Depressief in een reformatorische omgeving...

[@nnie23]

Ja idd ik ben bang dat mijn man het nooit zal begrijpen wat het is.
Ja mijn werk houd me op de been, structuur toch door gaan zeg maar met een normaal leven.
Gelukkig zijn mn bewoners net zo gek als ik, werk met een speciale doelgroep.
Ja met de therapeut gaan we opzoek, hopelijk gaan we alles boven water halen en opruimen!

[mw]

Geef je man i.i.g. de gelegenheid om je te kunnen begrijpen! Dat betekent dat jij hem moet vertellen wat er in je omgaat en wat je van hem verwacht. Stop i.i.g. met excuses verzinnen om het hem niet te vertellen.

Sterkte!

(wellicht een idee om hem te laten lezen wat je hier schrijft)

[schelpje3]

Ik begrijp je terughoudendheid wel hoor @nnie. Soms uit je je beter tegen een vreemde dan tegen een naaste. Maar toch is dat niet de bedoeling van een huwelijk. Want het is in goede en kwade tijden en als je een masker op blijft zetten, ben je dus niet jezelf t.o.v. je man.
En van "mooi weer spelen" kun je ook doodmoe worden. Daar gaat ongemerkt energie in zitten.
Ben je bang dat je man teleurgesteld raakt of zo?
Ik heb een heel gelijkmatige man, maar ik ben niet zo. Dus in het begin van ons huwelijk hield ik ook veel voor mezelf, maar hij ging het wel merken aan mij. Als je langer bij elkaar bent, heb je vaak geen woorden nodig, maar kun je het merken aan iemand's houding of gezicht.
Voel je jezelf kwetsbaar?

[@nnie23]

Hoi schelpje,

Ja teleurgesteld word door mij. Maar ik leg de lat te hoog voor mezelf, ik wil alles perfect hebben, perfect zijn en doen. Dus ik stel ook constant mezelf teleur.
Wat bedoel je met kwetsbaar?

[schelpje3]

Als je je gemoedstoestand vertelt, in jouw geval depressiviteit, bestaat de mogelijkheid dat de ander niet begrijpt waarom.
Net alsof er altijd een reden moet zijn.
Soms ligt de oorzaak in het verleden, soms is het een lichamelijke oorzaak, maar het kan ook aangeboren zijn.
En als diegene dan niet fijn reageert, kun je behoorlijk gekwetst raken, want je bent wel gevoelig denk ik.
Een verkeerde reactie kan je dieper de put in duwen.
Mensen hebben vaak de neiging de ander op te beuren, hem te wijzen op positieve dingen, maar als je depressief bent, weet je dat zelf heus ook wel, alleen je ziet dat niet.
De zon schijnt, maar niet voor jou.
Ervaar je het zo?

[@nnie23]

Ik ben heel mijn leven al zo maar heb me steeds boven water kunnen houden door vanalles. Waaronder al vroeg op mezelf te gaan wonen. Mijn omgeving vond mij al vroeg zelfstandig.
Ik schijn erg gevoelig te zijn ja, ja mijn omgeving zegt ook allerlei positieve dingen maar dat boeit me niet. Terwijl ik op mn werk wel positief moet zijn omdat bijna alle bewoners half depressief zijn en ik ze moet motiveren om iets te gaan doen. Maar bij mezelf kan ik me niet uit de put praten.

Maar ik zit er ook mee dat ik mijn familie niet erover kan vertellen, en waarom mijn man het verborgen wil houden voor zijn familie.
Waarom ik het niet tegen mn moeder durf te vertellen weet ik wel. Ik probeer haar te beschermen, mijn zusje loopt ook bij de psycholoog mn broer liep daar ook en gebruikt nu medicijnen, dus misschien zit het wel in de genen... Maar als ik dit nu vertel aan mn moeder ben ik bang dat ze me zielig vind omdat ik altijd alles aan kon, altijd voor alles en iedereen klaar staat... En dat ze er zelf door instort ofzo.

[schelpje3]

Tja, dus eigenlijk ben je meer met anderen bezig dan met jezelf
Toen ik zelf eens in een moeilijke, verdrietige periode zat, zei iemand tegen mij:
probeer je boompje wel te blijven verzorgen, water en mest geven, de takken snoeien, want anders kun je geen bloesem en later dus vrucht dragen.
M.a.w. ik had niet in de gaten dat ik voor iedereen van alles op liep te ruimen, maar ik vergat mezelf.
Vind je dat er een taboe ligt over depressiviteit (omdat jullie het verborgen willen houden voor de families) of is het een soort bescherming?
Misschien moet jij oppassen ook niet in die valkuil te tuimelen meis. Je beschermt je man, je familie, zijn familie...
maar hoe zit het nu met jou en jouw gevoelens?

[@nnie23]

Ik cijfer mezelf altijd weg, en zorg voor anderen. Dan hoef ik niet over mn eigen gevoel na te denken.
Ik denk dat er bij mij schoonouders de nuchterheid meer een rol speelt. En ook omdat ze wel ervaring hebben met depressiviteit in de familie, maar zij hebben daar dan een klinkklare mening over. Wat mij heel erg kwetst, en ik daarin echt teleurgesteld ben, ik vind dat ze echt oogkleppen ophebben wat dat betreft. Verder zijn het echt lieve mensen. En wat ook meespeeld is dat hun best bekend zijn onder de 'refo's' (positief bedoelt) en ik dus nu ook hun achternaam heb. Mijn man vond het vervelend dat ik me met mijn getrouwde naam heb aan gemeld bij de psycholoog! Vind ik achterlijk, ze zijn de koning en koningin niet!
Ikdenk dat ik gewoon heel anders moet gaan leven, want zoals ik de afgelopen jaren heb gedaan wors ik er niet gelukkiger van. Maar hoe ik dan verder moet leven... Dat zie ik ook echt niet voor me, dat is een zwart gat.

[boer]

Ik cijfer mezelf altijd weg, en zorg voor anderen. Dan hoef ik niet over mn eigen gevoel na te denken.
Ik denk dat er bij mij schoonouders de nuchterheid meer een rol speelt. En ook omdat ze wel ervaring hebben met depressiviteit in de familie, maar zij hebben daar dan een klinkklare mening over. Wat mij heel erg kwetst, en ik daarin echt teleurgesteld ben, ik vind dat ze echt oogkleppen ophebben wat dat betreft. Verder zijn het echt lieve mensen. En wat ook meespeeld is dat hun best bekend zijn onder de 'refo's' (positief bedoelt) en ik dus nu ook hun achternaam heb. Mijn man vond het vervelend dat ik me met mijn getrouwde naam heb aan gemeld bij de psycholoog! Vind ik achterlijk, ze zijn de koning en koningin niet!
Ikdenk dat ik gewoon heel anders moet gaan leven, want zoals ik de afgelopen jaren heb gedaan wors ik er niet gelukkiger van. Maar hoe ik dan verder moet leven... Dat zie ik ook echt niet voor me, dat is een zwart gat.

Het prestige van de achternaam, terwijl er geen aanzien des persoons is, wij zijn allen broeders en zusters.
Wie zichzelf verhoogd, zal vernederd worden.
Ik kan me je depressie inmiddels goed voorstellen.
Sterkte!

[Mortlach]

Misschien is de vorm wat vreemd, maar hier is een webstrip van iemand die depressie doormaakt(e). Wel in het Engels, maar hopelijk is dat geen drempel.

http://hyperboleandahalf.blogspot.ie/20 ... ssion.html

en deel 2

http://hyperboleandahalf.blogspot.ie/

[schelpje3]

Ik cijfer mezelf altijd weg, en zorg voor anderen. Dan hoef ik niet over mn eigen gevoel na te denken.
Ik denk dat er bij mij schoonouders de nuchterheid meer een rol speelt. En ook omdat ze wel ervaring hebben met depressiviteit in de familie, maar zij hebben daar dan een klinkklare mening over. Wat mij heel erg kwetst, en ik daarin echt teleurgesteld ben, ik vind dat ze echt oogkleppen ophebben wat dat betreft. Verder zijn het echt lieve mensen. En wat ook meespeeld is dat hun best bekend zijn onder de 'refo's' (positief bedoelt) en ik dus nu ook hun achternaam heb. Mijn man vond het vervelend dat ik me met mijn getrouwde naam heb aan gemeld bij de psycholoog! Vind ik achterlijk, ze zijn de koning en koningin niet!
Ikdenk dat ik gewoon heel anders moet gaan leven, want zoals ik de afgelopen jaren heb gedaan wors ik er niet gelukkiger van. Maar hoe ik dan verder moet leven... Dat zie ik ook echt niet voor me, dat is een zwart gat.

Nou ja zeg, wat een kortzichtigheid. Depressie is een ziekte!! En niet zomaar een aanstellerijtje of aandachttrekmotief. Als je je meldt bij de h.a. met een dergelijke klacht, wordt dat over het algemeen zeer serieus genomen.
Als je je aan zou melden onder je eigen naam, had je waarschijnlijk te horen gekregen: wat is dat nou, je bent toch getrouwd?
Ik hoop echt dat je een goede psych treft, bij wie je al je gevoelens eens kwijt kunt en dat de puzzel gemaakt kan worden.
Heb je niet te lang "geslikt en gezwegen"? Om de lieve vrede...

[boer]

Als iemand moet voldoen aan de verwachtingen van de achternaam van de schoonfamilie, kan ik me voorstellen dat de reden van de depressie daar gezocht moet worden.

[Evelien]

Ik cijfer mezelf altijd weg, en zorg voor anderen. Dan hoef ik niet over mn eigen gevoel na te denken.
Ik denk dat er bij mij schoonouders de nuchterheid meer een rol speelt. En ook omdat ze wel ervaring hebben met depressiviteit in de familie, maar zij hebben daar dan een klinkklare mening over. Wat mij heel erg kwetst, en ik daarin echt teleurgesteld ben, ik vind dat ze echt oogkleppen ophebben wat dat betreft. Verder zijn het echt lieve mensen. En wat ook meespeeld is dat hun best bekend zijn onder de 'refo's' (positief bedoelt) en ik dus nu ook hun achternaam heb. Mijn man vond het vervelend dat ik me met mijn getrouwde naam heb aan gemeld bij de psycholoog! Vind ik achterlijk, ze zijn de koning en koningin niet!
Ikdenk dat ik gewoon heel anders moet gaan leven, want zoals ik de afgelopen jaren heb gedaan wors ik er niet gelukkiger van. Maar hoe ik dan verder moet leven... Dat zie ik ook echt niet voor me, dat is een zwart gat.

Hier schrik ik enorm van.

Probeer andere mensen te vertrouwen en op te zoeken (vrienden of mensen uit de kerk) om je verhaal te kunnen doen.

Zelf kom ik uit een refo gezin en daar is het absoluut geen taboe. Volgens mij zit/zat heel mijn familie bij een psycholoog of hulpverlening. Tsja je hebt ze soms nodig. Zelfs in de close familie aan toe.

Toen ik zelf PND kreeg dacht ik ook van: Help.. niemand mag het ook maar weten dat ik bij de psycholoog loop. Dit kwam ook mede door een opmerking van mijn schoonvader. En nu schaam ik me er niet meer voor en ben ik maar al te blij dat er hulp is geweest.

Mocht je nog meer tips/adviezen willen mag je me gerust via pb benaderen.

Heel veel sterkte en wijsheid toe gewenst.

[@nnie23]

@mortlach: bedankt voor die strip, ik snap het engels niet echt, maar ik kan het wel aan mijn man laten zien, kan hij het me uitleggen en ondertussen leg ik uit hoe ik me voel...

@ schelpje: ja soms is mijn schoonfam erg kortzichtig bij bepaalde dingen. En het kan zijn dat ik dat gedrag van mijn man lang hebt geslikt en nu nog doe.
Ik heb de psych nog niet gesproken waar ik therapie ga volgen..

@evelien: wat is pnd? Ik vertel dit juist niet aan iedereen omdat je dan van die goed bedoelde adviezen krijg... Ik heb 1 vriendin waar ik alles tegen zeg. Een aantal andere vriendinnen weten dat ik naar de psycholoog ga maar niet precies waarom. Ook een aantal collega's weten het maar niet het naadje van de kous.

[Mortlach]

@mortlach: bedankt voor die strip, ik snap het engels niet echt, maar ik kan het wel aan mijn man laten zien, kan hij het me uitleggen en ondertussen leg ik uit hoe ik me voel...

Hopelijk geeft het jullie beiden de kans een goede dialoog te beginnen. Mocht het Engels ook voor je man lastig zijn, dan wil ik het zelfs voor je vertalen - dat is immers mijn beroep, dus een kleine moeite. Dan krijg je het Nederlands gewoon als tekstdocumentje ernaast. Laat het maar weten als het nodig is.