Ik geloof, maar mijn familie niet

Moderators: Memmem, Moderafo's

Kisha03

Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Kisha03 » 30 aug 2011 12:23

Hallo iedereen,

Mijn naam is Nikisha ik ben 20 jaar oud. Ik ben als kind opgegroeid met God en de Bijbel. Als ik bij opa en oma was gingen we zondags naar de kerk, elke dag lezen in de kinderbijbel en regelmatig bidden en God danken. God was dan ook een vrij actief onderwerp in de familie. Dit eindigde abrupt toen mijn oma overleed aan kanker. God bestond niet meer voor de familie en zelfs mijn opa bid niet meer een gaat niet meer naar de kerk. Opa schijnt nog wel te geloven en ook mijn moeder geloofd nog wel, maar daar blijft het ook bij. Ze hebben het er verder niet over en doen er niks mee. Zelf ben ik altijd, onafhankelijk van mijn familie, naar de kerk blijven gaan en meer blijven leren over het christelijke geloof.
Het geen wat mij dwars zit, is dat ik me niet altijd op mijn gemak voel tussen mijn familie. Ik kan met hun niet mijn liefde voor God delen of praten over mijn openbaringen. Als zij problemen hebben kan ik hun geen advies geven vanuit mijn perspectief omdat ze dat toch maar onzin vinden. Ik vind het zelfs moeilijk om Gospel muziek in hun aanwezigheid te draaien.
Ook het woord 'G..verdom...' word door sommige in de familie regelmatig gebruikt. En iedere keer dat ik het hoor voelt het als een steek in me hart, maar iedere keer dat ik het hoor hou ik mijn mond. Denken in mezelf "Stommert, waarom zeg je nou niks! kom een keer op voor God en je geloof!" maar ik blijf stil. Misschien komt het omdat ik in de minderheid ben en bang ben dat het 1 tegen zoveel wordt, of misschien ben ik bang wat mijn familie over mij gaat denken.
Een tijdje terug ging ik de discussie aan met mijn zwager tot dat hij schreeuwde: "Ookal zou God nu de poorten van de hemel voor mij openen, dan zou ik alsnog nooit naar binnen gaan!!". Dat deed mij zo'n pijn dat ik maar niet meer de discussie ben aangegaan of probeer om familieleden te overtuigen.
Hoe kan ik mijn familie duidelijk maken dat God voor mij echt heel belangrijk is en dat ik nooit voor een leven zonder hem zou kiezen. En dat ik het ook wel fijn zou vinden als ik dit af en toe met iemand in mijn familie kan delen, zonder stomme opmerkingen en rare grapjes.
Heeft iemand tips of advies?

Groetjes, Nikisha

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18306
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Mortlach » 30 aug 2011 12:43

Tja, de enige manier is dat gewoon zéggen. Hoe meer je eromheen draait, hoe meer je het 'opblaast', hoe lastiger het wordt.

Verder kies je je familie niet. Dat zij niet willen geloven, moeten ze helemaal zelf weten en dat lijkt me niet iets dat je moet proberen te veranderen. Respect vragen voor jouw keuze kan wel, maar dat respect gaat twee kanten op. En zelfs als je het niet krijgt, kun je het wel geven (ook waardevol!). Geen gospel draaien in hun aanwezigheid lijkt me doodnormaal. Ik draai mijn muziek ook niet als ik bij hen ben of zij bij mij.

Ook zul je waarschijnlijk moeten accepteren dat dit iets is wat je niet (diepgaand) met familie kunt bespreken, net zoals zij bepaalde dingen niet met jou bespreken omdat het jou niet interesseert. (sport of zo). Ik persoonlijk zou als iemand op een feestje over de liefde van God begint dat gesprekje toch beleefd maar resoluut afkappen.

Verwachten dat zodra je het vertelt, je hele familie ook direct tot geloof komt zal alleen maar tot een teleurstelling leiden. Leg uit dat het belangrijk is en vraag hen rekening met jou te houden. Dat lijkt me niet meer dan beleefd. Als ze dan een keer uitschieten met een vloek of een opmerking, dat moet je hen dan maar vergeven.

Succes
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

Gebruikersavatar
schaapje
Generaal
Generaal
Berichten: 4536
Lid geworden op: 28 dec 2010 12:08

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor schaapje » 30 aug 2011 13:07

quote="Kisha03"Hallo iedereen,

Mijn naam is Nikisha ik ben 20 jaar oud. Ik ben als kind opgegroeid met God en de Bijbel. Als ik bij opa en oma was gingen we zondags naar de kerk, elke dag lezen in de kinderbijbel en regelmatig bidden en God danken. God was dan ook een vrij actief onderwerp in de familie. Dit eindigde abrupt toen mijn oma overleed aan kanker. God bestond niet meer voor de familie en zelfs mijn opa bid niet meer een gaat niet meer naar de kerk. Opa schijnt nog wel te geloven en ook mijn moeder geloofd nog wel, maar daar blijft het ook bij. Ze hebben het er verder niet over en doen er niks mee. Zelf ben ik altijd, onafhankelijk van mijn familie, naar de kerk blijven gaan en meer blijven leren over het christelijke geloof.
Het geen wat mij dwars zit, is dat ik me niet altijd op mijn gemak voel tussen mijn familie. Ik kan met hun niet mijn liefde voor God delen of praten over mijn openbaringen. Als zij problemen hebben kan ik hun geen advies geven vanuit mijn perspectief omdat ze dat toch maar onzin vinden. Ik vind het zelfs moeilijk om Gospel muziek in hun aanwezigheid te draaien.
Ook het woord 'G..verdom...' word door sommige in de familie regelmatig gebruikt. En iedere keer dat ik het hoor voelt het als een steek in me hart, maar iedere keer dat ik het hoor hou ik mijn mond. Denken in mezelf "Stommert, waarom zeg je nou niks! kom een keer op voor God en je geloof!" maar ik blijf stil. Misschien komt het omdat ik in de minderheid ben en bang ben dat het 1 tegen zoveel wordt, of misschien ben ik bang wat mijn familie over mij gaat denken.
Een tijdje terug ging ik de discussie aan met mijn zwager tot dat hij schreeuwde: "Ookal zou God nu de poorten van de hemel voor mij openen, dan zou ik alsnog nooit naar binnen gaan!!". Dat deed mij zo'n pijn dat ik maar niet meer de discussie ben aangegaan of probeer om familieleden te overtuigen.
Hoe kan ik mijn familie duidelijk maken dat God voor mij echt heel belangrijk is en dat ik nooit voor een leven zonder hem zou kiezen. En dat ik het ook wel fijn zou vinden als ik dit af en toe met iemand in mijn familie kan delen, zonder stomme opmerkingen en rare grapjes.
Heeft iemand tips of advies?

Groetjes, Nikisha


Ik heb maar één raad voor je blijf liefhebben, blijf geduldig en in de eerste plaats blijf voor ze bidden,
dit zeg ik uit ervaring, ik heb jaren voor familieleden gebeden en ze zijn tot bekering gekomen.

God heeft meer liefde en verlangen om je familieleden te redden dan je je kan voorstellen.
Zie het als jou taak, God heeft zeker een plan.
Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden.

Kisha03

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Kisha03 » 30 aug 2011 13:21

Ik heb maar één raad voor je blijf liefhebben, blijf geduldig en in de eerste plaats blijf voor ze bidden,
dit zeg ik uit ervaring, ik heb jaren voor familieleden gebeden en ze zijn tot bekering gekomen.

God heeft meer liefde en verlangen om je familieleden te redden dan je je kan voorstellen.
Zie het als jou taak, God heeft zeker een plan.




Bedankt voor deze woorden!
Zelf geloof ik ook dat God mijn familie (en de rest vd. wereld) in zijn armen wilt sluiten.
Soms vraag ik mezelf ook wel eens af; "Is dit een taak die ik moet verrichten, of is dit gewoon een test om te zien hoe sterk mijn geloof is ??". Ik weet niet of het echt mijn taak is, maar ik zal zeker voor ze blijven bidden en de Heer om een antwoord en begeleiding vragen.
En het doet me goed om te horen dat het dus kan, en dat dingen kunnen veranderen. Bedankt! :-)
Prijs God!

Gebruikersavatar
schaapje
Generaal
Generaal
Berichten: 4536
Lid geworden op: 28 dec 2010 12:08

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor schaapje » 30 aug 2011 13:39

@Kisha03
Zie het als de eesrte plaats je taak om voor ze te bidden, in geloof ziende op Gods liefde.
Ik weet uit ervaring dat het soms moeilijk kan zijn, omdat je vaak het tegendeel ziet en
er totaal geen uitwerking is (lijkt) maar daarom zeg ik zie op Gods liefde voor hen.
Gods zegen 8>)
Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden.

Kisha03

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Kisha03 » 30 aug 2011 13:56

@Schaapje

Ja ik ga dat zeker doen!! Ik moet nu opeens denken aan een liedje met de tekst: I don't mind waiting on you Lord.
Dat vergeet ik soms wel eens, om geduld te hebben en erop te vertrouwen dat hij op het juiste moment ingrijpt.
So thank you for the reminder, really appreciate it !! ;/ Dit heeft me zeker weer een boost gegeven om door te gaan en meer te gaan bidden!

Dit is nu trouwens voor het eerst dat ik echt op een forum zit, ik wist niet dat het zo fijn kan zijn om gedachtes te wisselen met andere mensen, leuke ontdekking! \:D/

Gebruikersavatar
schaapje
Generaal
Generaal
Berichten: 4536
Lid geworden op: 28 dec 2010 12:08

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor schaapje » 30 aug 2011 13:59

Welkom Kisha, en een fijne tijd toegewenst :D op dit forum
Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden.

Gebruikersavatar
Esther~
Verkenner
Verkenner
Berichten: 15
Lid geworden op: 19 jan 2011 12:25

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Esther~ » 30 aug 2011 14:58

Allereerst welkom en wat fantastisch dat jij wel tot geloof bent gekomen! :D
Bidden is inderdaad het krachtigste wat wij kunnen doen als christenen. Misschien heb je ook mensen die met je mee kunnen bidden, zodat ook jij je gesterkt voelt? En anders mag dat hier natuurlijk ook altijd!
Ik herken je verhaal op een andere manier, aangezien mijn man (bijna) niet gelovig is. In de praktijk is dit gewoon soms loodzwaar, maar laat je niet ontmoedigen. God staat je bij, elke dag!
En Jezus zei zelf dat Hij juist kwam voor de 'zieken', de zondaren.. Hij houdt ook zielsveel van hen en het is Zijn verlangen dat ook zij Hem leren kennen.
Ik bid het je toe dat jouw geloof tot jaloersheid mag wekken in je familie, zodat ze Hem ook gaan zoeken.
Kennis is nog geen wijsheid.

Kisha03

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Kisha03 » 30 aug 2011 23:37

Bedankt Schaapje!!


@ Esther
Hey Esther,
Bedankt! Zelf ben ik ook erg blij dat ik God heb mogen en willen leren kennen.
Ik ben nog jong en ben nog erg aan het groeien in het geloof en aan het leren. Dus ik vind het erg fijn om te weten dat hier mensen zijn die ik om advies of raad kan vragen als ik het zelf even niet meer weet, maar ook om verhalen en gedachtes mee te delen en erover te praten.. :)
Zelf zat ik ook in een relatie met jongen die niet echt geloofde. Maar ik vond het wel erg moeilijk om me daar niet door te laten beinvloeden. Ik heb dus veel bewondering dat jij dat wel kan, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het soms erg zwaar is.

En Jezus zei zelf dat Hij juist kwam voor de 'zieken', de zondaren.. Hij houdt ook zielsveel van hen en het is Zijn verlangen dat ook zij Hem leren kennen.
Ik bid het je toe dat jouw geloof tot jaloersheid mag wekken in je familie, zodat ze Hem ook gaan zoeken.


Heel erg bedankt voor je woorden Esther! ik geloof daar ook echt in en ik ga er zeker voor bidden!!
Gods Zegen! zon10

Land
Verkenner
Verkenner
Berichten: 1
Lid geworden op: 18 jan 2018 18:14

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Land » 18 jan 2018 18:43

nikisha ik weet wat je meemaakt het is voor mij ook weleens moeilijk kijk ik ben zelf jaren in het duister geleefd ik ben bekeerd door god 2013 is het begonnen 3 maanden naar het overlijden van mijn moeder ik had zoveel verdriet ik kwam 1 keer op vrijdag avond ik was thuis en ik had zoveel verdriet ik mist mijn moeder zo erg ik wou zo niet langer meer leven en toen kwam er een dag ik zag op internet met toeval typte ik wat in en toen las ik op internet dat er een leven naar de dood was en ik las op de bijbel op internet ik werd er helemaal stil ervan kleine 3 maanden erna ik werd op een morgen wakker ik was ineens een ander mens geworden ik ging naar mijn werk toe ineens zij ik tegen mijn collega's positief in een keer met geluk deed ik iets toen wist ik niet dat het de heilige geest was ik riep in mijn huis naar de overkant van dat huis ik riep iedere keer positief en dan gaat het positief gebeuren ik zag opeens een schilderij met die man erop ik zie zo naar de televisie ik zie weer het schilderij is weg maar de volgende avond
gingen die mensen hun kamer veranderen daar kwam dat schilderij te hangen dat was de eerste visioen ik heb nog veel meer en nog veel meer dingen meegemaakt ik weet ook alles van transformeren en transforhealing maar ik weet ook heel wat over god ik heb zelf aleens meegemaakt dat god zijn aanwezigheid zo sterk aanvoelde maar nu komt het dat ik dit allemaal vertel want ik begrijp jou verhaal heel goed dit komt overeen met mijn oom die heeft zelf ervaren toen hij 5 jaar was dat hij vastzat in de put maar god heeft hem gered hij heeft net zoals mij de bijbel geleest alleen hij heeft een hele grote fout gemaakt hij geloofde het verhaal van petrus niet met die vissen ik heb hem ook aleens 3 keer probeer te vertellen wat mij overkomen is maar ik kreeg de kans niet daarvoor de laatste keer zij mijn tante tegen mij je bent zo lief en je bent zo anders toen zou ik het vertellen maar weer zij mijn oom het is door mij gekomen ik heb verders maar niets meer verteld maar hij ziet nu wel dat ik die mooie uitstraling heb ik wacht rustig af alleen ik kom niet in de kerk dat heeft daar ook mee te maken want hij is wel heel slim maar wat hij ook zegt als er een auto aankomt en die rijdt iemand aan en die overlijd hij zegt waarom is god er dan niet ik zeg maar niets god is er wel die geeft jou de mooiste geschenk dat is het paradijs ik zeg zelf ook god is het mooiste wat er is hij geeft mij zoveel kracht waar ik ook werk of kom dan zeggen zij altijd tegen mij wat bent u een positieve

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor MoesTuin » 18 jan 2018 19:12

Waardevolle reacties reeds.
Wees een "voorbeeld" voor hen en laat (middels het gebed) de rest over aan de Heer.
Als de momenten enkel geschikt zijn om te spreken doe dat en anders niet.
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
Optimatus
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 11376
Lid geworden op: 28 feb 2004 02:07
Locatie: Berkenwoude
Contacteer:

Re: Ik geloof, maar mijn familie niet

Berichtdoor Optimatus » 25 jan 2018 22:26

Mijn familie is niet echt gelovig (laat staan kerkelijk), maar respecteert en accepteert onze keuze, wel kerkelijk en gelovig te zijn. De verhoudingen zijn uitstekend. Mijn schoonfamilie is lid van de Geref. Gemeente en maakt er ook geen punt van dat wij voor de PKN (Herv.) gekozen hebben. Ook die verhoudingen zijn uitstekend.

Ik ben uitermate dankbaar dat familie en schoonfamilie ons ten volle waarderen - en omgekeerd. Zeker in de tijd dat mijn moeder overleed, was vooral mijn schoonmoeder uitermate belangrijk. Haar hulp wordt door mijn familie ook zeer gewaardeerd.

Het verschil in geloof of kerkgemeenschap hoeft dus geen belemmering te zijn voor goede verhoudingen.
Ceterum censeo imperium putinis delendum esse.


Terug naar “Relaties”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 39 gasten