Alleenstaand het hoofd boven water kunnen houden

[Pijnboompit]

Ik zou graag willen weten hoe andere singles/alleenstaanden hun werk en privé ook financieel gezien in balans houden.

Mijn situatie: ik werk 32 uur in loondienst (4 dagen) en 2 dagen als Zzp voor mezelf. Ik vind mijn werk super leuk en geen haar op mijn hoofd die er aan denkt ander werk te zoeken. Ik heb een heel fijn en hecht team en het werk is leuk. Echter, in de schoolvakanties is er altijd wat minder uren aan werk. Ik bouw dan minuren op die ik dan buiten de vakanties op weer weg moet werken. Dit houdt in dat ik buiten de vakanties regelmatig overwerk. Ik zou heel graag wat minder uren willen werken, zodat ik die druk niet zo heb, maar ik heb mijn uren qua geld gewoon nodig om rond te kunnen komen. Ik heb geen grote uitgaven qua boodschappen of iets. Maar woonlasten komen natuurlijk wel op mij als enkel persoon aan, plus ook alle werkzaamheden in en rondom het huis en mijn bedrijfje.
Woonlasten zijn als eenverdiener toch best hoog en ook de reiskostenvergoeding dekt niet al mijn reiskosten die ik maak met de huidige benzineprijzen.

Het geeft me een opgejaagd gevoel om maar steeds meer uren te moeten maken en niet omlaag te kunnen in mijn contract, omdat dat financieel niet haalbaar is. Ik heb het gevoel dat het nu vooral om werken werken werken draait, terwijl ik ook wat meer ruimte voor ontspanning zou willen hebben.

Hoe ervaren/doen anderen dit die alleen wonen?

[Erik1960]

Vooropgesteld: ik woon niet alleen. Maar heb wel een vraag: hoe loopt je zzp-bedrijf? Heb je daar reeel inkomen uit?

[meribel]

Je wil graag minder werken. Daar heb je meer inkomsten of minder uitgaven voor nodig. Minder uitgaven lijkt me niet reeel want je leeft niet ruim. Meer werken gaat niet want je werkt al zes dagen. Je zou kunnen kijken of er andere baan is waar je meer kan verdienen maar je hebt het naar je zin en dat geeft ook onzekerheid
Heb je ruimte in je huis om een kamer te verhuren? Zo zou je woonlasten kunnen verdelen?

[*Annet*]

Bij mij op het werk is het ook zo dat er tijdens de schoolvakanties minder werk is, maar degenen die "alleen" zijn krijgen de weken rondom de vakanties meer uren werk zodat ze niet in de min komen. Stel jij hebt een 32 - urige werkweek dan moet jouw werkgever die 32 uur ook betalen als je minder uren werkt. Je hebt toch je contract? Zo is dat bij ons iig wel

[607]

Ik kende het concept van 'minuren' niet. Lijkt me lastig...
Überhaupt had ik nog niet eerder aan deze mogelijke kwestie gedacht (ik woon zelf nog op kamers, en heb geen werk vanwege studie, dus ik kan sowieso niet meepraten ). Ik dacht dat als je alleenstaand zonder kinderen zou hebben, je juist makkelijker geld over zou houden, doordat je niet op kinderen hoeft te passen en daar ook geen geld aan uitgeeft.

[Marnix]

Ik kende het concept van 'minuren' niet. Lijkt me lastig...
Überhaupt had ik nog niet eerder aan deze mogelijke kwestie gedacht (ik woon zelf nog op kamers, en heb geen werk vanwege studie, dus ik kan sowieso niet meepraten ). Ik dacht dat als je alleenstaand zonder kinderen zou hebben, je juist makkelijker geld over zou houden, doordat je niet op kinderen hoeft te passen en daar ook geen geld aan uitgeeft.

Dat valt in de praktijk nogal tegen voor Jan Modaal. Als huurder (na je studententijd als je ipv een kamer een huis of appartement wil) ben je behoorlijk veel geld kwijt aan huur of aan je hypotheek terwijl je dat als stel samen op kan vangen. Vaak dan het duurdere huren omdat een hypotheek op één salaris vaak geen mogelijkheid is, waardoor je ook niks opbouwt. Natuurlijk is de kans groot dat je als stel iets meer ruimte nodig hebt en maar verhoudingsgewijs ben je met z'n tweeën een stuk voordeliger uit en is kopen ook voordeliger dan huren. Los van de woonlasten deel je ook samen de energiekosten en dergelijke, de kosten van je auto (mits je er niet meer dan 1 hebt etcetera). Ja, kinderen kosten geld maar je beeld dat je zonder kinderen makkelijker geld overhoudt, dat klopt volgens mij niet zo. En dan heb je op de langere termijn ook nog de effecten van kopen vs huren, profiteren van de stijgende huizenprijzen en het steeds verder afbetalen van je hypotheekschuld waardoor je maandelijkse lasten op een gegeven moment omlaag kunnen.En dan betaal je als single verhoudingsgewijs veel afvalstoffenheffing, waterschapsbelasting, je vakanties zijn verhoudingsgewijs duurder... en als klap op de vuurpijl heb je procentueel ook meer belasting op je inkomen.

[607]

Dat valt in de praktijk nogal tegen voor Jan Modaal. Als huurder (na je studententijd als je ipv een kamer een huis of appartement wil) ben je behoorlijk veel geld kwijt aan huur of aan je hypotheek terwijl je dat als stel samen op kan vangen. Vaak dan het duurdere huren omdat een hypotheek op één salaris vaak geen mogelijkheid is, waardoor je ook niks opbouwt. Natuurlijk is de kans groot dat je als stel iets meer ruimte nodig hebt en maar verhoudingsgewijs ben je met z'n tweeën een stuk voordeliger uit en is kopen ook voordeliger dan huren. Los van de woonlasten deel je ook samen de energiekosten en dergelijke, de kosten van je auto (mits je er niet meer dan 1 hebt etcetera). Ja, kinderen kosten geld maar je beeld dat je zonder kinderen makkelijker geld overhoudt, dat klopt volgens mij niet zo. En dan heb je op de langere termijn ook nog de effecten van kopen vs huren, profiteren van de stijgende huizenprijzen en het steeds verder afbetalen van je hypotheekschuld waardoor je maandelijkse lasten op een gegeven moment omlaag kunnen.En dan betaal je als single verhoudingsgewijs veel afvalstoffenheffing, waterschapsbelasting, je vakanties zijn verhoudingsgewijs duurder... en als klap op de vuurpijl heb je procentueel ook meer belasting op je inkomen.

Ik denk dat je gelijk hebt. Echter is het delen van kosten alleen voordelig als je ook dubbele inkomsten hebt, lijkt me. Ik ben van huis uit gewend dat mijn vader werkte en mijn moeder voor de kinderen zorgde en het huishouden deed (tot de dood van m'n vader, daarna is ze geleidelijk aan meer gaan werken), dan heb je dit voordeel niet, denk ik. Maar ik verwacht dat de meeste stellen samen inderdaad meer werken dan de gemiddelde alleenstaande.

[Marnix]

Ik denk dat je gelijk hebt. Echter is het delen van kosten alleen voordelig als je ook dubbele inkomsten hebt, lijkt me. Ik ben van huis uit gewend dat mijn vader werkte en mijn moeder voor de kinderen zorgde en het huishouden deed (tot de dood van m'n vader, daarna is ze geleidelijk aan meer gaan werken), dan heb je dit voordeel niet, denk ik. Maar ik verwacht dat de meeste stellen samen inderdaad meer werken dan de gemiddelde alleenstaande.

Dat klopt. En vroeger waren de woonlasten lager omdat de huizenprijs doorgaans wat minder hoog was, de gezinnen groter en we waren wat traditioneler. De man werkt en de vrouw doet het huishouden. Dat lukte toen nog wel ook al hield het dan weer niet heel ruim over, zeker in het begin niet.

[Lalage]

Toch hebben vrouwen het grootste deel van de geschiedenis wel gewoon betaald werk gehad, omdat men het zich gewoonweg niet kon veroorloven om thuis te blijven (de rijken uitgezonderd). Veel mensen denken dat dit 'traditioneel' eeuwenlang zo was, maar dat is echt niet waar. Op een gegeven moment werden allerlei wetten ingevoerd om vrouwen te laten voldoen aan het ideaalbeeld van thuis blijven en voor hun huishouden en gezin zorgen, ook al wilden ze dat zelf niet. Pas in 1956 werden gehuwde vrouwen handelingsbekwaam geacht, daarvoor moesten ze voor van alles toestemming hebben van hun vader of hun echtgenoot. Bizar toch!

Kinderen kosten natuurlijk wel geld en tijd, dus als je die niet hebt, houd je meer over. Maar verder klopt het helemaal wat Marnix beschrijft, dat het voor alleenstaanden financieel een stuk moeilijker is dan voor tweeverdieners omdat je alles alleen moet bekostigen. En met de huidige woonmarkt zijn de woonlasten voor veel mensen erg hoog; een koophuis is bijna niet meer te betalen. Ik hoor bedragen van 1200 tot 1800 euro per maand voor een huurwoning in de vrije sector. Voor een sociale huurwoning moet je jarenlang op de wachtlijst staan. Ik snap wel dat de topicstarter het zwaar heeft.

[StillAwake]

Dat klopt. En vroeger waren de woonlasten lager omdat de huizenprijs doorgaans wat minder hoog was, de gezinnen groter en we waren wat traditioneler. De man werkt en de vrouw doet het huishouden. Dat lukte toen nog wel ook al hield het dan weer niet heel ruim over, zeker in het begin niet.

Aan de andere kant merk ik ook bij veel relatieve jongeren dat ze ook meteen een huis met tuin, liefst helemaal af, willen hebben.
Iets wat in de tijd dat ik mijn eerste huis kocht totaal niet gebruikelijk was. Sterker nog: wij zijn ook op een klein flatje begonnen, en dat is iets wat veel starters nu als een no-go zien...

[StillAwake]

Ik zou graag willen weten hoe andere singles/alleenstaanden hun werk en privé ook financieel gezien in balans houden.

Mijn situatie: ik werk 32 uur in loondienst (4 dagen) en 2 dagen als Zzp voor mezelf. Ik vind mijn werk super leuk en geen haar op mijn hoofd die er aan denkt ander werk te zoeken. Ik heb een heel fijn en hecht team en het werk is leuk. Echter, in de schoolvakanties is er altijd wat minder uren aan werk. Ik bouw dan minuren op die ik dan buiten de vakanties op weer weg moet werken. Dit houdt in dat ik buiten de vakanties regelmatig overwerk. Ik zou heel graag wat minder uren willen werken, zodat ik die druk niet zo heb, maar ik heb mijn uren qua geld gewoon nodig om rond te kunnen komen. Ik heb geen grote uitgaven qua boodschappen of iets. Maar woonlasten komen natuurlijk wel op mij als enkel persoon aan, plus ook alle werkzaamheden in en rondom het huis en mijn bedrijfje.
Woonlasten zijn als eenverdiener toch best hoog en ook de reiskostenvergoeding dekt niet al mijn reiskosten die ik maak met de huidige benzineprijzen.

Het geeft me een opgejaagd gevoel om maar steeds meer uren te moeten maken en niet omlaag te kunnen in mijn contract, omdat dat financieel niet haalbaar is. Ik heb het gevoel dat het nu vooral om werken werken werken draait, terwijl ik ook wat meer ruimte voor ontspanning zou willen hebben.

Hoe ervaren/doen anderen dit die alleen wonen?

Ik woon niet alleen (en heb het financieel ook ruim), dus ik ben wellicht niet de juiste persoon voor een antwoord...
Wat ik zelf heb gedaan toen ik in een vergelijkbare situatie zat: ik ben verhuisd naar een locatie die wat betaalbaarder was (in mijn geval ver buiten Nederland). Een hoop geleerd, een hoop vrienden opgedaan: ik durf het iedereen aan te raden!

Nu weet ik niet in welke branche je werkzaam bent, maar in de meeste branches zijn wel ex-pat trajecten te vinden.
Als je voor een NL bedrijf of instelling werkt kan dat vaak tegen het NL salaris (met buitenland toelage), terwijl je uitgavenpatroon niet op hetzelfde niveau blijft.
Als je dat twee of drie jaar doet heb je een heerlijke buffer opgebouwd, en zit je financieel wat minder in de knoop...

[ajl]

Aan de andere kant merk ik ook bij veel relatieve jongeren dat ze ook meteen een huis met tuin, liefst helemaal af, willen hebben.
Iets wat in de tijd dat ik mijn eerste huis kocht totaal niet gebruikelijk was. Sterker nog: wij zijn ook op een klein flatje begonnen, en dat is iets wat veel starters nu als een no-go zien...

Klopt en onderwijl ook nog meerdere keren per jaar op vakantie willen gaan, het liefst heel ver weg, geld overhouden voor hun dagelijkse koffie to go en elke week minimaal 1 keer uit eten willen. Ik verbaas mij soms enorm.

[StillAwake]

Klopt en onderwijl ook nog meerdere keren per jaar op vakantie willen gaan, het liefst heel ver weg, geld overhouden voor hun dagelijkse koffie to go en elke week minimaal 1 keer uit eten willen. Ik verbaas mij soms enorm.

Klopt. Veel starters willen al leven alsof ze de startersfase al achter de rug hebben. Jonge auto's, grote huizen (zonder zelf te willen klussen), 4 daagse werkweken, veel vakanties, vaak buiten de deur eten enz...

Daarmee stel ik niet dat dat ook de topicstarter typeert, maar het valt wel op.

[Marnix]

Ik weet niet of dat helemaal overeenkomt met de werkelijkheid. Toen wij trouwden wilden we inderdaad wel een huis met iets ruimte (starterswoning van 85 m2 met 2 normale slaapkamer en 1 minikamer) wat me niet zo vreemd lijkt, helemaal niet als je wel gezinsuitbreiding in gedachten hebt. Als we in een grote stad in de randstad hadden gewoond was dat allicht niet haalbaar geweest maar daarbuiten lijkt me dat niet zo'n vreemde wens. En we hielden beiden genoeg over om geregeld uit eten te gaan. Lijkt me op zich geen vreemde wens als je met twee personen fulltime werkt. Maar ik zie ontzettend veel jongeren om me heen voor wie dat (in tegenstelling tot veel anderen hier) niet haalbaar is, sterker nog, ze blijven massaal thuiswonen omdat het bijna onmogelijk is om wat betaalbaars te huren, laat staan te kopen. De woonlasten zijn nog nooit zo hoog geweest voor starters als toen en dat is niet omdat men enorm veeleisend is.

[StillAwake]

Ik weet niet of dat helemaal overeenkomt met de werkelijkheid. Toen wij trouwden wilden we inderdaad wel een huis met iets ruimte (starterswoning van 85 m2 met 2 normale slaapkamer en 1 minikamer) wat me niet zo vreemd lijkt, helemaal niet als je wel gezinsuitbreiding in gedachten hebt. Als we in een grote stad in de randstad hadden gewoond was dat allicht niet haalbaar geweest maar daarbuiten lijkt me dat niet zo'n vreemde wens. En we hielden beiden genoeg over om geregeld uit eten te gaan. Lijkt me op zich geen vreemde wens als je met twee personen fulltime werkt. Maar ik zie ontzettend veel jongeren om me heen voor wie dat (in tegenstelling tot veel anderen hier) niet haalbaar is, sterker nog, ze blijven massaal thuiswonen omdat het bijna onmogelijk is om wat betaalbaars te huren, laat staan te kopen. De woonlasten zijn nog nooit zo hoog geweest voor starters als toen en dat is niet omdat men enorm veeleisend is.

Dat ben ik met je eens, maar ik zag om me heen vaak studenten (ik begeleidde een aantal afstudeerders en promovendi) die een mogelijk huis lieten schieten omdat er veel kluswerk aan zat.
Klagend dat ze geen huis konden kopen reden ze rond in een auto van 3 jaar oud, gingen ze twee tot drie keer per week uit eten, en 4 keer per jaar op vakantie (veelal buiten Europa).

Ik zeg niet dat iedereen er zo instaat, maar de meerderheid van de jongeren waart ik contact mee had leefden alsof ze 160.000 bruto per jaar verdienden, maar klaagden dat ze vervolgens geen huis konden kopen (waarbij ze hun eisenpakket aan hun leefstijl hadden aangepast).

En ik snap jou, en hoe jij er in stond met je echtgenote, maar ik vermoed dat ook jij niet op je eerste werkdag een huis gekocht hebt.
En dat is een wens die ik wel bij veel studenten hoorde.