(Aanstaande) vaders in de verloskamer?

[schelpje3]

Op Telegraaf.nl las ik dit berichtje:

Tijdens een debat van de Britse Koninklijke Academie voor Verloskundigen legde Odent uit dat er een toename is van de 'masculinisering van het geboortemilieu'. En terwijl jij het wellicht fijn vindt in de hand te knijpen van je partner tijdens die vreselijke weeënstorm, stelt Odent dat de aanwezigheid van een mannelijke partner in de verloskamer een negatieve impact heeft op de bevalling.

De aanwezigheid van een nerveuze partner zou een vrouw namelijk gespannen kunnen maken en daardoor de productie van oxytocin, een hormoon dat het bevallingsproces bevordert, kunnen vertragen. Dit zorgt ervoor dat vrouwen sneller op de operatietafel belanden, stelt Odent.
"Met meer dan 50 jaar ervaring in thuis- en ziekenhuisbevallingen in Frankrijk, Engeland en Afrika weet ik dat de beste omgeving voor een gemakkelijke bevalling een rustige omgeving is waar niemand de vrouw stoort, afgezien van een rustige, stille en ervaren verloskundige", aldus de Franse dokter tegen BBC.

Niet alle aanwezigen waren het eens met Odent's controversiële opvattingen. Duncan Fisher, vooraanstaand spreekbuis van Britse vaders, stelde dat vaders in de verloskamer zijn 'omdat onze vrouwen dat willen'. En: "We moeten op het instinct van de aanstaande moeders vertrouwen."
Dat Odent een flinke kluif zal hebben aan het realiseren van zijn standpunt, blijkt wel uit de cijfers: 90 procent van de vaders is vandaag de dag namelijk aanwezig bij de geboorte van zijn kind.
==================================================================================
Wat vinden jullie hiervan? Nu is het heel gewoon, zelfs zeer gewenst, dat de vader bij de bevalling aanwezig is. Tot ongeveer een halve eeuw geleden was dat niet zo. De verloskamer was het domein van de vrouwen, alleen als de man een dokter was, mocht hij er bij zijn.

Heeft Odent een punt? Of is dit grote onzin?

[Lock&Stock]

Heeft Odent een punt? Of is dit grote onzin?

Tja het klinkt niet onmogelijk, in de natuur en ook bij primitieve stammen is het vaak echt een vrouwen ding.

Maar als een vrouw het graag wilt, tja, een zwangere vrouw kan je niets weigeren natuurlijk

[Duschka]

De aanwezigheid van een nerveuze partner zou een vrouw namelijk gespannen kunnen maken en daardoor de productie van oxytocin, een hormoon dat het bevallingsproces bevordert, kunnen vertragen. Dit zorgt ervoor dat vrouwen sneller op de operatietafel belanden, stelt Odent.

Op zich vind ik het niet helemaal onlogisch hoor.
Ik denk dat als mijn man gaat rondfladderen als een kip zonder kop, dat dit echt niet gunstig voor mijn gemoedsrust zal zijn. Dat is met andere dingen ook zo, als iemand zichtbaar nerveus is, is dat vaak niet echt tot "steun".

Maar ik denk dat mijn man (en dan ga ik even uit van andere situaties) juist rustig blijft en me prima kan steunen en dat de nervositeit pas later zal optreden, als tot hem doorgedrongen is, wat er precies allemaal is gebeurd. (dus na 't hele gebeuren )

[meribel]

Nou, wat je wel hoort in westerse kringen is dat het een taboe is als de vader er niet is, of liever niet bij zou willen zijn.
Voor sommige stellen zou het beter zijn als de vader afwezig is ( omdat hij bloednerveus is, niet tegen bloed kan of zelf in paniek zou raken ) en als dat voorgesteld wordt dan is de reactie van ;'wat ?!?!?! je wil toch wel bij de geboorte van je eigen kind zijn?!?!?!'
Ik bedoel, als hij dat kind een minuut later ziet wat maakt het uit? ...Maar toch, daar ligt een groot taboe op.



Persoonlijk was mijn man er wel bij mijn bevallingen. Enkel hij en een verloskundige. Ik vond dat zelf leuk voor hem dat hij het heeft meegemaakt, maar hij heeft zich wel op de achtergrond gehouden.
Ik zat tijdens alle bevallingen in een roes. Als hij er niet was , was het ook prima geweest.

[schelpje3]

Ik heb mijn man lekker laten slapen, tijdens de eerste uren. Ik begon altijd s'avonds. Ik ben een avondmens, dus dat kwam prima uit. Pas als ik het gevoel kreeg dat de v.k. gebeld moest gaan worden, maakte ik hem wakker.
In principe had ik het alleen met de .v.k afgekund, je moet er toch helemaal zelf doorheen.
Er kunnen 6 mensen rond je bed staan, maar niemand die het van je overneemt.
Ik vond het altijd keihard werken.
En dat je alle pijn en narigheid op slag vergeten bent, vind ik niet (helemaal) waar.
Maar als pa de bevalling meemaakt, kan hij wel met eigen ogen aanschouwen dat het krijgen van een kind een hele klus is. Tenminste, bij de meesten van ons.

[Kvinna]

Ik denk dat het goed is als de man meemaakt hoe zwaar het is om een kind te baren. En het is ook goed om samen zo'n grote gebeurtenis door te maken.
Maar in sommige gevallen zal het beter zijn als de vader ergens anders de bevalling afwacht, het is ook maar net hoe ze zich er bij voelen.

[wervelwind]

haha denk dat het wel goed is dat mijn vader erbij was toen ik geboren werd. Ben namelijk binnen 1 minuut geboren, mijn vader kon me nog net opvangen, de verloskundige woonde in de straat, maar was toch te laat bij ons!

[ricky70]

Ik denk dat mijn vrouw mij (weer) graag bij de bevalling.
Zou ik er niet voor haar zijn dan zou dat meer onrust geven.
Ik raak persoonlijk (niet/minder) snel in paniek en weet goed om haar in te praten.
Ik vind persoonlijk dat dit het minste is wat ik voor haar kan doen.

[Kvinna]

Ik dacht dat het tegenwoordig een groter probleem was dat zussen, moeders, tantes, vriendinnen en buurvrouwen er bij moesten zijn. En daar zou ik nou weer niet aan moeten denken.

[schelpje3]

Ik ook niet.
En ook dat er soms oudere kinderen van het gezin bij de bevalling mogen zijn.

[schaapje]

Ik denk dat het goed is als de man meemaakt hoe zwaar het is om een kind te baren. En het is ook goed om samen zo'n grote gebeurtenis door te maken.
Maar in sommige gevallen zal het beter zijn als de vader ergens anders de bevalling afwacht, het is ook maar net hoe ze zich er bij voelen.

In sommige gevallen is het beter dat het "sterke" geslacht er niet bij is.


http://www.youtube.com/watch?v=OFc6YyMKbIc

[Evelien]

Ik ook niet.
En ook dat er soms oudere kinderen van het gezin bij de bevalling mogen zijn.

Mijn man mocht de navelstreng doorknippen toen zijn jongste zusje werd geboren (ze waren niet bij de bevalling).

En ik was maar al te blij dat mijn moeder bij de bevalling was, want ik had een gigantische kreng van een verpleegkundige (als ik er nog aan denk kan ik dr wel wat aan doen).

[MissF]

Iedere vrouw zal het vast wel anders ervaren. Ik heb wel geleerd na 2 bevallingen dat ik gewoon niemand om me heen wil hebben tijdens de ontsluitingsweeen. Bij de oudste, in het ziekenhuis, heb ik mijn man verschillende keren weggestuurd voor een bak koffie enzo. Hij is niet bang voor bloed, was niet zenuwachtig ofzo, maar verveelde zich stierlijk daar. Ik was toch helemaal in mezelf gekeerd tijdens elke wee, hij kon niks voor me doen. Bij de jongste heb ik hem niet gelijk laten komen vanaf zijn werk, en toen hij er was heb ik gezegd dat hij maar beneden moest gaan werken, ik zou wel roepen als het echt zo ver was. Achteraf had ik toen ook de vk en stagiaire naar beneden moeten sturen, ze hebben het zelfs aan me gevraagd maar ik was toch een beetje bang dat dochter geboren zou worden zonder dat er bij waren, omdat het zo snel opschoot volgens de vk.
Maar stel dat er ooit een derde bevalling komt, hoop ik het gewoon tot heel ver alleen te doen, en daarna mag iedereen er bij als ze willen, maar tot die 10 cm doe ik het liever lekker alleen

[Evelien]

Maar k neem aan dat ze wel kwamen controleren? Want hier kwamen ze zo nu en dan controleren, maar ze kwamen niet vaak.

[Acire]

Pffffff.... zonder mijn man ga ik echt niet aan die klus beginnen! Ik moet er niet aan denken!