Stel je trouwt met iemand en na een paar jaar dooft het vuur en is er niks meer. Blijf je dan bij elkaar ondanks dat of scheid je? Of noem je het grote niks soms houden van om er maar vanaf te zijn?
Waar is de passie?
Als het vuur is uitgedoofd en je besluit ondanks dat bij elkaar te blijven, zet je dan de deur niet wagenwijd open naar andere overtredingen die de Bijbel eveneens verbiedt? En leerde Jezus niet dat men mag scheiden? Waarom mag het dan niet van de RKK en binnen streng gereformeerde gemeenten? Of zijn jullie soms meer dan God?
Ik vind dat scheiden gerechtvaardigd wordt als er geen liefde meer is en men elkaar ongelukkig maakt.