Een interessant opiniestuk nav de uitzending van Zembla;
Van muggen en olifanten
Het VARA-programma Zembla probeerde afgelopen week twijfel te zaaien over de aanpak van seksueel
misbruik door de katholieke en de protestantse Kerk in Nederland. Zo zou de katholieke Kerk hebben “verzwegen” dat de voltallige Beoordelings- en Adviescommissie (BAC) van de kerkelijke klachtenprocedure in 2007 is afgetreden. Deze had de “indruk”, aldus oud-voorzitter Van Kuijck, dat voorkomen van schadeclaims belangrijker werd dan het slachtoffer. Aanleiding was een herziening van de procedure van de onafhankelijke stichting Hulp & Recht in datzelfde jaar.
Deze instelling is in 1995 door de Nederlandse bisschoppen opgericht om meldingen van seksueel
misbruik te onderzoeken, slachtoffers en daders te helpen en advies uit te brengen aan de bisschoppen of kloosteroversten over te zetten stappen.
Sinds de oprichting ervan zijn bij H&R vierhonderd meldingen gedaan, waaruit uiteindelijk 140 klachten zijn voortgekomen. Daarvan zijn er 56 gegrond verklaard. De aard van de klachten varieert van een ongepaste aanraking tot en met verkrachting.
Zembla probeerde een betoog op te bouwen rond een wegens verkrachting strafrechtelijk veroordeelde en kerkelijk gesuspendeerde priester. Toen deze na zijn straf op tv als organist zichtbaar was, werd hij ook en onmiddellijk van die post ontheven. Zembla vindt het kwalijk dat de man, die voor zijn hele verdere leven geen priesterlijke functie meer mag uitoefenen, zich nog priester mag noemen en dat hij als lid van een parochiële MOV-groep werkzaam is.
Het voltallige aftreden van de BAC leek alarmerend, maar toen oud-voorzitter en rechter Van Kuijck alleen kon zeggen dat de commissie was afgetreden op grond van “indrukken”, werd het verhaal heel zwak. Ook de opgerakelde affaire rond de vroegere conrector van Rolduc was een koe uit een heel oude sloot. Zembla “ontdekte” dat de man als pastoor in Duitsland werkt, een gegeven dat al minstens elf jaar in de officiële naamlijst van het bisdom Roermond vermeld staat.
Alarmerender is dat Zembla uitgebreid gesproken zou hebben met de huidige voorzitter van Hulp & Recht, de heer De Waaijer. Van zijn weerleggingen is niets in de uitzending opgenomen, weet
http://www.katholieknederland.nl te melden. Op de site staat een uitgebreid interview met De Waaijer over de kwestie.
De toenmalige BAC zou onder meer zijn afgetreden omdat zij weigerde akkoord te gaan met de mogelijkheid om slachtoffer en dader tegelijkertijd te horen. Maar, stelt De Waaijer, dat kan alleen indien het slachtoffer daarmee instemt. H&R lijkt daarmee de tendens te volgen waarbij slachtoffers er juist prijs op stellen daders met het hun aangedane leed te confronteren.
De herziening van de procedure in 2007 lijkt eerder aan slachtoffers tegemoet te komen. Zo beperkt die zich niet meer tot priesters, diakens en andere officieel aangestelden, maar betreft die sindsdien ook kerkelijke vrijwilligers. Daarnaast is het juridisch weliswaar onmogelijk een klacht in te dienen tegen een overledene, maar acht de Kerk het wel haar verantwoordelijkheid eventuele slachtoffers te helpen bij het verwerken van mogelijke trauma’s. Een slachtoffer moet minstens zijn of haar verhaal kunnen doen.
Ook is de omschrijving van wat allemaal onder seksueel
misbruik verstaan wordt aangescherpt, klaarblijkelijk met het oog op degenen die als dader worden aangemerkt. In de nieuwe procedure moet er duidelijk sprake zijn van dwang of een afhankelijkheidssituatie.
De insteek van H&R is slachtoffers de keus te geven uit een scala van mogelijkheden. Sommigen vinden het voldoende dat zij hun verhaal kwijt kunnen, anderen willen psychische hulp of hulp bij het aanspannen van een juridische procedure. Hetzelfde geldt voor aangeklaagden. Ook die hebben het recht zich te verdedigen, bijvoorbeeld tegen onterechte aanklachten. Onlangs verspreidde een vrouw zeer kwalijke verzinsels over een Brabantse pastoor die niet van haar avances gediend was. Iets dergelijks speelde enkele jaren geleden ook in het Groningse. Maar ook als iemand over de schreef gegaan is moet deze op hulp kunnen rekenen en eventuele therapie.
Zembla probeerde de indruk te wekken dat er heel wat aan de hand is. Daarbij werd de suggestie gewekt dat de juiste aanpak van seksueel
misbruik in publiciteit gelegen is. Iets dergelijks bepleitte ook kerkhistoricus Peter Nissen, van wie men de stellige indruk krijgt dat hij vooral persoonlijke appeltjes met de Kerk te schillen heeft nadat zijn loopbaan kerkelijk op dood spoor raakte. Net zoals Zembla, juist door het gebrek aan harde feiten, uit lijkt te zijn op een smeuïg onderwerp.
Na bijna vijftien jaar Hulp & Recht lijkt het Goddank in de Nederlandse katholieke Kerk mee te vallen met seksueel
misbruik. Dat ieder geval er een te veel is, spreekt voor zich. De procedure van H&R is al eerder aangepast en aangescherpt. Die zal, net als ieder wetboek, nooit volmaakt zijn. Maar daar was het allemaal ook mee begonnen: dat mensen onvolmaakt zijn, óók zij die in dienst van de Kerk zijn.
Jan Peeters
Bron:
http://www.katholieknieuwsblad.nl/show.php?art=kn2626cHet bewuste interview waarnaar verwezen wordt;
http://www.katholieknederland.nl/rkkerk ... 91370.htmlOverigens vind ik het prima dat Zembla aandacht heeft geschonken aan het probleem, ik vind echter wel dat ze wat betere journalistiek hadden kunnen toepassen. Want er klopte wel meer niet helemaal in de rapportage.
