niet christelijk, maar wel leuk

[parkiet]

ga effe een 'origineel' onderwerp aansnijden:
Ik heb een hele toffe collega (ben niet verliefd op em, maar hij's wel heel tof), en hij is enigszins geinteresseerd in het geloof. Nieuwsgierig naar vanalles rondom de kerk enzo. maar, heeft iemand tips hoe ik hier mee om moet gaan? ben bang dat ik em nog leuker ga vinden ofzo, en dan is het helemaal erg. mis em btw nu al, weet niet wanneer ik em weer zie.

Maar mijn voornaamste vraag is, hoe moet ik omgaan met vragen die hij stelt, hoe diep kun je op zulke vragen ingaan. En, wat moet ik als ik em leuker ga vinden als ik em weer zie?

[lorit]

Ik zou gewoon serieus ingaan op de vragen die hij heeft. De kans is inderdaad aanwezig dat je verliefd op em wordt. Volgens mij kan je dat niet voorkomen, tenzij je hem heel krampachtig gaat ontwijken.
Ik zou zeggen: wees vooral heel eerlijk naar jezelf en breng dit ook in je gebed ter sprake. 't Is misschien wat afgezaagd om altijd met het gebed te komen aansjouwen, maar ik ervaar zelf dat het mij heel veel ruimte en rust geef als ik de zaken waar ik mee zit aan God voorleg.
Misschien heeft Hij hier een bedoeling mee, misschien wil Hij je op de proef stellen, misschien wil Hij je gebruiken. Ik weet het niet. God wel!

[Lalage]

Kijk wel een beetje uit, een relatie met een niet-christen raad ik je ten zeerste af. Maar volgens mij word je juist 'verliefd' als je er heel bang voor bent om het te worden, omdat je dan gespannen bent als je bij diegene bent en dat kan heel erg op vlindertjes lijken.

Volgens mij maken persoonlijke ervaringen het meeste indruk. Vertel dus wat je geloof voor jou betekent en hoe het invloed op je leven heeft. Laat ook door je daden zien dat je anders bent (is best moeilijk, maar kan volgens mij wel). Zorg ook dat je in simpele woorden (dus niet met allerlei 'vaktaal') kunt uitleggen wat de kern van het evangelie is. En last but not least, zoals hierboven al is gezegd: Bid! Vraag God om leiding en om de goede woorden. Zelfs als je met diegene praat kun je proberen een lijntje naar boven open te houden, zodat Jezus door je heen kan werken.

[Storyteller]

Kijk wel een beetje uit, een relatie met een niet-christen raad ik je ten zeerste af.

Hrrrrm. Waarom? Als je echt van iemand houdt, dan maakt geloof niets meer uit. Want liefde is een vorm van acceptatie. Voor sommigen, denk ik wel eens, zou het zelfs beter zijn als zij van iemand konden houden buiten hun geloof.
Maar Parkiet, doe wat je wil, hou van wie je wil. Hou geen rekening met wat anderen zullen zeggen over je keuze. Maar als je van iemand houdt die niet hetzelfde geloof heeft als jou, probeer dat dan te accepteren. Creëer begrip door de gesprekken, en geen kloon van je eigen denkbeelden. Veel christenen hebben de neiging hun geloof op te dwingen aan mensen van wie ze houden, om de reden dat ze bang zijn voor de ziel van hun geliefden. Maar wat je werkelijk doet als je je geloof opdwingt, is een muur van dogma's opbouwen waar eigenlijk een vriendschap hoort te staan.

[henkie]

Hrrrrm. Waarom? Als je echt van iemand houdt, dan maakt geloof niets meer uit. Want liefde is een vorm van acceptatie. Voor sommigen, denk ik wel eens, zou het zelfs beter zijn als zij van iemand konden houden buiten hun geloof.

Als je met degene waar je van houdt niet kunt praten over het belangrijkste in je leven is dat een groot gemis. Verder geeft het veel ellende als je kinderen mag krijgen. Hoe kun je nou opvoeden als de ouders verschillend denken of zoiets fundamenteels?

Maar Parkiet, doe wat je wil, hou van wie je wil. Hou geen rekening met wat anderen zullen zeggen over je keuze.

Ik zou parkiet willen aanraden om de raad van iemand die niet gelooft (Storyteller) vriendelijk edoch zeer beslist naast je neer te leggen. Daar kun je in dit verband helemaal niets mee.

[Lalage]

Storyteller, ik heb daar al eens een lang gesprek met je over gehad en je weet hoe ik erover denk. Welnu, de meeste christenen denken er zo over als ik. Ik ga er verder niet meer op in.

[Storyteller]

Hrrrrm. Waarom? Als je echt van iemand houdt, dan maakt geloof niets meer uit. Want liefde is een vorm van acceptatie. Voor sommigen, denk ik wel eens, zou het zelfs beter zijn als zij van iemand konden houden buiten hun geloof.

Als je met degene waar je van houdt niet kunt praten over het belangrijkste in je leven is dat een groot gemis. Verder geeft het veel ellende als je kinderen mag krijgen. Hoe kun je nou opvoeden als de ouders verschillend denken of zoiets fundamenteels?

Er zijn meer dingen om gemeen te hebben dan je geloof.
Mijn vader is christelijk opgevoed en gelooft nog steeds. Mijn moeder is niet christelijk opgevoed en gelooft niet. In ieder geval niet zo streng als mijn vader. Uiteindelijk hebben mijn ouders mij op een christelijke school gezet en me verder mijn gang laten gaan. Is toch redelijk gelukt, zou ik zeggen.

Maar Parkiet, doe wat je wil, hou van wie je wil. Hou geen rekening met wat anderen zullen zeggen over je keuze.

Ik zou parkiet willen aanraden om de raad van iemand die niet gelooft (Storyteller) vriendelijk edoch zeer beslist naast je neer te leggen. Daar kun je in dit verband helemaal niets mee.

Misschien moet ik maar weer eens verdwijnen, als ik niet meer mijn welgemeende advies mag geven.
Zelfs mijn advies om je medemens lief te hebben ongeacht geloof wordt keihard de grond ingeboord omdat ik geen christen ben. Waren de beste vrienden van Jezus niet juist de verschoppelingen, tollenaars en buitenstaanders? Schopte Jezus die mensen ook weg omdat ze niet in zijn denkbeeld pasten?

[henkie]

Er zijn meer dingen om gemeen te hebben dan je geloof. Mijn vader is christelijk opgevoed en gelooft nog steeds. Mijn moeder is niet christelijk opgevoed en gelooft niet. In ieder geval niet zo streng als mijn vader. Uiteindelijk hebben mijn ouders mij op een christelijke school gezet en me verder mijn gang laten gaan. Is toch redelijk gelukt, zou ik zeggen.

Zeker zijn er meer zaken die je gemeen kunt hebben. Maar hier komen we dus op het onoverkomelijke probleem, jij hebt als ongelovige geen flauw benul wat geloof inhoudt, wat dat met iemand doet en wat de consequenties daarvan zijn. Anders zou je het niet afdoen als een van de vele zaken die mensen gemeen kunnen hebben.
Jouw voorbeeld bewijst trouwens eerder dat als een ongelovige met een gelovige trouwt, dat mis gaat (in de zin van niet meer geloven.)

Misschien moet ik maar weer eens verdwijnen, als ik niet meer mijn welgemeende advies mag geven.

Je wordt niets verboden hoor. Maar ik snap werkelijk niet waarom je op een christelijk forum, waar iemand om een bijbelse oplossing vraagt, zo'n antwoord gaat geven. Het is misschien goed bedoeld maar ik kan er echt niet bij.

Zelfs mijn advies om je medemens lief te hebben ongeacht geloof wordt keihard de grond ingeboord omdat ik geen christen ben. Waren de beste vrienden van Jezus niet juist de verschoppelingen, tollenaars en buitenstaanders? Schopte Jezus die mensen ook weg omdat ze niet in zijn denkbeeld pasten?

Ja, zo ken ik nog wel een paar dooddoeners. Wie zegt trouwens dat je je naaste niet lief mag hebben? Het gaat hier volgens mij toch echt om een liefdesrelatie. Het ontbreken daarvan kan prima samengaan met het lief hebben van je naaste.
Wie heeft het over wegschoppen...?

[joepie]

Jezus beste vrieden waar zeker niet de tollenaars e.d. Hij ging ze niet uit de weg. Maar hij had geen relatie met ze. Vertelde wel waarom Hij op aarde was gekomen.
Ale je van beste vrienden spreekt doe het dan over de discipelen, maria, martha, lazarus. En die geloofden allen in Hem.

Ik zou inderdaad vertellen van Gods liefde en waarom Hij op aarde kwam.
En daarbij steeds in mijn achterhoofd houden dat ik met die persoon geen liefdes relatie wil. Want verliefd worden is nog geen liefde. Dus je kunt inderdaad verliefd worden maar daar hoef je niets mee te doen.
Zou heel duidelijk voor mijzelf een grens trekken, en inderdaad God vragen of Hij de woorden in je mond wil leggen die je te zeggen hebt.

[joris]

voro mij is God zo belangrijk dat ik niet zou kunnne levne met iemand die God niet op de eerste plaats zet. Als ik een gezin heb wil ik dat het een fijn christelijk gezin wordt waarin de christelijke normen en waarden voelbaar zijn: liefdevol, gastvrij, enz. Ik wil bij elke beslissing mijn God erbij betrekken en als mijn vrouw daar niet in mee kan gaan, dan zou ik dat heel moeilijk vinden. Ik wil samen werken aan dezelfde opdracht van God: Laat mijn liefde zien!

Storyteller, ik zou graag wat tegen je zeggen, maar ik weet niet wat. Dat klinkt dom, en misschien is dat het ook. Ik denk dat Henk het een beetje hard zegt als hij zegt dat je geen flauw benul hebt als ongelovige waar hetom gaat. Ik denk dat het op zich wel waar is, als je niet een levende relatie met Godhebt, weeet jeniet wat je mist. Maar aan de andere kant vindt ik het heel erg dat wij hier blijkbaar niet in staat zijn om aan jou de fijne kanten van ht geloof te laten zien. En daar schaam ik mij voor.

[Lalage]

Ik heb hier nog het gesprek dat ik met Storyteller had, als je 't niet erg vindt plaats ik het hier.

(gesprek verwijderd)

[joris]

storyteller zei in dat gesprek

Het christendom is een organisatie geworden, bedoelt om de westerse wereld in bedwang te houden en te zorgen dat ze niet te veel vragen gaan stellen.

ja amen.

Maar er zijn nu twee dingen volgens mij mogelijk
1. het storyteller niet om ons eens objectief naar de kerk te laten kijken
2. het lukt ons niet om storyteller duidelijk te maken dat er een veschil is tussen God en kerk.

[paprikameisje2]

ik wil even voor storryteller opkomen. Niet omdat ik er meer vanaf weet als anderen. Maar het gaat hiero toch om het geven van argumeten op bepaalde aspecten. Ik vind het goed voor ons als “eigenwijze” christenen ook eens reacties te horen van mensen die niet geloven, of anders geloven. Ik denk dat het voor ons zeer blik verruimend is, waardoor wij ook met een ander oog tegen die dingen aan kunnen kijken. Ik weet vanuit eigen ervaring, hoe blikverruimend dat is. Ook al doe je niks met die adviezen, over nadenken is altijd goed. Zo begrijp ik de redenering van storryteller goed. Hij heeft in mijn ogen ook gelijk. Vooral in zijn eerste advies. En dan gaat het niet over het bijbrengen van fijne kneepjes van het geloof, maar over een goed bedoeld advies, die een goede blik geeft, een andere richting op. De reactie van de christenen is in dit geval al overduidelijk, direct mee stoppen, twee geloven op een kussen, daar komt de duvel tussen. En ga maar door. Dat weten wij wel. Maar nu wordt er een blik gegeven van een persoon die er geheel objectief tegen opkijkt, en die wordt meteen als een weet ik niet wat, in de grond geboord. Terwijl het net als ons, goed bedoelde meningen zijn. Ik geloof dat ik me dan ook niet meer op het gemak zou voelen, en aan het woord naastenliefde en acceptatie zou ik dan ook wel aan gaan sleutelen. Kortom, de reacties die gegeven worden vind ik erg stekelig, terwijl Storryteller, er een goed bedoelde, objectieve advies geeft.

Vind het erg jammer dat het zo moet gaan.

[Lalage]

Natuurlijk is het goed om zijn mening te horen, omdat je over een belangrijke beslissing als partnerkeuze goed moet nadenken. Maar Storytellers mening kun je overal horen hoor. Er zijn heel weinig niet-christenen die het snappen als je als christen geen relatie met een niet-christen wil, doordat zij niet snappen dat God je de weg kan wijzen.

[paprikameisje2]

Natuurlijk is het goed om zijn mening te horen, omdat je over een belangrijke beslissing als partnerkeuze goed moet nadenken. Maar Storytellers mening kun je overal horen hoor. Er zijn heel weinig niet-christenen die het snappen als je als christen geen relatie met een niet-christen wil, doordat zij niet snappen dat God je de weg kan wijzen.

nou en? moeten wij dan niet die reacite gewoon accepteren. Ik snap Gods weg ook niet, ondanks dat ik verbondne met met een religie.