Hey Refoweb,
Ik zit met een oprechte vraag. Voor het eerst in mijn leven heb ik besloten een liefdespartner te gaan zoeken. Tot nu aan toe heb ik altijd in onthouding geleefd, zonder seksualiteit of relaties enzovoort. Dat was een bewuste levenshouding voor mij. Sinds kort echter heb ik besloten mij open te stellen voor een potentiele relatie met een man, eigenlijk omdat ik graag nog kinderen wil. Ik ben een jongevrouw en heb een gelukkig bestaan. Op een gegeven moment echter komt er een tijd waarin een definitieve keuze zal zijn gemaakt op het gebied van kids. Dus ik neem wat stappen, voor het te laat is of ik slechte keuzes ga maken.
Nou, zo gezegd zo gedaan. Ik date met enkele mannen en natuurlijk is het niet gelijk allemaal 'fantastisch' en zet ik er heus geen moeten-druk op. Waar mijn vraag echter wel over gaat is het volgende (en ik zou graag vanuit kritisch-christelijke hoek een mening horen): Er willen mannen met mij daten van allerlei, blijkbaar. De mannen echter die net als ik, nogal 'bleu' of gewoon in geheelonthouding zijn, heb ik mee afgesproken, maar daar zoek je ze helaas niet op uit! Welke man is wel leuk? De man die al een berg kinderen heeft... en blijkbaar uit een gestrande relatie komt? Ik weet natuurlijk totaal niet wat daarvan de oorzaak kan zijn. Indien ik geheel in theorieën zou verdwalen kan ik op allerlei manieren bedenken waarom dit niet goed is, waarom een dergelijke man niet mijn man kan zijn, en ga zo maar door[-X. Anderzijds geloof ik niet dat ik beter ben dan een dergelijk persoon. Met een ander leven was ik deze persoon, en puur op geluk, toeval of iets anders ben ik deze persoon niet. Hoe zou u of jullie aankijken tegen mijn keuze om voor een man te gaan die of gescheiden of niet met de vrouw is waarmee hij (eerder) was? Ik zou graag vanuit uw ervaring en ideeën een reflectie ontvangen:) Ik zou dit erg waarderen!