Chaya schreef:Omdat predikanten ook maar mensen zijn, evenals k.r. leden. Bovendien verschuift er ook in de reformatorische kerken e.e.a.
Tien jaar geleden mocht een nichtje van mij niet trouwen met een gescheiden man, vorig jaar kon dat opeens wel.
O, ik weet er alles van hoor. Hier in Ierland is de (burgelijke!) scheiding ook pas sinds 1996 mogelijk. Daarvoor was die optie er gewoon niet, let op, voor de wet, dus het maakt niks uit wat je gelooft en bij welke kerk je zit!
Nu is nog steeds zo dat je verplicht(!) 4 jaar van tafel en bed gescheiden moet zijn voordat de rechter er uberhaupt naar kijkt en dan NOG wordt er gevraagd of herstel misschien toch nog mogelijk is.
Er zijn cijfers die zeggen dat er momenteen 60 000 mensen in Ierland in die situatie zitten. 60 000 mensen die geen controle hebben over hun eigen leven, die wettelijk verbonden zitten aan een partner die hen misschien wel heeft misbruikt of mishandelt. Ik heb het zelf van dichtbij mogen meemaken met mijn vrouw die toen ik haar leerde kennen dus officieel nog steeds met haar misbruikman was getrouwd. De dag dat de paperassen binnen kwamen was een van de mooiste dagen van haar leven, zegt ze zelfs.
Dat weet ik ook niet, dat is dus kennelijk begonnen in haar eigen kerkelijke gemeente.
Maar je hoeft het daar niet bij te laten hoor, je kunt als kerklid ook hogerop, bijvoorbeeld een gesprek aanvragen bij de consulent, of een andere predikant van je kerkgenootschap, desnoods bij de classis te rade gaan.
Ik vraag me oprecht af in hoeverre je jezelf dan binnen je gemeente volledig isoleert; dat je in theorie wel naar de classis kan, maar dat dat in de praktijk betekent dat iedereen je vanaf dan met de nek aankijkt.
Ik vind het gewoon wrang om te moeten aanzien hoe mensen hun leven lang ongelukkig gaan zitten zijn omdat ze denken dat er geen opties voor hen zijn. En ja, ook dat mensen er zo door teleurgesteld raken, dat ze het hele geloof dan maar aan de kant schuiven. Dat wens je toch niemand toe?