Avondmaal

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Gebruikersavatar
meschianza
Majoor
Majoor
Berichten: 1772
Lid geworden op: 04 dec 2002 16:48
Locatie: De mooie stad Rotterdam
Contacteer:

Avondmaal

Berichtdoor meschianza » 07 jan 2007 20:56

Ga jij aan het Avondmaal? Sinds hoe lang? Wat herinner je nog van de eerste keer dat je aan mocht gaan? Had je gelijk de vrijmoedigheid om aan te gaan of heeft het lang geduurt? Wat betekent het avondmaal voor je persoonlijk geloof/welke plaats heeft het?


(gelieve geen pittige discussies, maar persoonlijke verhalen)

Gebruikersavatar
Mariekje88
Luitenant
Luitenant
Berichten: 560
Lid geworden op: 02 jan 2005 09:19
Locatie: Veen

Re: Avondmaal

Berichtdoor Mariekje88 » 07 jan 2007 22:23

meschianza schreef:Ga jij aan het Avondmaal? Sinds hoe lang? Wat herinner je nog van de eerste keer dat je aan mocht gaan? Had je gelijk de vrijmoedigheid om aan te gaan of heeft het lang geduurt? Wat betekent het avondmaal voor je persoonlijk geloof/welke plaats heeft het?
Ik mag aan het Avondmaal gaan, niet aan de tafel, maar in de bank.
De eerste keer was gruwelijk bijzonder, versterkend, eigenlijk niet in woorden uit te drukken. Sindsdien is het dat nog steeds, maar het wordt toch steeds moeilijker om maar in die bank te blijven. Helaas zal het voor mij niet veranderen en zal ik daar moeten blijven.
Aan de andere kant is dat misschien maar goed, het houdt mij klein. Gelukkig is God niet afhankelijk van de tafel, Hij komt ook de rijen in. Dat vind ik zo bijzonder, Hij wil mij nog steeds op komen zoeken! Alleen dat al, geeft zo'n verwondering, blijdschap en dankbaarheid.

De diensten waarin het Avondmaal bediend wordt zijn voor mij erg dubbel. Aan de ene kant die blijdschap, die versterking. Maar aan de andere kant: dat niet aan de tafel mogen gaan, terwijl de nodiging uitgaat. Op die momenten voel ik mij zo'n verrader.
Achteraf voel ik me weer een ondankbaar kreng. Waarom neem ik niet genoegen met het in de bank blijven?
Ik zie steeds meer op tegen de "Avondmaals-diensten". Aan de ene kant kan ik niet zonder, maar het breekt me steeds meer, en steeds langer. Het houdt me tot lang na de zondagen bezig..

Ik vind het wat moeilijk om te omschrijven.. toch hoop ik dat het een beetje te begrijpen is. Het is zo ontzettend moeilijk..

Gebruikersavatar
spacy
Kapitein
Kapitein
Berichten: 823
Lid geworden op: 19 jan 2005 18:23
Locatie: Assen
Contacteer:

Berichtdoor spacy » 07 jan 2007 22:40

Ik had iets meer moeite met het belijdenis doen,
dit werkte ook wel door in de eerste keer avondmaal.

Ik had juist net de periode achter me rug dat ik, hoewel ik altijd met de familie braaf 2x meeging naar de kerk, toch in me hoofd en hart heel ergens anders was.
Na dit alles voelde ik me dan toch best wel smerig, en eigenlijk huichelachtig dat ik dan toch die vergeving accepteerde, ik kon het niet begrijpen dat God dat nog aan mij zou geven, alsof ik daar voor in aanmerking kwam.
Gelukkig begon ook net in die periode een enorme groei in me geloofsleven en achteraf kan ik er ook wel beetje om lachen, het zondebesef was er iig maar al te goed :P maar ik zag later dat ik toen nog maar weinig begrepen had van genade die eerste keer.
When I kneel before You, them I'm defying gravity

Gebruikersavatar
leclerc
Kapitein
Kapitein
Berichten: 936
Lid geworden op: 21 dec 2004 09:50

Berichtdoor leclerc » 08 jan 2007 08:11

Op mijn 19e deed ik belijdenis. in de weken daar aan voorafgaand had ik een gesprek met de ds over belijdenis doen in samenhang met het avondmaal. De ds gaf meteen al aan dat ik er niet te makkelijk over moest denken maar vroeg op geen enkele wijze naar mijn "bekering". Hij zei meteen al dat hij zo bang was dat ik mij iets vals voorstelde oid.
Ik was toen zo teleurgesteld, dat ik bijna in staat was om door te fietsen naar de scriba om mijn naam maar te schrappen.
Gelukkig heb ik daar van afgezien omdat ik besefte dat het niet zo geestelijk was om vanwege een persoon af te haken. Enkele weken na mijn belijdenis was er ook avondmaal. Mijn broer had met zijn vriendin (nu zijn vrouw) in een andere gemeente belijdenis gedaan en mijn ouders gingen kort daarvoor ook aan het avondmaal.
De eerste keer wilde ik erg graag aangaan, (eigenlijk al van mijn 16e) en het was heel fijn om dit samen met mijn familie te doen.
Van een afstand leek in mijn gemeente het avondmaal altijd een droevige gebeurtenis met strakke gezichten enzo,In die zin keek ik er wel tegen op.

De eerste keer gaf het mij gewoon enorme blijdschap van binnen, gepaard met een gevoel van verdriet om het offer van Jezus. Heer u bloed dat reinigt mij, zong het in mij. Maar het deed mij wel pijn dat zo een offer nodig was voor mijn zonden.
Wat ik wel miste de eerste keren was de gemeenschap. Het leek zo een ieder voor zich gebeurtenis, de mensen kijken elkaar nauwelijks aan, zelfs niet met het doorgeven van brood en wijn.
In mijn volgende gemeentes is dit niet zo het geval.

Elke keer vind ik het bijzonder te ervaren dat God roept, red en ook aan zonden ontdekt. MAar juist door het Avondmaal bemoedigt en oproept tot nieuw leven.
Verkiezingsprogramma's zijn naar mijn bescheiden mening bedoeld om verkiezingen mee te winnen, niet om mee te regeren. -Willem Aantjes

Gebruikersavatar
Pucca
Mineur
Mineur
Berichten: 188
Lid geworden op: 13 sep 2003 16:02
Locatie: Oldebroek

Berichtdoor Pucca » 08 jan 2007 10:30

ik ben, toen ik in engeland was afgelopen zomer (3 maanden daar gewerkt als au pair) voor het eerst aan het avondmaal geweest.
Het was een methodistenkerk, en ik wist dat zij elke eerste zondag van de maand avondmaal vieren. voor mij was het eerst wel lastig, ik dacht er al lang van te voren over na hoe ik het zou aanpakken, of ik aan zou gaan enz. In die kerken is het namelijk zo dat iedereen aan kan gaan, je hoeft geen belijdend lid te zijn.
Omdat ik het lastig vond welke keuze ik moest nemen, heb ik er met een vriend over gesproken. Hij vroeg mij, of ik zeker wist dat Jezus voor mij gestorven is, en of je je dan moet laten weerhouden door een 'leerstelling' die de nederlandse bevindelijke kerken aanhangen (eerst belijdenis, dan toegang tot het avondmaal).
Dat heeft me wel aan het nadenken gezet, en ik kon de roep van Jezus om gemeenschap met Hem te hebben door het brood te eten en de wijn te drinken niet weerstaan.
Ik vond het best wel heel moeilijk, maar ook heel vertroostend om aan te gaan. Vragen van: was het wel goed om dit te doen, ben ik wel goed genoeg enz. Maar gelukkig mag ik op Jezus zien, en niet langer op mezelf!
Zijn lichaam verbroken, en Zijn bloed vergoten voor mij. Echt onvoorstelbaar.

Nu ik weer terug ben in nederland ben ik nog niet weer aangeweest, bij ons is er maar eens in het jaar avondmaal, en moet je belijdenis hebben gedaan. Omdat ik dat niet zie zitten en mijn huidige gemeente, wacht ik gewoon.
Verblijd je in de Here!

Gebruikersavatar
Gerdien B.
Generaal
Generaal
Berichten: 9102
Lid geworden op: 12 jul 2004 10:11
Locatie: Woerden
Contacteer:

Berichtdoor Gerdien B. » 08 jan 2007 10:46

Ik heb een jaar lang lopen tobben of ik aan zou gaan of niet. Ik vond het erg moeilijk. uiteindelijk liet ik ook mij tegen houden door opmerkingen van mensen ipv wat er tussen God en mij was.
uit eindelijk ben ik afgelopen voorjaar voor het eerst aan het avondmaal gegaan. Ik vond het mega eng voelde alle ogen van de gemeente (dat zijn er aardig wat) in mijn rug prikken. Ik zat er ook echt met trillende handen.
Het ergste vond ik dat uit de kerk iedereen je aan kijkt maar echt totaal niets zegt. Er zijn 2 mensen geweest die een reactie hebben gegeven. Na 3 maandan gaf de dominee nog een reactie: of ik op gesprek wilde komen.
Ik heb dat echt zo erg gevonden. Gaan we zo met jonge christenen om die voor in hun kerk hun geloof in God komen belijden?
In onze gemeente gaan er naast mij nog 2 jongeren aan het avondmaal. De rest is 40+.

De tweede keer vond ik het erg fijn. Ik voelde mij toen echt gesterkt en heb ik ook echt genoten van het feit dat ik daar mocht zitten.
Een leuk kaartje sturen en krijgen doet altijd goed!

Liarose
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3208
Lid geworden op: 17 aug 2006 12:43

Re: Avondmaal

Berichtdoor Liarose » 08 jan 2007 15:43

Van de eerste keer aan het avondmaal gaan herinner ik me dat ik me heerlijk vrij voelde. Al heel lange tijd daarvoor durfde ik telkens niet omdat ik bang was voor reacties etc. Maar op een gegeven moment kreeg ik een gevoel van vrijheid en had ik echt het gevoel dat ik moest gaan. En het voelde als "eindelijk". Het voelt ook heel rijk om samen met medegelovigen gesterkt te worden.

Gebruikersavatar
mw
Moderator
Berichten: 3677
Lid geworden op: 08 jul 2004 22:05
Locatie: de Bult

Berichtdoor mw » 08 jan 2007 15:50

Voordat ik kerkelijk recht had om HA te vieren had ik al sterk het verlangen om aan te gaan. Ik heb enkele keren het HA geestelijk meegevierd in de bank.
De laatste keer dat ik dat gedaan heb was ik sterk bezig met of ik, als ik kerkelijk recht had, aan mocht gaan. Bij de vierde tafel die morgen moesten we zingen: Nu stap ik rustig aan, 'k Betreed een effen baan: Mijn God verhoort nu mijn gebed. 'k Zal Hem, met blijde klanken'In Zijn vergaad'ring danken, Wanneer Zijn gunst mij heeft gered.

Dit was voor mij het antwoord van God.

In april 2006 heb ik belijdenis mogen afleggen. Op 28 mei hadden we voor het eerst HA. Daarvoor ben ik veel in gesprek geweest met God en ik ben ook aangegaan. De eerste keer was ik echt zenuwachting. (het naar beneden en naar voren lopen (ik zit op de galerij) hoe proeft de wijn enz enz).
De tweede keer zal ik nooit meer vergeten. Daar ben ik echt door gesterkt. (eerste keer ook hoor :wink: ) De prediking leek speciaal voor mij te zijn. Tot de volgende HAviering heb ik echt zeer veel aan die zondag gehad (en nog). De derde keer was weer anders. Ik voerde opdat moment een grote strijd en ik had het gevoel of ik niet tot GOd kon komen op dat moment. Toch ben ik toen wel aangegaan. Afblijven kon ik niet. Achteraf ben ik blij dat ik wel aangegaan ben.
Ik leef zo'n beetje van HA tot HA.
God nu is getrouw, Die niet zal toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal de uitkomst geven.... 1 Kor. 10:13 ged.

André

Berichtdoor André » 08 jan 2007 16:08

Ik heb belijdenis van mijn geloof afgelegd 30 Mei 1982, voor mij was dat het moment dat bewust verder wou met God in mijn leven.
Het bevestigen van je doop zegmaar..
Bij 'ons' is het dan zo dat je als zondaar aan het avondmaal mag, ik kan me nog herinneren dat ik daar niet zenuwachtig voor was, het was meer zoiets als, fijn dat ik nu ook deel mag nemen aan het avondmaal.
Voor mijn persoonlijk geloof is het een sacrament, Het Woord (prediking) staat daar boven.
Ik heb er ook voor gekozen - omdat ik om gezondheids redenen (tijdelijk) niet in de kerk kom - niet thuis het avondmaal te gaan 'vieren'.
Wel of geen vrijmoedigheid heb ik niet gekend, omdat ieder mens zondaar is en m.i. daar het avondmaal voor bestemd is.

Ik hoop dat ik het niet 'te diep' heb verwoord meschianza.
En ik zou het fijn vinden dat je mede door dit topic een keus kunt gaan maken vwb jezelf.

Gebruikersavatar
MissF
Generaal
Generaal
Berichten: 8487
Lid geworden op: 16 nov 2004 22:25

Berichtdoor MissF » 08 jan 2007 17:42

Ik heb belijdenis gedaan op mijn 19e dacht ik. Of 18e. Het was iets waar ik al sinds mijn 15e naar uitzag. Ook het Avondmaal zag ik al sinds mijn 15e naar uit. Het was helemaal geen twijfel of geen vrijmoedigheid om aan te gaan. Ik heb het altijd zo gezien: God plaatste mij bij mijn positief christelijke ouders. Zij voedden mij op, zoals zij dachten dat God het van hen verlangde. OP 15 jarige leeftijd heb ik zelf 'de keuze' gemaakt. Al was dat een proces, en niet echt een 'schok' zeg maar. Maar op dat moment wilde ik wel zelf geloven, en niet meer meeliften met mijn ouders zeg maar.
Het eerste AVondmaal was sowieso gaaf, omdat ik er al lang naar uitzag maar vooral ook omdat ik om mij heen bijna alle jongeren zag die met mij op belijdeniscath zaten (wij hebben een kleine gemeente met heel erg weinig jongeren van mijn leeftijd. Toen deden er 9 jonge mensen belijdenis, wat nog nooit voorgekomen is en voorlopig niet voor zal komen).
Ik had gedacht dat het eerste Avondmaal me minder zou doen dan het nu deed. Het was echt de 'schok', het besef dat Hij voor mij was gestorven. Het voelen van Zijn liefde, de gemeenschap met de gemeente. Het was een mooi moment!
En sindsdien ga ik elke keer. Zoals de eerste keer is het nog niet geworden, maar elke keer is weer bijzonder
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...

Lalage
Generaal
Generaal
Berichten: 8204
Lid geworden op: 13 sep 2002 15:39
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Avondmaal

Berichtdoor Lalage » 08 jan 2007 21:14

meschianza schreef:Ga jij aan het Avondmaal? Sinds hoe lang? Wat herinner je nog van de eerste keer dat je aan mocht gaan? Had je gelijk de vrijmoedigheid om aan te gaan of heeft het lang geduurt? Wat betekent het avondmaal voor je persoonlijk geloof/welke plaats heeft het?


Ongeveer vanaf mijn elfde heb ik meegedaan aan het avondmaal, omdat we toen van een kerk lid werden waar kinderen ook mee mogen doen. Ik kan me niet meer herinneren hoe dat de eerste keer was, maar wel dat ik het altijd als bijzonder heb ervaren. Maar eigenlijk zou ik het liefste met de hele gemeente een gezamenlijke maaltijd houden, met een moment van gedenken erin.

Jo'tje
Kolonel
Kolonel
Berichten: 2925
Lid geworden op: 26 jan 2006 00:25

Berichtdoor Jo'tje » 09 jan 2007 20:21

Afgelopen voorjaar heb ik belijdenis gedaan van mijn geloof. Een antwoord op mijn doop. God heeft mij sinds mijn doop tot zover gebracht en ik wil ook de rest van mijn leven met Hem verder, in de wetenschap dat ik, hoe zondig ook, Zijn kind mag zijn door Jezus' verlossing! En dat is ook precies de reden waarom ik erg uit zag naar het Avondmaal. Jezus nodigt. Juist de zondaren. Hij is voor zondaren gestorven, maar ook weer opgestaan. En dat diepe besef en die grote blijdschap&dankbaarheid was ook wel het gevoel wat ik bij mijn eerste keer aan het Avondmaal had. Zo ontzettend bijzonder om daar te mogen zitten, met al die andere broeders en zusters. En dat blijft heel bijzonder. Ook in andere kerken. Heel mooi om dat met broeders en zusters uit andere kerken te mogen beleven. Iedere keer versterkt het weer, zet het me weer stil bij Zijn grootheid en genade. Zo ontzettend liefdevol, onvoorstelbaar.
De eerste keer vond ik niet extra eng ofzo. Wel bijzonder natuurlijk. Waar ik wel bang voor ben is dat ik nog een keer die beker wijn uit m'n handen laat kukelen ofzo!

(En ja, bij ons in de gemeente is belijdenis doen dus júist een stap die leidt tot aangaan aan het Avondmaal. Maar daar ging het hier niet over)
pobody's nerfect

Gebruikersavatar
mw
Moderator
Berichten: 3677
Lid geworden op: 08 jul 2004 22:05
Locatie: de Bult

Berichtdoor mw » 09 jan 2007 20:23

Jo'tje schreef:De eerste keer vond ik niet extra eng ofzo. Wel bijzonder natuurlijk. Waar ik wel bang voor ben is dat ik nog een keer die beker wijn uit m'n handen laat kukelen ofzo!


hier nog zo een... ofhet bord met brood :oops: :oops:
God nu is getrouw, Die niet zal toelaten dat u verzocht wordt boven wat u aankunt, maar Hij zal de uitkomst geven.... 1 Kor. 10:13 ged.

Lalage
Generaal
Generaal
Berichten: 8204
Lid geworden op: 13 sep 2002 15:39
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Berichtdoor Lalage » 09 jan 2007 21:09

Toen ik 14 was had ik een keer een witte bloes aan naar de kerk en er was avondmaal. Die bekers zijn nou niet bepaald handig, ze hebben zo'n hele wijde rand en ik morste op mijn bloes :( sindsdien neem ik altijd maar een heel klein slokje.

Gebruikersavatar
BertV
Verkenner
Verkenner
Berichten: 75
Lid geworden op: 13 feb 2004 21:27
Locatie: noord westen

Berichtdoor BertV » 09 jan 2007 21:55

Komt allen, neemt eet en drink.....zo was het vroeger en werd men naar de avondmaal tafel genodigd.
Vond men te rommelig en mocht je in de bank blijven zitten en werd schaal en beker doorgegeven.
Nu weer de uitnodiging en gaat men in een langerij langs de predikant en ouderling. Heb hier vrede mee, je komt, je doet er moeite voor en met vrede in je hart keer je naar je zitplaats terug.
Ben op leeftijd en ben met mijn vrouw en vele anderen kerkvrijwilliger in een verpleeghuis. Mijn baantje is daar van koster en plaatst alles wat voor de eredienst nodig is en ontsteek de kaarsen.
Nu worden deze diensten door alle gelovigen bezocht, onverschillig van welke kerk zij zijn of toen thuis waren.
Met kerkelijke feestdagen gaat er een predikant en een pastor voor en wordt de dienst afgesloten met een eucharistie viering. Allen nemen daar aan deel en voor de één is het Christus welke je persoonlijk tot je neemt en voor de ander is het Jezus geestelijk tot je nemen en gedenken zoals Hij dat geboden heeft.
Dit is mijn belevenis van het Avondmaal des Heren.

Vr.gr.BertV.
Geef Mij je hand, Ik zal je helpen.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 69 gasten