Voor de laatste keer "afscheid" nemen.

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Zareb
Kapitein
Kapitein
Berichten: 936
Lid geworden op: 27 jun 2004 10:26

Voor de laatste keer "afscheid" nemen.

Berichtdoor Zareb » 08 jul 2004 21:52

Hallo allemaal.

Ik werk aan een proefschrift rond het thema afscheidnemen binnen relaties. En dan bedoel ik met name afscheid nemen van iemand die is overleden.
Hierbij stel ik een aantal vragen aan de orde.
zoals bv: twee situaties

Stel,
Je hebt al een jaar verkering en het gaat allemaal harstikke goed. Ook met je schoonouders kun je reusachtig goed opschieten ( :) ).
Plotseling komt, om wat voor reden dan ook je aanstaande betere helft te overlijden.
Hoe ga je daar mee om? Krijg jij van je a.s. schoonouders de ruimte om zelf een stuk inbreng te geven in de regeling rond de uitvaart?

Nu even moeilijker misschien, maar ik hoop op serieuze reacties.
Je bent homo, je hebt een goede vriend met wie je geen "echte relatie durft, of wilt aangaan om reden van ...........
Als die vriend dan komt te overlijden, krijg jij dan de ruimte om te rouwen.

En tenslotte:
Is er binnen de jeugdcultuur eigenlijk nog wel ruimte voor "rouw"?

Lalage
Generaal
Generaal
Berichten: 8204
Lid geworden op: 13 sep 2002 15:39
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Berichtdoor Lalage » 08 jul 2004 22:08

Hoe moet ik daarop antwoorden als ik het zelf niet heb meegemaakt? Het lijkt mij een ramp...

Ik heb wel meegemaakt dat een jongen op een zomerkamp van scouting dood was gegaan en anderen in het ziekenhuis belandden. Dat was heel heftig. Eerst wilden we voortdurend bij elkaar zijn als groep. Later merkten we dat de ene er wel over wilde praten en de ander niet meer. Dat was heel lastig. Sommige mensen werden als zeurpieten ervaren. De groep is toen ook uit elkaar gevallen: veel mensen gingen van scouting af, meer dan normaal.

dingo

Re: Voor de laatste keer "afscheid" nemen.

Berichtdoor dingo » 08 jul 2004 22:18

Zareb schreef:Hallo allemaal.

Ik werk aan een proefschrift rond het thema afscheidnemen binnen relaties. En dan bedoel ik met name afscheid nemen van iemand die is overleden.
Hierbij stel ik een aantal vragen aan de orde.
zoals bv: twee situaties

Stel,
Je hebt al een jaar verkering en het gaat allemaal harstikke goed. Ook met je schoonouders kun je reusachtig goed opschieten ( :) ).
Plotseling komt, om wat voor reden dan ook je aanstaande betere helft te overlijden.
Hoe ga je daar mee om? Krijg jij van je a.s. schoonouders de ruimte om zelf een stuk inbreng te geven in de regeling rond de uitvaart?

Als je goed met je schoonouders kan opschieten zal het delen van je verdriet niet gauw een probleem zijn denk ik zo. Wat is fijner dan als je verdriet hebt dat iemand met je mee rouwt en mee lijdt?
Nu even moeilijker misschien, maar ik hoop op serieuze reacties.
Je bent homo, je hebt een goede vriend met wie je geen "echte relatie durft, of wilt aangaan om reden van ...........
Als die vriend dan komt te overlijden, krijg jij dan de ruimte om te rouwen.

Dat ligt een stuk moeilijker in de regel, als je schoonouders op de hoogte van de vriendschap van hun dochter of zoon waren zal het anders zijn dan als het een verrassing voor ze is. En als je geen relatie aangegaan bent zal het van de reden afhangen waarom je geen relatie wilde. Ik denk dat uiteindelijk die reden zwaarder weegt dan het feit dat je homo bent (en hun kind ook). Kortom te veel parameters om een goed antwoord te kunnen geven.
En tenslotte:
Is er binnen de jeugdcultuur eigenlijk nog wel ruimte voor "rouw"?

Ik ben al te oud om iets zinnigs van de jeugcultuur te zeggen. :)

Zareb
Kapitein
Kapitein
Berichten: 936
Lid geworden op: 27 jun 2004 10:26

Re: Voor de laatste keer "afscheid" nemen.

Berichtdoor Zareb » 08 jul 2004 22:45

dingo schreef:Kortom te veel parameters om een goed antwoord te kunnen geven.


Ja, dat is waar, maar dat maakt mijn studie juist zo spannend.

Gebruikersavatar
S-je
Mineur
Mineur
Berichten: 203
Lid geworden op: 20 dec 2003 15:22
Locatie: Flardingha
Contacteer:

Berichtdoor S-je » 09 jul 2004 06:45

Zelf heb ik meegemaakt dat een meisje uit mijn groep (groep 8) overleed. Eigenlijk liet ik dit vrij snel achter me, hoe dat komt weet ik niet. Na de begrafenis, ben ik samen met een groepje meisjes uit mijn klas ook nog wel eens naar de begraafplaats geweest (maar daar mochten we niet zonder begeleiding op). Er werd volgens mij niet zoveel over gesproken. Ik kan me niet meer zoveel herinneren uit die periode...

De volgende keer dat ik zoiets meemaak, denk ik dat ik het ook heel erg op mezelf zal verwerken en er niet zoveel over zal praten... Maar volgens mij is dat heel persoonlijk...

joepie

Berichtdoor joepie » 09 jul 2004 09:21

Zareb, zoals jij de vraag steld is het een gebeurd feit.
En daar kunnen dus alleen mensen op reageren die het hebben meegemaakt.

Gebruikersavatar
marjo
Sergeant
Sergeant
Berichten: 360
Lid geworden op: 29 nov 2002 20:15

Berichtdoor marjo » 09 jul 2004 09:48

Inderdaad Zareb, wil je dat we antwoorden vanuit onze eigen ervaring? Heb ik gelukkig niet mbt tot jouw cases.
Of moeten we oordelen over de situaties?

Zareb
Kapitein
Kapitein
Berichten: 936
Lid geworden op: 27 jun 2004 10:26

Berichtdoor Zareb » 09 jul 2004 16:21

Ok, even ter verduidelijking.

Voluit is mijn werktitel: Het proces van afscheidnemen binnen niet-traditionele relatievormen en de invloed hiervan op de rouwverwerking.
De titel is niet volledig en ook niet helemaal correct maar je moet ergens beginnen.

Met niet-tradionele relatievormen bedoel ik:
- relaties voorafgaande aan een tradioneel huwelijk
- relaties tussen personen met een verschillende nationaliteit
- relaties tussen personen met een verschillende geloofsovertuiging
- relaties tussen personen van hetzelfde geslacht
- andere relatievormen. Denk hierbij bv aan twee broers die samenwonen.

Ik ben aan dit onderwerp begonnen omdat ik vanuit de praktijk zie dat er enorme verschillen zijn t.o.v. de die grote invloed hebben op de rouwverwerking van betrokken personen.

voorbeeltje, dan word misschien duidelijk wat ik bedoel.
Ben je getrouwd en je partner sterft dan krijg je automatisch verlof en hebben veel bedrijven een draaiboek hoe ze hier mee om moeten gaan.
Maar heb jij al drie jaar verkering en je a.s. sterft, moet je een snipperdag nemen voor de begrafenis.

De "omgeving" heeft toch al veel moeite om met rouwende mensen om te gaan. Maar als je in een proces van rouwverwerking zit om bv een heel goede vriend of vriendin dan snappen ze er niets meer van.

Laatst verzorgde ik de uitvaart van een man die, na een echtscheiding, hertrouwd was. Zijn eerste vrouw wilde heel graag afscheid van hem nemen in ons uitvaartcentrum. Dit werd door de wettige echtgenote niet toegestaan.

En zo kan ik "helaas" nog wel een aantal praktijkvoorbeelden aandragen.
Hopelijk is m'n uitgangspunt iets duidelijker geworden.

Gebruikersavatar
JialiKelly
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1484
Lid geworden op: 04 okt 2002 13:52
Locatie: dordrecht =)
Contacteer:

Re: Voor de laatste keer "afscheid" nemen.

Berichtdoor JialiKelly » 09 jul 2004 21:53

Zareb schreef:En tenslotte:
Is er binnen de jeugdcultuur eigenlijk nog wel ruimte voor "rouw"?


Dat denk ik wel...

Een paar weken geleden is de moeder van een klasgenootje overleden.
Ik hoorde dat 's ochtends toen ik op school kwam.

Iedereen was heel erg aangeslagen, ook al kende bijna niemand de moeder persoonlijk.

We zijn met zn allen naar een klaslokaal gegaan, daar zat iedereen wat bij elkaar. Van leraren kregen we de ruimte om iets te zeggen, maar de meesten konden niets zeggen. We kregen ook wat drinken.

Als klas zijn we naar het condoleren gegaan.
En onder elkaar werd er ook veel over gesproken. Niemand vond het raar van elkaar als de ander zijn/haar emoties toonde.

Ja, ik denk wel dat er plaats is voor rouw in de jeugdcultuur.
Praise the One who left you
Broken down and paralyzed
Never taste of the fruit..

Lalage
Generaal
Generaal
Berichten: 8204
Lid geworden op: 13 sep 2002 15:39
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Berichtdoor Lalage » 12 jul 2004 12:16

Dik een jaar geleden is trouwens een klasgenootje van mij van zijn flat gesprongen. We hadden een klas van ongeveer 10 studenten, eigenlijk jaargenoten, maar zo hecht dat ik het klas noem. Die jongen had heel veel vrienden, maar we waren niet echt verbaasd dat hij dit had gedaan. Ook bij die gebeurtenis wilden we bij elkaar zijn. We zijn met een heleboel studenten en docenten naar de begrafenis geweest, daarvoor was een bus geregeld (het was best ver weg). Er is veel gehuild, vooral op de begrafenis, die mij nogal leeg leek, omdat het geen christelijke begrafenis was (dat paste ook niet bij die jongen, hij wilde wel veel weten over geloof). Er was dus voldoende plaats om te rouwen. Nu hebben we het er niet zo vaak over, maar soms verzucht er iemand: Als Jaap er nou nog was...

Gebruikersavatar
marjo
Sergeant
Sergeant
Berichten: 360
Lid geworden op: 29 nov 2002 20:15

Berichtdoor marjo » 13 jul 2004 12:02

Zareb,

Ik had het er laatst met een vriendin over dat je voor leuke gebeurtenissen veel eerder een officiele vrije dag krijgt, dan voor ziekte en dood. Zo kreeg je op het werk van die vriending twee dagen voor huwelijk en een dag als je partner overlijdt, twee dagen voor de vader die een kind krijgt maar geen vrije dag als het kind een ernstige operatie moet ondergaan. Tja en met niet-traditionele relaties wordt het alleen maar nog minder.

Legolas
Mineur
Mineur
Berichten: 220
Lid geworden op: 14 mei 2004 13:40

Re: Voor de laatste keer "afscheid" nemen.

Berichtdoor Legolas » 13 jul 2004 12:49

JialiKelly schreef:Een paar weken geleden is de moeder van een klasgenootje overleden.
Ik hoorde dat 's ochtends toen ik op school kwam.

Iedereen was heel erg aangeslagen, ook al kende bijna niemand de moeder persoonlijk.

We zijn met zn allen naar een klaslokaal gegaan, daar zat iedereen wat bij elkaar. Van leraren kregen we de ruimte om iets te zeggen, maar de meesten konden niets zeggen. We kregen ook wat drinken.

Als klas zijn we naar het condoleren gegaan.
En onder elkaar werd er ook veel over gesproken. Niemand vond het raar van elkaar als de ander zijn/haar emoties toonde.

Ja, ik denk wel dat er plaats is voor rouw in de jeugdcultuur.


Herkenbaar JK!

Vorig jaar overleed de vader van een jongen die (toen) ook in vwo 5 zat. Hij was de dag erna op school, en toen hebben we met een groepje in een lokaal gezeten en gebeden..

Later zijn we ook nog bij het condoleren en de begrafenis geweest. Die jongen zelf had het zelf op prijs gesteld dat we dat gedaan hadden.

Gebruikersavatar
TKF
Moderator
Berichten: 1662
Lid geworden op: 14 okt 2003 19:34
Locatie: Malden

Berichtdoor TKF » 22 mar 2005 07:33

Gisteren heb ik nog afscheid genomen van een overoma van mij. Aangezien ik haar ook niet dagelijks zag (max. 1 keer per jaar, de familie bestaat uit ruim 150 personen) is het verlies niet zo groot. Jammer was dat de jeugdige opkomst bij het condoleren laag was.

De situatie van JK heb ik ook gehad op de basisschool. Toen was iedereen ook aangeslagen en heeft de directeur de school een middag vrijaf gegeven om naar de begravenis te komen.
'Real discoveries come from chaos.'
- Chuck Palahniuk

Gebruikersavatar
linde
Kapitein
Kapitein
Berichten: 756
Lid geworden op: 24 dec 2002 14:59
Locatie: Amersfoort

Berichtdoor linde » 22 mar 2005 20:16

Toen mn meester van groep 7 overleed (ik zat toen in groep 8 ) zijn we met klasgenoten gaan condoleren en ook met de klas naar de begrafenis geweest, verder hebben we allemaal een papier gemaakt met iets van ons erop voor de moeder van onze meester, achteraf denk ik dat dat heel belangrijk was omt te verwerken. Wat ik me ook nog kan herinneren is dat we veel gepraat en gehuild hebben in de klas. :cry:

Sterfgevallen heb ik vanaf toen heel veel meegemaakt, opa,oma,klasgenootje, (en een klein poosje daarna haar zus)vader van een klasgenootje, vader van iemand die ik goed kende en in januari een jongen van JeV en dat zijn ze nog lang niet allemaal :cry: :|
op school werd er veel gepraat en was er ook veel ruimte om bij elkaar te zijn en te bidden, thuis doe je dat toch iets minder snel (tenminste ik wel) De JeV is bij elkaar geweest en ook toen is er veel gepraat, gebeden etc. ook daar hebben we allemaal wat opgeschreven in een boek.
Van vrije dagen heb ik nog geen last! Op school zijn ze daar heel makkelijk in.
PaSaP Hoogh!!

moppie
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1086
Lid geworden op: 19 sep 2002 14:03

Berichtdoor moppie » 24 mar 2005 21:44

bij ons op school zijn de laatste tijd een aantal leerlingen verongelukt. Er was veel rouw. De school heeft de leerlingen begeleid bij het rouwen.

Een en ander is te zien in het programma van Jacobine Geel, Schepper en Co

via internet is de uitzending over rouwverwerking bij jongeren terug te zien,

Misschien heb je er wat aan


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 30 gasten