Allereerst bedankt voor de lieve reacties en kaartjes
!
Zo anoniem ben ik hier dus niet meer 
... Fijn om te weten dat er mensen aan je denken, wat een kaartje al niet doen kan.
Vind het best wel heftig allemaal, het is net ofdat het niet helemaal land. Begrijpen doe ik het niet, je begrijpt je eigen lichaam gewoon niet en heb dan best wel eens het gevoel er alleen voor te staan. Ook doordat ik het gevoel heb dat de buitenwereld mijn pijn en verdriet erom niet begrijpt, weinig vrienden en sja
... Afgelopen week knapte het ballonnetje al een keer en dan reageer ik alles op me ouders af
, niet altijd even netjes gaat het er dan aan toe. Maar ook zij laten zo weinig naar me merken, als ik dat dan aangeef dan krijg ik tehoren; wat moeten wij er aan doen, als we een oplossing wisten dan gaven we je die. Weet zelf ook wel dat er geen kant en klare antwoorden/oplossingen zijn... en die verwacht ik ook niet van ze. Maar dan nog... Hoe doen anderen dit? Hoe gaan jullie ouders/familie ermee om?
De komende week maar eens bellen ofdat er bij de huisarts al bericht is, hoop ik dat ik er daar nog wat meer uitleg over krijg en kijken hoe er gedacht wordt over doorverwijzing. Wil iig de brief van de revalidatiearts vragen zodat ik ook met de fysio kan overleggen wat zij op dit moment voor mij kunnen betekenen. En als ik er helemaal niet uit kom dan overweeg ik, wat Christien ook zei, nogmaals een gesprek met de revalidatiearts.
Als ik op de site van PsyQ kijk dan denk ik wel; wil ik dat wel (weer)? Als ik hoor dat het daar nog heftiger/dieper is als bij de revalidatie
, en nee dat is ook niet voor niets geweest, het heeft ook dingen opgeleverd en ben er sterker uit gekomen. En natuurlijk als ik er 'beter' van wordt dan heb ik het er voor over maar ik wil ook mijn schooljaar halen... Al kreeg ik van iemand de tip over; CranioSacraaltherapie, magoed dan denk ik, is dat voldoende? En daarbij als ik het zo las dan weet ik ook niet of het wel wat voor me is, daarbij vind ik het heel onprettig dat er iedere keer weer andere mensen aan me lijf zitten, ik vertrouwen winnen moet en me boekje moet open doen. Als die arts zegt dat de oorzaak veel dieper ligt... moet ik dan eigenwijs zijn en niet de handvaten pakken die me aangereikt worden? Wil niet over 2 jaar wéér een behandeling moeten volgen omdat het toch weer onvoldoende is geweest.
nita schreef:@ annette, wat een verhaal weer voor jou, dat is niet makkelijk zeg! Fijn dat ze nu wel tijd hebben genomen, voor je. Red je het nog een beetje? Fijn dat ze op stage en school wel met je meedenken. Meid weet je ik heb echt zo met je te doen! Je krijgt echt een zwaar pakketje mee, t lijkt me vreselijk altijd pijn te hebben! Of heb je ook pijnvrije momenten? Heb je vrienden in de buurt en familie waar je wat aan hebt? Dikke *hug*
voor jou! Wanneer moet jij weer terug?
Thanks! Bij de revalidatiearts hoef ik niet meer terug te komen, het is nu verder aan de huisarts ook rond doorverwijzing. Heb eigenlijks continu pijn, maar met pijnstilling is het hele heftige eraf en ondertussen maar proberen gewoon me ding te doen. Merk nu ik de afgelopen week me heel netjes aan de 3,5-4 uur per dag school/stage hou het dan redelijk gaat, dan heb ik ook niet die heftige uitschieters. Dat haalt me gewoon ontzettend naar beneden (1 stap vooruit, 2 stappen achteruit), daardoor vermoed ik ook wel dat ik me de laatste tijd achteruit voelde gaan. Ik ging iedere keer tot of over m'n grenzen, hopelijk blijft het nu stabiel. Al werd ik maandagmorgen met veel pijn en erg vermoeid wakker dan is het ook de hele dag mis, 's morgens bij het wakker worden weet ik al voldoende. Het is een beetje op en af...
Soms vliegen de muren op mij af omdat ik het allemaal niet meer weet en dan lijk ik erin te verdrinken, Tot nu toe heb ik weinig achterstand op de opleiding, aantal dingen moet ik nog inhalen maar dat is de grootste klus niet. De vakken die ik eerst heb laten vallen, zijn wel makkelijk in tehalen. Aan het einde van het schooljaar word gekeken wat er gedaan wordt met de gemiste stageuren, of ik ze moet inhalen of ze worden kwijtgescholden, anders probeer ik te regelen dat ik de zomervakantie door kan gaan. Evt. kan er dan ook een aanvraag worden gedaan bij de examencommisie zodat ik met minder stageuren met opleiding kan behalen. Al moest ik er maar rekening mee houden dat ik wat langer over de opleiding deed, maar ik wil niet weer na een andere klas, dus ik probeer alles op alles te zetten om me schooljaar te halen en dus ook het examen over 3 maanden. Voordeel als je 's middags tijdje in je bed ligt; krijg je allerlei leuke ideeën voor je examen
. Onlangs zag ik het absoluut niet zitten om weer te beginnen met stage, was ik geniegd me opleiding op te geven, maar eigenlijk wil ik dat toch ook weer niet en dus maar besloten om toch te proberen met stage, met een max. van 3,5 uur per dag. Gelukkig staat stage hier volledig achter en ik was al zover dus mocht echt niet opgeven en wat uren extra schrijven was niet zo moeilijk
.
Op schooldagen is afgesproken van 4 lesuren, als ik het niet volhield en mezelf er niet toe kon dwingen om na huis tegaan, dan moest ik me maar melden bij me coach die me dan linearecht na huis zou sturen
.
@ Liesien; fijn dat er met je wordt meegedacht! Succes en sterkte met het maken van je keuze!
@ Funlover; hoe gaat het met jou? Lukt je werk wat?
@ Nita, mw en al de andere; sterkte!
Wat de toekomst brengen moge........
Was heel erg wennen, maar ik geniet er weer volop van! 
) en betekent dat dus dat ik ook geacht word erbij te werken door het UWV. Zo legde de arbeidsdeskundige het tenminste uit. Dus als ik wil studeren is de enige optie om een 'gewone' voltijd studie te doen, maar of dat zo'n succes gaat worden weet ik niet. Werken zou ik prima willen als het lukt, maar de arbeidsdeskundige gaf al wel aan dat het zonder opleiding én met deze eisen heel moeilijk zou worden om iets te vinden.