstamt.

[janneke7337]

@Antiblob:
Voor de geloofsdoop is genoeg te zeggen in de bijbel, Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden." (Marcus 16:16). Dus: Eerst geloven en dan zich laten dopen. "Bekeert u en een ieder van u late zich dopen." (Handelingen 2:38). Dus: Eerst bekering en zich dan laten dopen.
Zij dan die zijn woord aanvaarden, lieten zich dopen en op die dag werden ongeveer drieduizend zielen toegevoegd." (Handelingen 2:41)."Hij liet zichzelf en al de zijnen terstond dopen." (Handelingen 16:33).
De doop is een zich bekleden met Christus. (Galaten 3:27). Dit kan een baby toch niet doen, zijn geestelijke ontwikkeling staat toch nog op het beginpunt?

Ook staat er in het formulier dat er in het nieuwe testament voorbeelden staan van complete huisgezinnen, die van Lydia bijvoorbeeld.
Handelingen 16:15 word toch gesproken over "huis" en niet huisgezin, ook is niet duidelijk of Lydia een echtgenoot had, en neem dan intrek in "mijn" huis, en niet "ons huis".?

En het gezin van Stephanus, (1 Corinthiërs 1:16) Hier schrijft Paulus over dit gezin (hoofdstuk 16:15): "Gij weet van het huis van Stephanus, dat het een eersteling van Achaje is en dat zij zich ten dienste van de heiligen gesteld hebben. Stelt u dan onder zulke mensen,". Niet alleen Stephanus zelf, het hoofd van het gezin maar ook de andere gezinsleden hebben zich ten dienste van de heiligen gesteld. Om die reden kunnen ze een zeker gezag uitoefenen. Worden hier niet alleen maar volwassenen bedoeld omdat baby's of kleine kinderen zich niet ten dienste van de heiligen kunnen stellen?

En van de gevangenbewaarder, handelingen 16:33, daar waren misschien wel kinderen bij, maar die waren dan wel oud genoeg om te kunnen geloven, want in vers 34 staat dat heel zijn huis tot geloof gekomen was.

Jezus zegende de kinderen wel, maar doopte ze niet, toch konden kinderen zeker wel tot het volk van God behoren zoals we in die geschiedenis zien.

[1a2b3c]

Het is wel een persoonlijk iets, dat ben ik met je eens. Welke tekst heb je in gedachten bij de doop als 'symbool voor wedergeboorte'? Verder wordt de baby ook met Christus begraven in de doop. Op die manier wordt je ingelijfd in Christus.

Rom.6:3-6. Iemand die in Christus is, is een nieuwe schepping. Die wedergeboorte kan nooit ongedaan gemaakt worden. Vele die als baby 'gedoopt' zijn, leven en sterven zonder God.

Met deze opmerking zeg je niets over het gegeven dat de redding van Noach (en de zijnen!) nog steeds een beeld is van de christelijke doop.

1 Pet.3: 20 ... toen God in Zijn geduld nog eenmaal wachtte in de dagen van Noach, terwijl de ark gebouwd werd, waarin weinige – dat is acht – mensen behouden werden door het water heen. 21 Het tegenbeeld daarvan, de doop, behoudt nu ook ons. Maar niet als een verwijderen van het vuil van het lichaam, maar als vraag aan God van een goed geweten, door de opstanding van Jezus Christus .

Een baby is zich nergens van bewust, ook niet van een kwaad geweten. Dit laat juist zien dat de doop aan het begin van de christelijke levenswandel staat net als in Mat.28:19, Rom.6:3 Gal 3: 27 ...

Citaat uit http://www.bijbelengeloof.com/index.php ... &Itemid=93
De waterdoop is dan ook een getuigenis van wat er geestelijk met iemand gebeurd is. In 1 Petr. 3 : 21 staat geschreven: “Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, niet die een aflegging is van de vuilheid van het lichaam, maar die een vraag (King James 1611 zegt: antwoord) is van een goed geweten tot God, door de opstanding van Jezus Christus”. Petrus riep de Joden in Hand. 2 : 38 nog op om zich te laten dopen tot vergeving van zonden, maar hier zegt hij dus dat de doop niet is tot aflegging van de vuilheid van het lichaam! Dat heeft te maken met de ontwikkeling in Gods Woord! De waterdoop is niet tot behoud, want deze is niet tot vergeving van zonden. Maar waar de doop het beeld van is, dat is tot behoud, namelijk het Evangelie van de dood, de begrafenis en de Opstanding van Jezus Christus. Wanneer wij dat aannemen voor ons leven, dan worden wij geestelijk besneden, zegt Kol. 2 : 10 – 12, dan zijn wij met Hem gestorven, met Hem begraven en met Hem opgestaan. En daar is de doop een beeld van: Met Hem gestorven, ondergaan in het watergraf; met Hem begraven, begraven in het watergraf; en met Hem opgestaan, opgestaan uit het watergraf. Dopen is onderdompelen! Dat levert het correcte Bijbelse beeld! De besprenging met het bloed vinden we in het Oude Testament (zie bijv. Lev. 1 : 5; Lev. 4 : 6; Lev. 16 : 15), en is inderdaad een heenwijs naar wat de Heere Jezus met Zijn bloed voor ons gedaan heeft (Hebr. 12 : 24), maar dit heeft niets van doen met het water van de doop! Dopen is onderdompelen en niet besprengen!

1. Hand 8:37 is een later toevoeging aan de tekst.
2. Die voorwaarde geldt inderdaad voor volwassenen die gedoopt worden
3. Ik vind dat helemaal niet veel aannemelijker. Zeker niet gezien de link die ik al heb gelegd met de proselietendoop.

1. Ik erken de Bijbel zoals we die hebben als Gods Woord, dus ook Hand.8:37. Verder geeft Janneke7337 nog een aantal teksten. Als je dat niet overtuigend vind, denk ik dat het geen zin heeft er meer te citeren.
2. Geloof is de voorwaarde voor de doop ongeacht welke leeftijd.
3. De proselietendoop zegt niets over iemands geestelijke staat, de geloofsdoop is een geheel andere, die symboliseert de wedergeboorte. Door de proselietendoop te ondergaan wordt je in Israël ingelijfd, niet in Christus.

Nog een citaat uit bovengenoemde link: Vroeger namen velen aan, dat het feit, dat de kinderdoop in het NT niet uitdrukkelijk vermeld wordt, bewijst, dat deze in de apostolische tijd nog onbekend was. Gezaghebbende NTici als Jeremias en Cullmann hebben echter aangetoond, dat het gelet op het verband met proselietendoop en besnijdenis veel waarschijnlijker is, dat zowel de kinderen uit gezinnen, die tot het christendom overkwamen, als de kinderen, die in christelijke gezinnen geboren werden, toen reeds gedoopt werden. Maar de doop van volwassen bekeerlingen kreeg bij het zendingswerk uiteraard het zwaarste accent, en daaruit is te verklaren dat wij met betrekking tot de kinderdoop voor de eerste eeuw slechts enkele indirecte gegevens hebben.

Dat staat niet zo in de bijbel. Er staat zo veel niet in de bijbel. Er staat niet eens in de bijbel uit welke boeken de bijbel bestaat. Er staat niet in de bijbel dat God een drie-enige God is. Er staat niet in de bijbel dat vrouwen aan het avondmaal mogen. Toch geloof ik dat.

Ik kan net zo goed vragen waar in de bijbel staat dan baby's niet gedoopt mogen worden. Als de babydoop later is geïntroduceerd, dan verwacht ik grote discussies zodra dit geïntroduceerd wordt. We kennen veel discussies uit de oude kerk, maar niemand ontkent dat de babydoop van de apostelen afstamt.

Er staat niet dat baby's niet gedoopt mogen worden, maar wel dat de doop op het geloof volgt. Dus als iemand kan aantonen dat baby's geloven heb ik er niets op tegen als ze gedoopt worden.

[Wilsophie]

Het is veel aannemelijker om te veronderstellen dat Lydia's huisgenoten ook tot geloof zijn gekomen, dan te poneren dat geloof niet relevant was toen haar hele huis gedoopt werd.

Zo wordt er ook gezegd dat het huis van Cornelius blijkbaar kleine kinderen omvat, en "wij" dat schijnen te vergeten.
Het tegendeel is waar.
Ook daar geldt dat men eerst tot geloof gekomen was.
Het is geen enkel argument om de kinderdoop op grond van een verbond en niet op grond van geloof toe te passen.

[schelpje3]

Daar gaan we dus weer, voor de zoveelste keer:


In het voorafgaande is naar voren gekomen, dat er van verschil­lende kanten wordt gezegd, dat er geen uitdrukkelijke teksten in het Nieuwe Testament zijn te noemen, die regelrecht over het dopen van kinderen spreken. Geen bevel van de Heere: doop kinde­ren. Geen verslag van de apostelen: die en die kinderen hebben zij gedoopt!

Zulke teksten zijn er niet te vinden, evenmin als er teksten zijn die vermelden dat vrouwen aan het avondmaal moeten. En zo zou er nog wel meer te noemen zijn.

Toch zijn er in het Nieuwe Testament Schriftplaatsen, die een dui­delijk getuigenis afleggen voor de kinderdoop. Vooral als we ze le­zen en verstaan vanuit het geheel van de Schrift, dat wil zeggen: vanuit de eenheid van Oud en Nieuw Verbond, besnijdenis en doop.

Heel duidelijk is in dit verband het woord van Petrus op de Pink­sterdag uit Handelingen 2:38, 39: "Bekeert u en ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden, en gij zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen, die verre zijn, zovelen als de Heere, onze God, er toe roepen zal".

Petrus staat op Pinksteren helemaal in de nieuwe tijd, die met het volbrachte werk van Christus en de komst van de Geest is begon­nen. Maar hij handhaaft in deze nieuwe tijd de oude, bekende regel dat Gods beloften er ook voor de kinderen zijn. Die beloften wor­den hier samengevat in de ene belofte van de gave van de Heilige Geest. Want dat zou volgens de profeten hét heil van de messi­aanse tijd zijn. Nu zegt Petrus, dat deze belofte(n) ook voor de kleinen gelden. De oude regel blijft ook voor de nieuwe tijd. Ook de kinderen mogen delen in de redding, uit het komende gericht, die God in Christus geeft.

De ouderen, die zelf de boodschap kunnen verstaan en beantwoor­den, ontvangen dat heil wanneer zij zich bekeren, om daarna ge­doopt te worden. Maar als zij dat doen, dan mogen ze daarbij hun kinderen als het ware aan de hand of op de arm meenemen, omdat Gods beloften en verbond ook hen omvatten. Want dat houdt in, dat die kleintjes ook het teken en zegel daarvan, namelijk de doop, mo­gen ontvangen, evenals voorheen in de besnijdenis. Wel is het waar, dat Petrus zich richtte tot mensen die bij het volk Israël be­hoor­den of die het geloof van Israël hadden aangenomen (zie vs.10), maar in het vervolg van het boek Handelingen wordt deze begren­zing duidelijk doorbroken. Waarschijnlijk zit dat al in wat Petrus hier noemt "allen die verre zijn", waarin hij niet bedoelt de verre nageslachten van de joden, maar de ver weg wonende, van Gods heil nog vervreemde heidenen. Vergelijk Handelingen 22:21 en Efeze 2:13.

In elk geval zegt Petrus, dat Gods verbond en Gods beloften de kinderen net zo goed als de ouders gelden. Wie mag hen dan het teken daarvan onthouden? God wil, waar zijn verbond en beloften zijn, die ook bezegelen met het teken, de doop.

In de tweede plaats noemen we hier de teksten in het Nieuwe Tes­tament, die spreken over heidenen die tot het geloof komen en die dan gedoopt worden met hun huisgezin. Dat zijn de zgn. "huis"-teksten:

"En toen zij (Lydia) gedoopt was en haar huis"
"en hij (de gevangenbewaarder te Philippi) liet zichzelf en al de zij­nen terstond dopen… en hij verheugde zich dat hij met zijn ge­hele huis tot het geloof in God gekomen was"
“ook heb ik nog het gezin (letterlijk staat er: huis, vergelijk Hande­lingen 16:15) van Stephanas gedoopt"
Deze teksten zijn: Handelingen 16:15,33,34 en 1 Corinthiërs 1:16. We kunnen ook nog wijzen op Handelingen 16:31: “en gij zult behou­den worden, gij en uw huis" en Handelingen 11:14: "woorden… waar­door gij en uw gehele huis behouden zult worden".

Wie deze woorden op zichzelf, los van het geheel van de Bijbel leest, kan natuurlijk tegenwerpen: er staat toch niet bij dat er ook kleine kinderen werden gedoopt. Inderdaad! Maar als we ze lezen in het raam van de éénheid van Oud en Nieuw Verbond, dan blijkt hier de lijn van het Oude in het Nieuwe Verbond door te lopen: God neemt in zijn verbond geen "losse" gelovigen op, maar altijd de ge­lovigen en hun huis, dat wil zeggen: allen die in hun gezinsverband zijn opgenomen.

En een nauwkeuriger onderzoek naar de manier waarop in de Schrift het woord "huis", in de betekenis van "gezin, familie", ge­bruikt wordt, heeft uitgewezen dat daarbij de (kleine) kinderen uitdrukkelijk mee ingesloten zijn. Daarom had deze uitdrukking in de genoemde teksten niet gebruikt kunnen worden, wanneer kinde­ren van de doop uitgesloten waren geweest!

Ook als het evangelie tot de heidenen komt en daar geloof vindt, blijft de oude regel van kracht: God betrekt in zijn heilshandelen ook de kinderen van de gelovigen. De geloofsbeslissing van het ge­zinshoofd heeft consequenties voor heel het gezin. Vader en/of moeder nemen hun gezin mee bij de overgang van het oude bestaan naar het nieuwe leven, die door de doop wordt gemarkeerd. Dat ge­zin komt met hen "tot het geloof". Dat betekent niet, dat ieder lid van het gezin persoonlijk al van harte gelovig is geworden. Maar het gezin als geheel gaat met de ouder(s) mee naar binnen in de nieuwe levensruimte, die bepaald wordt door het evangelie. Daarom moe­ten zij ook allen gemerkt worden met het teken daarvan, de doop. Zo vormen met name deze "huis"-teksten een stevige grond voor het bijbels recht van de kinderdoop.

Een verdere bevestiging van dit recht vinden we tenslotte als we letten op de zogenaamde "proselietendoop": het doopbad dat hei­denen, die willen overgaan tot het geloof van Israël, naast de be­snijdenis, moesten ontvangen. Het is gebleken, dat er een ver­gaande overeenkomst is tussen dit doopbad en de christelijke doop. De gebruikte woorden, de behandelwijze en de uitleg ervan, komen met elkaar overeen. Dat is met elkaar een sterke aanwijzing dat er een verbindingslijn loopt van de proselietendoop via de doop van Johannes naar de christelijke doop. Christus gaf bij de instelling van de doop niet iets geheel nieuws, maar Hij sloot zich aan bij een bekend gebruik. Welnu, we weten dat bij de proselietendoop het hele gezin gedoopt werd! Dan is het op grond daarvan niet onaanne­melijk, dat dit bij de christelijke doop eveneens gebeurde!

In de derde plaats staan we nog stil bij 1 Corinthiërs 7: 14, waar we lezen:

"Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder. Anders zouden immers uw kinde­ren onrein zijn, doch nu zijn zij heilig".

Paulus richt zich in de verzen 12 en 13 tot gemeenteleden, die gelo­vig geworden zijn, terwijl ze al kortere of langere tijd getrouwd waren. Helaas heeft hun man of vrouw echter niet de stap met hen gedaan om christen te worden, maar is heiden gebleven. Nu zou in de gemeente de gedachte post kunnen vatten, dat zo iemand door omgang met de ongelovig gebleven huwelijkspartner onrein gemaakt werd. "Onrein" betekent in het bijbels spraakgebruik: dat iemand of iets afgekeurd wordt voor de dienst van God. Met andere woor­den: mag zo iemand wel deelnemen aan het gemeentelijk leven? Moet men in zo'n situatie zich niet van de heidens-gebleven part­ner laten scheiden?

Paulus' uitspraak is, dat dit niet nodig is (althans zolang de niet-christelijke partij zélf geen bezwaar maakt tegen voortzetting van het huwelijk; doet deze dat wel, dan ligt het anders, vs.15 en 16). In vs.14 noemt Paulus nu als argument voor zijn uitspraak het feit, dat in zo'n gemengd geworden huwelijk "de ongelovige man is ge­heiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broe­der".

"Geheiligd" of "heilig" betekent hier, zoals zo dikwijls in de Schrift: behorend bij de Heere God, door Hem apart gezet voor zijn dienst.

Dat geldt voor de gelovige. Maar via deze geldt het ook voor de­gene(n), die door de band van het huwelijk of gezin aan hem/haar verbonden zijn: zij zijn ook geheiligd. Dat wil niet zeggen dat ze daarmee daadwerkelijk delen in het heil. Daarvoor is persoonlijk geloof nodig. Maar door hun band met een gelovige legt God ook be­slag op hun leven. In plaats dus dat de ongelovige partner de gelo­vige zou verontreinigen is het omgekeerd, zodat via de gelovige partij ook de ongelovige wordt getrokken in de invloedssfeer van God.

En dan gaat Paulus in vs. 14b verder: anders (als het voorgaande niet waar zou zijn) zou u als christenouder ook van uw kinderen, die zelf nog niet gelovig zijn, moeten zeggen dat ze onrein zijn. Maar nu weet u wel beter: ze zijn geheiligd! Blijkbaar is dat een punt waar­over in de gemeente, aan wie Paulus schrijft, geen twijfel be­stond. Kinderen, die zelf nog niet in Christus geloven, zijn via de gelovige ouder(s) toch wel geheiligd. God legt via het ouderschap van een gelovige vader en/of moeder beslag op hun leven!

Daarmee is op zichzelf nog niets gezegd over de kinderdoop. Paulus spreekt hier immers niet over de doop, maar over het geheiligd-zijn van de kinderen van gelovigen. Of dat geheiligd-zijn van de kinderen ook hun doop meebrengt - daarover kunnen we uit dit woord op zichzelf niets leren. Maar nu we uit andere gegevens van het Nieuwe Testament hebben gezien dat de doop van de kinderen rust op een goed bijbels fundament, kunnen we dat nog eens onder­stre­pen en bevestigen met 1 Corinthe 7:14 en zeggen: de (kleine) kinde­ren zijn immers ook heilig; ze behoren er bij; ze zijn bestemd voor de dienst van God. Daarom hebben ze recht op het teken daarvan: de doop.

Dat te zeggen is door en door bijbels!

bron: Brienen-kinderdoop

[Antiblob]

@Antiblob:
Voor de geloofsdoop is genoeg te zeggen in de bijbel, Wie gelooft en zich laat dopen, zal behouden worden." (Marcus 16:16). Dus: Eerst geloven en dan zich laten dopen. "Bekeert u en een ieder van u late zich dopen." (Handelingen 2:38). Dus: Eerst bekering en zich dan laten dopen.
Zij dan die zijn woord aanvaarden, lieten zich dopen en op die dag werden ongeveer drieduizend zielen toegevoegd." (Handelingen 2:41)."Hij liet zichzelf en al de zijnen terstond dopen." (Handelingen 16:33).

Zoals ik hierboven probeerde aan te geven is de doop na beleden geloof ook praktijk in de tradionele kerken (Oosters Orthodox, Katholiek, gereformeerd). Dat zijn dus ook geen argumenten tegen de kinderdoop. De vraag is of er nadat een volwassene tot geloof komt, zijn/haar kinderen ook mogen worden gedoopt.

De doop is een zich bekleden met Christus. (Galaten 3:27). Dit kan een baby toch niet doen, zijn geestelijke ontwikkeling staat toch nog op het beginpunt?

Paulus spreekt hier ook tegen de volwassenen. De baby's snappen hem nog niet. Maar ik kan me voorstellen dat je deze tekst zo wilt uitleggen dat kinderen er niet onder vallen. Ik zie als kinderdoper echter geen probleem met deze tekst.

Ook staat er in het formulier dat er in het nieuwe testament voorbeelden staan van complete huisgezinnen, die van Lydia bijvoorbeeld.
Handelingen 16:15 word toch gesproken over "huis" en niet huisgezin, ook is niet duidelijk of Lydia een echtgenoot had, en neem dan intrek in "mijn" huis, en niet "ons huis".?

Het woord οἶκος betekent zowel huis als huisgezin. Zie hier)

En het gezin van Stephanus, (1 Corinthiërs 1:16) Hier schrijft Paulus over dit gezin (hoofdstuk 16:15): "Gij weet van het huis van Stephanus, dat het een eersteling van Achaje is en dat zij zich ten dienste van de heiligen gesteld hebben. Stelt u dan onder zulke mensen,". Niet alleen Stephanus zelf, het hoofd van het gezin maar ook de andere gezinsleden hebben zich ten dienste van de heiligen gesteld. Om die reden kunnen ze een zeker gezag uitoefenen. Worden hier niet alleen maar volwassenen bedoeld omdat baby's of kleine kinderen zich niet ten dienste van de heiligen kunnen stellen?

En van de gevangenbewaarder, handelingen 16:33, daar waren misschien wel kinderen bij, maar die waren dan wel oud genoeg om te kunnen geloven, want in vers 34 staat dat heel zijn huis tot geloof gekomen was.

Die voorbeelden gebruik ik dan ook niet. Als je tegenstander bent van de kinderdoop, dan kan ik me voorstellen dat je denkt dat het bij Lydia ook wel zo zal zijn geweest.

Jezus zegende de kinderen wel, maar doopte ze niet, toch konden kinderen zeker wel tot het volk van God behoren zoals we in die geschiedenis zien.

De opdracht om te dopen wordt dan ook pas gegeven aan de discipelen. En diezelfde apostelen doopten ook kinderen. Dat konden ze ook doen, mede op basis van de uitspraak van Jezus dat voor hen het Koninkrijk van God is. Over datzelfde Koninkrijk zegt Jezus dat het nodig is dat je gedoopt bent: " Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet binnengaan." En Paulus zegt hetzelfde in Titus 3: " Hij heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de heilige Geest" Sinds het vroegste christendom is hieruit geconcludeerd dat je gedoopt hoort te zijn; en terecht lijkt me. (zonder trouwens uit te willen sluiten dat God in zijn goedheid wellicht ook ongedoopte mensen accepteert. Dat is echter niet de regel die ons in de bijbel wordt gegeven)

[Antiblob]

Rom.6:3-6. Iemand die in Christus is, is een nieuwe schepping. Die wedergeboorte kan nooit ongedaan gemaakt worden. Vele die als baby 'gedoopt' zijn, leven en sterven zonder God.

Velen die gedoopt zijn na beleden geloof leven en sterven zonder God. Is dat een reden om de doop na belijdenis af te schaffen? Geboren worden is passief. Wedergeboren worden is dat ook. God is aan het werk. In het Grieks staat er in Joh 3:3 γεννηθῇ ἄνωθεν. Letterlijk is 'van boven geboren worden'. Vanuit de hemel, vanuit God dus. Daarom kan Paulus de doop ook het 'bad der wedergeboorte' noemen. In de doop maakt God je deel van het lichaam van Christus en je christelijke leven begint er mee.

1 Pet.3: 20 ... toen God in Zijn geduld nog eenmaal wachtte in de dagen van Noach, terwijl de ark gebouwd werd, waarin weinige – dat is acht – mensen behouden werden door het water heen. 21 Het tegenbeeld daarvan, de doop, behoudt nu ook ons. Maar niet als een verwijderen van het vuil van het lichaam, maar als vraag aan God van een goed geweten, door de opstanding van Jezus Christus .

Een baby is zich nergens van bewust, ook niet van een kwaad geweten. Dit laat juist zien dat de doop aan het begin van de christelijke levenswandel staat net als in Mat.28:19, Rom.6:3 Gal 3: 27 ...

Ik ben het met je eens dat het christelijke leven begint bij de doop. Dat geldt voor zuigelingen net zo.

Citaat uit http://www.bijbelengeloof.com/index.php ... &Itemid=93
De waterdoop is dan ook een getuigenis van wat er geestelijk met iemand gebeurd is. In 1 Petr. 3 : 21 staat geschreven: “Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, niet die een aflegging is van de vuilheid van het lichaam, maar die een vraag (King James 1611 zegt: antwoord) is van een goed geweten tot God, door de opstanding van Jezus Christus”. Petrus riep de Joden in Hand. 2 : 38 nog op om zich te laten dopen tot vergeving van zonden, maar hier zegt hij dus dat de doop niet is tot aflegging van de vuilheid van het lichaam! Dat heeft te maken met de ontwikkeling in Gods Woord! De waterdoop is niet tot behoud, want deze is niet tot vergeving van zonden. Maar waar de doop het beeld van is, dat is tot behoud, namelijk het Evangelie van de dood, de begrafenis en de Opstanding van Jezus Christus. Wanneer wij dat aannemen voor ons leven, dan worden wij geestelijk besneden, zegt Kol. 2 : 10 – 12, dan zijn wij met Hem gestorven, met Hem begraven en met Hem opgestaan. En daar is de doop een beeld van: Met Hem gestorven, ondergaan in het watergraf; met Hem begraven, begraven in het watergraf; en met Hem opgestaan, opgestaan uit het watergraf. Dopen is onderdompelen! Dat levert het correcte Bijbelse beeld! De besprenging met het bloed vinden we in het Oude Testament (zie bijv. Lev. 1 : 5; Lev. 4 : 6; Lev. 16 : 15), en is inderdaad een heenwijs naar wat de Heere Jezus met Zijn bloed voor ons gedaan heeft (Hebr. 12 : 24), maar dit heeft niets van doen met het water van de doop! Dopen is onderdompelen en niet besprengen!

Ik ga niet op lappen tekst uit andere websites reageren. Bovendien zie ik er geen tegenargument in dat Noach werd gered (als enige rechtvaardig) en dat de zijnen met hem gered werden. Over de manier van dopen wordt niet ingegaan op het woord baptizo, dus dat laat ik ook rusten.

1. Ik erken de Bijbel zoals we die hebben als Gods Woord, dus ook Hand.8:37. Verder geeft Janneke7337 nog een aantal teksten. Als je dat niet overtuigend vind, denk ik dat het geen zin heeft er meer te citeren.

Er is niet zoiets als 'de bijbel'. Als je de Statenvertaling leest staat Hand 8:37 er wel in. In de NBG staat het al tussen haakjes en in de Nieuwe Bijbelvertaling ontbreekt het vers in de tekst.

2. Geloof is de voorwaarde voor de doop ongeacht welke leeftijd.

En ook bij de kinderdoop is sprake van geloof. Het is het geloof van de vader en/of moeder. Iedereen die daar bij hoort mag gedoopt worden. Daarom kan Noach en de vloed als beeld dienen van de doop. Eén rechtvaardige, en degenen die bij hem horen worden gered.

3. De proselietendoop zegt niets over iemands geestelijke staat, de geloofsdoop is een geheel andere, die symboliseert de wedergeboorte. Door de proselietendoop te ondergaan wordt je in Israël ingelijfd, niet in Christus.

De proselietendoop zei wel degelijk iets over zijn geestelijke toestand. Het is immers een bekeringsdoop! Wedergeboorte dus. Je bekeerde je tot het jodendom als heiden en mocht een rituele reiniging ontvangen. Dat de betekenis niet precies hetzelfde is, is logisch. Waar het me om gaat is dat deze proselietendoop de achtergrond is van de bijbelse tijd. Als iemand aan de doop denkt in die tijd dan kende je de proselietendoop. Als christenen dan over een doop spreken is het vrij logisch dat iedereen die bij je hoort ook gedoopt mag worden.

Nog een citaat uit bovengenoemde link: Vroeger namen velen aan, dat het feit, dat de kinderdoop in het NT niet uitdrukkelijk vermeld wordt, bewijst, dat deze in de apostolische tijd nog onbekend was. Gezaghebbende NTici als Jeremias en Cullmann hebben echter aangetoond, dat het gelet op het verband met proselietendoop en besnijdenis veel waarschijnlijker is, dat zowel de kinderen uit gezinnen, die tot het christendom overkwamen, als de kinderen, die in christelijke gezinnen geboren werden, toen reeds gedoopt werden. Maar de doop van volwassen bekeerlingen kreeg bij het zendingswerk uiteraard het zwaarste accent, en daaruit is te verklaren dat wij met betrekking tot de kinderdoop voor de eerste eeuw slechts enkele indirecte gegevens hebben.

Dit citaat bevestigt volledig dat de kinderdoop al bestaat sinds de tijd van de apostelen en gaat volledig in tegen jouw idee dat de kinderdoop later zou zijn geïntroduceerd. Ik ben het dus helemaal eens met het citaat.

Er staat niet dat baby's niet gedoopt mogen worden, maar wel dat de doop op het geloof volgt. Dus als iemand kan aantonen dat baby's geloven heb ik er niets op tegen als ze gedoopt worden.

Het geloof van de ouders is voldoende om de kinderen ook te dopen. Dat was bij de joden zo in de proselietendoop. Dat is bij christenen zo.

[Wilsophie]

= "Schelpje"Petrus staat op Pinksteren helemaal in de nieuwe tijd, die met het volbrachte werk van Christus en de komst van de Geest is begonnen. Maar hij handhaaft in deze nieuwe tijd de oude, bekende regel dat Gods beloften er ook voor de kinderen zijn. Die beloften worden hier samengevat in de ene belofte van de gave van de Heilige Geest. Want dat zou volgens de profeten hét heil van de messiaanse tijd zijn. Nu zegt Petrus, dat deze belofte(n) ook voor de kleinen gelden. De oude regel blijft ook voor de nieuwe tijd. Ook de kinderen mogen delen in de redding, uit het komende gericht, die God in Christus geeft.

Ik had al de indruk bij het lezen dat het woorden van iemand anders waren.
Is het begrip "nieuwe tijd" of nieuw age een woord wat staat voor verbond, of voor the new age gedachte?

Petrus sprak op die PINKSTERDAG uitsluitend tot de Joden, hij richtte zich specifiek tot de Joodse mannen broeders en wij kunnen dat niet zomaar toepassen op de heidenen in die dagen.

Verder vind ik het verwarrend en onduidelijk of het over beloften of over verbonden gaat.
En dan het heil van de messiaanse tijd. Wat wordt er mee bedoeld/
Het moeilijke is van napraten dat je nooit kan verklaren wat een ander ermee op het oog had.
Petrus zegt helemaal niet dat de beloften voor de kleinen gelden en natuurlijk mogen kinderen deelnemen aan de redding en worden zij geweerd uit het komende gercith. Maar waar staat dat dat gericht God in Christus geeft?

Ooit vertelde ik dat ik op 7 jarige leeftijd de Here Jezus in mijn hartje liet, en ik weet nog goed wat het antwoord van jou Schelpje was?
Weet je het zelf nog wel?

[1a2b3c]

De proselietendoop zei wel degelijk iets over zijn geestelijke toestand. Het is immers een bekeringsdoop! Wedergeboorte dus. Je bekeerde je tot het jodendom als heiden en mocht een rituele reiniging ontvangen. Dat de betekenis niet precies hetzelfde is, is logisch. Waar het me om gaat is dat deze proselietendoop de achtergrond is van de bijbelse tijd. Als iemand aan de doop denkt in die tijd dan kende je de proselietendoop. Als christenen dan over een doop spreken is het vrij logisch dat iedereen die bij je hoort ook gedoopt mag worden.

De proselietendoop is geen wedergeboorte, hoe kom je daar nu bij! Het hangt er maar net vanaf waartoe je je bekeerd. Wanneer je je alleen tot het Jodendom bekeert dan heb je al de voorrechten en plichten van de Joden. Maar lang niet alle Joden zijn behouden, dat is geen automatisme.

Velen die gedoopt zijn na beleden geloof leven en sterven zonder God. Is dat een reden om de doop na belijdenis af te schaffen? Geboren worden is passief. Wedergeboren worden is dat ook. God is aan het werk. In het Grieks staat er in Joh 3:3 γεννηθῇ ἄνωθεν. Letterlijk is 'van boven geboren worden'. Vanuit de hemel, vanuit God dus. Daarom kan Paulus de doop ook het 'bad der wedergeboorte' noemen. In de doop maakt God je deel van het lichaam van Christus en je christelijke leven begint er mee.

Het verschil tussen geboorte en wedergeboorte is dat wedergeboorte er niet is zonder geloof. De doop op zichzelf maakt niet dat je een deel van het lichaam van Christus bent, het beeldt alleen maar uit wat er in de wedergeboorte met je gebeurt is.
Het is waar dat er mensen zijn die na belijdenis en/of geloofsdoop uiteindelijk God vaarwel zeggen, en dat is geen reden om de doop af te schaffen. Iemand die niet wedergeboren is kan zich wel laten dopen, maar dat is dan een leugen die volledig voor zijn eigen verantwoording komt.

[Wilsophie]

Daar gaan we weer, ik plemp ook maar eens wat neer als reactie op van Brienen van Bijbel en Geloof!

Heeft de kinderdoop de besnijdenis vervangen?

Maar wat heeft het “die zeggen, dat zij Joden zijn, en zijn het niet” (Openb. 2 : 9) hier nu mee te maken? Dat heeft ermee te maken dat dit één van de grootste redenen van de kinderdoop is. En dan komen we uit bij de besnijdenis. Men beweert dat de kinderdoop de besnijdenis vervangen heeft [4]. Volgens dr. T. Brienen, voorganger in de Christelijk Gereformeerde Kerk, is de kinderdoop:


“...niet met Bijbelteksten te bewijzen. Ze is echter wel bijbels gerechtvaardigd en verankerd in het geheel van Gods heilsopenbaring” [5].


Dr. T Brienen geeft aan dat we de Bijbel als volgt moeten lezen:


“...als openbaring van de ene doorlopende heilsgeschiedenis, waarin de levende God zijn beloften met grote daden heeft waargemaakt. Deze geschiedenis doorloopt bepaalde fasen en kent bepaalde perioden. We moeten bij ieder onderdeel van de Bijbel goed nagaan in welke fase van de heilsgeschiedenis we zijn en hoe het één en ander heeft plaatsgevonden en hoe het daar en toen functioneerde in het grote geheel. Pas als we dat gezien hebben, kan ons ook duidelijk worden wat dat onderdeel nu voor ons te betekenen heeft. Dan zullen er teksten zijn, waarin heel duidelijk voorschriften worden gegeven, die wij in hun letterlijke vorm toch niet meer opvolgen – en nog wel met een goed geweten!” [6].


Dat klinkt Bijbels! Een kerkelijke voorganger die rekening houdt met de bedelingen! Deze zelfde man beweert echter even verderop in zijn schrijven:


“Maar tegelijk – en dat moet u in de gaten hebben – trekken ze in die Bijbel een forse grenslijn: tussen het Oude en Nieuwe Testament of Verbond. Dat zouden dan twee verschillende gebieden en tijdperken van Gods handelen zijn, die scherp van elkaar te onderscheiden, ja, te scheiden zijn. Zo zou er een diepe kloof liggen tussen het Oude en Nieuwe Verbond, tussen Israël en de gemeente van de Heere Jezus! (...) Vanuit deze scheiding tussen het Oude en Nieuwe Verbond acht men het onmogelijk de lijn van kinder-besnijdenis door te trekken naar de doop. Besnijdenis en doop, Oud en Nieuw Verbond, Israël en de gemeente liggen niet in één lijn, zijn niet één, maar twéé! (...) Meestal zijn deze gedachten verbonden aan de verwachting dat er ook nu nog, naast de beloften voor de gemeente en onderscheiden daarvan, geheel eigen beloften en een geheel eigen goddelijk plan voor het volk Israël bestaan. Deze zullen dan in een nieuwe fase van de heilsgeschiedenis, na de zgn, “opname van de gemeente”, gerealiseerd worden. Zo krijgt dan de verwachting van het “duizendjarig rijk” een plaats in deze opvattingen. Het is daarom echt niet toevallig dat we de leer van het “duizendjarig vrederijk” (het chiliasme) juist vinden bij de christenen, die de kinderdoop verwerpen. Er is een innerlijke samenhang tussen het één en het ander!” [7].


Er is absoluut geen diepe kloof tussen het Oude en Nieuwe Testament, ze liggen wel degelijk op één lijn, maar het zijn er wel twee! Het Nieuwe is weldegelijk nieuw, anders had het niet nieuw geheten. Ondanks het Nieuwe Testament, heeft het Oude Verbond in de Wet niet afgedaan. Gal. 3 : 24 zegt dat de Wet de tuchtmeester tot Christus is. 1 Tim. 1 : 8 zegt dat de Wet goed is, zo iemand de Wet wettig gebruikt. De Wet is dus niet te niet gemaakt! Echter Rom. 10 : 4 zegt: “Want het einde der Wet is Christus, tot rechtvaardigheid...”. Door de Wet kan de mens niet meer gerechtvaardigd worden, dat kan alleen door Jezus Christus (2 Kor. 5 : 21). Wat wel “te niet gemaakt” is, dat zijn volgens Ef. 2 : 15 “de wet der geboden in inzettingen bestaande”. Dat heeft dus alles te maken met de ceremoniële aspecten van de Wet, de eetvoorschriften en de speciale dagen. In Kol. 2 : 14 – 17 staat onder andere: “Uitgewist hebbende het handschrift dat tegen ons was, in inzettingen bestaande, hetwelk, zeg ik, enigerwijze ons tegen was, en heeft dat uit het midden weggenomen, het aan het kruis genageld hebbende; en de overheden en de machten uitgetogen hebbende, heeft Hij die in het openbaar tentoongesteld, en heeft erdoor over hen getriomfeerd. Dat u dan niemand oordele in spijs of in drank, of in het stuk van de feestdag, of van de nieuwe maan, of van de sabbatten; welke zijn een schaduw der toekomende dingen, maar het lichaam is van Christus”. Dit geeft dr. Brienen echter ook aan, maar evenzogoed haalt hij “bepaalde regels die Paulus in zijn brieven geeft” aan, “o.a. over de hoofdtooi van de vrouw (1 Corinthiërs 11)...”, dat deze niet meer voor ons zouden zijn [8]. Met andere woorden, hij wil laten overkomen dat hij ook gelooft in bepaalde fasen in de heilsgeschiedenis, maar hij past het toe wanneer het hem uitkomt, want het gedeelte over de hoofdtooi van de vrouw wordt weldegelijk tegen de Gemeente van Jezus Christus gezegd, en toch zegt hij dat dit niet letterlijk op ons van toepassing is! We zien dan ook waar hij uitkomt: Hij stelt dat er geen eigen beloften voor Israël als volk van God meer zijn in Gods Woord. En dat terwijl de Heere Zelf, reeds in het Oude Testament, het herstel van het volk Israël heeft geprofeteerd, dat zij voor altijd in het land zullen wonen (Deut. 30). En daarmee wordt tevens het komende Duizendjarig Vrederijk, waar onder andere Openbaring, maar ook verschillende profeten over spreken, ontkend! We zien waar het naar toe gaat: De Gemeente heeft Israël vervangen, en dat zegt hij dan ook:


“Wat voor Israël geldt en blijft gelden, geldt, nu ook voor de gemeente en haar leden. Ze zijn het volk van Gods ene verbond, waarin verschillende fasen of bedelingen zijn. De gemeente die in deze tijden vergaderd wordt uit Israël en de volken, is de heilshistorische voortzetting en vervulling van het oudtestamentische volk van God, van Israël” [9].


Hier zien we dus hoe ook dr. Brienen beweert dat de Gemeente Israël vervangen heeft! Dat is volgens Openb. 2 : 9 lastering vanuit, en Gods Woord zegt het(!), vanuit de synagoge des satans!


De besnijdenis door Christus te niet gemaakt!

Vanuit deze leer wordt de kinderdoop gerechtvaardigd! Omdat het Oude en het Nieuwe Verbond wezenlijk één zijn, zijn de beloften bij besnijdenis en doop één, zegt men. En omdat zij onder Israël ook de kinderen toekwamen, komen zij ook in de gemeente van de Heere Jezus de kinderen toe: zoals de kinderen van het Oude Testament besneden werden, zo moeten de kinderen van het Nieuwe Testament gedoopt worden, stelt men. Het is waar dat het Verbond met Abraham in Jezus Christus reikt tot de heidenen. Gal. 3 : 14 zegt: “Opdat de zegening van Abraham tot de heidenen komen zou in Christus Jezus, en opdat wij de belofte des Geestes verkrijgen zouden door het geloof”. Precies zoals Abraham beloofd werd in Gen. 12 : 3: “En Ik zal zegenen, die u zegenen, en vervloeken, die u vloekt; en in u zullen alle geslachten van het aardrijk gezegend worden”. Maar het teken van de besnijdenis is voor Abrahams nageslacht! Dat is fysiek! In Gen. 17 : 10 en 11 staat geschreven: “Dit is Mijn verbond, dat gij houden zult tussen Mij, en tussen u, en tussen uw zaad na u; dat al wat mannelijk is, u besneden worde. En gij zult het vlees van uw voorhuid besnijden; en dat zal tot een teken zijn van het verbond tussen Mij en tussen u”. De zegen van het verbond met Abraham en zijn nageslacht zal in Zijn Zaad, wat Jezus Christus is (Gal. 3 : 16), tot zegen zijn voor alle volken (Gal. 3 : . Daar staat niet dat alle volken zich moeten laten besnijden! Integendeel! In Gal. 5 : 1 en 2 lezen we: “Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft, en wordt niet weer met het juk der dienstbaarheid bevangen. Ziet, ik, Paulus, zeg u, zo gij u laat besnijden, dat Christus u niet nut zal zijn”. Met andere woorden, de besnijdenis behoort tot de inzettingen die de Heere Jezus aan het kruis te niet heeft gemaakt! Maar dan hoeft daar ook geen vervanging voor te komen!


Is de doop hetzelfde als wedergeboorte?

Nu laat ook dr. Brienen zien dat wij naast Christus niks meer nodig hebben. Hij zegt:


“Alles wat voor uw heil nodig is, hebt u in Christus. Komt men u nu vertellen, dat u toch nog besneden moet worden (vs. 11), weet dan, dat u ook al de besnijdenis hebt, in Christus!” [10].


Dat alles zegt hij aan de hand van Kol. 2 : 10, 11 en 12, waar geschreven staat: “En gij zijt in Hem volmaakt, Die het Hoofd is van alle overheid en macht. In Wie gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder handen geschiedt, in de uittrekking van het lichaam der zonden des vleses, door de besnijdenis van Christus; zijnde met Hem begraven in de doop, in welke gij ook met Hem opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft”. Dr. Brienen zegt dat in Christus de zonden van ons vlees zijn weggedaan, en wij dus besneden zijn. Maar vervolgens zegt hij:


“Als gedoopte mensen hebt u geen besnijdenis meer nodig” [11].


De geestelijke besnijdenis wordt dus verbonden aan de kinderdoop, omdat Kol. 2 spreekt over besnijdenis en doop! Echter het betreft hier een geestelijke besnijdenis, en van de doop wordt gezegd: “door het geloof der werking Gods”. Het is dus een doop die God bewerkstelligt, en niet de kerk door het toepassen van water! Ergens anders staat een tekst, 1 Kor. 12 : 13, waarvan men ook stelt dat het de waterdoop is: “Want ook wij allen zijn door één Geest tot één lichaam gedoopt; hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij dienstknechten, hetzij vrijen, en wij zijn allen tot één Geest gedrenkt!”. Echter hier staat dat de gelovige dóór de Geest tot één lichaam gedoopt is! Om hier waterdoop van te maken, zegt dr. Bienen dat het woordje “door” “met” moet zijn [12]! Hij verandert dus Gods Woord. Hij wordt door de nieuwere vertalingen als Het Boek, Groot Nieuws en de NBV ondersteund! Gods Woord vinden we echter in de Statenvertaling en de King James 1611, en die zeggen dat wij door de Geest gedoopt zijn! En dat is wat we al eerder gezien hebben in Ef. 1 : 13: Door het horen van het Woord komen wij tot geloof, en worden vervolgens door Gods Geest verzegeld! Deze doop is de wedergeboorte! Dat is de ene doop tot behoud, en dat heeft niets van doen met waterdoop, al helemaal niet met kinderdoop! Iemand die wederom geboren is, is verzegeld door Gods Geest. Hij heeft geen teken of zegel, aangebracht door mensen, nodig.

Dr. Brienen stelt dat gedoopte mensen (met de kinderdoop) geen besnijdenis meer nodig hebben. Maar kleine kinderen kunnen nog niet geloven, en moeten dus nog geestelijk besneden worden! Wanneer men dan stelt dat de doop in de plaats van de besnijdenis is gekomen, dan stelt men de doop gelijk aan het tot bekering komen. Dr. Brienen zegt:


“De doop wordt namelijk niet alleen gezien als uitbeelding en onderstreping van het heil, maar vaak ook als heilsmiddel. Op de vraag, hoe de gemeenschap met Christus en zijn heil in het leven van een mens tot stand komt, antwoordt het Nieuwe Testament op verschillende plaatsen: door de doop!” [13].


Natuurlijk haast dr. Brienen zich te zeggen dat dit geldt voor degene die gelooft. Degene die niet gelooft heeft niet aan de doop beantwoord. Maar zo kunnen we alle kanten opdraaien. Ook de Nederlandse Geloofsbelijdenis verbindt wedergeboorte en kinderdoop aan elkaar. Deze Geloofsbelijdenis gaat zelfs zover dat zij de volwassendoop veroordeelt:


“... Hierom geloven wij, dat, zo wiens voornemen is in het eeuwige leven te komen, die moet maar ééns gedoopt worden met den enigen Doop, zonder dien immermeer te herhalen; want wij kunnen ook niet tweemaal geboren worden. Doch deze Doop is niet alleen nut, zolang het water op ons is en wij het water ontvangen, maar ook al den tijd onzes levens. Hierom verwerpen wij de dwaling der Wederdopers, die niet tevreden zijn met een enig doopsel, dat zij eens ontvangen hebben, en daarenboven verdoemen den doop der kinderkens der gelovigen; dewelke wij geloven dat men behoort te dopen en met het merkteken des verbonds te verzegelen, gelijk de kinderkens in Israël besneden werden, op dezelfde beloften, die onzen kinderen gedaan zijn. En voorwaar, Christus heeft Zijn bloed niet minder vergoten om de kinderkens der gelovigen te wassen, dan Hij gedaan heeft om de volwassenen. En daarom behoren zij het teken te ontvangen en het Sacrament van hetgeen dat Christus voor hen gedaan heeft; gelijk de Heere in de wet beval hun mede te delen het Sacrament des lijdens en stervens van Christus, kort nadat zij geboren waren, offerende voor hen een lammeken, hetwelk was een Sacrament van Jezus Christus. Daarenboven, hetgeen de Besnijdenis deed aan het Joodse volk, hetzelfde doet de Doop aan onze kinderen; welke de oorzaak is waarom de heilige Paulus den Doop noemt de Besnijdenis van Christus” [14].


De kerken noemen de kinderdoop dan ook een sacrament. Een sacrament is een heilsmiddel, en impliceert dat de kerk genade kan uitdelen. Maar dat is iets wat de kerk niet kan! Alleen God deelt genade uit! De kinderdoop bewerkt dat er kerkgenootschappen zijn die voor een deel of een groot deel bestaan uit ongelovigen, mensen die niet wederom geboren zijn. Want zij vertrouwen op hun doop!


Doop = onderdompeling

Tevens vinden wij nog iets in de Nederlandse Geloofsbelijdenis:


“Zo heeft Hij dan bevolen te dopen al degenen die de Zijnen zijn, in den Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes, alleen met rein water; ons daarmede te verstaan gevende, dat, gelijk het water de vuiligheid des lichaams afwast, wanneer wij daarmede begoten worden, hetwelk op het lichaam desgenen, die den Doop ontvangt gezien wordt, en hem besprengt, alzo het bloed van Christus hetzelfde van binnen in de ziel doet, door den Heiligen Geest, haar besprengende en zuiverende van haar zonden, en ons wederbarende uit kinderen des toorns tot kinderen Gods. Niet dat zulks door het uiterlijke water geschiedt, maar door de besprenging des dierbaren bloeds des Zoons Gods, Die onze Rode Zee is, door Welke wij moeten doorgaan, om te ontgaan de tirannie van Farao, welke is de duivel, en in te gaan in het geestelijke land Kanaän” [15].


We lezen hier over de besprenging met water bij de doop, wat vergeleken wordt met de besprenging van het bloed van Gods Zoon. Bij de kinderdoop besprenkelt men de kinderen met water! Maar “dopen” betekent “onderdompelen”. Zelfs in onze taal is dat bewaard gebleven. Wanneer je iets ergens indoopt, dan dompel je dat onder. Zo staat er bijvoorbeeld van de doop van de Heere Jezus in Mark. 1 : 9 geschreven: “en werd door Johanns gedoopt in de Jordaan”. Er staat niet: “en werd door Johannes gedoopt met water van de Jordaan” o.i.d. Het is dan ook niet voor niets dat we reeds gelezen hebben dat Filippus en de kamerling “daalden beiden af in het water” (Hand. 8 : 38).


De waterdoop is een getuigenis

De waterdoop is dan ook een getuigenis van wat er geestelijk met iemand gebeurd is. In 1 Petr. 3 : 21 staat geschreven: “Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, niet die een aflegging is van de vuilheid van het lichaam, maar die een vraag (King James 1611 zegt: antwoord) is van een goed geweten tot God, door de opstanding van Jezus Christus”. Petrus riep de Joden in Hand. 2 : 38 nog op om zich te laten dopen tot vergeving van zonden, maar hier zegt hij dus dat de doop niet is tot aflegging van de vuilheid van het lichaam! Dat heeft te maken met de ontwikkeling in Gods Woord! De waterdoop is niet tot behoud, want deze is niet tot vergeving van zonden. Maar waar de doop het beeld van is, dat is tot behoud, namelijk het Evangelie van de dood, de begrafenis en de Opstanding van Jezus Christus. Wanneer wij dat aannemen voor ons leven, dan worden wij geestelijk besneden, zegt Kol. 2 : 10 – 12, dan zijn wij met Hem gestorven, met Hem begraven en met Hem opgestaan. En daar is de doop een beeld van: Met Hem gestorven, ondergaan in het watergraf; met Hem begraven, begraven in het watergraf; en met Hem opgestaan, opgestaan uit het watergraf. Dopen is onderdompelen! Dat levert het correcte Bijbelse beeld! De besprenging met het bloed vinden we in het Oude Testament (zie bijv. Lev. 1 : 5; Lev. 4 : 6; Lev. 16 : 15), en is inderdaad een heenwijs naar wat de Heere Jezus met Zijn bloed voor ons gedaan heeft (Hebr. 12 : 24), maar dit heeft niets van doen met het water van de doop! Dopen is onderdompelen en niet besprengen!


Zonder kennis van de Wet, rekent de Heere zonde niet toe

Kinderdoop is on-Bijbels. Maar als er dan iets met de kleintjes gebeurt, wat dan? Zijn zij dan wel behouden? Punt één: de doop leidt niet tot behoud, maar het geloof in het Volbrachte Werk van Jezus Christus. In 1 Petr. 3 : 21 hebben we al gezien dat de doop niet is tot aflegging van de vuiligheid van het lichaam. Maar ook in Mark. 16 : 16 staat geschreven: “Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden”. Het laatste deel van dit vers zegt niet: “die niet zal geloofd hebben en niet zal gedoopt zijn”, maar slechts: “die niet zal geloofd hebben”! Het geloof is het, waar het om draait! Maar de kleine kinderen kunnen toch nog niet bewust geloven? Hoe zit dat dan? Kleine kinderen zijn meegeheiligd met de gelovige ouders. 1 Kor. 7 : 14 zegt: “Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door de man; want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig”. Daar komt bij dat de Heere de zonde niet toerekent als er geen kennis van de Wet is (Rom. 3 : 20; Rom. 7 : 7, 9).

Zo zien we hoe de kinderdoop een uitvinding van kerkvaders is, die de eerste liefde tot Gods Woord verlaten hadden. De term "volwassendoop" is eigenlijk ook niet geheel correct. Wanneer is iemand volwassen? Kan iemand niet eerder een geloofsbeslissing nemen? Het antwoord is natuurlijk: Ja, weldegelijk! En dan kan men zich dus laten dopen. De Bijbelse (water)doop is de doop door onderdompeling, wanneer men tot geloof gekomen is. Ook deze doop is géén wedergeboorte; we worden door de waterdoop níet in Jezus’ lichaam ingevoegd, maar de doop is een getuigenis van ons behoud! Door ons te laten dopen leggen we een getuigenis af van het feit dat we door de wedergeboorte met de Heere Jezus gestorven, begraven en opgestaan zijn.