Ik las pas het
antwoord op de vraag van een jongeman die aanliep tegen het probleem dat hij geen belijdenis mocht doen met een baard.
Het antwoord van ouderling van den Brink baart me zorgen. Hoewel ik denk dat ik begrijp waar zijn antwoord vandaan komt. Zijn er een aantal dingen die mij dwars zitten.
In het eerste deel van zijn antwoord maakt hij duidelijk dat hij honderd procent achter de jongeman staat, maar halverwege stelt hij zijn standpunt bij met een voorbeeld. Dit voorbeeld is wat mij dwars zit. De vergelijking wordt getrokken over een rijke jongeman die ook geweigerd is belijdenis te doen. Dit verhaal doet mij denken aan de rijke jongeling die Jezus ontmoette tijdens zijn tijd op aarde. Wat Jezus deze man vertelde is dat hij zijn geld moest weggeven aan de armen als hij het rijk van God wilde binnen treden. De gelijkenis die hij daarbij vertelde (het kameel door de naald) liet zien dat rijk zijn en Christus volgen nagenoeg onmogelijk is. Maar niet omdat hij het verbood, maar omdat een resultaat is van wat geld met een mens doet.
Geld heeft namelijk intrinsieke eigenschappen die het toetreden tot het koninkrijk uiterst moeilijk maken. Geld maakt corrupt, het maakt gierig, het neigt naar egoïsme enz. Het heeft dus te maken met wat geld is, en wat het doet dat het problemen geeft bij toetreding. Nu is de logische stap die ouderling van den Brink zegt, naar mijn mening onterecht. Om het simpele feit dat een baard niet deze eigenschappen heeft. Je koopt niks met een baard, het geeft je geen macht, dus waarom zou dit specifieke verhaal van toepassing zijn op deze jongeman.
De conclusie waarmee de ouderling eindigt heeft wel eens waar, een goede basis, maar slaat de plank mis. Een goed vertrouwen in de kerkerraad van de desbetreffende gemeente wordt geuit, waarin wordt beweerd dat het vast wel uit liefde gedaan zal worden en niet wetticisme. Dit riep bij mij uitroeptekens op. Een gezond vertrouwen in de, door God aangestelde, kerkerraad is belangrijk. Maar in dit specifieke geval zie ik maar twee mogelijkheden.
één, de kerkerraad doet dit werkelijk uit liefde, en schijnen het idee opgebouwd te hebben dat het dragen van een baard, werkelijk tot de verkeerde weg leid. In dit geval raad ik de raad aan de bijbel er weer eens naast te leggen en te kijken wat God wel en niet van ons vraagt bij het uiten van liefde.
twee, dit is een regel die de kerkerraad zelf heeft ingesteld, al-dan-niet verder dan mensen heugenis teruggaat. En de raad is er van bewust dat dit niet in de bijbel te vinden is, maar wil dit niet toegeven aan de jongeman. In dit geval is er wel degelijk zake van wetticisme. En op zich is daar niets mis mee.
Tradities en regels kunnen oud zijn, en de oorsprong ervan vergeten. Ze kunnen ook mooi en belangrijk zijn, ze bouwen een identiteit en geven mensen houvast. Maar tradities mogen nooit op iemands weg naar God staan. God kijkt naar het hart. hij maakt geen onderscheid in uiterlijk, of je blank of zwart bent, groot of klein, oud of jong, veel of weinig baardgroei hebt.
Als het tweede geval van toepassing is, dan betekend dit dat het niet dragen van een baard een onderdeel is van die specifieke gemeente. Wat in de cultuur daar netjes, en respectvol wordt gevonden. En een geloofsbelijdenis is onderdeel van de kerk. Het is een verklaring tussen de belijdende, de kerk en God. En als de kerk daar een probleem me heeft kan dat terecht zijn. Maar het is uiterst belangrijk dat wij niet de wensen van de kerk, verwarren met de wensen van God.
Aan de jongeman: als jij God om raad hebt gevraagd, en er van overtuigd ben dat bij deze gemeente blijven en belijdenis doen, de weg naar hem is. Dan is het volgen van de regels een keuze die je kan maken. Maar dat hoeft niet te betekenen dat je daar stil over hoeft te blijven. Mens gemaakte dingen kunnen veranderen, want mensen veranderen, en soms dwalen mensen af, en het is uit liefde als je daar over durft uit te spreken. Waar waren wij geweest als Luther en Calvijn hun monden hadden gesloten?
Laten we blijven uitkijken en waakzaam zijn voor elkaar. En niet uit het oog verliezen wat het aller belangrijkste is: Gods Liefde
EDIT: Wat denken anderen hierover? Vergelijkbare situaties mee gemaakt? Een andere kijk hierop?