T.A.F. schreef:De vraag is echter telt die specefieke wet vandaag de dag nog, aangezien veel andere van de oud-testamentische wetten ook niet langer meer gelden?
Nee. De Wet had een tijdelijke functie en werd aan Israel alleen gegeven. Deze tijdelijke aard kunt u onderbouwd weten door de volgende Bijbelteksten:
Gal.3:19, Gal.3:23-25, Gal.4:1-5.
In de volgende Bijbelteksten kunt u lezen dat deze wet (in feite een schuldbrief) is opgeheven:
Ef.2:14-15, Kol.2:13-14, Ef.2:15-16, Mar.2:2.
Dus vanuit het OT kan ik uw stellingname niet beargumenteren. Daarmee wil ik niet beweren dat het OT niet ter zake doet, er kunnen zeer wijze lessen uit geleerd worden! Ik denk aan bv. Gen. 24 in zijn geheel, maar ook de wet was hier heel duidelijk over; die laat goed zien hoe serieus God deze kwestie neemt, laten we daar rekening mee houden! We zijn nu dus vrij van veroordeling door deze wet, vrij van de daarbij behorende rituelen,
maar niet vrij om te zondigen, en niet vrij om alles te doen wat niet nuttig of stichtend is. Goed, neemt niet weg dat ik wel zo mijn gedachtes heb over uw kwestie vanuit het NT geredeneeerd:
T.A.F. schreef:Situatie 1 twee christenen die willen trouwen maar op de zaak vooruit liepen.
Deze roept voor u noch voor mij vragen op: zonde belijden en niet weer doen, direct trouwen!
T.A.F. schreef:Situatie 2 Een christen en een ongelovige die willen trouwen maar op de zaak vooruit liepen.
Het lijkt me onverstandig om aan missionair daten te doen. Vorm geen ongelijk span met ongelovigen (2 Kor.6:14-18). Beschouw dit als een bezoek aan de hoeren; belijden van zonden en niet weer doen. Ik vind het lastig om hier te beweren dat het nu wel is toegestaan om een ander aan te hangen. Ik neig er naar om alleen door het leven te gaan.
Dwaal niet: slecht gezelschap bederft goede zeden. (1 Kor.15:33).
T.A.F. schreef:Situatie 3 Twee christenen die beiden niet willen trouwen, maar op de zaak vooruit liepen, en dat nu als een vergissing zien.
Zonde belijden en niet weer doen, direct trouwen! U verondersteld dat deze keuze zou kunnen leiden naar geluk opofferen voor gehoorzaamheid aan God... Hier ben ik het niet mee eens: God gehoorzamen werpt gegarandeerd zijn vruchten af en ongeluk zal daar geen van zijn! Neem dus je verantwoordelijkheid; belijd je zonden, wees gehoorzaam en wordt gelukkig. Wil men dit perse niet en besluit men om alsnog uit elkaar te gaan en een ander aan te hangen, dan maakt men zich i.m.o. aan nog meer schuldig en krijgt de zonde een stapelend effect. Ik zou er dan voor kiezen om alleen door het leven te gaan. Wellicht dat er in de toekomst wel ruimte ontstaat om te doen wat goed is: trouwen.
T.A.F. schreef:Situatie 4 Een christen en een ongelovige, waarbij de ongelovige wil trouwen maar de gelovige niet, ze op de zaak vooruit liepen, maar de christen dat nu als vergissing ziet.
Het lijkt me onverstandig om aan missionair daten te doen. Vorm geen ongelijk span met ongelovigen (2 Kor.6:14-1). Beschouw dit als een bezoek aan de hoeren; belijden van zonden en niet weer doen. Ik vind het lastig om hier te beweren dat het nu wel is toegestaan om een ander aan te hangen. Ik neig er naar om alleen door het leven te gaan.
Dwaal niet: slecht gezelschap bederft goede zeden. (1 Kor.15:33).
Ik mis nog een hypothetische situatie:
Situatie 5: Twee Christenen die vooruit hebben gelopen op de zaken, waarvan de een wel en de ander niet wil trouwen...Zonde belijden en niet weer doen, direct trouwen. Wil men dit perse niet, waak er dan voor om niet ook nog eens de zonde van echtbreuk te plegen, dus beiden alleen door het leven. Met als mogelijk lichtpunt dat men na verloop van tijd toch weer samen komt om het juiste te doen: trouwen.
Voorts: Hebreeën heeft vrij duidelijk het eea te melden over dit onderwerp (ontucht), lees Heb.13 maar eens. Maar ook 1Kor. 6:16-18, 1Thess. 4:3-6, 2Kor.7:1, 1Joh.2:15-17 en Jak.4:4 spreken boekdelen wat mij betreft.
Heel belangrijk in dit proces, waar in elk van uw omschreven gevallen zonde wordt gedaan, is het belijden van je zonde:
Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen. (Spr.28:13)
Wellicht dat in een aantal gevallen het geluk anders zal uitpakken dan men in eerste instantie voor ogen had, aan bepaald gedrag zijn nu eenmaal consequenties verbonden. Maar God zal u gelukkig maken, op Zijn manier. Als u Hem maar gehoorzaamd, ook al moet dat gebeuren bij herkansing.
Rest mij nog terug te komen op uw opmerking over stenigen van mensen, ik wil u graag wijzen op dat bovenstaande mijn mening is en vooral gebaseerd op hoe ik de zaak zou hanteren. Seksuele gemeenschap is een zo overheersend bestanddeel van het huwelijk, dat het een huwelijk maken of breken kan (1 Kor.6:16). Met het oog daarop neem ik dit zo nauw en tot op de dag van vandaag ben ik daar dan ook als volgt mee bezig en sta ik alleen (zonder vrouw) in het leven. Ik zal echter geen stenen werpen naar anderen die er anders mee omgaan. Het stenigen heeft een andere (genadigere) benadering gekregen in mijn optiek, namelijk die van Joh.8:1-11... In mijn hart voelt mijn aanpak het beste als ik mezelf in de beschreven situatie zet. Verschil van mening zal er wel blijven bestaan over deze kwestie en ik denk dat er ook een bepaalde mate van vrijheid voor gegeven is. God gaat met een ieder kind Zijn weg en daar zullen we op de een of andere manier mee moeten leren leven, willen we de onderlinge eenheid bewaren. Het is denk ik verstandig om, mocht een van uw gestelde kwesties zich voordoen, hierover met verschillende oudsten in gesprek te gaan. Want als het van mijn mening alleen af zou moeten hangen, dan gaan er maar weinig voldoen aan de opdracht:
En God zegende Noach en zijn zonen, en Hij zeide tot hen: Zijt vruchtbaar en vermenigvuldigt, en vervult de aarde! gaat heen en vermenigvuldig u. (Gen.9:1)
Denk ik maar zo.
Een tip voor de mannen: stel uzelf niet op als pantoffelheld.
Met vriendelijke groeten,
Sjors.