Kvinna schreef:Ik heb ook vaak zo gedacht. Maar ik ben door de realiteit wel een beetje ingehaald. Ik heb situaties die waarschijnlijk met goede bedoelingen begonnen, zien ontsporen in buitenechtelijke relaties. Die later goedgepraat werden, want ze ervaarden dat God het zegende. Zeiden ze.
Helaas worden mensen vaak op hun zwakste punt gepakt door de boze. Bij de een is dat macht, bij een ander geld, bij een ander seks.
Als ik bovenstaand stukje lees, probeer ik te begrijpen waar nu precies de verantwoordelijkheid ligt voor het ontstaan van een buitenechtelijke relatie.
Kennelijk niet bij God, want de zegen die men zei te ervaren was goedpraterij. Maar er wordt een alternatief gegeven: het komt door de boze! Die heeft iemand met een buitenechtelijke relatie op z'n zwakste punt gepakt!
Maar hoe zit het dan met de verantwoordelijkheid van die persoon zelf?
Hij of zij is er toch bij wanneer van het een het ander komt. Je mag iemand toch wijzen op de gevolgen van elke keuze die er gemaakt wordt?
In christelijke kring is dat altijd een beetje moeilijk. Want verantwoordelijkheid veronderstelt vrijheid. Vrijheid om op een kruispunt zelfstandig de keuze te maken of je linksaf slaat of rechtsaf.
En die verantwoordelijkheid kan ook alleen maar teruggevoerd worden tot op die ene persoon. Als hij of zij persoonlijke redenen of argumenten heeft om iets te doen, kun je het er natuurlijk mee oneens zijn, maar je kunt de keuze niet veranderen. Wie vrij is draagt volle verantwoordelijkheid voor besluiten en voor de gevolgen daarvan.
Door de duivel in het spel te brengen wordt dat toch weer wat diffuser. Hiermee wordt de verantwoordelijkheid eigenlijk opgedeeld. Maar daarmee ook de vrijheid van handelen. Immers, de duivel stuurt ons leven ook een beetje mee, dus ja, we kunnen er soms ook niet zo heel veel aan doen als iets mis gaat.
Met deze gedachte zijn veel gelovigen ook in staat om een bepaalde ethiek vol te houden. In dit geval is dat: buitenechtelijke relaties mogen niet. Als er mensen zijn die dit anders zien en die relaties makkelijk aangaan zonder gewetensnood, dan komt er een barst in de ethische regel. Want die regel geldt kennelijk niet voor iedereen. En dan is het ook handig om de duivel in te brengen. Niet alleen deelt hij de verantwoordelijkheid, hij zorgt er ook voor dat wat wij kwaad noemen ook als kwaad gezien blijft worden.
Kortom, de duivel is voor veel christenen een broodnodige assistent die de ethiek in stand kan houden.
Niet dat ik nu zo voor buitenechtelijke relaties ben, maar ik vond het een uitgelezen kans om eens iets te zeggen over het belangrijke vraagstuk van vrijheid en verantwoordelijkheid in het christelijke denken.
Het verklaart ook mijn terughoudendheid om de duivel als verantwoordelijke op te voeren. Voor je het weet heb je een volstrekt passief mensbeeld, waarbij een mens beurtelings door goede krachten (van God) en door kwade krachten (de boze) heen en weer geslingerd wordt.
Maar zo willoos is het Bijbelse mensbeeld niet.
gravo