Berichtdoor Hans61 » 09 mei 2012 15:07
Ik weet sinds 31 januari van dit jaar dat ik kanker heb(stemband),
heb net (3 weken geleden)30 bestralingen achter de rug.
Mijn kinderen zijn al 19 en 21,maar ik herinner me de dag dat ik het ze
ging vertellen nog goed,toen ik de galerij opliep bij mijn dochter
(ze was net op zichzelf gaan wonen met haar vriend)brak ik volledig
in huilen uit,want ik wilde haar dit rotnieuws besparen.
Ik ben zelf 50 jaar.
Ben altijd erg open met mijn kinderen,altijd al geweest.
Wat je kinderen vertelt is natuurlijk afhankelijk van hun leeftijd,
maar wij zijn altijd erg geweest voor openheid,natuurlijk gedoseerd,
en zoveel mogelijk trachten het te vertellen in een taal die voor ze begrijpelijk
is,maar toen mijn kinderen nog erg jong waren,en hun opa en oma ernstig ziek
waren hebben we ze erbij betrokken.We namen ze ook mee naar de begrafenis of crematie,
natuurlijk niet onder dwang ofzo,maar door er proberen natuurlijk mee om te gaan,voor zover
dat kan natuurlijk.Als gevolg van die openheid delen mijn zoon en dochter nu ook in mijn
situatie hun gevoelens,en ik met hun.......
Er bestaan tegenwoordig ook filmpjes voor kinderen die bijvoorbeeld erg klein zijn
en zelf kanker krijgen.......zo is er bijvoorbeeld een filmpje:
Paultje en de draak is een animatiefilm voor kinderen van 5 tot 13 jaar met kanker. De film helpt de kinderen en hun ouders, in het gevecht met de ziekte. De film laat zien dat het zieke kind, net als Paultje, een bijzondere held is die dapper vecht tegen een gemene draak. De spannende en komische film steekt ze een hart onder de riem en helpt hen hun angst te overwinnen en beter te praten over kanker in hun lijf.
Goed dit gaat dus over kinderen met kanker,maar kan bij kleine kinderen misschien ook
gebruikt worden als hun oma of opa kanker heeft.
