Cicero schreef:Ik vind dit echt spijkers op laag water zoeken, hoor. Sjongejonge.
Het is voor mij vooral: goed de dingen overdenken, goed beseffen waar je het over hebt. Wat ik constateerde, kan een aanwijzing zijn dat het om denkvormen gaat die in hetzelfde schuitje zitten: het naturalisme, dat van geen God wil weten en alles door toeval wil verklaren.
Afgelopen week kwam ik nog deze tekst tegen van Jacques Monod:
"Niets anders dan toeval is de bron van alle vooruitgang, van alle creaties in de levende natuur. Puur toeval, volledig onbeperkt en blind, ligt ten grondslag aan de fantastische prestaties van de evolutie: dit centrale concept in de moderne biologie is niet langer één van de mogelijke of zelfs denkbare hypotheses. Vandaag de dag is het de enig denkbare hypothese, die past bij de geobserveerde feiten en testresultaten."
(Dat moet hij ergens in
Chance and Necessity geschreven hebben.)
Ik zie hem hier geen onderscheiding maken tussen abiogenese en evolutie. Duidelijk wordt hier een onchristelijk en goddeloos denken verwoord. En bovendien doen de laatste zinnen mij ernstig twijfelen aan zijn objectiviteit.
Op dergelijke constateringen volgen voor mij een paar vragen:
De evolutionaire ontwikkeling ontkomt niet aan een schepper. Abiogenese is geen deugdelijke verklaring voor het ontstaan van zoiets absurd complex als de levensprocessen. Het is hooguit een hersenspinsel dat atheïsten nodig hebben, en er daarom maar aan vast blijven houden.
- In hoeverre is de evolutionaire verklaring die erg denkt vanuit toeval dan nog bruikbaar?
- In hoeverre heb je de veronderstelde enorm lange evolutionaire ontwikkelingshistorie van het leven nog nodig, als je er niet aan ontkomt om van een schepper uit te gaan?
Cicero schreef:Dit is natuurlijk een smerig trucje dat men vaker uit de kast trekt: mensen die een andere opvatting hebben, hebben er niet goed over nagedacht. Want ze gaan "zo gemakkelijk overstag".
Volgens mij doe je hier heel veel mensen onrecht mee die zich (in tegenstelling tot jou) grondig verdiept hebben in de ET, en daar ook mee geworsteld hebben en worstelen als gelovige.
Het is iets wat me wel een beetje dwars zit. Mensen die overstag gaan voor de meerderheidsmening, hebben voor mij de schijn een beetje tegen. (Hangt wel een beetje van het onderwerp af, maar zoiets als de evolutietheorie valt er voor mij zeker onder.) Feit is immers, dat de druk van de meerderheidsopinie behoorlijk groot is, en dat het veel comfortabeler voelt om (veel) medestanders te hebben. Als minderheid of zelfs in je eentje tegen de stroom in roeien valt niet mee.
Het is echter geen optie om zomaar te zwichten voor wat de meerderheid denkt, want de meerheidsopinie is een subjectief gegeven. Als iedereen iets als waarheid ziet, wat onwaar is, wordt het daardoor niet ineens waar. De subjectieve effecten van zo'n meerderheidsmening zijn echter niet te onderschatten.
Tegelijkertijd bestaat er natuurlijk het probleem, dat niet iedereen tegen de druk van de meerderheid is opgewassen. Dat probleem kan er op emotioneel niveau zijn. Het kan ook een kwestie zijn van: nog niet voldoende beseffen wat er allemaal bij komt kijken. (Het een valt met het ander ook te compenseren.) Vandaar dat ik zo breed mogelijk probeer te kijken. Vandaar ook dat ik het niet voldoende vind om er allerlei wetenschappelijke gegevens bij te halen, maar de geschiedenis van het westerse denken hoort er wat mij betreft ook helemaal bij. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom ik er ook wel eens zoiets bij haal als de Verlichting. Je wordt je dan bewuster van allerlei filosofische concepten, en je zult dan ook beter in staat zijn om die te gaan onderkennen in het denken van bijvoorbeeld wetenschappers.
Dat zg. smerige trucje zou ik ook kunnen toepassen op het argument: je telt pas mee als je je grondig verdiept hebt in de evolutietheorie.