afvallen tegenover aankomen

[aurora]

Ik vraag me af hoe mensen die proberen af te vallen aan kijken tegenover mensen die willen aankomen, en andersom.
Is er onbegrip? Jaloezie?
Ikzelf kan het me gewoon niet goed voorstellen hoe het zou zijn om proberen af te vallen. Met minder eten zou ik niet zoveel moeite hebben denk ik. 't lijkt mij vrij simpel, maar goed.
Aan de andere kant kan ik me toch ook wel weer voorstellen dat degenen die bezig zijn met afvallen dit heel kortzichtig gedacht vinden. En dat zij niet snappen hoe moeilijk het kan zijn om een beetje aan te komen.

[Lisabeth]

Ik ken wel mensen die aan willen komen, omdat ze gewoon behoorlijk mager zijn. Ik snap hun probleem wel. Toch, als ik moest kiezen, zou ik liever mager zijn dan dik. Je hebt minder kritiek van buitenaf, en het lijkt me heel makkelijk als je gewoon kunt eten waar je zin in hebt.

[Debor@]

Ik ben zelf nog al eh... mager en een goede vriendin van mij is behoorlijk dik. Zij kocht continue tijdschriften met dan weer dit en dan weer dat dieet om af te vallen. Ook praatte ze er constant over. ,,Dé, vorige week ben ik 1,5 kilo afgevallen!" en ik had zoiets van: geef die maar aan mij, ik kan het heel goed gebruiken. Er was geen sprake van jaloezie, alleen vind zij het wel eens oneerlijk dat ik alles kan eten en zij niet, en ik kan het niet altijd hebben dat ze over diëten praat.

Uiteindelijk hebben we een deal gesloten: zij houdt dr mond over afvallen en ik over aankomen. Het onderwerp gewicht bespreken we niet meer en dit gaat al heel lang hartstikke goed!

[LeChat]

"Vorige week ben ik 1,5 kilo afgevallen!" en ik had zoiets van: geef die maar aan mij, ik kan het heel goed gebruiken. Er was geen sprake van jaloezie, alleen vind zij het wel eens oneerlijk dat ik alles kan eten en zij niet, en ik kan het niet altijd hebben dat ze over diëten praat.

Grappig, dat verschilt dus echt per persoon. Zelf ben ik ook vrij mager, maar ik heb nooit zoiets van 'geef die kilo's maar aan mij'. Ieder heeft nu eenmaal z'n eigen lijf en (misschien is dat wel akelig nuchter gedacht hoor) het is toch onzin om te willen dat je die kilo's kreeg want dat kán nu eenmaal niet, dus waarom daarover denken?

[Raido]

Ik ken wel mensen die aan willen komen, omdat ze gewoon behoorlijk mager zijn. Ik snap hun probleem wel. Toch, als ik moest kiezen, zou ik liever mager zijn dan dik. Je hebt minder kritiek van buitenaf, en het lijkt me heel makkelijk als je gewoon kunt eten waar je zin in hebt.

Er zijn meer kleren voor dikkere mensen dan voor dunnere mensen, ik heb altijd problemen met mijn bonestaakeringheid.. jasjes zitten mij nooit goed in de schouders, broeken zitten mij standaard niet goed. (altijd of te breed op de heupen of de pijpen te lang).

Ik zou graag wat aankomen van wat ik allemaal eet, maar helaasch ik heb vermoedelijk een tweekoppige lintworm die ramadan heeft gehad..

[Maaike]

Wat is alles toch weer oneerlijk verdeeld...waren kleren me maar es te groot....

[Debor@]

Ik zou graag wat aankomen van wat ik allemaal eet, maar helaasch ik heb vermoedelijk een tweekoppige lintworm die ramadan heeft gehad..

Richten we bij dezen de 'Hongerige Lintwormen Club' op.

Even zonder gein, kleding kopen is bij mij echt een drama. Zijn de rokken goed van model, is de taille te breed, jasjes willen ook bij mij nooit goed zitten en schoenen is ook een drama omdat ik veel te smalle voeten heb voor de gemiddelde schoen.

(Maar verder klaag ik niet )

[Lisabeth]

Maar al die problemen hebben dikke mensen ook, maar dan anders. Je kunt soms echt moeilijk kleren vinden die én leuk zijn én betaalbaar én in een grote maat. En als je dik bent heb je het snel warm, dus synthetisch is niet fijn. En als er dan ook nog eens een verkoopster staat met maatje 36-min... dan ga ik niet eens naar binnen.

Maar goed, uiteindelijk heeft het een heleboel met zelfacceptatie te maken.

[paprikameisje2]

Ik vraag me af hoe mensen die proberen af te vallen aan kijken tegenover mensen die willen aankomen, en andersom.
Is er onbegrip? Jaloezie?
Ikzelf kan het me gewoon niet goed voorstellen hoe het zou zijn om proberen af te vallen. Met minder eten zou ik niet zoveel moeite hebben denk ik. 't lijkt mij vrij simpel, maar goed.
Aan de andere kant kan ik me toch ook wel weer voorstellen dat degenen die bezig zijn met afvallen dit heel kortzichtig gedacht vinden. En dat zij niet snappen hoe moeilijk het kan zijn om een beetje aan te komen.

tis bij mij een beetje jaloezie...

Mijn vriendin kan alles eten wat ze wil, chips, koeken, taart, wel drie stukken tegelijk en ze blijft even slank. Zodra ik dat teveel doe, wordt ik dik. Ikvind het dus in principe nog gemeen ook!!! Zij kan alles eten, en ik niks. Dat is toch niet eerlijk??

Gelukkig is het nu minder, ben in totaal 10 kilo afgevallen, en ben enigzins wel een beetje tevreden nu. Alleen ht gewicht staat mij niet aan, omdat dat best nog wel zwaar is, maar mensn vinden dat ik mger ben, en dat wil ik niet, dus laat ik et maar zo.

[aurora]

Ik denk dat er veel meer hulp en publiciteit is rond afvallen. Kijk maar onderaan deze pagina, een aantal gesponserde links die ook over afvallen gaan. En je kunt geen tijdschrift openslaan zonder dat je weer wat afvaltips te lezen krijgt. (die ondertussen iedereen nu wel kan dromen denk ik)

Mijn vriendin kan alles eten wat ze wil, chips, koeken, taart, wel drie stukken tegelijk en ze blijft even slank.

Ik zou ook wel iets aankomen als ik dat zou doen, niet heel veel. Maar het probleem is dat ik daar nooit trek in heb. Ik ben blij als ik op een dag een fatsoenlijk ontbijt, lunch en warm eten op heb. En dan eet ik helemaal niets tussendoor.

[Johanne]

Er zijn meer kleren voor dikkere mensen dan voor dunnere mensen, ik heb altijd problemen met mijn bonestaakeringheid.. jasjes zitten mij nooit goed in de schouders, broeken zitten mij standaard niet goed. (altijd of te breed op de heupen of de pijpen te lang).

En de dikkere mensen zien het andersom... ik zie overal kleren voor dunne mensen en kan zelf vrij weinig tot niks vinden.. allemaal leuke normale winkels met idd verkoopsters in maatje 36 enzo.. en dan mag je al heel blij als er toevallig een keer wel iets in de grootste maat past..

Het lijkt mij toch dat kleding iets kleiner maken een stuk makkelijker is, dan te kleine kleding een stuk groter te maken...

Maar mijn mening zal vast niet helemaal objectief zijn...

[spacy]

ik steek me moeder altijd beetje de draak aan met haar punten dieet,
als we iets eten, vraag ik het punten aantal en zeg ik doe me er nog maar één

Nou ja, eigenlijk zou ik ook wat kilo's kwijt moeten, ben de zwaartse van het gezin, of zelfs van een kant van de familie, maar eet al best wel gezond, schep alleen 2x op.

[Pauline]

het ligt een beetje aan de persoon.
bijvoorbeel heb je mensen als mijn moeder. die doen hun best af te vallen, maar raken bijna niets kwijt, of het zit er zo ook weer aan.
die kan ik goed begrijpen.

ik ben zelf heel dun, maar mijn spijsvertering gaat vreselijk snel. ik wil juist aankomen, en het lukt me niet, en lukt het me wel, dan is het er ook zo weer af. ik heb dus het zelfde probleem, alleen dan tegenovergesteld.

dan heb je ook nog mensen, die niet echt dik zijn en wel willen afvallen... nou ja, het tiepe mens dat wil lijken op wat er in de bladen staat. en dan heb ik het nu niet over eetstoornissen, maar aan die mensen kan ik me irriteren, omdat ik zelf zoiets heb dat je tevreden mag zijn met wie je bent. je hoeft niet op een ander te lijken.

zoiets...

[Lisabeth]

Jaaaa, dat ken ik. Ooit naast zo iemand op een verjaardag gezeten. Ze was in de veertig, had een aantal kinderen en nog steeds maat 36, maar ze nam alleen een plakje komkommer want "er moet nog écht een kilo af!".
En daar zit ik dan naast met zo'n twintig overtollige kilo's...

Voor sommige mensen zou je het schandblok weer willen invoeren.