In Trouw las ik best schokkende cijfers en over de vérgaande gevolgen van een breuk:
Uit een familieonderzoek dat Van den Eerenbeemt samen met haar echtgenoot deed onder ruim 3200 respondenten blijkt dat
35 procent van hen zo’n breuk in de familie kent. De helft van die breuken is weer gelijmd, in de andere families woedt de ruzie nog voort.
Zoals: breuken komen vaker voor als er sprake is van echtscheiding in de familie. En: dochters breken vaker met hun ouders dan zonen. Dat komt, zegt de familietherapeut, doordat vrouwen nu eenmaal ’relationele specialisten’ zijn: „Ze zijn op het gebied van relaties veel kritischer en gevoeliger dan mannen.”
„Breuken zijn net amputaties: ze geven fantoompijnen”, schrijft Van den Eerenbeemt in haar boek. Met die pijnen worden soms ook kleinkinderen opgezadeld, die zich afvragen waarom ze opa niet meer zien. Ook broers en zussen moeten lastige keuzes maken: nodigen we papa of zus Marieke uit met Kerst?
In de therapie nodigt Smits zijn cliënten uit om hun moeder of vader te ’ontschuldigen’: „Kinderen veroordelen hun ouders op gedrag; ik vraag ze om naar de intentie te kijken.” Want al gaf de vader zijn dochter nooit een compliment, misschien was hij in stilte wel degelijk trots op haar. Mensen zijn geen monsters, zegt Smits. „Ze doen elkaar niet bewust pijn.”
Stap twee in zijn therapie is het uitnodigen van de vader of moeder in kwestie. Die ouders – vaak al flink op leeftijd – komen soms ’rillend en bevend, met rolstoel of stok’ bij hem binnen, zegt Smits. „Ouders zijn bang, hoor, want ze denken: nu krijg ik te horen wat een slechte ouder ik ben geweest.”
Maar dat is niet waar de therapeut op uit is: hij zoekt verzoening en die begint met erkenning. „Kinderen zien uiteindelijk in dat het gedrag van hun ouders weliswaar vreselijk was, maar dat zij gezien hun verleden niet anders konden.” En ouders moeten zien én benoemen hoe hard hun kind vroeger zijn best deed om te bemiddelen of zijn vader of moeder te steunen. „Want dat valt me steeds weer op”, zegt Smits: „Kinderen geven enorm veel aan hun ouders.”
GEHELE ARTIKEL