Moderator: Moderafo's
Meredith56 schreef:Ha!
In verschillende topics kom ik herkenbare emoties tegen die spelen bij zowel gehuwde kinderlozen als bij singles met een kinderwens. Ik kan hier wel wat mee in mijn eigen situatie, maar niet afdoende. Mijn situatie is net weer wat anders en ik snak ernaar ervaringen te delen met mensen die in hetzelfde schuitje zitten als ik. Vandaar hier een topicje aangemaakt.
Ben zelf twintiger, mijn buik zal leeg blijven doordat ik kortgeleden door medische omstandigheden een behandeling moest ondergaan die me onvruchtbaar heeft gemaakt.
Ik hoop dat ik hier mensen mag ontmoeten die de PIJN van die definitief lege buik, terwijl er nog helemaal geen sprake is van een huwelijk of iets, met me willen delen. Ook over bijvoorbeeld het kijken naar de toekomst: hoe zou je zó een relatie aan moeten gaan? Voor mijzelf werktr het heel belemmerend in het contact aangaan met jongens. En door het nu in de overgang zijn voel ik me vaak een vreemde eend in de bijt met m'n opvliegers en dergelijke
Wellicht kunnen we op dit forum wat steun aan elkaar hebben!
mw schreef:O Meredith! wat moet dit verschrikkelijk zijn. En wat heb je een heftige tijd meegemaakt! Ziek, een heftige behandeling en dan deze gevolgend. Je voelt je al anders door 'de overgang' en dan ook nog eens deze levenveranderendeboodschap een plekje te moeten geven.
Ik hoop van harte voor je dat je meiden gaat ontmoeten die in hetzelfde schuitje als jou zitten. Want hoewel we het graag zouden willen, anderen zullen nooit begrijpen hoe het voelt.
Meid: ik wens je ontzettend veel sterkte!!
vpk schreef:Hoi Meredith, wat een ontzettend heftig verhaal..
ik wil je heel veel sterkte en Gods nabijheid toewensen..
vpk schreef:Hoi Meredith, wat een ontzettend heftig verhaal..
ik wil je heel veel sterkte en Gods nabijheid toewensen..
vpk schreef:Hoi Meredith, wat een ontzettend heftig verhaal..
ik wil je heel veel sterkte en Gods nabijheid toewensen..
quote="Meredith56"Wat een lieve reacties, dank jullie wel!
Ja, het is regelmatig pijnlijk (mijn posting ook op zo'n moment geschreven), het is soms eenzaam, maar inderdaad... wat een troost (en dat in mijn geval gelukkig vaak) dat God ALLES van ons weet, en onze weg van stap tot stap kent.
Zorgen in je leven, en in die zin zie ik het als een groot voorrecht om dat al jong te ervaren, bepalen je er steeds bij dat dit leven sterven is. Tenminste, sterven aan eigen gedachten, wensen, idealen, dromen. Zonder de diepte van oudervreugde op enige wijze "weg" te willen redeneren, maar iedere ouder neemt ooit voor de laatste keer afscheid van zijn kind. En dan staat hij - alleen! - voor Gods rechterstoel. Tenzij dan de grote Zoon Christus naast ons staat!
Dat is waar het voor ons allemaal uiteindelijk om draait. Daarbij vallen zelfs kinderwensen en levenskruisen weg. Dan wordt één Kinderwens belangrijk. Daar word ik regelmatig mee getroost. En dan niet als troostprijs, maar als HOOFDPRIJS! Dat moest ik toch (ook) nog even kwijt ! Ieder die dit leest en ook verdriet en zorgen kent (wie niet) wens ik diezelfde troost toe! Het echte leven moet nog beginnen!
Aan de vooravond van Kerst wil ik graag iedereen, ouders en kinderlozen, persoonlijk toewensen: Want een Kind is ons geboren en een Zoon is ons gegeven.
Iedereen sterkte in eigen verdriet en zorgen.
Verder ga ik nu een tijdje het ziekenhuis in en kan dus niet reageren op eventuele reacties. Maar mocht er een "soulmate" zijn, reageer gerust -> graag zelfs! Antwoord duurt alleen dan even.
Meredith56 schreef:Zonder de diepte van oudervreugde op enige wijze "weg" te willen redeneren, maar iedere ouder neemt ooit voor de laatste keer afscheid van zijn kind. En dan staat hij - alleen! - voor Gods rechterstoel. Tenzij dan de grote Zoon Christus naast ons staat!
Dat is waar het voor ons allemaal uiteindelijk om draait. Daarbij vallen zelfs kinderwensen en levenskruisen weg. Dan wordt één Kinderwens belangrijk.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 40 gasten