als je (schoon-)ouder(s) kanker hebben/krijgen..

[christien]

Gerdien en VPK en alle anderen heel veel sterkte toegewenst!

@Black light: Ik denk dat je geen 'algemeen' antwoord kan geven voor wie het ziek zijn en het afscheid
nemen het moeilijkste is. Dit wordt door iedereen anders ervaren. Ik werk met oncologiepatienten en elke
situatie is anders. Hierbij kan een patient en of familie ook elke dag weer anders tegen aan kijken.

Ik denk persoonlijk dat je heel voorzichtig moet zijn in wat jij benoemd als: je gaat er aan dood en dan
ben je er klaar mee. Ik denk niet dat je zo kan denken of dat de meeste mensen er zo over denken.
Los van religie, zie je ook vaak dat mensen erg veel zorgen kunnen hebben over familie, vrienden ed.
En tot hun overlijden hiervoor blijven vechten!

[black light]

@Black light:
Ik denk persoonlijk dat je heel voorzichtig moet zijn in wat jij benoemd als: je gaat er aan dood en dan
ben je er klaar mee. Ik denk niet dat je zo kan denken of dat de meeste mensen er zo over denken.
Los van religie, zie je ook vaak dat mensen erg veel zorgen kunnen hebben over familie, vrienden ed.
En tot hun overlijden hiervoor blijven vechten!

"Ik denk niet dat je zo kan denken"
Je bedoeld zeker, als je zo denkt kan je beter dood zijn.
En de instelling "Iedereen mag een mening hebben, als die maar dezelfde is als de mijne".
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat iedereen er zo over moet denken, maar het word wel van mij verwacht.
En daar heb ik de (middeleeuwseaandoening) aan, vandaar dat ik hier zo fel op ben.

Ik bedoel eigenlijk te zeggen met "als je dood bent ben je er klaar mee"
Dat mensen veel geven om anderen als ze er nog zijn heb je helemaal gelijk in.
En dat ik voorzichtig moet zijn met wat ik zeg komt zeker omdat mensen niet alles willen horen?
Terwijl degene die het zegt alleen maar zijn eigen mening geeft.

[christien]

@Black light:
Ik denk persoonlijk dat je heel voorzichtig moet zijn in wat jij benoemd als: je gaat er aan dood en dan
ben je er klaar mee. Ik denk niet dat je zo kan denken of dat de meeste mensen er zo over denken.
Los van religie, zie je ook vaak dat mensen erg veel zorgen kunnen hebben over familie, vrienden ed.
En tot hun overlijden hiervoor blijven vechten!

"Ik denk niet dat je zo kan denken"
Je bedoeld zeker, als je zo denkt kan je beter dood zijn.
En de instelling "Iedereen mag een mening hebben, als die maar dezelfde is als de mijne".
Volgens mij heb ik nergens gezegd dat iedereen er zo over moet denken, maar het word wel van mij verwacht.
En daar heb ik de (middeleeuwseaandoening) aan, vandaar dat ik hier zo fel op ben.

Ik bedoel eigenlijk te zeggen met "als je dood bent ben je er klaar mee"
Dat mensen veel geven om anderen als ze er nog zijn heb je helemaal gelijk in.
En dat ik voorzichtig moet zijn met wat ik zeg komt zeker omdat mensen niet alles willen horen?
Terwijl degene die het zegt alleen maar zijn eigen mening geeft.

@Black light: Ik heb nergens gezegd dat je zo niet mag denken, maar schreef:''ik denk niet dat je zo kan denken''!
Ik bedoelde daarmee te zeggen, dat als je je verplaatst in iemand die kanker heeft hij of zij dit vaak anders ervaart.
Dit is tenminste een prive ervaring, maar ook kom ik dit vaak tegen op mijn werk.
Dus jij mag daar gerust je eigen mening over hebben, niemand die je dat verbied, ook ik niet!

Ik heb ook niet gezegd dat mensen jou opvatting niet willen horen. Alleen kan ik me persoonlijk voorstellen
dat dit hard / kwetsend over kan komen als je zelf kankerpatient bent of als naasten hier mee te maken hebt.

Jammer dat je in een kleiner lettertype woorden neerzet, volgens mij is dat niet nodig als het 'normaal' taalgebruik is toch?

[klaasje]

Ik lees hier veel rotte verhalen.
Je hoort er veel over, kennissen familie en collega's die het hebben.
Ik vraag me alleen af voor wie zou het het vervelendste zijn?
Als je het zelf hebt en je gaat er aan dood, dan ben je er klaar mee.
Maar de mensen die je verlaat, hoe gaan die er mee om?
En wat is dan de ergste tijd, voor dat ze dood gaan, de slopende jaren dat je hoop had, of als ze weg zijn.
Vaak hoor je dat je erg blij mag zijn dat je "afscheid" had kunnen nemen, en dan wordt voor het gemak maar vergeten hoe dat afscheid dan is.
Klinkt redelijk negatief, Ik heb alleen geen positieve ervaringen, dus daar kan ik niet over meepraten.

Mijn moeder van 56 heeft kanker.. Vorig jaar oktober zeiden ze: er is niets meer aan te doen. Geniet zo veel als je kan van het leven. als mijn moeder zou komen te overlijden zou ze voor eeuwig juichen voor Gods troon! Voor haar het beste ja! Voor haar is het loslaten en het achterlaten van man en (klein)kinderen heel zwaar. Dat overzie je bijna niet. De pijn die er dan gevoeld wordt. Heel langzaam aan ging ze achteruit, tot de ziekte zich niet verder uitbreidde, en de toestand stabiel bleek te zijn. (januari 2010) Wat een dankbaarheid. Maar ook apart, want je weet het niet: het kan zo maar weer verder gaan.
En zonder dat wij het ooit verwacht hadden overleed onze vader heel plotseling. Een hartstilstand.. Ja, we mogen weten dat het goed is met hem!!

[black light]

Ik heb ook niet gezegd dat mensen jou opvatting niet willen horen. Alleen kan ik me persoonlijk voorstellen
dat dit hard / kwetsend over kan komen als je zelf kankerpatient bent of als naasten hier mee te maken hebt.

Waarom heb ik er dan geen problemen mee, terwijl ik wel tot de doelgroep behoor?
Waarschijnlijk ben ik gewoon te direct, probeer het beestje bij de naam te noemen zonder om de hete brij heen te draaien.
Ik zou bij dinges niet eens weten hoe dat op een "volwassen" manier moet.
Dus dat is zeker mijn bedoeling niet.

Jammer dat je in een kleiner lettertype woorden neerzet, volgens mij is dat niet nodig als het 'normaal' taalgebruik is toch?

Het moderatorbeleid staat niet toe bugs in de schepping te gebruiken waar aan ooit iemand heeft/is (over)(ge)leden.

Ik lees hier veel rotte verhalen.
Je hoort er veel over, kennissen familie en collega's die het hebben.
Ik vraag me alleen af voor wie zou het het vervelendste zijn?
Als je het zelf hebt en je gaat er aan dood, dan ben je er klaar mee.
Maar de mensen die je verlaat, hoe gaan die er mee om?
En wat is dan de ergste tijd, voor dat ze dood gaan, de slopende jaren dat je hoop had, of als ze weg zijn.
Vaak hoor je dat je erg blij mag zijn dat je "afscheid" had kunnen nemen, en dan wordt voor het gemak maar vergeten hoe dat afscheid dan is.
Klinkt redelijk negatief, Ik heb alleen geen positieve ervaringen, dus daar kan ik niet over meepraten.

Mijn moeder van 56 heeft kanker.. Vorig jaar oktober zeiden ze: er is niets meer aan te doen. Geniet zo veel als je kan van het leven. als mijn moeder zou komen te overlijden zou ze voor eeuwig juichen voor Gods troon! Voor haar het beste ja! Voor haar is het loslaten en het achterlaten van man en (klein)kinderen heel zwaar. Dat overzie je bijna niet. De pijn die er dan gevoeld wordt. Heel langzaam aan ging ze achteruit, tot de ziekte zich niet verder uitbreidde, en de toestand stabiel bleek te zijn. (januari 2010) Wat een dankbaarheid. Maar ook apart, want je weet het niet: het kan zo maar weer verder gaan.
En zonder dat wij het ooit verwacht hadden overleed onze vader heel plotseling. Een hartstilstand.. Ja, we mogen weten dat het goed is met hem!!

En dan nu de vraag, aan wie denk je het beste terug?(in een verre toekomst)
Aan je vader die opeens weg was, of aan je moeder die na een jarenlange onzeker vretende tijd uiteindelijk is overleden?

[klaasje]

Ik stelde me er op in dat m'n moeder eerst zou gaan. En dat mijn vader minstens 80 zou worden..
Mijn vader heeft niets geleden, in 1 klap weg. Voor hem het beste. Voor ons een hele schok wat je na die tijd moet gaan verwerken.
Mijn moeder; zo'n lijdensweg. Dan besef je des te meer hoeveel je van je ouders houdt. Het ziek zijn van onze mooeder heeft ons als familie dichter bij elkaar gebracht. Het rouwproces van moeder is al bezig, terwijl ze nog leeft. Daar bereid je je min of meer op voor. In zoverre dat dat gaat.
Hoe je daar later op terugkijkt, welke weg makkelijker was, geen van beide denk ik..

[christien]

@Klaasje, heel veel sterkte na het verlies van je vader, maar ook in het rouwproces wat je in bent gegaan rondom je moeder.

@Black light:Waarom jij er geen probleem mee hebt, ondanks dat je tot de doelgroep behoor?
Misschien omdat we allemaal verschillend zijn en ieder weer anders is wat betreft gevoelens/karakter en daarmee uniek is!

[vpk]

@klaasje, wat ontzettend moeilijk voor je moeder.... het klinkt als een verhaal uit mijn omgeving.
ik wil je veel sterkte wensen bij het verwerken van het overlijden van je vader, en bij het verdere verloop van de ziekte van je moeder.

@black light: je zegt er geen problemen mee te hebben het beestje bij de naam te noemen, mag ik dan vragen: het blijkt uit je verhaal dat je zelf kanker hebt? mag ik vragen welke vorm en of je er behandelingen voor krijgt? als je er niet op in wilt gaan, ook prima.
uit je verhaal lijkt het dat er veel frustraties bij je zitten, maar ik kan het mis hebben. altijd moeilijk om je precies uit te drukken op 'papier'.

ik werk ook veel met oncologiepatiënten en ervaar ook vaak dat zij veel zorgen hebben over anderen voor als zij er niet meer zijn.

[black light]

@black light: je zegt er geen problemen mee te hebben het beestje bij de naam te noemen, mag ik dan vragen: het blijkt uit je verhaal dat je zelf kanker hebt? mag ik vragen welke vorm en of je er behandelingen voor krijgt? als je er niet op in wilt gaan, ook prima.
uit je verhaal lijkt het dat er veel frustraties bij je zitten, maar ik kan het mis hebben. altijd moeilijk om je precies uit te drukken op 'papier'.

Gelukkig heb ik het zelf nog niet, Misschien is secundaire kankerpatient wel een beter woord.
Ik gefrustreerd? niet dat ik weet, misschien lichtelijk geïrriteerd door het feit dat ik mensen irriteer zonder dat dat mijn bedoeling is.

ik werk ook veel met oncologiepatiënten en ervaar ook vaak dat zij veel zorgen hebben over anderen voor als zij er niet meer zijn.

Dat is dan een dimensie die ik niet zal begrijpen, zal wel komen omdat ik tot nu toe niet verder dan het randje kwam.
Vanuit een ander perspectief zal het dan wel precies anders om zijn.

[vpk]

o, gelukkig dat je het zelf niet hebt.

ik bedoelde meer dat ik frustratie opmaakte over de ziekte op zich. vooral uit je eerste post. en het is ook een ontzettende ziekte dus dat is ook wel begrijpelijk.
je merkt wel dat de ene patiënt er veel meer rust mee heeft dan de ander. maar zoveel (jonge, maar oudere natuurlijk ook!) willen nog zo graag. voor hun kinderen/kleinkinderen etc..

[vpk]

nou, ik zal het nog even laten weten.
naar aanleiding van de scan hebben ze in het bekken niets gevonden, dus voor zover lijkt dat schoon en dus goed te zijn! in de longen heeft hij helaas 2 uitzaaïngen, dus gaan wel weer een zorgelijke tijd tegemoet. nu maandag naar de longarts om te horen welke behandeling er wordt voorgesteld.

@saartje: jij vertelde laatst nog dat je weer wat had gevoeld in je borst, was je daar nog mee naar de HA geweest? (of heb ik dat over het hoofd gezien?)

[saartje]

nou, ik zal het nog even laten weten.
naar aanleiding van de scan hebben ze in het bekken niets gevonden, dus voor zover lijkt dat schoon en dus goed te zijn! in de longen heeft hij helaas 2 uitzaaïngen, dus gaan wel weer een zorgelijke tijd tegemoet. nu maandag naar de longarts om te horen welke behandeling er wordt voorgesteld.

@saartje: jij vertelde laatst nog dat je weer wat had gevoeld in je borst, was je daar nog mee naar de HA geweest? (of heb ik dat over het hoofd gezien?)

Sterkte joh vpk! Heftige tijden zo zeg! Ik ben idd ook bij de huisarts geweest toen en doorgestuurd voor een echo, maar waarsch. niets bijzonders, en in april een nieuwe echo.Ze doen wel beiden pijn, maar goed dat wacht ik nog maar even af..

Sterkte nogmaals en bedankt dat je er naar vroeg!

[Tuinfluiter]

Wat heftig en spannend allemaal hier voor veel mensen, schoonouders die kanker hebben of nog in de onderzoeksfase zitten, maar ook bij jullie zelf onderzoeken naar kanker...
Wil iedereen heel veel sterkte wensen in alles en wens jullie toe dat alles nog heel hard mee mag vallen!!

[LauraC]

Wat heftig en spannend allemaal hier voor veel mensen, schoonouders die kanker hebben of nog in de onderzoeksfase zitten, maar ook bij jullie zelf onderzoeken naar kanker...
Wil iedereen heel veel sterkte wensen in alles en wens jullie toe dat alles nog heel hard mee mag vallen!!

Idem!

[marierose]

tja, eerst mijn moeder is ondertussen geopereerd in het AVL met succes blijkt nu. Mijn schoonvader overleden aan alvleesklierkanker. En nu heeft mijn man ook kanker en wordt binnenkort ook geopereerd in het AVL... Ik zelf heb een voorstadium van kanker en moet iedere 2 maanden bloedprikken om te kijken of het goed blijft gaan... Af en toe denk je wel eens hoe ver moet het gaan en hoeveel kan je aan? Maar ja, na de eerste schrik blijven we toch positief ons instellen en hebben zelf af en toe lol in ons gezin en omgeving en af en toe is er iemand behoorlijk zagerijnig maar dat hoort erbij