Chaya schreef:Nog niet zo lang geleden (...)
Nou, fraai hoor.
Wel nog even een ontboezeming waarom ik geneigd ben om het als hetero op te nemen voor homo's. Zoals je weet is er in de wereld heel veel homohaat. In mijn eerdere posting wees ik al op de culturele achtergronden daarvan. Voor het juiste inzicht zou het goed zijn om nog eens te kijken wat de overeenkomsten ook al weer waren in WOII tussen vervolgde Joden en homo's. Het geweld tegen homo's neemt weer toe. Niet in de laatste plaats door extremistische gelovigen van zowel islamitische als christelijke zijde. In Amerika lopen ze met borden waarop vermeld staat "
God hates fags" En omdat God homo's haat, lopen die fundamentalisten daar ook zelfverzekerd met haatdragende gezichten op straat om anderen verrot te schelden, homohaat te prediken en homo's de hel toe te wensen.
Gelukkig is dat in ons land vele malen minder. Maar ik ben bang dat het in Europa weer een beetje terugkomt. Er is op diverse plaatsen weer meer afkeer van homo's. Ook onder christenen, zeg ik met spijt in mijn hart. En niet alleen in Rusland en Polen. Daar gaat het echt over haat, dichterbij huis gaat het over schuld. Alles wat met seksualiteit te maken heeft is in christelijke kring sowieso vrij explosief, maar zodra het om homoseksualiteit gaat worden de woorden "gruwel", "zonde" zonder pardon van stal gehaald.
Men is kennelijk onbekend of ongevoelig met wat dit bij personen met een homofiele geaardheid doet. Door de openlijke afkeuring hult men zich in stilzwijgen, komt, zoals men dat noemt, niet uit de kast, leidt soms een geforceerd huwelijksleven en wordt vaak, na lange tijd geconfronteerd met uitgestelde, maar onvermijdelijke keuzes. Alles praatjes die men gepoogd heeft serieus te nemen, zoals dat homofilie een te genezen ziekte is, of dat er therapieën zijn die je van homoseksuele verlangens verlossen of een omgang bieden met die verlangens, blijken uiteindelijk alleen maar het belang te dienen van christenen die niet willen dat er homoseksualiteit is en daarom denken dat het er ook inderdaad niet is (in eigen kring of daarbuiten). Het blijken waardeloze prietpraatjes te zijn.
Door de spagaat waarin homo's terechtkomen is een normale aansluiting bij een christelijke gemeente die zo op hen reageert niet meer mogelijk. Ze vertrekken, wat cynisch genoeg wel eens uitgelegd wordt als een bevestiging dat een verlangen naar homoseksualiteit van God af voert. Zie je wel.
Door een stelselmatige afwijzing zijn er door de tijd heen veel homo's geweest die mede daardoor juist in de dubieuze homoscene terecht zijn gekomen. Vergeten wordt weleens dat de hedonistische en openlijk seksuele levensstijl van homo's ook te maken heeft met het maatschappelijke isolement waarin homo's lange tijd gedrukt zijn. Samenleven in kerk en wereld werd nadrukkelijk vermeden en omzeild, waardoor er subculturen ontstonden.
Homo's hebben het dus altijd moeilijk gehad en zitten al lang op plekken waar (soms letterlijk) de klappen vallen.
Daar moet een christelijke gemeente nu net alert op zijn. De kerk is vol van activiteiten van zorg, hulpverlening, dienstbetoon, werken der barmhartigheid, opvang, diaconaat, armoedebestrijding, financiële bijstand, verslavingszorg, bestrijding van eenzaamheid, hulp aan zieken, ouderen, wezen, weduwen. Allemaal werken der liefde. Kleding, onderdak, herbergzaamheid.
Dan mag de kerk de nood van mensen die anders geaard zijn en daardoor afwijzing, afkeuring, isolement of geweld ervaren niet veronachtzamen. Daar begint het mee. Kijk, we zijn wel vreselijk onder de indruk van majoor Bosshardt die hoeren bezoekt, we vinden het geweldig als christenen gevangenen visiteren, dronkaards een pannetje soep geven of een stelende drugsverslaafde een slaapplek (we peinzen er niet over om hen met een beschuldigende vinger te benaderen, nee, we willen alleen maar helpen, helpen, helpen), maar homo's in onze eigen kerk die samenleven met een partner van het gelijke geslacht blijven we constant wijzen op hun zonden, hun "gruweldaden", God zal ze straffen. Zonder pardon, zonder begrip. Fout! Vies! Bah! Weg!
Ik denk dat dat komt, omdat we weten dat homofilie geen zondige achtergrond heeft. Het is een geaardheid, die niet zal veranderen. Je kunt bidden tot je een ons weegt, je kunt klinieken openen tot je er bij neervalt, je kunt soms jaren de schijn op houden en zelfs enorme projecten vol juichende verhalen in de lucht houden (Joepie, God heeft me écht van mijn homofilie verlost!) , maar uiteindelijk is iemand homo en blijft hij dat. En ik zeg het nogmaals: in de regel hoort daarbij dat iemand overeenkomstige seksuele verlangens heeft en die ook praktiseert. Het is echt uitzonderlijk als iemand vrijwillig afziet van seks. Hoe sterk men ook aandringt en hoezeer men er ook op tamboereert dat het een plicht is als homo om niet toe te geven aan homoseksualiteit, ook hier is het vervolg voorspelbaar: het zal toch gebeuren. Uit angst en beleefdheid (en om het contact en relaties met kerk, familie, vrienden niet te verbreken) zal die seksualiteit geheim gehouden worden. Maar het gebeurt wel.
En dan trekken we het niet meer. De onvermijdelijkheid van deze seksualiteit vliegt ons aan. En we maken de drager van deze ongemakkelijke, maar onvermijdelijke boodschap tot zondebok. Uit pure onmacht roepen we : D'r uit!
Over een kruis gesproken. Ook hier zijn het weer de homo's die hun weg alleen moeten gaan.
Waarom ben ik geneigd om het op te nemen voor homo's? Juist hierom. Omdat het hen aan alle kanten zeer moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk wordt gemaakt om een gewoon leven te leven, zonder constante openlijke of bedekte beschuldigingen, afkeuringen, geforceerde stilzwijgens of zelfs geweld in woord en daad.
Voor mij is seksualiteit, mits die zich binnen de Bijbelse waarden van liefde en trouw voltrekt, niet zondig. Er kleeft iets verdrietigs aan een onvruchtbaar samenleven, zeker. Maar beschouw ook eens de pijn van de eenzaamheid die het alternatief zou zijn (wie is wel eens echt eenzaam geweest? En wie onderkent niet de vernietigende kracht daarvan?) En beschouw ook eens de pijn van een geforceerd huwelijk van een homo en een hetero, dat bol staat van de spanningen door teleurstellingen, schuldgevoelens en vak droevige echtscheidingen. En niemand heeft er nog op gereageerd, maar is Paulus niet heel praktisch, wanneer hij zijn ideaal van niet-getrouwd zijn voor sommige mensen toch opgeeft, wanneer hij merkt hoezeer seksuele verlangens in je kunnen branden? Het is beter te trouwen, dan te branden! Hij weet kennelijk welke vernietigende uitkomsten er kunnen zijn, wanneer de seksuele spanning en verlangens niet bevredigd kunnen worden. Zware kost, maar geef hem eens ongelijk!
Een beter alternatief voor deze pijn is: samenleven met je geliefde. Leg nu eens de nadruk op de warmte, de zorg, de trouw, de band die twee mensen van hetzelfde geslacht een leven lang samen kunnen hebben, in plaats van die voortdurende focus op hoe de seks gaat.
En als het al zo is dat deze mensen in hun samenzijn tegen Gods Woord in handelen, dan zij dat maar zo. God zal wel oordelen. Ik vind het beroep op de Bijbel in de richting van eerzame christelijke samenlevende homo's dus te ver gezocht. Zonder onderscheid wordt alle homoseksualiteit maar op de één grote hoop van wellust, grove zonde en gruwelijke uitspattingen gegooid. Zeer ten onrechte.
En het zal best zijn dat ik levend in deze eeuw hierover wat andere opvattingen heb dan menig Bijbelschrijver. Ook dat is geen nieuw fenomeen.
Ik zal er niet voor naar de hel gestuurd worden. Dat is wel zeker (*).
Enerzijds zie ik in de Bijbelse waarschuwingen weerklanken van oude taboes zoals we die uit de antieke samenlevingen kennen (en waarvan er velen inmiddels aan kracht hebben ingeboet), anderzijds gaat het volgens mij in al die waarschuwende teksten vooral om perversiteiten, uitspattingen en bijna afgodische verheerlijkingen van vruchtbaarheid en pornografie. Die kun je niet direct kunt koppelen aan gelovige mensen die elkaar liefhebben en in die hoedanigheid elkaar ook lichamelijk beminnen.
Die waarschuwingen bestrijken een breder terrein dan alleen homoseksualiteit. Op seksueel gebied is er heel veel mis. Dat weten we allemaal. Verkrachtingen, hoererij, machtswellust, vernederingen, liederlijkheid, gewelddadigheid, verslaving, slavernij, kindermisbruik. We moeten niet net doen alsof de heterowereld qua seksualiteit wel een toonbeeld is van hoe vroom, kuis, gewetensvol, netjes, tijdig, zorgvuldig, liefdevol, godvruchtig en Bijbelvast die is. En dan heb ik het helaas zowel over de seculiere áls de kerkelijke hetero-wereld.
gravo
(*)
Deze opmerking is speciaal bedoeld voor hen die het zich gemakkelijk willen maken en die verder niet inhoudelijk willen reageren, maar direct mijn hele post bij de vuilnis willen zetten. U kunt deze uitspraak gebruiken om met zekerheid te kunnen melden dat ik wél naar de hel zal gaan. Bij voorbaat dank.