Sommige mensen blijven inderdaad in tradities hangen, zonder echt te weten waarom ze dit nou doen. Dan hebben die echt geen waarde. Maar vergis je niet in de sociale controle die een bepaalde groep heeft!
Mijn oudste zuster is daar heel gevoelig voor. Zij verbood haar kinderen bepaalde dingen, want o wee, als die en die het eens zou zien!
En dat vind ik nou zo jammer, dan houd je dingen in stand, die niet altijd bijbels zijn, zoals je rok aandoen voor bepaalde geloofsgenoten, omdat de traditie zegt dat de vrouw geen broek mag dragen.
Mijn man is helemaal niet opgevoed in die traditie, toch ziet hij er een zeer grote waarde in. Hij is geheel vrijblijvend dingen gaan laten en gaan doen.
Maar dat zou evengoed de druk kunnen zijn van de tradionele kerk, zo zitten wij in elkaar wij willen bij de groep horen, ik bedoel dit niet denigrerend, ik denk dat ik zelf ook zo ben.
Ik merk dat mensen die echt in een refodorpje wonen zich veel traditioneler gedragen dan mensen van diezelfde kerkelijke richting die in een grote stad, dus meer anoniem, wonen.
Ja ze gedragen zich tradioneler door de sociale controle, ik heb wel eens een naar verhaal gehoord, van een tiener die vertelde hoe zijn ouders zich gedroegen op vakantie, moet ik er wel bij zeggen dat hij zich behoorlijk afzette tegen het geloof, maar zo kon hij het wel huichelachtig noemen, wat ik heel kwalijk vind,..... van de ouders dan.
Op zich is er niks mis met tradities denk ik. Of rituelen. Die geven richting en zekerheid.
Maar mijn vraag is dan welke zekerheid?
Denk maar bepaalde rituelen rondom een begrafenis. Maar het moet niet DE boventoon gaan voeren en het allerbelangrijkste of graadmeter worden.
Mee eens, maar dat wordt niet altijd zo gezien, vaak is het wel DE graadmeter.