gravo schreef:Ik vind het al met al een weinig realistisch benadering. En het baart me zorgen.
Ten eerste hangt er een zweem over dat je over de hele kwestie veel beter inzicht hebt in het hoe en wat van deze concerns in het algemeen en de praktijken van Pfizer in het bijzonder. Ik vraag me af hoe je, ondanks de grote geheimhouding die je constateert, toch zoveel meent te weten. Geldt die geheimhouding voor jou niet? En denk je dat de wél beschikbare kennis niet bekend is bij kenners en beleidsmakers in het veld? Oftewel, is je houding er niet een van net doen alsof je meer weet, in de hoop en vanuit het vermoeden dat je later gelijk zult krijgen?
Ik weet niet meer dan anderen, maar wat mij zorgen baart is dat er over een zaak die van zulk groot publiek belang is, rookgordijnen worden opgetrokken. Het is duidelijk dat Pfizer ervoor gezorgd heeft (dat blijkt uit uitgelekte overeenkomsten met andere landen) dat ze zich juridisch goed hebben ingedekt tegen eventuele vaccinatieschade. Vanuit het perspectief van dit bedrijf is dat goed te begrijpen: een bedrijf moet uiteraard allereerst aan de eigen continuiteit denken. Maar vanuit de overheid gezien is dit volkomen onbegrijpelijk: de overheid gaat over het algemeen belang en zeker in een situatie als deze is transparantie van het grootste belang, met name als je wilt dat de bevolking achter je beleid gaat staan zonder gegronde twijfels te hebben. Een contract met Pfizer geheim houden, voedt wantrouwen.
Je hebt de neiging om de forummers aan een psychologische analyse te onderwerpen en ook in dit geval probeer je dat (waarom doe je dat eigenlijk?), maar ik neem aan dat je ook wel ziet dat puur psychologisch gezien het veel beter is om in een situatie als deze transparant te zijn over de deals die je als overheid sluit, omdat dat het draagvlak vergroot.
gravo schreef:Ten tweede misken je denk ik de onvermijdelijke dynamiek van de huidige situatie met harde omstandigheden waar niemand om heen kan. het is nu eenmaal zo dat we zijn aangewezen op de farmacie voor het vervaardigen van vaccins. Er is eigenlijk geen alternatief voor het huidige handelen (vaccins ontwikkelen en gebruiken) als zich een potentieel gevaarlijk nieuw virus voordoet. Als je niet goed kunt inschatten wat de mogelijke wereldwijde implicaties zijn van een opkomende pandemie, dan moet je wat. In zekere zin sta je met je rug tegen de muur. Gold voor de eerste tekenen van het Wuhan-virus, maar geldt nu ook voor de opkomst van omicron. Het is dan ronduit onverantwoord om er, zonder bewijs, maar van uit te gaan dat het allemaal wel meevalt. Dat is een aangename gedachte en ook het feit dat je overheden en samenlevingen met deze zogenaamde voor de hand liggende waarheid kunt ondermijnen en daar tweespalt kunt bewerkstelligen is voor veel mensen kennelijk heel aangenaam. Maar dat wil nog niet zeggen dat het goed is.
Ik ben het ermee eens dat je als overheid iets moet in deze situatie. Daarom zeg ik ook helemaal niet dat de overheid niets moet doen. Dat ik de overheid ondermijn door af en toe stevige kritiek op het beleid te hebben, werp ik daarbij ver van me. Juist in een land als het onze is het gelijkschakelen van meningen iets wat niet overeenkomt met hoe we als land zijn: een open en vrij democratisch land waarin alles onder kritiek gesteld mag worden. Daarbij ben ik kritisch-loyaal: ik heb kritiek, maar ik roep niet op om je niet aan de regels te houden die de overheid stelt, hoe onzinnig die regels soms ook zijn. De verwijzing naar Rom. 13 die je maakt, is dan ook terecht, maar dat betekent niet dat de overheid daarmee boven alle kritiek verheven is. De overheid is een dienares, niet meer.
gravo schreef:Ten derde, alle vragen die je stelt mogen gesteld worden en zijn misschien ook terecht, maar je moet en kan ze pas op de juiste tijd stellen, namelijk ná de crisis. Het is goed om je rekenschap te geven van de verloopdatum van een brandblusser (heel belangrijk om die goed te checken en daar steeds vragen over te stellen), maar dat moet je niet met veel bombarie doen als de boel brandt. Dan pak je dat ding, met het risico dat hij op dat moment niet of onvoldoende werkt. Later evalueer je de zaak, constateer je fouten en tekortkomingen en deel je oorvijgen uit.
Hier heb ik maar 1 reactie op: nee, nee en nog eens nee. Zelfs als deze situatie te vergelijken zou zijn met een brand (wat het niet is, we zitten hier al 2 jaar in), dan nog getuigt het van gezond verstand om iemand te waarschuwen die denkt dat hij een brandblusser gebruikt, maar wat in werkelijkheid een blik benzine blijkt te zijn. Het "mond houden totdat de crisis voorbij is" is daarom dus een levensgevaarlijke houding. Dat is temeer het geval omdat de overheid in haar optreden vooral denkt aan vrijheidsbeperkende maatregelen die meer en meer een permanent karakter lijken te krijgen. Denk daarbij aan QR codes, vaccinatieplicht en dergelijke. Nu al horen we geluiden dat men 2 keer per jaar mensen wil vaccineren en dat vele jaren lang, wat ook betekent dat we voorlopig helemaal niet van een "achteraf" kunnen spreken. Dus al die jaren (men heeft het over 5 tot 10 jaar) je mond houden over regeringsbeleid terwijl je ziet dat er uiterst bedenkelijke maatregelen worden opgetuigd? Nou, ik wens je succes met het je mond houden, maar bij mij zijn er een paar rode lijnen overschreden en dus maak ik van mijn democratische mogelijkheden gebruik om daartegen te protesteren.
Daar komt nog eens bij dat je oproep om achteraf de schade pas te evalueren, wel eens heel slecht kan uitpakken. Wat je zegt is: we geven een paar mensen in Den Haag de vrije hand, we houden ondertussen onze mond en als het afgelopen is, dan gaan we eens kijken of ze het goed gedaan hebben. Maar wat als het gevoerde beleid tot duizenden onnodige doden leidt en tijdig protest kan helpen om dat te vermijden? Bijvoorbeeld: het veelvuldig toepassen van lockdowns vergroot eerder de kans op gezondheidsschade en verlies aan levensjaren, dan dat het bewezen iets oplevert. Moet je dan je mond houden of probeer je dan bij te sturen? Het laatste is toch echt te verkiezen boven het eerste. Liever constructief lastig dan passief.
gravo schreef:Tegenover de dynamiek van de huidige situatie, waarin de kennis niet 100% is, de onzekerheid groot, maar de tijd constant tegen ons werkt, moet je nu geen eenvoudige, volledig overtuigde individuele waarheid zetten, die zogenaamd koel en helder de chaos verlicht. Want de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er in jouw aannames en beweringen op de keper beschouwd net zoveel onzekerheid besloten ligt als in het overheidsbeleid. Nu suggereer je dat je je handen vrij wilt hebben om later met een "ik-heb-het-altijd-al-gezegd-gezicht" je gelijk te komen halen.
En daarmee dreig je je te scharen bij een grote groep die om alles de strijd aangaat, tot geen gesprek of begrip bereid is en daarmee aan een structurele ondermijning van de samenleving bijdraagt. Alles en iedereen wordt gewantrouwd en fouten worden opgeblazen tot gigantische bewijzen dat alles en iedereen die verantwoordelijkheid draagt in de maatschappij een sinister en kwaadaardig plan heeft of een complot uitvoert.
Enig begrip zou op z'n plaats zijn. Enig begrip vraag ik maar. Zeker als je zelf de verantwoordelijkheid niet draagt voor ingrijpende maatregelen.
Ik ga er nog steeds vanuit dat de regering en de ministers die wél verantwoordelijkheid dragen, dat doen op grond van de beste beschikbare kennis en ook vanuit goede bedoelingen. Als die basis van vertrouwen geheel weg is, zakt een samenleving uiteindelijk weg in chaos, wetteloosheid en geweld. Dat is namelijk de andere, kwalijke manier om altijd gelijk te krijgen.
Heb ik er begrip voor dat de overheid moeilijke beslissingen moet nemen? Jazeker. Ik verwacht dan ook niet dat ze alles goed doen en ik ben graag bereid om ze die te vergeven. Het lijstje van te vergeven misstappen wordt onderhand wel groot, dat moet ik er ook bij zeggen.
Betekent dat ik jouw "vertrouw ze nou maar" boodschap als het enige accepteer wat er te zeggen is? Nee, in een democratie moet de regering gecontroleerd worden en niet alleen maar vertrouwd. Daarom hebben we parlementariers die die kritische vragen stellen, evenals media en ook gewoon burgers die protesteren als ze iets niet zint. Ik citeer niet graag Lenin en hij bedoelde deze uitspraak anders dan ik dat doe, maar op zich is de uitspraak "vertrouwen is goed, controle is beter" weldegelijk nuttig. Ik ben een beetje onthutst over het totale groepsdenken waarbij geen enkele kritische noot geplaatst mag worden en waarbij iedereen die een beetje kritisch is meteen in het kamp van de wappies wordt geplaatst. Als ik daarbovenop zie hoe ver men bereid is te gaan qua vrijheidsbeperkende maatregelen voor de hele bevolking om een virus te bestrijden dat vooral een specifiek deel van de bevolking treft (nl. ouderen), dan vind ik dat bij elkaar een verontrustende dynamiek.
gravo schreef:Die onverholen hang en drang naar een militant gelijk-willen-krijgen in deze tijd staat me totaal niet aan. Pas geleden de Dissident gelezen (jongerenblad van FvD). Daar gaat het ook over de overheid als het ultieme kwaad. Maar de rest van het blad is gewoon fascisme.
Dus ik trek m'n conclusies: dit über-kritische en wantrouwende denken raakt verknoopt en vervlochten met zeer onfrisse stromingen die momenteel vanuit de bodemwereld van de ideologie naar boven kruipen.
't Is maar een waarschuwing.
Rom. 13, 1-7
gravo
Probeer je me nu in het FvD kamp te zetten? Ik had enige sympathie toen de partij opgericht werd omdat ze op een aantal punten (zoals klimaat) een stuk gezond verstand in het debat inbrachten. Dat gezonde verstand is inmiddels verhuisd naar JA21 (een partij die zich afgesplitst heeft van FvD), omdat Baudet helemaal van het padje geraakt is. Overigens stem ik nog steeds SGP. Dus nee: me scharen bij de FvD-ers is echt een te makkelijke conclusie. Dat is niet mijn club en al helemaal niet sinds ze nogal bruin-rechtse sympathieen blijken te hebben.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
