TheKeimpe schreef:Dat laatste gedicht stond pas ook ergens in, waar was dat ook alweer? RD? Daniël?
Het was één van de weinige keren dat een gedicht mij echt iets deed...
Zou kunnen, ik lees beide niet frequent dus dat heb ik dan gemist. Vind het een prachtig gedicht, ben daardoor meer van De Mérode gaan lezen, ben ook geïntrigeerd door zijn eigen levensverhaal en heb uiteindelijk een dikke bundel op de kop kunnen tikken met echt ongelofelijk mooie gedichten.
Rode draad door de meeste van zijn gedichten (behalve in latere perioden in zijn leven, waarin De Mérode richting het spiritualisme neigt) is pijn en berouw over een boezemzonde, waartegen hij strijdt maar die hij er, als ik het goed begrijp, niet onder krijgt. Hij mist daarom vaak de nabijheid en vertroosting van God en dat komt in veel van zijn gedichten terug.
Hij heeft een aantal maanden gevangen gezeten vanwege vermeende seksuele neigingen richting zijn leerlingen; tijdens deze periode schrijft hij De Rozenhof, waar echt prachtige fragmenten instaan:
"Heer, liefde hebt Gij van mij weggenomen,
Maar ook 't gehuichel van de schijnbaar vromen.
Zij dringen ver van zondaars zich tezaam.
't Is goed, laat mij maar eenzaam tot U komen.
Zij zeggen: 'Wij vergeven, maar ga heen!
Wij hebben met de zondaars niets gemeen.
Wie God verliest, wordt van Zijn volk verstooten'
Maar de verlaatnen vinden God alleen. "
Zou ook zo over een reformatorische kerk kunnen gaan...
Ik ben met Christus gekruisigd; ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij! (Gal. 2:20)