Ik moet zeggen dat ik (gelukkig) wat dit betreft nog niet zo superveel heb meegemaakt ofzo...
Het ingrijpendste was wel een meisje/vrouw van 25 bij mij uit de kerk, en van het koor waar ik opzat en ze was vroeger altijd mijn oppas geweest. Ze lag in het ziekenhuis voor een operatie aan een gebroken been, mocht bijna naar huis hoefde alleen nog even gegipst te worden en ineens was ze weg. Ze hebben dat op dat koor zeg maar wel heel mooi opgevangen met een hele avond enzo met elkaar wat zingen en veel praten enzo, je merkte daarna wel dat de groep ook ineens een stuk hechter was geworden enzo (waren ook maar 20 man ofzo) En we hebben erna ook in de rouwdienst de nummers die voor haar veel betekenden gezongen.
Ik heb verder opzich wel wat sterfgevallen meegemaakt maar allemaal toch van mensen die een stuk verder van me vandaan stonden..
Op mn oma na dan.. die was ook van de ene op de andere dag ineens 'weg'.