Acire schreef:Als mijn man zou sterven en ik zou hertrouwen zou ik ook een foto in de woonkamer laten denk ik. (Geen poster, maar een foto). En ik zou ook elk jaar aan zijn sterfdag moeten denken en ook de trouwdag, en met vaderdag zou ik ook aan hem denken met onze kinderen. Dat lijkt me toch heel normaal. Het is een enorm verlies en dat doet pijn, misschien gaat dat wel nooit over.
Ik vind het voorbeeld van de foto van de overleden kat echt nergens op slaan. Daarmee maak je het verdriet van die ander belachelijk en dat lijkt me echt onterecht.
Het zou pas echt zorgwekkend zijn als hij nooit over zijn overleden vrouw zou praten, want dan verzwijgt en verstopt hij dingen. Mijn advies is dan ook om open te zijn over wat je voelt en als hij zegt: ik hou van je dat ook aannemen en niet langer miepen.
Ik vind het onbegrip voor het verdriet wat erachter zit echt onbegrijpelijk. Hoeveel mensen hebben geen foto van overleden ouder/opa/oma/kind in de woonkamer hangen? Waarom mag de overleden vrouw er dan niet hangen? Je bent toch geen tas? Nieuwe tas, oude in de prullenbak?
Ja natuurlijk, niks mis met een foto. Maar het is niet gewoon een foto van haar die ergens hangt, nee de trouwfoto pontificaal. En zij mag niet met d'r ex spreken als vrienden. Dat doet er niet toe. Hup hou maar rekening met hem. Alle begrip moet er zijn voor de arme weduwnaar maar voor de gescheiden vrouw niks.
Ik las dat ze dat wel vaker doen zo'n trouwjurk. Geef 'm dan aan je dochter.
Het is gewoon lastig zo'n combinatie. Moet steeds denken aan die weduwnaar van boer zoekt vrouw die zo graag een weduwe wilde want dan konden ze samen praten over hun overleden echtgenoten.
Hij moet erover kunnen praten. Natuurlijk, mee eens, maar zij mag dat niet. Nee je bent gescheiden. Deal er maar mee en hup klaar. Mond erover houden, niet mee spreken, anders mot je vast wat van 'm.
Hij mag wel jaloers zijn en daar moet zij rekening mee houden, maar andersom niet. Zij heeft waarschijnlijk weinig tot geen troost gehad van wie dan ook, maar nu mag ze wel hem gaan troosten en begrip hebben. Hij zal er net zoveel mee bedoelen als zij dat ze weleens met d'r ex wil praten. Niks.
De kat had ik als voorbeeld omdat ik daar mijn tweelingbroertje mee heb vervangen. Met een kat. Als je erover sprak was je een idioot en moest je niet zeuren. Wat maakt dat nou een moer uit, hij was nog niet eens geboren. Dus nee ik trouw never nooit met een weduwnaar.
Ik was wel de enige die m'n collega begreep toen d'r kat weg was. Dat was haar kindje. Ze kon geen kinderen krijgen. Was mooi God zei: bid voor die poes en toen kwam ie terug en ze had al 2 nieuwe gekocht. Nou had ze er 3.
