Chaya schreef:Een bekend forum foefje, wanneer iemand geen argument kan bedenken, zet hij de ander gewoon weg als achterlijk en dom.
Mijn visie is eenvoudigweg de volgende: wanneer twee mensen van gelijk geslacht elkaar vanwege hun geaardheid in trouw en liefde kunnen vinden en op grond daarvan een duurzame levensverbinding aangaan, dan is dat misschien niet een normale of in alle opzichten ideale verhouding, maar daarmee worden wel wezenlijke christelijke normen en waarden gepraktiseerd. En ja, binnen die relatie past ook seksualiteit. We moeten niet de kant op van onmogelijke constructies als "wel zijn - niet doen" of geforceerde platonische idealen. Voor zeer weinig mensen is "geen seks" een optie. Laten we eerlijk zijn.
Daarbij moeten we ook eens af van het stigma dat homo-relaties louter en alleen om seks zouden draaien, terwijl hetero-relaties een veel beter evenwicht zouden kennen in alle aspecten van samen-zijn, zoals onderling gesprek, taakverdeling, werk en privé, huishouden, geloof en seks. Ook dat is een illusie. Maar al te vaak wordt een homo tussen de regels door nog aangezien voor een vuige totaal oversekste, pluk-de-dag hedonist, voor wie het hele leven bestaat uit one-night-stands, darkrooms, orgiën en overspel.
Tja, dat wil je niet als vrome ouders. Maar het is dan ook een karikatuur.
Los van die karikatuur kies ik dus voor een pastorale benadering van mensen die elkaar als homo kunnen liefhebben. Relaties zijn nooit ideaal. Er is altijd wel iets op aan te merken.Ook deze relaties. Daar gaat het nu niet over.
Waar het wel over gaat is dat we het hebben over mensen, die hun diepe behoefte aan relatie, liefde en genegenheid kunnen zoeken en vinden. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat door mijn
Prinzipienreiteri homo's niet veel anders kunnen doen dan zich van kerk en geloof vervreemden of zichzelf door zelfkwellingen te gronde richten. Ook voor hen geldt: het is beter te trouwen dan te branden.
Mijn punt is dat ik denk dat inmiddels heel veel christenen er zo over denken.
gravo