Wat ervaart men als men op Refoweb komt kijken, of reageren?

[xsidd]

Dag Mensen,

Ik ben heel benieuwd naar wat de leden, en gasten van Refoweb denken als ze hier komen op Refoweb.

Zelf heb ik het zeker in het begin, het als een kluwen vechtende christenen ervaren. Nu ervaar ik het anders. En er lijkt naar mijn idee ook veel meer rust te zijn hier. Meer vriendelijkheid, zachtmoedigheid, openheid en respeckt voor elkaar.

Zijn er misschien mensen die hun mening willen geven hieronder over hoe men Refoweb ervaart?

Hartelijke groet

[Kvinna]

Meer rust etc dan waar?

[Wim2600]

Ik ervaar toch vooral veel angstig/achterdochtig in het leven staande mensen, die hun eigen én elkaars doen en laten met bijzonder veel argwaan onder de loep nemen en be- en/of veroordelen.

Op geen enkele andere site kan ik me voorstellen dat mensen zich in alle ernst met z'n allen buigen over kwesties als "mag ik oorbellen dragen", of "mag een kind zijn vader in onderbroek door het huis zien lopen", of "mag ik naar een voetbalwedstrijd kijken"...

Op geen enkele andere site kan ik me voorstellen dat mensen in alle ernst op dat soort vragen een uitgebreid antwoord weten te formuleren, waarna ze met elkaar in de clinch gaan over de punten en komma's van dat antwoord en de reacties erop.

Met andere woorden: een bezoek aan Refoweb is voor mij vaak verrassend, regelmatig verbijsterend en tenenkrullend, maar altijd fascinerend. Het sterkt me, telkens weer, in mijn overtuiging dat ik heel blij en opgelucht mag zijn dat ik niet als christen door het leven hoef te gaan.

[hieke]

Het ligt er aan op welke delen je kijkt vind ik.

Soms ervaar ik het als gewoon gezellig huisvrouwen-geleuter, net als op het schoolplein. Gaat nergens over, maar is wel leuk.
Op andere delen herken ik wat Wim zegt. Maar gelukkig herken ik zijn laatste regel niet. Want al dat gedoe en geoordeel, dat heeft namelijk helemaal NIETS met christendom of christen zijn te maken.

Als ik die dingen lees, dan ben ik juist heel blij en dankbaar dat ik christen ben, en weet waar het werkelijk om draait in het leven.

[Lock&Stock]

Met andere woorden: een bezoek aan Refoweb is voor mij vaak verrassend, regelmatig verbijsterend en tenenkrullend, maar altijd fascinerend.

Ja dit kan ik voor mij persoonlijk ook totaal onderschrijven!

[schaapje]

Ik ervaar toch vooral veel angstig/achterdochtig in het leven staande mensen, die hun eigen én elkaars doen en laten met bijzonder veel argwaan onder de loep nemen en be- en/of veroordelen.

Op geen enkele andere site kan ik me voorstellen dat mensen zich in alle ernst met z'n allen buigen over kwesties als "mag ik oorbellen dragen", of "mag een kind zijn vader in onderbroek door het huis zien lopen", of "mag ik naar een voetbalwedstrijd kijken"...

Op geen enkele andere site kan ik me voorstellen dat mensen in alle ernst op dat soort vragen een uitgebreid antwoord weten te formuleren, waarna ze met elkaar in de clinch gaan over de punten en komma's van dat antwoord en de reacties erop.

Met andere woorden: een bezoek aan Refoweb is voor mij vaak verrassend, regelmatig verbijsterend en tenenkrullend, maar altijd fascinerend. Het sterkt me, telkens weer, in mijn overtuiging dat ik heel blij en opgelucht mag zijn dat ik niet als christen door het leven hoef te gaan.

Dus eigenlijk zoek jij nog steeds een bevestiging in wat je hier ooit hebt ervaren van een mens, alleen het zeer negatieve. En waarvan je weet dat het niet klopt.

Dit schreef je o.a.

Wat mij telkens weer aantrekt naar deze site, is eigenlijk vooral nieuwsgierigheid. Ik ben christelijk opgevoed, maar rond m'n 17de ben ik gestopt met naar de kerk gaan, en met de jeugdwerking die in de marge van de kerk werd georganiseerd (en waarin in voordien wel actief was). De reden: ik had het steeds moeilijker met "geloven", en ook wel met het nogal elitaire "wij-versus-zij"-denken dat in de jeugdwerking heerste. Ik huiver nog steeds als ik eraan terugdenk hoe één van de leidsters tijdens zo'n jeugdactiviteit voorging in gebed met de letterlijke woorden "dankuwel God, dat wij zoveel beter zijn dan de anderen". Die mentaliteit heeft me weggejaagd.

[Wim2600]

Want al dat gedoe en geoordeel, dat heeft namelijk helemaal NIETS met christendom of christen zijn te maken.

In een ideale wereld zou je gelijk hebben, maar ik denk (of vrees) dat het juist diegenen zijn die het hardst opgaan in de oorbellen/hoeden/kerstbomen/popmuziek/voetbal-discussies, die zichzelf het overtuigdst WEL als christen zullen identificeren.

Ik vind je antwoord in dat opzicht trouwens bijzonder frappant: mensen die tot één bepaalde groep behoren, zullen wanneer die groep in opspraak komt al heel gauw het onderscheid benadrukken tussen de 'zuivere' leden van de groep, waaronder zichzelf, en zij die de boel verzieken/het nest bevuilen. Vaak wordt er dan gezegd dat dat niet de échte, ware groepsleden zijn.

Ander voorbeeldje ter illustratie: in een discussie over homoseksualiteit zal door tegenstanders al gauw gewezen worden op de excessen van halfblote dansers op gay pride events, en dan zal er altijd wel één of andere keurig in het pak zittende homo zijn vingertje opheffen om erop te wijzen dat dat een minderheid is die het beeld vertekent, en dat er veel doodbrave, doodgewone homo's zijn die je aan hun uiterlijk nooit als dusdanig zou herkennen. Meteen die tweedeling maken: ZIJ zijn de slechte voorbeelden, IK het goeie. Maar zo werkt het natuurlijk niet: onder de homoseksuele gemeenschap vind je flamboyante, verwijfde figuren en brave, straight-acting huisvaders, en alle gradaties daartussen. Geen van die tegenpolen kan claimen dat ZIJ representatief zijn en de anderen niet: ze maken allebei deel uit van die groep, hoe graag ze de groep ook zouden willen kunnen claimen voor zichzelf, zonder die vervelende anderen erbij.

Idem voor de christenen: hoewel jij mag vinden dat "dat gedoe en geoordeel [...] helemaal NIETS met christendom of christen zijn te maken" heeft, kunnen de "gedoe-en-geoordeel"-christenen dat evenzeer beweren over mensen met jouw ingesteldheid en levenswandel. Feit is dat de vlag van het christendom héél die lading dekt... van de meest vrije interpretatie tot de meest wettische excessen.

En dat ik wanneer ik als buitenstaander aan "christenen" denk, dat dus ook associeer met het hele spectrum: van de wereldse katholiek die hooguit nog met Kerstmis of een doop of begrafenis een voet zet in de kerk, tot de meest vrome in het zwart geklede, hoeddragende gereformeerde christen die op zondag niet uit de kerk weg te slaan is en die met de bijbel in de hand orakelt dat elk paar oorbellen rechtstreeks door Satan gezonden is om ons ten val te brengen.
Of je het nu leuk vindt of niet: met al die mensen zit jij in éénzelfde schuitje, als je jezelf als christen identificeert.

[xsidd]

Mijn verlangen is in mijn hart, dat er hier op Refoweb vrede zal zijn.

Mijn verlangen is in mijn hart, dat er ook al zijn er heel verschillende meningen er toch volkomen respeckt zal zijn naar elkaar toe.

Mijn verlangen in mijn hart is, dat als er mensen zijn die komen kijken hier, en die God niet kennen, ze iets zullen ervaren van hoe Christenen met elkaar om behoren te gaan.

Dat er vrede, liefde, zachtmoedigheid, eerlijkheid, openheid, oprechtheid, en hartelijke vurige liefde zal worden gezien hier op Refoweb naar elkaar toe.

Dat zij de Jezus Christus nog niet kennen, iets zullen zien van wat de Heere Jezus heeft bedoeld en heeft uitgedragen.

Ik maak fouten, en dat is ook gebleken hier de afgelopen tijd hier op Refoweb.

Maar het verlangen in mijn hart is hetzelfde gebleven, en blijft hetzelfde.

Hartelijke groet,

[hieke]

Ja Wim, en dus?? Denk je dat het voor mij belangrijk is hoe mensen die mij helemaal niet kennen over mij denken? Of denk je dat het mij iets uitmaakt dat ik bij die groep gerekend wordt? Ik zal straks verantwoording moeten afleggen over mezelf en mijn leven. Reformatorische mensen zullen dat ook moeten doen. Iedereen zal dat moeten. Mensen zien de buitenkant, God ziet het hart. Daar is alles mee gezegd.

De groep van de lange broeken en de oorbellen is misschien maar 1procent van alle christenen ter wereld. Mensen die dus op die gronden de hele groep in een bepaalde hoek wegzetten, kan ik echt niet serieus nemen.

Ik vind het altijd wel opvallend hoe mensen die zeggen de groep te hebben verlaten, er toch maar omheen blijven cirkelen. Bijzonder ook. Iets waarvan je zegt blij te zijn er niet meer bij te horen, zoek je toch ook niet meer op? Vaak zit daar toch een stukje frustratie. Of een stuk bevestiging nodig hebben dat je toch echt wel de goede keuze hebt gemaakt, onzekerheid dus. Maar misschien ook niet, en heb je gewoon niets beters te doen

[ellentje1971]

Het ligt er aan op welke delen je kijkt vind ik.

Soms ervaar ik het als gewoon gezellig huisvrouwen-geleuter, net als op het schoolplein. Gaat nergens over, maar is wel leuk.
Op andere delen herken ik wat Wim zegt. Maar gelukkig herken ik zijn laatste regel niet. Want al dat gedoe en geoordeel, dat heeft namelijk helemaal NIETS met christendom of christen zijn te maken.

Als ik die dingen lees, dan ben ik juist heel blij en dankbaar dat ik christen ben, en weet waar het werkelijk om draait in het leven.

Je laatste zin is een absolute statement Hieke! Bedankt!

[Lichtzwaard]

Het aardige is om broeders en zusters te ontmoeten in Christus die in de reformatie staan;alleen van hun kant zijn ze wat bang om echt in discussie te gaan gelukkig niet allemaal.Voorts jammer de verstoringen van mensen die niets te zoeken hebben en God en het Christelijk geloofsgoed ontkennen en belachelijk maken.Daar zou de moderatie wat aan moeten doen.Voor de rest is er met dit forum niets mis.

[schelpje3]

Voor de rest is er met dit forum niets mis.

Wellicht nog een grotere keuze in smileys erbij?

[elbert]

alleen van hun kant zijn ze wat bang om echt in discussie te gaan gelukkig niet allemaal.

[Lock&Stock]

alleen van hun kant zijn ze wat bang om echt in discussie te gaan gelukkig niet allemaal.

:?:

De ironie doet pijn.....

[xsidd]

Hoi allemaal,

Als we reageren hier op elkaar, uit wat voor beweegredenen doen we dat dan? En wat zijn de drijf veren in het hart?

Is daar in het hart boosheid dat in uiting komt naar de ander in woorden?
Is daar liefde in het hart dat naar uiting komt naar de ander in woorden?


Hartelijke groet