De term "Stille tijd" is onder ons wel bekend, veronderstel ik. Maar ruimen we wel tijd in voor stille tijd? En hoe vaak doen we dat? Op welke wijze zoeken we de gelegenheid voor stille tijd? En wat het belangrijkste is, hoe ervaren we dat de stille tijd ook vruchtbaar is? Als je alleen woont is het natuurlijk heel anders dan wanneer je een gezin met jonge kinderen hebt.
Zelf hecht ik sterk aan stille tijd, maar ik ervaar dat daar te weinig van komt in de hectiek van het dagelijks leven.
Als ik overdag gewerkt heb, en er 's avonds nog eens vergaderingen, huisbezoeken, vrienden en familiebezoeken, enz. zijn, heb ik geen energie en concentratie meer om stille tijd te houden.
Daarom zijn voor mij de vakanties ook zo belangrijk. Op tijd opstaan om in de stilte van de morgen te bidden en daarna in de Bijbel te lezen met daarbij een bijbelstudieboek of een bijbelverklaring.
Buiten de vakantie vind ik de stille zaterdagmorgen en zondagmorgen heel geschikt voor stille tijd. Je hoofd is dan nog leeg van andere dingen. Je kunt je concentreren op een Bijbelgedeelte en daarbij de vraag stellen: wat heeft dit gedeelte mij persoonlijk te zeggen?
Ik ben vorig jaar september/oktober begonnen in het boek Genesis in de Herziene Statenvertaling. In de deeluitgave. Sinds 4 december 2010 is de volledige uitgave van de HSV beschikbaar.
Ik ervaar soms in de stille tijd dat er juist een bijbelgedeelte aan de orde is waarin vragen va je hart worden opgelost. Je krijgt soms een richting aangewezen.
Deze week las ik op woensdagavond 1 Samuel 4. Het hoofdstuk waarin het gaat over Israel dat wordt aangevallen door de Filistijnen. Israel haalt dan de ark erbij. Die moet hen redden. Niet de God van de ark. Ik heb over dit gedeelte donderdag nog nagedacht en de lijnen naar deze tijd geprobeerd te trekken. Donderdagavond had ik gelegenheid om via internet een kerkdienst te luisteren. Ik heb een aantal favoriete gemeenten waarvan ik wel eens een dienst beluister. Ik keek op de website van de Bethlehemkerk in Den Haag. Afgelopen zondagavond preekte daar ds. C.M.A. van Ekris over 1 Samuel 4. Ik heb die dienst beluisterd en heb daarbij ervaren dat die preek mij persoonlijk een spiegel voorhield.
Voor mij is persoonlijke stille tijd nu wat makkelijker omdat wij geen thuiswonende kinderen meer hebben. Vroeger met de kinderen thuis nam ik in de zomer nog wel eens in de vroegte van de zaterdagmorgen de auto om gewapend met de Bijbel en een boek naar het bos in de omgeving te gaan. Deze persoonlijke stille tijd staat los van de tijd om gezamenlijk in het gezin met de Bijbel bezig te zijn.
Ik heb zoaar wat gedachten neergeschreven en ik ben benieuwd hoe anderen stille tijd ervaren. Ik heb er zelf heel rijke herinneringen aan. Door Gods genade, dat moet ik er direct bij zeggen.