Berichtdoor MissF » 12 jul 2010 09:09
Ik werk op een groep met voornamelijk jongeren met AD(H)D en autisme, waaronder PDDNOS, maar ADHD en autisme zijn in principe helemaal onafhankelijk van elkaar. Bij autisme (en dus ook bij PDD NOS) gaat het vooral om onmacht in sociale situaties, daar heeft ADHD in principe niks mee te maken. Al kunnen er onhandige sociale situaties ontstaan met ADHD, maar de oorprong daarvan ligt in het ongeconcentreerde, niet in het onvermogen om sociale situaties goed aan te gaan.
Bij ADD speelt hyperactiviteit zelfs geen rol, dus dat is nog lastiger te diagnosticeren.
Ik denk dat tegenwoordig veel meer kennis is over ADD en ADHD, waardoor dit meer wordt gediagnosticeerd. Vroeger was dat gewoon minder.
Mijn zus heeft sinds kort officieel ADHD, maar achterag ziet iedereen dat ze dat altijd wel had. Maar doordat niemand daar moeilijk over deed, en zij het eerste kind was van mijn ouders, wisten ze niet beter. Natuurlijk was ze druk, en toen ik kwam was mijn moeder verbaasd dat ik niet altijd wegliep, alleen maar ondeugende streken uithaalde, overal in en op klom, en alle kopjes continu van tafel veegde. MAar zij wisten niet beter en konden er blijkbaar prima mee omgaan.
Nu, als psycholoog, heeft mijn zus er soms echt last van, dus is ze blij dat ze eventueel medicatie kan slikken. Misschien was het beter geweest als ze die mogelijkheid eerderhad gekregen, dan was haar leven misschien makkelijker geweest, maar dat is nou eenmaal niet zo, en het was ook goed zo.
Maar ik heb wel diep respect voor mijn moeder en vader, hoe zij ermee omgingen, ik zou het denk ik niet zo kunnen.
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...