Niagara schreef:Bij geestesziekte is het zo dat het je hele zijn, beeld op de wereld, jezelf en God verandert door je ziekte. Als ik tot Gods eer kan leven, dus mijn naaste kan liefhebben als mijzelf en God boven alles, ben ik genezen van de depressie die mijn beeld van mijzelf, de ander en God heeft vervormd tot een grote negatieve bende.
Naast mijn (voormalige) depressie heb ik autisme. Dit is niet 'te genezen' in de huidige wereld, en dit is voor mij ook te merken in hoe ik met het geloof omga. Natuurlijk geloof ik dat God hier doorheen kijkt, maar ik vind het bijvoorbeeld erg moeilijk om met abstractie in het geloof om te gaan, neem veel dingen letterlijk. Ik heb andere mensen nodig die mij uitleggen hoe ik deze dingen kan interpreteren. Gelukkig geeft God mij die mensen. Ik geloof dus ook wel dat hij sterker is dan raargebouwde hersenen.
Moeilijk voor je Niagara. Je bent wel erg open en kwetsbaar in deze posting, dapper van je!
Depressie heeft zeker invloed op de geloofsbeleving. Het gaat niet buiten het hoofd en hart om nl.
Kon je destijds geen troost vinden in bepaalde Psalmen?
Een mevrouw die aan zware depressies leed, zei me eens: "toen ik op het diepste punt was beland, stelde ik een heel dun fragiel draadje voor, dat aan mijn pols gebonden was en van Boven kwam, nauwelijks zichtbaar. De wind en stormen trokken eraan, ik zag het einde van het draadje niet, maar ik wist wel: het komt tot Boven. Zo houdt God mij toch vast."
Vond ik wel mooi uitgelegd.
Ook zij had hulp gekregen van een psychiater en met medicijnen kwam ze uit de depressie.