Depressief in een reformatorische omgeving...

[@nnie23]

Ik denk dat mijn man het wel kan lezen maar hij kan het niet vertalen voor mij.
Dus als je er tijd voor heb dan graag! Ben benieuwd wat er precies staat.

[Mortlach]

Ik denk dat mijn man het wel kan lezen maar hij kan het niet vertalen voor mij.
Dus als je er tijd voor heb dan graag! Ben benieuwd wat er precies staat.

Ik ga ermee aan de slag als ik thuis ben vanavond.

[Evelien]

@evelien: wat is pnd? Ik vertel dit juist niet aan iedereen omdat je dan van die goed bedoelde adviezen krijg... Ik heb 1 vriendin waar ik alles tegen zeg. Een aantal andere vriendinnen weten dat ik naar de psycholoog ga maar niet precies waarom. Ook een aantal collega's weten het maar niet het naadje van de kous.

Postnatale Depressie. Het is ook een proces he, vertrouwen van mensen en wat je verteld. Hoe beter het met je gaat (en hoe meer je er oog voor gaat krijgen, de hulpverlening) hoe sterker je word. En dan ga je het heel anders zien en bekijken.

Mij werd wel eens gezegd dat als je een kind van God bent niet depressief kan zijn. Dat had er bij mij wel behoorlijk in gehakt. Juist daardoor was ik in het begin ook erg terughouden als het ging over het traject waarin in ik zat. Nooit geweten dat ik zo nuchter en makkelijk hier mee om kon gaan.

Echt heel veel sterkte. En je komt er sterker uit hoor. Wees positief (ook over je zelf). Je kunt het.

[Mortlach]

Mij werd wel eens gezegd dat als je een kind van God bent niet depressief kan zijn. Dat had er bij mij wel behoorlijk in gehakt.

Zoiets wordt alleen maar gezegd door mensen die nooit depressief zijn geweest. Het getuigt van een kinderlijke naiviteit en een schokkend gebrek aan empathie.

[Evelien]

Klopt, nu kan ik er om lachen hoor. Maar als je er midden in zit en het word tegen je gezegd. Bah.

[@nnie23]

Ja dat is gelukkig nog nooit tegen mij gezegd maar ik heb het wel eens gehoord ja.
Toen ik de vorige keer klaar was met de gesprekken bij de psycholoog en ik me ook weer beter voelde kon ik wel nuchter vertellen dat ik naar de psycholoog was geweest, maar ook toen wist mijn schoonfamilie het niet..

[Mortlach]

Ja dat is gelukkig nog nooit tegen mij gezegd maar ik heb het wel eens gehoord ja.
Toen ik de vorige keer klaar was met de gesprekken bij de psycholoog en ik me ook weer beter voelde kon ik wel nuchter vertellen dat ik naar de psycholoog was geweest, maar ook toen wist mijn schoonfamilie het niet..

Het klinkt misschien hard, zo is het niet bedoeld, maar er kan een moment komen waarop die 'goede naam' van je schoonfamilie je ook niets meer kan schelen, of beter gezegd, dat je het niet meer kunt opbrengen schone schijn te spelen. En dan kom je erachter dat de wereld echt wel gewoon blijft doordraaien, de zon komt nog steeds op en gaat nog steeds onder, zélfs als de reputatie van wat refo's 'besmeurd' zou zijn...

[@nnie23]

Nou mortlach, ik heb een gedeelte laten lezen.
Maar dan is er ergens een plaatje dat het poppetje denkt, ik ben zielig ofzo en ik heb geen zin om van de bank te komen (vertaling volgnes mijn man) en toen had ie dr al genoeg van

[juffiejuf]

@nnie23; hebben jullie in je verkering weinig/niet gepraat over gevoelens en elkaars gedachten?? Dit is even een vraag die in me opkom.
Misschien inderdaad een goede tip om hem een brief te schrijven met je gevoelens en gedachten. Ook al is een man erg nuchter dat wil niet zeggen dat hij er niet aan wil werken samen met jou. Hij heeft toch jouw welbevinden op het oog?!

[@nnie23]

Eigelijk ook te weinig pas de laatste maanden voor het huwelijk, toen het weer 'goed' met me ging.
Je zul je vast afvragen waarom ik dan verkering met m had en waarom we zijn getrouwd.
Dat vraag ik me ook soms af, waarom ik met een super nuchtere, niet pratende man ben getrouwd. Maar als het goed gaat met me kan ik daar ook mee leven... Alleen als ik ergens mee zit kan ik niet met m praten. Dus over gevoelens en gedachten nooit echt gepraat.
Mijn man vind het wel best, hij vind het goed zo, wil niet ergens aan werken.
Mij boeit het om naar een huwelijksweekend van een of andere organisatie te gaan maar hij vind dat alleen voor zielige mensen, wij hebben dat helemaal niet nodig. Anderen hoeven niet onze problemen aan te horen...
We hebben elkaar wel eens een brief geschreven toen het echt slecht ging ook tussen ons. Daar in stond eigelijk alleen dat hij hoopte dat snel de lieve, vrolijke, spontane meid terug zou komen. Degene die ik was in het begin van onze relatie volgens hem...

[meribel]

Even voor de zekerheid vragen maar heeft je man geen stoornis zoals asperger ofzo?


Mijn man is ook een stille, nuchtere persoon, praat niet over gevoelens en zou absoluut niet naar een huwelijkscursus willen maar houdt van me...en om die reden voelt hij zich rot als ik me rot voel en wil hij op zijn manier daar dan wat aan doen ( bijv het huishouden overnemen, voorstellen dat ik minder werk en hij meer of iets anders praktisch )


Weet hij wel dat een depressie een ziekte is die iedereen kan overkomen net als andere fysiek ernstige ziektes?

[@nnie23]

Nee mijn man heeft geen asperger of zoiets.
Hij vind depressie maar aanstelleritus en ziet dit niet als een ziekte...
Ik weet ook niet lf hij zich rot voelt als ik me rot voelt, wat hij wel een keer zei toen ik er doorheen zat en hij het aan me zeg en merkte toen zei hij ineens dat ik dan maar moest stoppen met werken...
Dat is niet de oplossing..

[meribel]

Nee dat is ook zeker geen oplossing!



...hoe uit hij zijn liefde voor jou?

[Mortlach]

Nee mijn man heeft geen asperger of zoiets.
Hij vind depressie maar aanstelleritus en ziet dit niet als een ziekte...

Dat wordt dan ook een leerproces voor hem dan...

[meribel]

Ik weet ook niet wat je daarop moet zeggen,

Vind hij dementie ook onzin zeker.

Ook iets wat mis gaat in je hersenen