Zoek eerst naar de Waarheid i.p.v. naar antwoorden op jouw vragenIn de middeleeuwen heeft men een tijd in de veronderstelling geleefd dat de aarde plat was. Er zullen tal van vragen bij de betreffende generatie zijn opgekomen die voortkwamen uit dit wereldbeeld. Bijvoorbeeld: ‘Hoeveel kilometer zullen we moeten varen/reizen voordat we van de aarde afvallen en stel dàt we vallen – waar komen we dan terecht?’. Hoeveel inspanning ze ook zouden leveren om op deze vraag een antwoord te krijgen, een antwoord dat ingaat op hun vraag èn bovendien
waarachtig is (strookt met de enige bestaande realiteit) zouden ze nooit hebben kunnen vinden.
Simpelweg omdat de vraag die ze stelden al gebaseerd is op een foutieve aanname. (Zelfs een alwetend persoon zou ze natuurlijk het aantal kilometers niet kunnen vertellen, aangezien de ‘rand’ van de aarde in zijn geheel ontbreekt.)
Als wij zouden terugreizen in de tijd zouden we ze overigens wel een waarachtige
reactie op hun vraag kunnen geven, nl. uitleggen dat hun veronderstelling onjuist is en ze vervolgens leren hoe het wel zit. Voorwaarde hiervoor is echter dat ze
meer moeten openstaan voor het kennen van de waarheid dan voor het krijgen van een antwoord op hun vraag.Dat is mijns inziens de hele clou wat betreft jouw vragen en twijfels.
Neem bijvoorbeeld de volgende van jouw vragen:
1) ‘Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?’Op deze vraag heeft Luke. al een waarachtige
reactie gegeven. Geen
antwoord aangezien hij eerst jouw definitie van wat goede mensen zijn heeft vervangen door de Bijbelse defenitie (nl. dat er buiten Christus om geen goed mens bestaat - op basis van Romeinen 3 vers 21; ‘allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God.’).
Luke. schreef:Je vraagt of mensen die goed leven in de hel komen, en mensen die slecht leven in de hemel. Het antwoord op die vraag is, nee. Goede mensen komen in de hemel, en slechte in de hel. Het probleem is: we zijn allemaal slecht. God heeft geen schaal van 1 tot 100, waaraan Hij ieders leven meet aan goedheid of kwaadaardigheid. God heeft 2 categorieën: heilig en zondig. Jezus valt binnen de categorie heilig, en de gehele mensheid in de categorie zondig. Hoe "goed" je ook leeft in vergelijking met de mensen om je heen, je bent nog steeds zondig.
Hij herformuleert dus eerst jouw vraag en geeft vervolgens antwoord op
die (geherformuleerde) vraag.
Wat ik bedoel is dit:
- als we vasthouden aan
jouw definitie van wat een goed mens is (nl. iemand die volgens jouw oordeel goed is), is het antwoord op de vraag: ‘Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?’, een eenduidig ‘
ja’.
- als we uitgaan van de
Bijbelse definitie van wat een goed mens is (nl. iemand die volgens Gods oordeel goed is), is het antwoord op de vraag: ‘Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?’, een eenduidig ‘
nee’.
Goed, zul je zeggen, dus ik kan volgens jou geen wezenlijke, beantwoordbare vragen stellen over Gods natuur/wezen/orde/bepalingen/de geestelijke realiteit, terwijl ik verkeer in mijn huidige ‘state of being’.
Klopt als een bus.
Je zal het theoretisch nooit helemaal kunnen vatten als je niet eerst de praktijk van de behoudenis/wedergeboorte hebt ervaren – al was je de grootste theoloog. Zoals de ‘platte-aarde-denkers’ niets van het heelal konden begrijpen, voordat zij veranderden in ‘ronde-aarde-denkers’.
Om zelf nog antwoord op de vraag te geven:
Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden.Hier wordt mijns inziens geimpliceerd dat àls Christus in de wereld was gezonden om te oordelen, Hij de wereld en haar daden (ook de ogenschijnlijke goede daden) direct had veroordeeld. Doordat Hij op dat moment (God zij dank) een andere missie had, is het mogelijk geworden om door Hem behouden te worden.
Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet geloofd heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God.Het geloven in Hem is tegerlijkertijd wel de enige mogelijkheid om niet veroordeeld, en dus behouden te worden. De ‘goede’ mensen die door Hem worden beoordeelt op hun daden, zullen veroordeeld worden omdat het totaalpakket van hun daden niet zondeloos zal blijken te zijn.
En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de mensen hebben de duisternis liefgehad, meer dan het licht, want hun werken waren slecht. Want ieder die kwaad doet, haat het licht en komt niet tot het licht, opdat zijn werken niet ontmaskerd worden. (Johannes 3:16-20)Als je jezelf werkelijk ten diepste als een goed mens beschouwt daag ik je uit om te naderen tot het Licht (Christus), dan zal blijken of je daden goed of fout zijn in de ogen van de Allerhoogste Rechter Die je liefheeft met een ondoorgrondelijke liefde.
2) ‘Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen?’Mijn tegenvraag: is het nodig om blijheid op waarde te kunnen schatten (waarderen) alvorens er intens van te kunnen genieten? Is het nodig om de waarde te kennen van een diamant voordat je echt kunt genieten van de pracht ervan? En wie zegt dat de
herinnering aan verdriet, die alle (voormalig) levenden toch moeten hebben, gewist zal zijn in de hemel?
De blijheid die je in je huidige state-of-being ervaart is niets vergeleken met de vreugde die je ervaart als de Heilige Geest in je woonachtig is. Je zou het inderdaad een bepaalde staat van euforie kunnen noemen die zo overweldigend is dat je er helemaal in opgaat (zonder dat daarbij afbreuk wordt gedaan aan je persoonlijkheid, zoals bijvoorbeeld bij drugsgebruik het geval is). Deze vreugde is dan ook met niets op deze wereld te vergelijken en zal je (mocht je er echt op staan
) dus pas op waarde kunnen schatten als je hem zelf ervaren hebt.
De Schepper van alle goede dingen zal je echt geen eeuwigheid in een soort trance laten verkeren zodat Hij maar aanbeden door je wordt. Er zal sprake zijn van waarachtige liefde en waarachtige vreugde die uit het diepste van je binnenste komt. Geen bedwelmend laagje blijheid over een ten diepste apatisch persoon ‘die ook maar toevallig in de hemel is beland’.
Als je opnieuw geboren wordt, wordt je jezelf, alleen dan de versie van jezelf die volledig is gestoeld op en geborgen in de natuur van God. Dan begrijp je pas wat ècht leven is, aangezien Hij de Schepper ervan is. Het is bruisend, oneindig veelzijdiger dan wat je nu kent en bovenal is elk aspect, elk hoekje en gaatje doordrenkt met Goddelijke Liefde. Ik bid God van harte dat je deze Liefde zal mogen ervaren, je leven zal er voorgoed door veranderen.
Pas als je Zijn liefde kent ben je echt Christen;
Ieder die liefheeft, is uit God geboren en kent God. Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde. (1 Johannes 4:7b-8)
Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. (1 Johannes 4:19) Het kan overigens goed dat de mensen die jij als christen beschouwd, in werkelijkheid helemaal niets met God van doen hebben en zichzelf puur zo noemen. Laat je hierdoor niet verwarren/teleurstellen maar laat het een aansporing zijn om Christus naarstig te gaan zoeken!
Explore it yourself, before rejecting it.........................................................................................
Hoe het precies zit met
bidden voor genezing weet ik niet. In ieder geval ben ik ervan overtuigd dat het niet Gods doel is om ons zo zachtzinnig mogelijk door dit aardse leven te loodsen (hoewel Hij ons wel vaak matst volgens mij). Vele apostelen zijn door gruwelijke marteling om het leven gekomen en ook was lijden een terugkerend thema in het leven van Jezus’ discipelen. Ik denk wel dat God enorm betrokken is bij Zijn kinderen en dat Hij meevoelt met de pijn en het verdriet dat ze lijden. In sommige situaties kan Hij besluiten dat Hij de ziekte uit iemands leven verdrijft, puur omdat Hij dat zo wil.
Het is (zoals al eerder gezegd) inderdaad te vergelijken met een huwelijk. Je bespreekt je vreugde en verdriet met je partner niet in de eerste plaats om hulp van hem/haar te krijgen, maar omdat je innig met elkaar verbonden bent in liefde en met elkaar meeleeft. Je mag ook je verlangens bij elkaar kenbaar maken en beide partijen zijn vrij om daaraan gehoor te geven. Waarom God soms wel/soms niet geneest? Geen idee, Gods logica gaat echt mijn pet te boven.
Het is een opdracht om voor een zieke gelovige te bidden, maar het bestaan van genezingsdiensten is mijns inziens meer een aanwijzing dat dit bidden voor zieken in de Gemeente te weinig gebeurd of dat mensen blijkbaar denken dat God eerder geneest in zo’n ‘genezingsdienst’. Overigens genezen er procentueel gezien maar weinig mensen in dat soort diensten (heb er redelijk wat meegemaakt in het verleden). Je vraagtekens bij de keuze van je ouders kan ik me dan ook goed voorstellen.
........................................................................................
Daarnaast wil ik graag ingaan op deze opmerking van je:
MasterJapie schreef:Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.
Hier maak je jezelf de hoogste rechter over jouw handelen en beslis je dat jouw kijk op de zaken het absolute ijkpunt is van jouw beslissingen.
Door Zijn genade te accepteren erken je het feit dat God rechtvaardig en genadig is en daarom is het het enige juiste wat je kunt doen. Het feit dat jij jezelf zou haten om die acceptatie weegt natuurlijk geenszins op tegen het feit dat Hij door jouw acceptatie verheerlijkt wordt. Hij is het middelpunt van alles, niet jij.
........................................................................................
Het feit dat je dit verhaal postte kan betekenen dat je al bent begonnen aan je zoektocht naar de Waarheid. Ik hoop van harte dat dit het geval is en dat je dit ziet als het begin van jouw persoonlijk zoeken en niet als een afsluiter van wat schijnbaar een vruchteloze opvoeding is geweest. Gooi je bagage overboord en stort je op die zoektocht, het is namelijk de belangrijkste vraag in een mensenleven.
Verlies je leven om het te behouden.
De Here Jezus Christus zegt:
Laat wie achter Mij wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden.
(Markus 8: 34b-35)
Ik hoop dat je iets met deze reactie kunt en ik wens je toe dat je (echte) Christenen gaat tegenkomen die je zullen voorleven Wie Christus is.