Mariekje88 schreef:meschianza schreef:Ga jij aan het Avondmaal? Sinds hoe lang? Wat herinner je nog van de eerste keer dat je aan mocht gaan? Had je gelijk de vrijmoedigheid om aan te gaan of heeft het lang geduurt? Wat betekent het avondmaal voor je persoonlijk geloof/welke plaats heeft het?
Ik mag aan het Avondmaal gaan, niet aan de tafel, maar in de bank.
De eerste keer was gruwelijk bijzonder, versterkend, eigenlijk niet in woorden uit te drukken. Sindsdien is het dat nog steeds, maar het wordt toch steeds moeilijker om maar in die bank te blijven. Helaas zal het voor mij niet veranderen en zal ik daar moeten blijven.
Aan de andere kant is dat misschien maar goed, het houdt mij klein. Gelukkig is God niet afhankelijk van de tafel, Hij komt ook de rijen in. Dat vind ik zo bijzonder, Hij wil mij nog steeds op komen zoeken! Alleen dat al, geeft zo'n verwondering, blijdschap en dankbaarheid.
De diensten waarin het Avondmaal bediend wordt zijn voor mij erg dubbel. Aan de ene kant die blijdschap, die versterking. Maar aan de andere kant: dat niet aan de tafel mogen gaan, terwijl de nodiging uitgaat. Op die momenten voel ik mij zo'n verrader.
Achteraf voel ik me weer een ondankbaar kreng. Waarom neem ik niet genoegen met het in de bank blijven?
Ik zie steeds meer op tegen de "Avondmaals-diensten". Aan de ene kant kan ik niet zonder, maar het breekt me steeds meer, en steeds langer. Het houdt me tot lang na de zondagen bezig..
Ik vind het wat moeilijk om te omschrijven.. toch hoop ik dat het een beetje te begrijpen is. Het is zo ontzettend moeilijk..