Marnix schreef:Ik denk dat dit wel een mooie samenvatting is, toch wil ik (als niet-ervaringsdeskundige) twee aanvullingen plaatsen.
1. Het gaat over een overspeler en een gewonde partner, maar dat is vaak wel wat zwart-wit. Dergelijke situaties kunnen gebeuren, waarbij de een ondanks alles in een goede relatie toch denkt: Ik ben een beetje uitgekeken, ik wil wat extra spanning en zoek dat bij een ander, of zo. Maar in verreweg de meeste gevallen gebeurt het ook weer niet zomaar en is er wederzijdse schuld maar zijn ook beiden gewond. Zoals ik al eerder noemde is de meest voorkomende reden van vreemdgaan "gebrek aan liefde". Partners die van geliefden maatjes of gewoon vrienden zijn geworden, steeds minder aandacht voor elkaar, lamgs elkaar leven, kinderen die nu alleen nog aandacht krijgen, dat soort dingen. Vreemdgaan is nooit goed te praten als het niet goed gaat want als dat zo is moet je dat bespreekbaar maken en daaraan werken, daar ben ik het helemaal mee eens. (voor een deel komt dat al wel in het 3e punt (Wij) naar voren maar omdat het zo nadrukkelijk gaat over de overspeler en de gewonde partner loop je het gevaar dat alle schuld bij de overspeler komt te liggen en zijn pijn niet wordt onderkend. Je bent beiden verantwoordelijk om trouw te blijven aan de ander maar je bent samen verantwoordelijk voor je relatie en als je partner vreemdgaat omdat je nooit meer tijd voor hem / haar hebt of nooit meer van je hoort dat de ander van je houdt ben je als partner ook schuldig aan het feit dat je relatie stuk is. Want wat, in christelijke kringen zeker, vaak wordt vergeten is dat die relatie al stuk is voordat er iemand vreemd is gegaan.
2. Ik geloof niet zo in een nieuw huwelijk en dat het oude huwelijk voorbij is. Herstel is niet dat er iets nieuw wordt gemaakt maar dat er iets dat stuk is weer heel wordt gemaakt, hersteld. Er is een subtiel verschil tussen "nieuw" en "vernieuwd". Als God het verbond met ons vernieuwd door het bloed van Jezus Christus is her verleden niet weg. Het is er nog maar de onreinheid die we daar hebben opgelopen wordt afgewassen, we worden schoon. En omdat het verleden niet weg is weten we juist waar we van gered zijn. Ik denk dat als een stel werkt aan herstel en elkaar uiteindelijk vergeeft en samen verder gaat, dat ook zo is. Het huwelijk wordt hersteld en juist omdat je het verleden kent ken je ook de valkuilen en besef je extra hoe je daarvoor kan waken en juist zo kan je elkaar dan opnieuw trouw beloven.
Bedankt voor je reactie.
1. Ik snap je redenatie helemaal, en als ik niet in mijn huidige situatie zou zitten, zou dat ook zeker mijn gedeelde visie zijn. Echter, bewezen is dat maar 1 op de 6 soorten affaires voortkomen uit een ‘slecht’ huwelijk. Daarnaast is het belangrijk om binnen de relatie op zoek te gaan naar je persoonlijke verantwoordelijkheid. We zijn snel geneigd om te willen relativeren om naar de ander te wijzen, maar dat is niets anders dan weglopen voor je persoonlijke verantwoordelijkheid. Want in plaats van de focus ‘algemeen’ te pakken, is het belangrijk om de focus op jezelf te houden. En door daar aan te werken, kun je verandering teweeg brengen. In die zin heeft ieder zijn deel en zijn verantwoordelijkheid, maar de schade van overspel ligt daarom dus op de overspeler. En die moeten we daar ook houden. Vandaar ook de wijze van schrijven, volledig uit mijn perspectief. En inderdaad éénzijdig, maar dat is ook de focus waaruit ik schrijf en waaruit ik dit alles deel.
2. Ik ben het met je eens, zeker vanuit die benadering. Het 2e huwelijk is dan ook gebaseerd op een lezing van Esther Perel. Bewust heb ik voor die benadering gekozen, omdat bij overspel het thema ‘rouw’ nog voorbij zal komen. Er is enorm veel verloren gegaan door overspel. En daardoor zal het nooit meer worden wat het was. En omdat de 1e gelofte is gebroken, ben ik van plan mijn gelofte te vernieuwen, ofwel, een nieuwe gelofte af te leggen. Vanuit dat perspectief heb ik besloten om over een 2e huwelijk te praten. Maar jouw uitleg is eveneens niet verkeerd, en kan en mag, zeker in bijbels licht, zeker worden toegepast. In bijbelse termen: ik spreek over ‘de nieuwe mens’ en jij over ‘de veranderde (of: vernieuwde) mens’. In wezen is dit hetzelfde, en gaat het om de strekking dat iets ‘anders’, ‘nieuw’, ‘veranderd’ is.
Dus dankjewel voor deze aanvulling, want dat kan voor mensen in soortgelijke situatie, die dit ooit lezen, zeker helpend en verhelderend zijn!
Nogmaals bedankt voor je input!