Het zou eens meer op prijs moeten worden gesteld als mensen hun standpunten aanpassen als ze weerlegd worden. Mijn eerdere stelling houdt inderdaad geen stand, maar dat betekent logischerwijs niet dat ik me aan 'het' andere standpunt uit moet leveren. Misschien is er nog een andere kijk op de zaak mogelijk.dalethvav schreef: En dan toch blijven ja-maren. Hoe overtuigend moet iets aangetoond worden zijn wil je er wel aan?
Precieser: ik stel dat in de regel in liturgische/reguliere/formele gebeden in het NT Jezus doorgaans niet direct wordt aangeroepen. De kanttekening hierbij is, dat wanneer dit w¨¦l gebeurd, het opvalt dat we met geschriften te maken hebben die tot de jongere van het NT gerekend moeten worden.Eerst is het: Nergens in het NT. Dan wordt getoond dat dit niet klopt en dan wordt het: Ja maar dit zijn jongere geschriften.
Niet echt sterk weerlegd dunkt me.
Dit is een empirische constatering. De vraag is nu wat daar theologisch uit zou moeten volgen.
Goed lezen! Ik stelde alleen de vraag of dat niet een mogelijkheid is. Een grond voor dat vermoeden is dat Matte¨¹s Jezus vooral als de 'koning der Joden' schildert. Verder, in de parallelle plaats Mc 6,51-52 blijkt helemaal niets van die huldeblijk, daar is het juist zo dat de discipelen als notoire blinde leerlingen worden afgeschilderd... Dat geeft te denken, op zijn minst!reform schreef:Waar baseer je op dat 'aanbidden' bedoeld wordt zoals hulde brengen aan een koning?
Ten slotte, je mag natuurlijk strikt genomen niet zomaar andere auteurs erbij halen om Matte¨¹s te verklaren. Want ten eerste is de directere context het belangrijkste en ten tweede is het mogelijk dat verschillende auteurs verschillende theologische opvattingen hebben.
Trouwens, het citaat dat je aanhaalt uit Openbaring, daarvan denken sommige geleerden dat die engel die Johannes vermaant Jezus zelf is!
En wat doe je dan met Joh 14,28: "Als je me liefhad zou je blij zijn dat ik naar mijn Vader ga, want de Vader is meer dan ik."In Johannes 10:30 staat dat de Vader en Ik ¦É¦Én zijn. Jezus = God.
Op een forum is het moeilijk om een genuanceerd standpunt in te nemen of uiteen te zetten, maar ik waag toch een bescheiden poging:
Het lijkt mij nogal onvruchtbaar om elkaar te bestoken met Bijbelteksten, omdat de ene tekst voor de ene opvatting pleit en de andere voor de andere opvatting. Bovendien is het volledig uit de tijd om de Bijbel te gebruiken als tuighuis van teksten, als magazijn van Goddelijke Waarheden. De context (j¨¢¨¢ daar is-ie weer! De context! ) en een synthetisch oogpunt zijn onontbeerlijk.
Om te beginnen de volgende tekst: "Want er is maar ¨¦¨¦n God, en maar ¨¦¨¦n bemiddelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus" (1 Tim 2,5). Dus, hier worden 2 partijen gesteld, God en mens, en een bemiddelaar, de mens Christus Jezus. Er is dus sprake van allerlei relaties.
Als Jezus bemiddelaar is vertegenwoordigt hij God bij de mensen ("Ik en de Vader zijn ¨¦¨¦n" etc.) en de mensen bij God (Jezus als eersteling, Jezus die voor ons bidt etc.). Vandaaruit is te verklaren dat er zowel een sterk onderscheid wordt gemaakt tussen God (de Vader) en Jezus (de Zoon), als een innige relatie tussen Jezus en God wordt verondersteld (Jezus/Christus/Zoon wordt vaak in ¨¦¨¦n adem met God/Vader genoemd etc.).
Nu is het ook begrijpelijk waarom Jezus in verreweg de meeste gevallen onderscheiden wordt van God, en een enkele keer met God wordt vereenzelvigd (waarschijnlijk drie keer: Joh 20,28; 1 Joh 5,20; Tit 2,13 (maar vgl. NBV); misschien ook Joh 1,18 ).
Als we dit theologisch willen verwerken, dan doen we er goed aan niet aan ¨¦¨¦n van beide kanten te gaan hangen. Hoewel, het reguliere spraakgebruik in het NT maakt bijna altijd onderscheid tussen Jezus en God, dat zegt ook wat! Ik denk dat onder christenen er in elk geval overeenstemming bestaat dat Jezus niet zomaar een mens is, maar van God komt, of uit de eeuwigheid stamt, of een unieke oorsprongsverhouding met God heeft, of hoe je het ook wil zeggen.
De klassieke theologie stelt dat Jezus een goddelijke natuur heeft, naast zijn menselijke natuur. Dan zou je dus van de godheid van Jezus kunnen spreken naast zijn mensheid. Maar gezien vanuit de hierboven geschetste relaties voelt hopelijk iedereen wel aan dat de frase 'Jezus=God' wel vroom en dapper klinkt, maar ongenuanceerd is en op zijn minst overwogener verwoord moeten worden. Ook (of juist!) als je aan een orthodox standpunt vast blijft houden.
Ik denk zelf dat een gematigd moderne theologie de voorkeur verdient. Jezus is mens, maar wel op een unieke manier, een nieuwe inzet van God. Jezus is de mens die in de kloof gaat staan tussen God en de godsvervreemding van zijn verbondspartners. Jezus vervult het verbond, hij is de volmaakte verbondsmens die dat verbond tot zijn bestemming voert. Hij is de eschatologische mens.
Jezus is als het ware opgenomen in de theo-logie, het spreken over God, in Gods 'definitie'. Zo kunnen de panelen als het ware over elkaar schuiven: willen we naar God zien, kijk dan naar Jezus. Maar daartegenover blijft bijvoorbeeld staandat Jezus niet vraagt of we hem alles willen vragen, maar of we het in zijn naam willen doen:
Joh. 16 22 Jullie hebben nu verdriet, maar ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal je je vreugde afnemen. 23 Dan hoeven jullie mij niets meer te vragen. Maar ik verzeker jullie: wat je de Vader ook vraagt in mijn naam – hij zal het je geven. 24 Tot nu toe hebben jullie niets in mijn naam gevraagd, maar vraag het en je zult het ontvangen. Dan zal je vreugde volmaakt zijn.