Depressief in een reformatorische omgeving...

[Samanthi]

@@nnie23
Neem je man eens een x mee naar je therapie, hij ziet dan waar je mee bezig bent, samen kunnen jullie er mee aan het werk.
In de bijbel staat die twee zullen tot 1 vlees worden, betrek je man bij alles wat je bezif houdt en wees naar hem toe belangstellend en bidt samen!
Echt meis probeer het allemaal open te houden!
Heel veel sterkte! Ik heb voor je gebeden

[@nnie23]

Ik heb al een aantal wereldse boekjes gelezen hoor!
Maar voor mijn gevoel lost dat het niet op. Het is echt niet dat ik niet wil accepteren dat mannen anders zijn dan vrouwen en andersom.
Misschien dat ik idd over een poos mijn man meeneem nar therapie maar voorlopig zie ik dat niet zitten. Eerst maar therapie krijgen!
Idd dat mannen gelijk met oplossingen aan wil komen zetten dat wist ik en merk ik ook bij mn man...

[Acire]

Hoi @nnie, volgens mij ben je hartstikke goed bezig door met je man erover te praten. Aan het begin van je huwelijk moet je het onderling communiceren echt leren. Je moet aan elkaar wennen en elkaar leren begrijpen. Dat kost moeite en tijd en jij wordt daarin nog eens gehinderd door je depressie.
Toen ik net getrouwd was moest ik leren dat mijn man niet kan ruiken wat voor reactie ik wilde. Ik had het idee dat ik alles uit moest leggen en dat ik de hele tijd aan het vertellen was hoe dingen op mij overkwamen. Dat idee zal hij ook andersom gehad hebben;) Maar al doende leer je elkaar kennen en na verloop van tijd ga je elkaar steeds beter en sneller begrijpen. En al doende durf je ook steeds meer te zeggen en te vragen is mijn ervaring. In jouw schoenen zou ik eens van m'n man willen weten hoe hij laat merken dat hij van me houd. En zou ik hem vertellen dat je naast die 'vaste momenten kusjes' ook eens een spontane knuffel zou willen.
Ik weet niet welke vragen en opmerkingen jij naar hem hebt, maar trek de stoute schoenen aan en begin erover wie weet komen er hele verrassende dingen uit. Ik hoop het voor je.
Veel succes en je bent op de goede weg!!

[@nnie23]

@Acire: klinkt wel herkenbaar. Ik snap niet waarom communiceren in een huwelijk nou zo anders is als ervoor... Ik heb in onze verkerings-tijd weleens gevraagd hoe hij aan mij laat merken dat hij van me houd, maar ik weet niet meer wat hij zei. Waarschijnlijk laat hij t nu wel merken maar zie ik t even niet.
Afgelopen weekend ook gepraat over dat ik me rot voelde omdat er 'ineens' 3 mensen in onze vriendenkring zwanger zijn... En eigelijk dachten we er hetzelfde over, we vonden t zo jammer dat we zelf nog niet zwanger zijn. Voelde goed om dit tegen elkaar te zeggen.
Maar ik ga morgen weer praten met de psycholoog, hopelijk kom ik dan weer wat verder.

[PropertyOfJesus]

@Acire: klinkt wel herkenbaar. Ik snap niet waarom communiceren in een huwelijk nou zo anders is als ervoor... Ik heb in onze verkerings-tijd weleens gevraagd hoe hij aan mij laat merken dat hij van me houd, maar ik weet niet meer wat hij zei. Waarschijnlijk laat hij t nu wel merken maar zie ik t even niet.
Afgelopen weekend ook gepraat over dat ik me rot voelde omdat er 'ineens' 3 mensen in onze vriendenkring zwanger zijn... En eigelijk dachten we er hetzelfde over, we vonden t zo jammer dat we zelf nog niet zwanger zijn. Voelde goed om dit tegen elkaar te zeggen.
Maar ik ga morgen weer praten met de psycholoog, hopelijk kom ik dan weer wat verder.

Lastig annie, ik weet hoe zwaar een depressie is uit ervaring, ik zal voor je bidden! Ik hoop dat het je niet verder weg mag brengen van God maar juist dichterbij.

Psalm 51:19 De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.

Psalm 69:33 Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.