Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Moderators: Memmem, Moderafo's

Gebruikersavatar
Cestmoi
Verkenner
Verkenner
Berichten: 15
Lid geworden op: 21 dec 2017 09:29

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor Cestmoi » 21 dec 2017 23:22

hans0166 schreef:
zolang je voor jezelf dit " ja ... maar ...." blijft volhouden zal het nooit stoppen, je zal vervangers zoeken en er weer in tuinen.
Dit lees ik nu eigenlijk al verschillende keren.

Ook de "buddy" die je zoekt zal een vervanger zijn voor wat je met die man had, zonder begeleid traject gaat dat niet werken.
Ik blijf erbij, je MOET professionele hulp zoeken. Start eens gewoon bij je huisarts.
Ook zul je in het reine moeten komen met je man. Zo snel mogelijk.


Ik heb het gevoel dat er een verkeerd beeld bestaat bij het woord buddy. Wat ik ermee bedoel is dit: een vriendin van mij heeft gevraagd of ik haar wil helpen een jaar lang geen alcohol te drinken. Niet vanuit hippe overwegingen, maar vanwege de keuzes die ze dan maakt. Zij blijft zelf vanzelfsprekend verantwoordelijk voor haar daden, maar ik ben r voor haar als ze op n low point zit, of juist als ze on top of haar game is, of tussendoor... en ik vraag haar ook geregeld - zonder directe aanleiding - hoe het gaat. Kortom, er gewoon voor haar zijn. En ja, via whatsapp omdat zij aan de andere kant van het land woont en we door verhuizing niet meer bij elkaar in de buurt wonen. Dit is wat ik ook zoek. En dat is echt geen fulltime spam of exclusief hierover. Zolang er maar iemand is die naast me kan en wil staan... het komt op mij over alsof dat heel moeilijk te begrijpen is, en dat snap ik niet zo?

En wat betreft professionele hulp zoeken, even een schets van hoe mijn leven er momenteel uit ziet: ik kan niet eens voor mijn kinderen zorgen omdat ik een groot deel van de dag op bed lig. En de momenten dat ik wel op ben, kien ik zo uit dat ik bij mijn gezin kan zijn, met hen aan tafel kan eten en tijd met hen kan doorbrengen. Als dat al een hele berekening is elke dag, zou ik dan wel een hulptraject in kunnen??

coby5 schreef:Waarom?
Wat is er in hemelsnaam leuk aan om met die vent te praten? Zo'n fijn gevoel en aandacht of zo. Maar als je ff nadenkt dan denk je toch: iewww. Een vent die babbelt met een getrouwde vrouw? Nou wat ontzettend leuk en aantrekkelijk weer. Vraag God om je ogen te openen en je er gewoon een walging van te geven zodat je die zonde haat. Mijn ex babbelde met een mens dat het leuk vond om met een getrouwde kerel te babbelen. Huwelijk naar de knoppen. Zelf van m'n geloof gevallen. Kinderen hadden een reuze leuke tijd not. Of vraag evenof God je die duivel laat zien die erachter zit. Dan ga je zo over je nek dat het totaal geen verleiding meer is.


Ehm, het ligt iets anders. Hij wist niet dat ik getrouwd ben. Ik heb dinsdag het contact bewust gebombardeerd door dat te vertellen en sindsdien wil hij niets meer van me weten. Dus nee, zo kan ik niet over hem denken, maar zo moet ik over mijzelf denken. Voor zover hij wist, zat er niets mis, dus dat kan en zal ik hem niet aanrekenen.<br>
En die duivel heb ik vaker gezien, ben vaker over mn nek gegaan, dus ik weet wat je bedoeld... en ik weet ook dat het geen quickfix is... I wish it were...

Gebruikersavatar
hans0166
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1466
Lid geworden op: 28 dec 2012 15:30

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor hans0166 » 22 dec 2017 07:27

Cestmoi schreef:Ik heb het gevoel dat er een verkeerd beeld bestaat bij het woord buddy.


ik weet heel goed wat een buddy is, maar ik denk dat jij geen buddy zoekt.
Jij wil iemand die medeverantwoordelijk is voor jouw gedrag.
Er is er maar eentje : JIJ, en ik lees niets anders dan dat je niet wil.

Cestmoi schreef:En wat betreft professionele hulp zoeken,...........Als dat al een hele berekening is elke dag, zou ik dan wel een hulptraject in kunnen??


hoe hard het ook klinkt, ... uitvluchten. Je huisarts komt gewoon aan huis, zo ook sociale/psychische hulpverleners.
Je wil je verkeerde gedrag in het geheim houden. Het zal je op blijven vreten tot je in het reine (= openbaar), komt met degenen die je bezeerd hebt, zélfs als ze het nooit geweten hebben.

lekkerbek
Luitenant
Luitenant
Berichten: 520
Lid geworden op: 10 mei 2012 09:28

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor lekkerbek » 22 dec 2017 07:52

Bericht verwijderd
Laatst gewijzigd door lekkerbek op 03 jan 2018 23:25, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Cestmoi
Verkenner
Verkenner
Berichten: 15
Lid geworden op: 21 dec 2017 09:29

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor Cestmoi » 22 dec 2017 09:36

hans0166 schreef:ik weet heel goed wat een buddy is, maar ik denk dat jij geen buddy zoekt.
Jij wil iemand die medeverantwoordelijk is voor jouw gedrag.
Er is er maar eentje : JIJ, en ik lees niets anders dan dat je niet wil.

hoe hard het ook klinkt, ... uitvluchten. Je huisarts komt gewoon aan huis, zo ook sociale/psychische hulpverleners.
Je wil je verkeerde gedrag in het geheim houden. Het zal je op blijven vreten tot je in het reine (= openbaar), komt met degenen die je bezeerd hebt, zélfs als ze het nooit geweten hebben.


Nee, dit is verre van de waarheid. Ik zoek in de verste verte niet iemand die medeverantwoordelijk is, want die bestaat niet. De enige verantwoordelijke ben ik zelf en dat weet ik maar al te goed. Ik kan de schuld niemand anders in de schoenen schuiven en dat wil ik ook niet.
En als ik mijn verkeerde gedrag in het geheim wilde houden, was ik hier niet geweest. Klopt, ik ben er nog niet klaar voor om het aan mijn man op te biechten, maar dat betekent niet dat ik meteen aan het andere uiterste zit.


Dit is voor het eerst in 16 jaar dat ik om hulp roep, en bijna het enige wat ik over me heen krijg is extra veroordeling dat het intens fout is wat ik heb gedaan. Alsof ik dat zelf niet weet... Waarom zou ik hier anders zijn? Ik dacht hier mede-christenen te vinden die het begrip "er voor elkaar zijn" kennen. En nee, niet in de zin dat ik een aai over m'n bolletje wil en iemand die zachtjes in mijn oor fluistert dat het allemaal wel goed komt, dat verdien ik niet en is ook zeker niet wat ik nodig heb. Maar er zit nog wel heel wat tussen een aai over mijn bol en het voortdurend erin wrijven hoe slecht ik wel niet ben geweest. Is dat de manier om te reageren op iemand die om hulp vraagt?


lekkerbek schreef:Weet je, vrienden helpen elkaar, maar dat kun je niet vsn onbekenden verwachten, een bericht neerzetten terwijl niemand je kent, in een ander topic meeprsten over zwangerschap terwijl je hier neerpent een poos contacten met een andere man te hebben. Ik bied me iig niet aan, en waarom niet? Mijn vriendin is jarenlang bedrogen door haar vent, en op t moment wordt er ook iemand bedrogen in mijn omgeving. Ik kan dan niet jou helpen omdat ik t gewoon niet kan begrijpen dat je doelbewust contacten hebt onderhouden en daarmee doelbewust je eigen partner bedriegt. Geen vezel in mijn lijf begrijpt dit, misschien ook wel omdat ik het intense verdriet zie wat dit gedrag teweeg brengt.
Wat anderen sl schreven daar ben ik het mee eens, dat je professionele hulp moet hebben, en huwelijkstherapie om te vechten voor je eigen huwelijk.
Ik kan trouwens niet eens geloven dat dit echt is, het berichtje wat je schreef over dat je t nu moeilijk hebt omdat je hem graag wil mailen, sorry daar kan ik me echt niets bij voorstellen, om hem een fijne avond te wensen. Wordt eens volwassen! Ik ken trouwens ook iemand die zn vrouw bedriegt wat ik net al schreef, die zat gister ook op een feest. Ik had het toen ik t las vreselijk moeilijk omdat het wel eens dezelfde man kan zijn, al lijkt het erop dat die van jou geen partner heeft. Maar wie zegt dat, hij kan net zo goed als jij de waarheid niet verteld hebben. En als ik zie hoe intens verdrietig zijn (nu nog) vrouw is, dat kan ik je niet vertellen. Ws net zo intens verdrietig als jouw man als hij er achter zou komen.
Stop hiermee, en licht een vriendin in en ga het met haar delen, ze zal niets anders zeggen dan wij. En jij bent degene die moet willen stoppen, dat moet niet een buddy tegen je zeggen. Ik heb hier een nachtje over geslapen om te kijken of ik wat milder kon zijn. Maar ik kan het niet. Weet je de kinderen van degeme waar ik het over heb zijn zo boos, verdrietig, hebben zo'n onmacht, zij zijn de dupe......en jij hebt moeite met vechten? Zijn je kinderen het dan niet waard? Eén gedachte aan hun en je wil toch niet eens meer een bericht sturen? Nogmaals, ik kan echt niet geloven dat dit echt is!


Allereerst wil ik zeggen, en dat meen ik ten diepste: wees blij dat je je er niets bij voor kunt stellen. Net zoals mensen die geen naaste hebben verloren zich niets bij de diepte van dat verdriet kunnen voorstellen, zo gun ik het ook niemand zich dit voor te kunnen stellen.
Maar het spijt me, het feit dat jij t je niet kunt voorstellen, maakt het niet onwaar. Ik zou willen dat het niet waar was... En even tussen twee haakjes, nee, het was zeer zeker niet dezelfde man, zijn ID was voor mij met 100% zekerheid verifieerbaar en hij heeft geen vrouw/vriendin/kinderen of wat dan ook. Helaas zijn er meerdere zondaren in de wereld dan ik alleen... Maar dat terzijde...

Vraagje... waarom kan ik niet én over mijn zwangerschap praten én over dit probleem? Ben jij iemand waar maar 1 ding tegelijk in het leven speelt? Waar het alleen maar slecht is, of alleen maar goed? Het spijt me als mijn reactie in het zwangerschapstopic blijkbaar verkeerd overkomt, maar ik ben nou eenmaal zwanger. Ik krijg van links en rechts te horen dat iedereen hier onbekend is voor mij en ik daarom geen hulp kan vragen... Probeer ik actiever te zijn op het forum en zo mensen ook op andere manieren te leren kennen - en vice versa, ik ben immers niet alleen maar die gruwelijke zondares - is het ook niet goed. Wat moet ik doen?

En het feit dat ik het gisteravond moeilijk had omdat ik graag nog wat van hem wilde horen, heeft er niets mee te maken dat ik niet volwassen ben of volwassen zou moeten worden. Ik ben helaas veel eerder volwassen geworden dan menigeen van mijn leeftijdsgenoten. Volwassen zijn heeft niets te maken met wel of niet zondigen, met wel of niet in aanraking komen met verleidingen, met de strijd daarin. Of wilde je zeggen dat jij als volwassene daar geen last meer van hebt?
Als je een volwassen alcoholist tegenkomt, die met alles wat in hem/haar is wil stoppen, maar hij/zij heeft het op een gegeven moment erg moeilijk daarmee omdat de verslaving nog zo sterk is, zeg je dan ook: "Wordt eens volwassen?" Dat is hoe ik deze situatie nu ervaar. Daarom heb ik God gevraagd mij te helpen om los van hem te komen. Al is t 1 maandje geweest (en dus niet jarenlang), er is een band ontstaan (ook op neutraal, on-zondig vlak) en die trekt nog aan me. Ik ben dan misschien door en door slecht naar mijn man toe, maar ik ben ook geen ijskoud mens dat van het ene op het andere moment niets meer om iemand geeft. Ja, ik geef nog om hem, en ik weet dat dat niet in mijn hart thuishoort. Maar doorgaans kun je die gevoelens er niet uit snijden, ik niet in ieder geval... Dus het spijt me als ik niet van het ene op andere moment genezen ben en zwakke momenten doormaak...

En als ik een vriendin in zou lichten en die zou hetzelfde reageren als jullie, met dezelfde hardheid, dan pas ik daarvoor. Niet dat ik zachtheid verdien, maar ik geloof er ook niet in om iemand die om hulp roept neer te sabelen... En dat is wel hoe ik me nu hier voel.

Ja, ik heb moeite met vechten. Het is zwaar. Ooit een gevecht meegemaakt dat simpel en eenvoudig was? Dan was het geen gevecht... Dus ja, het kost me moeite, maar ik doe het wel. Want ik wil dit winnen. En ik ga dit winnen. Maar duidelijk zonder enige hulp van jullie...

Het spijt me oprecht dat ik hier gekomen ben....

Speedy
Majoor
Majoor
Berichten: 2279
Lid geworden op: 30 jan 2003 16:20

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor Speedy » 22 dec 2017 09:52

Cestmoi schreef:Nee, dit is verre van de waarheid. Ik zoek in de verste verte niet iemand die medeverantwoordelijk is, want die bestaat niet. De enige verantwoordelijke ben ik zelf en dat weet ik maar al te goed. Ik kan de schuld niemand anders in de schoenen schuiven en dat wil ik ook niet.
En als ik mijn verkeerde gedrag in het geheim wilde houden, was ik hier niet geweest. Klopt, ik ben er nog niet klaar voor om het aan mijn man op te biechten, maar dat betekent niet dat ik meteen aan het andere uiterste zit.

Dit is voor het eerst in 16 jaar dat ik om hulp roep, en bijna het enige wat ik over me heen krijg is extra veroordeling dat het intens fout is wat ik heb gedaan. Alsof ik dat zelf niet weet... Waarom zou ik hier anders zijn? Ik dacht hier mede-christenen te vinden die het begrip "er voor elkaar zijn" kennen. En nee, niet in de zin dat ik een aai over m'n bolletje wil en iemand die zachtjes in mijn oor fluistert dat het allemaal wel goed komt, dat verdien ik niet en is ook zeker niet wat ik nodig heb. Maar er zit nog wel heel wat tussen een aai over mijn bol en het voortdurend erin wrijven hoe slecht ik wel niet ben geweest. Is dat de manier om te reageren op iemand die om hulp vraagt?

Allereerst wil ik zeggen, en dat meen ik ten diepste: wees blij dat je je er niets bij voor kunt stellen. Net zoals mensen die geen naaste hebben verloren zich niets bij de diepte van dat verdriet kunnen voorstellen, zo gun ik het ook niemand zich dit voor te kunnen stellen.
Maar het spijt me, het feit dat jij t je niet kunt voorstellen, maakt het niet onwaar. Ik zou willen dat het niet waar was... En even tussen twee haakjes, nee, het was zeer zeker niet dezelfde man, zijn ID was voor mij met 100% zekerheid verifieerbaar en hij heeft geen vrouw/vriendin/kinderen of wat dan ook. Helaas zijn er meerdere zondaren in de wereld dan ik alleen... Maar dat terzijde...

Vraagje... waarom kan ik niet én over mijn zwangerschap praten én over dit probleem? Ben jij iemand waar maar 1 ding tegelijk in het leven speelt? Waar het alleen maar slecht is, of alleen maar goed? Het spijt me als mijn reactie in het zwangerschapstopic blijkbaar verkeerd overkomt, maar ik ben nou eenmaal zwanger. Ik krijg van links en rechts te horen dat iedereen hier onbekend is voor mij en ik daarom geen hulp kan vragen... Probeer ik actiever te zijn op het forum en zo mensen ook op andere manieren te leren kennen - en vice versa, ik ben immers niet alleen maar die gruwelijke zondares - is het ook niet goed. Wat moet ik doen?

En het feit dat ik het gisteravond moeilijk had omdat ik graag nog wat van hem wilde horen, heeft er niets mee te maken dat ik niet volwassen ben of volwassen zou moeten worden. Ik ben helaas veel eerder volwassen geworden dan menigeen van mijn leeftijdsgenoten. Volwassen zijn heeft niets te maken met wel of niet zondigen, met wel of niet in aanraking komen met verleidingen, met de strijd daarin. Of wilde je zeggen dat jij als volwassene daar geen last meer van hebt?
Als je een volwassen alcoholist tegenkomt, die met alles wat in hem/haar is wil stoppen, maar hij/zij heeft het op een gegeven moment erg moeilijk daarmee omdat de verslaving nog zo sterk is, zeg je dan ook: "Wordt eens volwassen?" Dat is hoe ik deze situatie nu ervaar. Daarom heb ik God gevraagd mij te helpen om los van hem te komen. Al is t 1 maandje geweest (en dus niet jarenlang), er is een band ontstaan (ook op neutraal, on-zondig vlak) en die trekt nog aan me. Ik ben dan misschien door en door slecht naar mijn man toe, maar ik ben ook geen ijskoud mens dat van het ene op het andere moment niets meer om iemand geeft. Ja, ik geef nog om hem, en ik weet dat dat niet in mijn hart thuishoort. Maar doorgaans kun je die gevoelens er niet uit snijden, ik niet in ieder geval... Dus het spijt me als ik niet van het ene op andere moment genezen ben en zwakke momenten doormaak...

En als ik een vriendin in zou lichten en die zou hetzelfde reageren als jullie, met dezelfde hardheid, dan pas ik daarvoor. Niet dat ik zachtheid verdien, maar ik geloof er ook niet in om iemand die om hulp roept neer te sabelen... En dat is wel hoe ik me nu hier voel.

Ja, ik heb moeite met vechten. Het is zwaar. Ooit een gevecht meegemaakt dat simpel en eenvoudig was? Dan was het geen gevecht... Dus ja, het kost me moeite, maar ik doe het wel. Want ik wil dit winnen. En ik ga dit winnen. Maar duidelijk zonder enige hulp van jullie...

Het spijt me oprecht dat ik hier gekomen ben....


Ik heb een paar zaken onderstreept en zwart gemaakt die mij opvielen. Als mensen eerlijk hun mening geven dan komt het op jou hard aan? Je wilt geen aai over je bol, maar je wil wel meeleven? Zie je dan niet dat zo lang jij ZELF je elke keer weer in het gebied van de verleiding begeeft dat je jezelf in problemen brengt? Als een vriendin hetzelfde zou reageren, dan pas jij ervoor ...... kan jij dan wel tegen de waarheid of wil je toch het liefst je leven in je eigen hand houden en van twee walletjes eten? Je zegt zelf 'zondaar te zijn', maar ben je dat werkelijk, want ik lees dat je alleen anderen het verwijt. Je hebt een eigen man, waar jij aan verbonden bent, dan moet jij naar hem keren, dan moet je die andere man de rug toe keren. Dan moet je God niet de schuld geven dat als je het Hem gevraagd hebt en jij je gevoelens voor die andere man niet kwijt raakt, dan moet jij zelf je verantwoording nemen. Met zelfmedelijden red je het echt niet. Er is aangegeven om hulp te zoeken, doe dat dan ook. Via huisarts, via GGZ, via allerlei instanties zijn er mogelijkheden om zelfs anoniem hulp te zoeken. Op deze manier blijf je in het mijnenveld lopen en word je pijn alleen maar dieper en je komt er niet meer uit.
Mijn lijst van booswichten wordt elke dag, dat ik ouder word, kleiner en mijn register van dwazen steeds langer.

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor Chaya » 22 dec 2017 10:13

Beste Cestmoi,
Als jij een aai over je bol zoekt en iemand die met je meehuilt via de telefoon, ben je verkeerd. Inderdaad. Je kent de achtergronden van al deze forummers niet. Lekkerbek schreef er dan wel over, dat zij het momenteel meemaakt in haar omgeving en hoe pijnlijk dit is voor ALLE betrokkenen.
Als jij je kind of je zus ziet fietsen en jij weet dat er aan het einde van de straat een diepe afgrond is, blijf je dan ook rustig staan en zeg je: meid, doe voorzichtig?
Nee toch? Je zou haar van de fiets sleuren, dwingen om te stoppen, want het wordt haar ondergang! Misschien valt ze en bloedt ze, misschien vallen jullie samen, maar je hebt haar wel gered!
Zo is het hier ook. Wij dwingen jou als het ware om te stoppen. NU!
Want dit wordt je ondergang, hoe dan ook. Het is het niet waard. Ook al zou je een "slecht" huwelijk hebben, overspel is nooit de manier.

Jezus heeft ons geleerd om te bidden: Leid ons niet in verzoeking. En hoe noodzakelijk is dat, voor ons allemaal!
Want we hebben allemaal onze zwakheden, ik ook. En alleen kan ik dat gevecht zeker niet aan. Ook niet met behulp van een vriendin, want die hebben ook hun eigen leven en zorgen.
Verwacht het niet van mensen, maar van Hem!
Richt je op het nieuwe leven dat je in je draagt en laat deze affaire je tot een leerschool zijn. Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle.
Het kan zomaar gebeuren, bij iedereen.
Sterkte en Goede Kerstdagen met je gezin.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
StillAwake
Generaal
Generaal
Berichten: 7910
Lid geworden op: 27 aug 2013 13:47

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor StillAwake » 22 dec 2017 10:39

Cestmoi schreef:Ehm, het ligt iets anders. Hij wist niet dat ik getrouwd ben. Ik heb dinsdag het contact bewust gebombardeerd door dat te vertellen en sindsdien wil hij niets meer van me weten. Dus nee, zo kan ik niet over hem denken, maar zo moet ik over mijzelf denken. Voor zover hij wist, zat er niets mis, dus dat kan en zal ik hem niet aanrekenen.<br>
En die duivel heb ik vaker gezien, ben vaker over mn nek gegaan, dus ik weet wat je bedoeld... en ik weet ook dat het geen quickfix is... I wish it were...

Hij wist niet dat je getrouwd bent?
Bizar...
waar ken je iemand dan van? Ik ken verschrikkelijk veel mensen, maar de meesten daarvan weten dat ik getrouwd ben. Zeker de mensen die ik regelmatig spreek.
Als je je huwelijk voor deze man verborgen hebt gehouden heb je niet alleen je echtgenoot, kinderen en dergelijke belazerd, maar ook deze man die blijkbaar op zoek is naar iets wat wel oprecht is.
En waarom heb je twee telefoons? Als je die hebt om met een alternatief nummer mensen lastig te vallen zou ik die telefoon eerst maar eens weggooien.

Bovendien: als hij je tweede nummer niet kent, en een appje krijgt van een volslagen onbekend nummer kan ik me niet voorstellen dat hij dat gaat beantwoorden...

Je belazerd de kluit bewust, maar als iemand daar hard over oordeelt is dat fout.
JIJ zit fout, maar legt de schuld voor een harde veroordeling van je daden bij degene die jou veroordeelt...
Wordt eens volwassen, en neem je verantwoordelijkheid nou eens.
Je zegt sneller volwassen geworden te zijn dan veel anderen, maar bij volwassen zijn hoort ook dat je jezelf verantwoordelijk acht voor je eigen daden. En dat je staat voor je beslissingen. En dat je je niet anders voordoet als je bent.
Dat doe je naar eigen zeggen bij je man, dat doe je bij de man die je het hoofd op hol hebt getracht te brengen, dus dat doe je ook hier. Ik kan me niet voorstellen dat die de enige plaats is waar je wel open en eerlijk bent (zelfs anoniem).
Je stelt dat je je gedrag niet geheim wilt houden, maar reageert anoniem.

Er zit hier (waarschijnlijk) niemand op het forum die jou moet vergeven, dus hier vergeving vragen is wat onzinnig.
Je geeft je zwangerschapshormonen de schuld, maar stelt verder dat je al 16 jaar met dit soort gedrag bezig bent. Ik kan me niet voorstellen dat je al 16 jaar non stop met zwangerschapshormonen te kampen hebt.

Als je eerlijk wilt zijn op dit forum: be my guest, maar gun anderen dan ook een eerlijke reactie.
Vooralsnog heb ik het idee dat je een aandachtverslaafde bent en geloof ik geen klap van je verhaal (ik zie teveel tegenstrijdigheden).
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.

tulp
Sergeant
Sergeant
Berichten: 380
Lid geworden op: 30 apr 2006 14:42

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor tulp » 22 dec 2017 10:48

Ik kan me niet goed iets bij je verleiding voorstellen maar ik lees wel dat je het er moeilijk mee hebt, er vanaf wilt en dat dat erg moeilijk voor je is.
Wat je doet/deed is niet goed, dat zie je zelf ook een dan lijkt het me alleen maar moeilijker om tóch dat verlangen te voelen.
Ik vind het knap van je dat je een eerste stap hebt gezet om hiervan los te komen. Okee, het is misschien niet de goede stap maar je probeert in ieder geval wel iets.

Misschien zou je via google eens kunnen zoeken naar online hulpverlening?
Ik denk dat het goed is om te werken naar voldoende stevigheid in jezelf zodat je moeilijke gesprekken (bijvoorbeeld met je man) aan kunt gaan en ook om steviger in je schoenen te staan zodat je verleidingen kunt weerstaan.
Ik gun je dat dat gaat lukken en ik denk dat je daar beter professionele hulp bij kunt zoeken zodat je niet alleen van deze verleiding los komt maar in het algemeen minder open komt te staan voor verleidingen.
Dat kost je nu een hoop maar je kunt er je leven lang plezier van hebben en het helpt je om anderen geen pijn meer te doen. Dat is toch winst, zou ik denken.
Sterkte!

coby5
Sergeant
Sergeant
Berichten: 338
Lid geworden op: 09 nov 2016 10:15

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor coby5 » 22 dec 2017 12:45

Cestmoi schreef:Ik heb het gevoel dat er een verkeerd beeld bestaat bij het woord buddy. Wat ik ermee bedoel is dit: een vriendin van mij heeft gevraagd of ik haar wil helpen een jaar lang geen alcohol te drinken. Niet vanuit hippe overwegingen, maar vanwege de keuzes die ze dan maakt. Zij blijft zelf vanzelfsprekend verantwoordelijk voor haar daden, maar ik ben r voor haar als ze op n low point zit, of juist als ze on top of haar game is, of tussendoor... en ik vraag haar ook geregeld - zonder directe aanleiding - hoe het gaat. Kortom, er gewoon voor haar zijn. En ja, via whatsapp omdat zij aan de andere kant van het land woont en we door verhuizing niet meer bij elkaar in de buurt wonen. Dit is wat ik ook zoek. En dat is echt geen fulltime spam of exclusief hierover. Zolang er maar iemand is die naast me kan en wil staan... het komt op mij over alsof dat heel moeilijk te begrijpen is, en dat snap ik niet zo?

En wat betreft professionele hulp zoeken, even een schets van hoe mijn leven er momenteel uit ziet: ik kan niet eens voor mijn kinderen zorgen omdat ik een groot deel van de dag op bed lig. En de momenten dat ik wel op ben, kien ik zo uit dat ik bij mijn gezin kan zijn, met hen aan tafel kan eten en tijd met hen kan doorbrengen. Als dat al een hele berekening is elke dag, zou ik dan wel een hulptraject in kunnen??



Ehm, het ligt iets anders. Hij wist niet dat ik getrouwd ben. Ik heb dinsdag het contact bewust gebombardeerd door dat te vertellen en sindsdien wil hij niets meer van me weten. Dus nee, zo kan ik niet over hem denken, maar zo moet ik over mijzelf denken. Voor zover hij wist, zat er niets mis, dus dat kan en zal ik hem niet aanrekenen.<br>
En die duivel heb ik vaker gezien, ben vaker over mn nek gegaan, dus ik weet wat je bedoeld... en ik weet ook dat het geen quickfix is... I wish it were...

Oooh okay. Nou da's mooi. Dan ben je een goeie tegengekomen. Hoef je je ook niet druk te maken of je valt voor de verleiding om contact op te nemen, want dan zal ie waarschijnlijk zeggen hoepel op. Blokkeer 'm of gooi die telefoon weg. Breng jezelf niet in verzoeking. M'n ex keek jaren terug toen we net getrouwd waren ranzigheid op tv. Hij smeet op een gegeven moment gewoon de tv eruit.
M'n broer had een tijd contact met een getrouwde vrouw. Hij wilde niks van d'r, maar zij wel van hem. Hij heeft gewoon z'n telefoon weggesmeten. Handig. Nou kan ik 'm ook nooit meer bellen.

Gebruikersavatar
Cestmoi
Verkenner
Verkenner
Berichten: 15
Lid geworden op: 21 dec 2017 09:29

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor Cestmoi » 22 dec 2017 15:16

Speedy schreef:Ik heb een paar zaken onderstreept en zwart gemaakt die mij opvielen. Als mensen eerlijk hun mening geven dan komt het op jou hard aan? Je wilt geen aai over je bol, maar je wil wel meeleven? Zie je dan niet dat zo lang jij ZELF je elke keer weer in het gebied van de verleiding begeeft dat je jezelf in problemen brengt? Als een vriendin hetzelfde zou reageren, dan pas jij ervoor ...... kan jij dan wel tegen de waarheid of wil je toch het liefst je leven in je eigen hand houden en van twee walletjes eten? Je zegt zelf 'zondaar te zijn', maar ben je dat werkelijk, want ik lees dat je alleen anderen het verwijt. Je hebt een eigen man, waar jij aan verbonden bent, dan moet jij naar hem keren, dan moet je die andere man de rug toe keren. Dan moet je God niet de schuld geven dat als je het Hem gevraagd hebt en jij je gevoelens voor die andere man niet kwijt raakt, dan moet jij zelf je verantwoording nemen. Met zelfmedelijden red je het echt niet. Er is aangegeven om hulp te zoeken, doe dat dan ook. Via huisarts, via GGZ, via allerlei instanties zijn er mogelijkheden om zelfs anoniem hulp te zoeken. Op deze manier blijf je in het mijnenveld lopen en word je pijn alleen maar dieper en je komt er niet meer uit.


Gezien je reactie krijg ik de indruk dat niet goed overkomt wat ik schrijf.
Het contact is afgesloten en ik wil dat niet opnieuw, ik wil dit goed afsluiten, stap voor stap, zodat het echt eens en voor altijd voorbij is. Dus nee, ik begeef me niet zelf in het gebied van verleiding. Ik zoek niet willens en wetens toch weer contact. Verleiding hoef je niet te zoeken, die komt ook ongewild. Ik heb een zeer associatief brein en er zijn veel dingen die me aan hem doen denken, al is t maar n afbeelding van n boot omdat dat met zn werk te maken heeft. Ik zoek die afbeeldingen vanzelfsprekend niet op, maar als ik r zie, komt ongewild de gedachte aan hem. Naarmate de tijd verstrijkt zal dit gelukkig minder worden, maar voor nu zorgt het voor verleiding, die ik niet zelf opzoek.
Nee, ik wil niet van twee walletjes eten. En ja, dat heb ik wel gedaan en ik walg zelf van die gedachte. Het is dus verleden tijd, iets wat hier niet overkomt blijkbaar gezien veel reacties. De verleiding om ernaar terug te gaan is echter nog actueel. Niet mijn wil of verlangen, maar verleiding... Een alcoholist kan na 10 jaar nuchter zijn en willen blijven, maar desondanks nog moeite hebben bij het zien van een fles drank. Lijkt me ergens logisch dat ik na 2, 3 dagen niet ineens vrij ben van verleiding, daar nog moeite en strijd meer mee heb... Ik zoek niks, als dat het enige was wat ik hoefde te doen was het inderdaad een stuk eenvoudiger.
En ja, de waarheid is hard en die hou ik mezelf ook voor. Er zijn alleen ook andere dingen die vrienden of mede-christenen voor elkaar kunnen doen dan enkel de waarheid voorhouden...
En nee, ik verwijt anderen niet zondaar te zijn, ik erken volledig zelf zondaar te zijn, maar weet ook dat ik niet de enige ben. Dat is het enige wat ik heb gezegd. Geen verwijt, enkel een constatering.
Ik geef God ook niet de schuld, nergens heb ik dat gedaan. Ik heb enkel geschreven dat ik Hem heb gevraagd mij te helpen los van hem te komen. Nergens een verwijt naar God toe dat dat nog niet gebeurd is. Volgens mij heb ik zelfs aangegeven dat God me daarin al tegemoet is gekomen. Nee, idd niet in één klap 100%, maar nergens een verwijt naar God toe. Zou je me dat dan ajb ook niet in mijn schoenen willen schuiven?
Nee, ik heb geen zelfmedelijden, het is eerder zelfveroordeling wat mij momenteel verlamt. Ik heb dit allemaal zelf over mij uitgestort en niemand is daar mede verantwoordelijk voor, en ik geef niemand de schuld dat het nog niet is opgelost. Het enige wat ik vraag is iemand die dit eventueel herkent en wil meelopen. Ja, ik ben de dader, maar dat maakt mij niet minder een hulpbehoevend mens...

Chaya schreef:Beste Cestmoi,
Als jij een aai over je bol zoekt en iemand die met je meehuilt via de telefoon, ben je verkeerd. Inderdaad. Je kent de achtergronden van al deze forummers niet. Lekkerbek schreef er dan wel over, dat zij het momenteel meemaakt in haar omgeving en hoe pijnlijk dit is voor ALLE betrokkenen.
Als jij je kind of je zus ziet fietsen en jij weet dat er aan het einde van de straat een diepe afgrond is, blijf je dan ook rustig staan en zeg je: meid, doe voorzichtig?
Nee toch? Je zou haar van de fiets sleuren, dwingen om te stoppen, want het wordt haar ondergang! Misschien valt ze en bloedt ze, misschien vallen jullie samen, maar je hebt haar wel gered!
Zo is het hier ook. Wij dwingen jou als het ware om te stoppen. NU!
Want dit wordt je ondergang, hoe dan ook. Het is het niet waard. Ook al zou je een "slecht" huwelijk hebben, overspel is nooit de manier.

Jezus heeft ons geleerd om te bidden: Leid ons niet in verzoeking. En hoe noodzakelijk is dat, voor ons allemaal!
Want we hebben allemaal onze zwakheden, ik ook. En alleen kan ik dat gevecht zeker niet aan. Ook niet met behulp van een vriendin, want die hebben ook hun eigen leven en zorgen.
Verwacht het niet van mensen, maar van Hem!
Richt je op het nieuwe leven dat je in je draagt en laat deze affaire je tot een leerschool zijn. Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle.
Het kan zomaar gebeuren, bij iedereen.
Sterkte en Goede Kerstdagen met je gezin.


Beste Chaya,
Bedankt voor je reactie.
Die aai over mijn bol en een meehuiler zoek ik juist niet zoals ik zei...
Wat betreft je vergelijking met die fietser, die snap ik en is duidelijk. Het enige verschil is dat ik al van die fiets ben afgestapt en niet meer op de afgrond af fiets. Het contact is verbroken. Ik sta al stil, ben al gestopt en probeer bij te komen van de enorme schok, al bibberend van schaamte en pijn dat ik er zo op af raasde. Zou je daar naast gaan staan en diegene enkel uitfoeteren dat het intens slecht was dat ik er zo op af fietste? Tuurlijk moet dat ook gezegd kunnen worden, helemaal mee eens, maar als er alleen maar de harde confrontatie is, durf ik geen stap meer te zetten...
En ik bid zeker, ik doe dit zeker samen met Hem. Maar zoals ik in het verleden in andere situaties heb ervaren, heeft God ons ook een christenfamilie om ons heen gegeven, zodat wij niet alleen met Hem hoeven te staan, maar Hij ook door anderen heen bij ons kan zijn, dat we samen kunnen zijn met Hem en broers/zussen (enkelvoud of meervoud).
En het feit dat ieder z'n eigen leven en zorgen heeft, en dus ook ik, geeft mij niet het excuus er niet voor anderen te zijn...
Deze afgelopen maand en de periode nu is zeker een leerschool en ik meen zeker niet te staan... Juist daarom is het fijn mede-christenen om je heen te hebben staan die af en toe vragen hoe het gaat.

StillAwake schreef:Hij wist niet dat je getrouwd bent?
Bizar...
waar ken je iemand dan van? Ik ken verschrikkelijk veel mensen, maar de meesten daarvan weten dat ik getrouwd ben. Zeker de mensen die ik regelmatig spreek.
Als je je huwelijk voor deze man verborgen hebt gehouden heb je niet alleen je echtgenoot, kinderen en dergelijke belazerd, maar ook deze man die blijkbaar op zoek is naar iets wat wel oprecht is.
En waarom heb je twee telefoons? Als je die hebt om met een alternatief nummer mensen lastig te vallen zou ik die telefoon eerst maar eens weggooien.

Bovendien: als hij je tweede nummer niet kent, en een appje krijgt van een volslagen onbekend nummer kan ik me niet voorstellen dat hij dat gaat beantwoorden...

Je belazerd de kluit bewust, maar als iemand daar hard over oordeelt is dat fout.
JIJ zit fout, maar legt de schuld voor een harde veroordeling van je daden bij degene die jou veroordeelt...
Wordt eens volwassen, en neem je verantwoordelijkheid nou eens.
Je zegt sneller volwassen geworden te zijn dan veel anderen, maar bij volwassen zijn hoort ook dat je jezelf verantwoordelijk acht voor je eigen daden. En dat je staat voor je beslissingen. En dat je je niet anders voordoet als je bent.
Dat doe je naar eigen zeggen bij je man, dat doe je bij de man die je het hoofd op hol hebt getracht te brengen, dus dat doe je ook hier. Ik kan me niet voorstellen dat die de enige plaats is waar je wel open en eerlijk bent (zelfs anoniem).
Je stelt dat je je gedrag niet geheim wilt houden, maar reageert anoniem.

Er zit hier (waarschijnlijk) niemand op het forum die jou moet vergeven, dus hier vergeving vragen is wat onzinnig.
Je geeft je zwangerschapshormonen de schuld, maar stelt verder dat je al 16 jaar met dit soort gedrag bezig bent. Ik kan me niet voorstellen dat je al 16 jaar non stop met zwangerschapshormonen te kampen hebt.

Als je eerlijk wilt zijn op dit forum: be my guest, maar gun anderen dan ook een eerlijke reactie.
Vooralsnog heb ik het idee dat je een aandachtverslaafde bent en geloof ik geen klap van je verhaal (ik zie teveel tegenstrijdigheden).


Je kunt mensen ook online leren kennen? En daarbij hoeft niet meteen duidelijk te zijn dat iemand getrouwd is. Ja, ik heb het op een gegeven moment expres achtergehouden, klopt. Ik heb mijn eigen man en kinderen bedrogen, en hem ook. En ook dat laatste doet mij pijn, en draagt ws bij aan het verlangen om hem nog even te spreken omdat ik ook pijn heb om wat ik hem heb aangedaan. Ziek he?

En nee, dit sluit niet uit dat ik pijn heb om wat ik mijn man heb aangedaan, die pijn gaat onbeschrijflijk veel dieper en zal niet weggaan...

Twee telefoons is enkel werktechnisch, dus niet om mensen te belazeren en weggooien geen optie. Ik ben slecht, dat erken ik, maar ook weer niet zo ziek...


Ik heb ook niet gezegd dat het fout is als iemand hard over mij oordeelt. Die oordelen zijn juist. Maar ik hoopte hier een christelijk hart te vinden dat - naast die terechte veroordeling - ook mijn hulproep hoorde en het niet enkel bij die veroordeling zou laten...


En dat ik heb gelogen en bedrogen, betekent dat dat ik nooit meer oprecht kan zijn? Dat als ik mijn man, kinderen en die ander heb bedrogen, DUS ook hier de boel bij elkaar lieg? Juist door die anonimiteit durf ik hier open te zijn. Voor het geval je niet bekend bent met zwakte en domme fouten: als je je intens kwetsbaar voelt, kan het soms helpen om juist (in eerste instantie) anoniem over zaken te praten...


Naar mijn idee heb ik hier ook nergens om vergeving gevraagd. De enige plek waar ik dat tot op heden heb gedaan is bij die ander, en nu nog keer op keer bij God. Bij mijn man heb ik daar de kracht nog niet voor, maar niet vanuit het verlangen alles geheim te houden, enkel uit intense schaamte en zelfveroordeling. Het is absoluut iets wat ik wil doe, hoe moeilijk dat ook zal zijn, maar momenteel kan ik dat nog niet aan.


Daarbij heb ik juist heel bewust geschreven dat ik mijn zwangerschapshormonen NIET de schuld geef, dus wil je mij dat ajb dan ook niet verwijten? Ja, ik heb ze genoemd, omdat ik weet dat ze een libido-verhogend effect op me hebben, dus dat deze zwakke plak van mij daardoor wat verder bloot komt te liggen. Ik heb geschreven dat het daardoor moeilijker is, niet dat dat de oorzaak is of dat ik de verantwoordelijkheid op hormonen afschuif. Zou je ajb beter willen lezen voor je iemand iets verwijt wat juist niet gezegd is?


Ik weet dat ik hier oprecht ben, ik weet dat ik verknipt ben en misschien dat ik daardoor tegenstrijdig overkom, maar juist dat is getuige van de worsteling waar ik in zit, geen bewijs van leugenachtigheid. Of jij t gelooft of niet is jouw zaak, ik weet dat het waar is, hoe ziek en verschrikkelijk ook....

tulp schreef:Ik kan me niet goed iets bij je verleiding voorstellen maar ik lees wel dat je het er moeilijk mee hebt, er vanaf wilt en dat dat erg moeilijk voor je is.
Wat je doet/deed is niet goed, dat zie je zelf ook een dan lijkt het me alleen maar moeilijker om tóch dat verlangen te voelen.
Ik vind het knap van je dat je een eerste stap hebt gezet om hiervan los te komen. Okee, het is misschien niet de goede stap maar je probeert in ieder geval wel iets.

Misschien zou je via google eens kunnen zoeken naar online hulpverlening?
Ik denk dat het goed is om te werken naar voldoende stevigheid in jezelf zodat je moeilijke gesprekken (bijvoorbeeld met je man) aan kunt gaan en ook om steviger in je schoenen te staan zodat je verleidingen kunt weerstaan.
Ik gun je dat dat gaat lukken en ik denk dat je daar beter professionele hulp bij kunt zoeken zodat je niet alleen van deze verleiding los komt maar in het algemeen minder open komt te staan voor verleidingen.
Dat kost je nu een hoop maar je kunt er je leven lang plezier van hebben en het helpt je om anderen geen pijn meer te doen. Dat is toch winst, zou ik denken.
Sterkte!


Beste Tulp,

Bedankt voor je reactie, die doet me veel. Ik ben inderdaad op zoek naar meer kracht nog, merk dat ik daar tijd voor nodig heb. Tijd samen met God, maar ook met iemand naast me - die me niet met handschoenen aan benadert, maar die ook niet enkel met de harde waarheid komt en alleen maar voor de slachtoffers staat.
Het heeft me al 16 jaar heeft gekost om uberhaupt om hulp te vragen en ik denk dat de gang naar professionele hulp me daarom drie drempels te hoog is. Zeker icm mijn immobiliteit momenteel. Maar als er online hulp te vinden is, zal ik daarnaar zoeken... zo ook mijn poging hier...
Nogmaals bedankt voor je reactie...

coby5 schreef:Oooh okay. Nou da's mooi. Dan ben je een goeie tegengekomen. Hoef je je ook niet druk te maken of je valt voor de verleiding om contact op te nemen, want dan zal ie waarschijnlijk zeggen hoepel op. Blokkeer 'm of gooi die telefoon weg. Breng jezelf niet in verzoeking. M'n ex keek jaren terug toen we net getrouwd waren ranzigheid op tv. Hij smeet op een gegeven moment gewoon de tv eruit.
M'n broer had een tijd contact met een getrouwde vrouw. Hij wilde niks van d'r, maar zij wel van hem. Hij heeft gewoon z'n telefoon weggesmeten. Handig. Nou kan ik 'm ook nooit meer bellen.


Ja, hij is een goede man. Des te kwalijker van mij. En de verleiding contact met 'm op te nemen is er wel, maar ik hoef idd geen reactie te verwachten, het contact kan niet opnieuw opgebouwd worden, dat scheelt weer. Al doet dat wel pijn... En juist dat het pijn doet (omdat ik geen ijskonijn ben), daar voel ik me ook weer schuldig over... Hem blokkeren heeft geen nut, want hij zal toch geen contact met mij opnemen en daarbij heb ik zijn nummer gewist. En telefoon weggooien is helaas niet mogelijk aangezien het een werktelefoon is... Maar goed, desondanks kan ik tegen de verleiding vechten en ik merk dat die afneemt. Slowly but surely.

Vervelend om te lezen over je broer... Hopelijk zijn er wel andere manieren om contact met hem op te nemen?

coby5
Sergeant
Sergeant
Berichten: 338
Lid geworden op: 09 nov 2016 10:15

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor coby5 » 22 dec 2017 15:45

Ik snap best dat je nog even sorry wilt zeggen of zo tegen 'm. Zo ziek is dat niet. Of het handig is, is een tweede.
Ik kan m'n broer wel anders bereiken gelukkig.
Ik zal voor je bidden en voor je gezin.
Maak je niet te druk om die man. Daar komt ie wel overheen.

Gebruikersavatar
lammetje
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3638
Lid geworden op: 18 jul 2003 16:04

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor lammetje » 22 dec 2017 21:35

Zojuist het topic met verbazing gelezen. Natuurlijk, laat ik voorop stellen dat dit heel, heel fout is. Maar.. zover ik begrijp is het alleen bij intieme gesprekken gebleven, er is geen daadwerkelijk overspel gepleegd. (Oké, als mijn man zo contact heeft met een andere vrouw zal ik het zeker héél hoog opnemen en misschien zelfs voelen dat hij is vreemd gegaan) om dan meteen te gaan gooien met professionele hulp en verwijten... vind de manier waarop wel een beetje heftig. Ze heeft het contact verbroken, enige wat nu het belangrijkste is om het met haar man eerlijk te bespreken. Dit durft ze niet, wat ik mij goed kan voorstellen. Maar het zal toch moeten :wink: .alleen dan kom je weer in het reine met jezelf. Je kunt nog zoveel vergeving vragen bij God, het blijft tussen je man en jou instaan.

Helaas ben ik niet de juiste persoon om een whats app contact mee op te bouwen, ik weet zeker dat je hiermee bij je man op het beste adres ben.

Professionele hulp kan echt goed en nodig zijn, maar ik ben er erg terughoudend in. Je kunt je vraag bij de vragen rubriek stellen... Ik vermoed niet dat ze zeggen ga naar je huisarts, psycholoog of andere hulpverlening, wel dat je het contact niet opnieuw moet beginnen, maar bij je eigen man alles eerlijk moet vertellen. Dit kan ik het beste geval je huwelijk een stuk sterker maken!

Als dit probleem overigens voorkomt uit een overwerkt verleden, lijkt het mij wel raadzaam om eens bij je huisarts langs te gaan...

Gebruikersavatar
Jess
Sergeant
Sergeant
Berichten: 395
Lid geworden op: 19 sep 2006 12:53
Locatie: @ home

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor Jess » 23 dec 2017 13:54

Lieve reactie van Lammetje, van een aantal anderen vind ik de reacties nogal overkomen of dat hun nooit gezondigd hebben.

Let wel, of je nu steelt, zwart werkt, of helemaal opgaat in je hobby of werk, zodat het een afgod wordt, of wat je ook doet zonder God. Alles is overtreding tegen God's wet en niet dat de ene zonde zwaarder is dan de ander.

Gebruikersavatar
pindas83
Majoor
Majoor
Berichten: 1929
Lid geworden op: 01 jun 2015 15:35

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor pindas83 » 23 dec 2017 17:57

Ik vind de reacties ook wat aan de stevige kant eigenlijk. Cestmoi heeft duidelijk gezegd dat het gedrag niet acceptabel is, wil er mee breken en gaat daarmee ook naar God toe. Jezelf al dan niet anoniem blootgeven, is niet gemakkelijk.
Dan heb je er niet zoveel aan dat mensen je nogmaals vertellen dat je zo fout was, weet ze zelf ook wel. Zo te lezen heeft ze voldoende verstand.
De Here Jezus ging ook naast de mensen staan, i.p.v. erboven en als iemand daar recht op had was Hij het wel. Natuurlijk vermanend en oproepend tot bekering maar nooit meedogenloos of liefdeloos.
Ik hoop voor je dat je het vroeg of laat kan opbrengen om tegen je man te zeggen.
Als ik mezelf zou nemen is het natuurlijk alles behalve leuk om te horen maar ik zou het minder hoog opnemen dan physiek vreemdgaan. Waarschijnlijk later ook blij mee zijn dat het verteld is en wellicht er sterker samen uit te komen.
Sterkte met alles en blijf bidden en ook geloven dat God vergeeft en heelt.

Gebruikersavatar
hans0166
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1466
Lid geworden op: 28 dec 2012 15:30

Re: Gebed gevraagd, en een accountability buddy?

Berichtdoor hans0166 » 23 dec 2017 18:28

Jess schreef:Lieve reactie van Lammetje, van een aantal anderen vind ik de reacties nogal overkomen of dat hun nooit gezondigd hebben.



ik benader het helemaal niet vanuit het zonde perspectief.
Ze zoekt steun voor iets waar ze maar een klein deel eigen verantwoordelijkheid in neemt.

Ook vind ik raar dat ze er al 16 jaar "tegen vecht" ... en nog maar net in de 30 is...


Terug naar “Relaties”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 29 gasten