Zuchtend zat de vrouw op de stoel bij de dokter. 'Ik wil deze baby helemaal niet dokter', zei ze.
De dokter keek haar aan. 'U wilt een abortus?' De vrouw knikte. Ze zei: 'Het is wel pijnlijk, maar m'n andere kind is nog maar zeven maanden, ik zit nog nachten op, ben erg moe en ben nog helemaal niet toe aan een tweede kind.'
De vrouw keek moe en teleurgesteld. 'Mevrouw', zei de dokter. ' ik heb een oplossing voor u die veel beter is. U hebt dan tijd om uit te rusten en het is niet pijnlijk.'
De vrouw keek op en zei 'Wat is dat dan?' 'Nou zei de dokter, 'u brengt mij uw zoontje van zeven maanden. Die maak ik dood.
Dan kunt u nog acht maanden uitrusten en bijkomen en dan kunt u uitgerust aan het volgende kindje beginnen.' De vrouw keek de dokter aan.
'Ja,' zei de dokter, 'het moet u toch niet uitmaken of ik nu het ene of het andere kindje doodmaak!'
Wat een keus, hè! Kiezen tussen twee kinderen. God kende je al toen je nog in je moeders buik was. Psalm 139 beschrijft dat heel mooi.
Het is goed om dat te onthouden als je in een discussie terecht komt over abortus.
Bron: "Een handvol koren"