Wat meiden moeten weten over (seks en) jongens

[Mortlach]

Dat zeg ik toch ook, er zijn mannen.

Ik had het dan ook over je uitspraak "ik denk dat een man gaat voor de verovering", die uitspraak lees ik toch echt algemeen.

Ja en terecht. Ik werkte op een kantoor, grote multinational, daar mocht je als vrouw geen jeans of korte broek aan, geen blote benen hebben, geen diep decolleté.

Oké, een bedrijf mag nu eenmaal kledingregels stellen - hoewel ik geen jeans wel wat ver vind gaan, en blote benen hangt er dus maar vanaf, onderbenen zijn wat mij betreft geen probleem. Maar goed, de publieke ruimte is geen bedrijf, dus daar gelden geen kledingregels.

Nu ben jij dus niet erg behulpzaam voor de beeldvorming, die bepaalde scholen kunnen wel eens buiten het refogebied vallen!

Ik heb het helemaal nergens gehad over het refogebied. Lees maar terug. Ik had het over 'scholen'; in dit geval over Amerikaanse religieuze scholen, maar je hoort/leest vaak genoeg ook over Nederlandse scholen met een 'rokjespolitie'.

Ja, maar helaas werkt dat niet zo.
Er is geregeld in het nieuws dat iemand slachtoffer is geworden van dit soort smerige praktijken en dat zijn echt niet allemaal sletachtige types. Wel tamelijk naief denk ik.
En die waslijst wordt niet langer en langer, ik denk dat die vroeger veel langer was.
Je was als meisje al snel een afgelikte boterham als je bepaalde dingen deed, dan vraag ik me af of er wel normale boterhammen zijn, als je het in dat licht zou bezien.

Kijk, dat het helaas niet zo werkt, betekent niet dat we dat zomaar moeten accepteren. Ja, natuurlijk moet een meisje goed nadenken of de ontvanger haar genoeg respecteert, maar als ze een inschattingsfout maakt, moeten we haar niet de schuld geven.

Ook het beeld van de jongen die veel seks heeft, die is cool en "een echte man", terwijl als een meisje seks heeft, ze meteen die afgelikte boterham is. Onbegrijpelijk, die ongelijke behandeling.

Tja... ik heb een ander idee van een gezonde relatie.
Als er één klap zou vallen, ben ik weg (of hij).

Nu ga ik ongetwijfel eventjes heel belerend overkomen, maar als je niets van BDSM-relaties weet, is het handiger dat je je er niet over uitlaat. Ik ben het overigens verder helemaal met je eens. Sterker nog, ik ken meerdere seksueel onderdanigen die het ook 100% met je eens zijn. Maar er is dan ook een wereld van verschil tussen slaan binnen de BDSM-context en erbuiten. Het laatste is mishandeling, het eerste niet, omdat het eerste uitgaat van vrijwilligheid, en het laatste niet.

[Chaya]

SM past niet in een christelijk huwelijk.
Petrus schrijft deze oproep aan de mannen:
Gij mannen, insgelijks, woont bij haar met verstand, aan het vrouwelijke vat, als het zwakste, eer gevende, als die ook mede-erfgenamen der genade des levens met haar zijt; opdat uw gebeden niet verhinderd worden.

God heeft het huwelijk geheiligd. Het zou een navolging moeten zijn zoals beschreven in Hooglied, nl. de Bruid (dat is de Kerk, Gods Volk) en de Bruidegom, God.
Dat houdt in dat elkaar pijn doen of toebrengen - ook al zou dit vrijwillig zijn - niet toegelaten mag worden. De wortel van SM ligt niet in de Bijbel, dus is het van het kwaad, satan.

Dat blijkt wel dat er nu opeens drommen mensen naar de bios gaan om een dergelijke draak (jouw woorden ) te gaan bekijken.
Ook het boek werd wereldwijd verkocht, terwijl het (ook weer volgens jou) heel slecht geschreven is.

[Mortlach]

SM past niet in een christelijk huwelijk.
Petrus schrijft deze oproep aan de mannen:
Gij mannen, insgelijks, woont bij haar met verstand, aan het vrouwelijke vat, als het zwakste, eer gevende, als die ook mede-erfgenamen der genade des levens met haar zijt; opdat uw gebeden niet verhinderd worden.

Ik zal het mijn christelijke SM-vrienden meteen vertellen...

God heeft het huwelijk geheiligd. Het zou een navolging moeten zijn zoals beschreven in Hooglied, nl. de Bruid (dat is de Kerk, Gods Volk) en de Bruidegom, God.
Dat houdt in dat elkaar pijn doen of toebrengen - ook al zou dit vrijwillig zijn - niet toegelaten mag worden. De wortel van SM ligt niet in de Bijbel, dus is het van het kwaad, satan.

Dat mag je vinden. De mensen die in liefde en trouw christen zijn en een SM-relatie hebben, hebben helemaal geen last van jouw mening.

Dat blijkt wel dat er nu opeens drommen mensen naar de bios gaan om een dergelijke draak (jouw woorden ) te gaan bekijken.
Ook het boek werd wereldwijd verkocht, terwijl het (ook weer volgens jou) heel slecht geschreven is.

O, ja, de kwaliteit van het boek (ik heb ze gelezen) of de film zal ik nooit verdedigen, en mensen zoeken nu eenmaal de sensatie op. Qua SM-films zijn er wel betere te vinden hoor, maar je bent vast niet geinteresseerd in de titels. Het idee dat er maar 1 manier is om een relatie vorm te geven, om liefde, zorg en intimiteit met elkaar te delen, is een idee dat ik totaal niet deel. Sterker nog, ik geloof dat het een idee is wat door de jaren heen een hele hoop mensen bijzonder ongelukkig heeft gemaakt.

[Chaya]

Het idee dat er maar 1 manier is om een relatie vorm te geven, om liefde, zorg en intimiteit met elkaar te delen, is een idee dat ik totaal niet deel. Sterker nog, ik geloof dat het een idee is wat door de jaren heen een hele hoop mensen bijzonder ongelukkig heeft gemaakt.

Het is een heel verschil of je vanuit jezelf de bedoeling van een huwelijk bekijkt of vanuit Gods Woord. Want wij mensen zijn nu eenmaal IK-gericht, dat valt niet te ontkennen.
Als IK maar gelukkig ben, als IK het nu maar naar mijn zin heb.
Zie IK iemand anders die leuker is, ga IK daarheen.
Maar het huwelijk is niet het paradijs op aarde, het is een Zegen als je iemand vindt met wie je het goed en fijn hebt, waar je je veilig bij voelt.

En dan heb ik ook zo een wensenlijstje, maar is dat reëel, moeten wij dat op het oog houden?
Nee. Want het is meer de kunst om het vol te houden in een huwelijk als het nogal tegenzit, met gezondheid, financiën, moeilijke kinderen, verlies van baan enz.
In het huwelijk gaat het ten diepste om TROUW te blijven aan elkaar, dat eist God.

Maar goed, het gaat hier niet over een huwelijk, alhoewel meiden wel dat moeten weten voordat ze in het bootje stappen. Ik denk dat velen het huwelijk ingaan met te hoge verwachtingen, gezien het hoge percentage echtscheidingen.

[Mortlach]

Het is een heel verschil of je vanuit jezelf de bedoeling van een huwelijk bekijkt of vanuit Gods Woord. Want wij mensen zijn nu eenmaal IK-gericht, dat valt niet te ontkennen.
Als IK maar gelukkig ben, als IK het nu maar naar mijn zin heb. Zie IK iemand anders die leuker is, ga IK daarheen.
Maar het huwelijk is niet het paradijs op aarde, het is een Zegen als je iemand vindt met wie je het goed en fijn hebt, waar je je veilig bij voelt.

Dat hoor je vaker als tegenwerping en ik accepteer het niet langer. De mensen die ik ken in gelukkige huwelijken en/of langdurige relaties zijn juist helemaal niet ik-gericht. Het is eerder "als WIJ maar gelukkig zijn samen, en we daarmee anderen redelijkerwijs geen leed berokkenen". Dat is nogal wat anders dan het karikaturaal egoistische wat jij lijkt te bedenken.

En dan heb ik ook zo een wensenlijstje, maar is dat reëel, moeten wij dat op het oog houden?
Nee. Want het is meer de kunst om het vol te houden in een huwelijk als het nogal tegenzit, met gezondheid, financiën, moeilijke kinderen, verlies van baan enz.
In het huwelijk gaat het ten diepste om TROUW te blijven aan elkaar, dat eist God.

Maar goed, het gaat hier niet over een huwelijk, alhoewel meiden wel dat moeten weten voordat ze in het bootje stappen. Ik denk dat velen het huwelijk ingaan met te hoge verwachtingen, gezien het hoge percentage echtscheidingen.

O, en het heeft niets te maken met het feit dat je blijkbaar zelfs in je huwelijk niet jezelf mag zijn? Dat als twee mensen elkaar vinden en samen op een relatievorm uitkomen waar ze allebei gelukkig van worden, dat ze dan beter samen ongelukkig kunnen zitten zijn, omdat God dat zogenaamd van ze eist?

Kijk, wat dit betreft ben ik gewoon ontzettend cynisch en zie ik dit als maatschappelijke regels van een nomadenstam uit de Bronstijd die om ze kracht bij te zetten er een almachtige God voor hebben verzonnen die zogenaamd het beste met je voor heeft. Ja, ga maar ongelukkig zitten zijn samen, 40 jaar lang als het moet; voedt op die manier ook je kinderen maar op, dat worden vast ontzettend stabiele individuen zonder relatieproblemen later.

Ik sta natuurlijk wel gewoon langdurige relaties in liefde en trouw voor, maar zou het niet in mijn hoofd halen tegen mensen die al 20 jaar zeer gelukkig met elkaar zijn, dat ze het verkeerd doen en dat ze egoïstisch alleen aan hun eigen individuele genot denken omdat ze zich niet conformeren aan Gods 'eis'. Ik weiger te accepteren dat het Gods wil is dat je in een levenslang ongelukkig huwelijk terecht komt.

[Chaya]

Dat hoor je vaker als tegenwerping en ik accepteer het niet langer. De mensen die ik ken in gelukkige huwelijken en/of langdurige relaties zijn juist helemaal niet ik-gericht. Het is eerder "als WIJ maar gelukkig zijn samen, en we daarmee anderen redelijkerwijs geen leed berokkenen". Dat is nogal wat anders dan het karikaturaal egoistische wat jij lijkt te bedenken.

Dus jij vindt de Bijbel ook karikatuur egoistisch, terwijl het huwelijk juist in het paradijs is ingesteld, door God Zelf! De mensen maken er een zooitje van ja, zogenaamd wij-gericht, maar als puntje bij paaltje komt, houdt men toch meer van zichzelf.

O, en het heeft niets te maken met het feit dat je blijkbaar zelfs in je huwelijk niet jezelf mag zijn? Dat als twee mensen elkaar vinden en samen op een relatievorm uitkomen waar ze allebei gelukkig van worden, dat ze dan beter samen ongelukkig kunnen zitten zijn, omdat God dat zogenaamd van ze eist?

Je mag wel jezelf zijn, dat is juist het fijne van een goed huwelijk. Je hoeft je niet op te poetsen voor die ander. Neemt niet weg dat ik niet alles moet gaan doen wat ik leuk vind of zo nodig moet. Trouwen doe je nl met zn 2en en dat betekent ook jezelf weg kunnen cijferen.

Kijk, wat dit betreft ben ik gewoon ontzettend cynisch en zie ik dit als maatschappelijke regels van een nomadenstam uit de Bronstijd die om ze kracht bij te zetten er een almachtige God voor hebben verzonnen die zogenaamd het beste met je voor heeft. Ja, ga maar ongelukkig zitten zijn samen, 40 jaar lang als het moet; voedt op die manier ook je kinderen maar op, dat worden vast ontzettend stabiele individuen zonder relatieproblemen later.

Als je na al die tijd hier op het forum nog steeds God ziet als een verzinsel uit de Bronstijd, vraag ik me oprecht af wat je hier dan nog doet. (dan bedoel ik in dit soort levensvragentopics!) Want alles en iedereen gaat dan tegen jouw principes in, terwijl je kennelijk geen duimbreed veranderd bent.

Ik sta natuurlijk wel gewoon langdurige relaties in liefde en trouw voor, maar zou het niet in mijn hoofd halen tegen mensen die al 20 jaar zeer gelukkig met elkaar zijn, dat ze het verkeerd doen en dat ze egoïstisch alleen aan hun eigen individuele genot denken omdat ze zich niet conformeren aan Gods 'eis'. Ik weiger te accepteren dat het Gods wil is dat je in een levenslang ongelukkig huwelijk terecht komt.

God wil juist niet dat je in een ongelukkig huwelijk terecht komt. Hoe kom je daarbij? Het zijn de mensen zelf die het verzieken, omdat ze IKgericht zijn.
Meneer ziet rond zn 50e het licht, een leuk jong ding en weg is hij.
Of mevrouw vindt het wel saai zo en ziet ook een leuke jonge meneer.
Ik chargeer even, dat zul je wel begrijpen.
Er gaat achter zoiets een wereld van verdriet schuil.

Dit gaat allemaal tegen de wil van God in. Als we ongelukkig zijn in ons huwelijk, mogen we dit aan de Heere voorleggen.
Maar wel eerlijk naar jezelf kijken, was God erbij toen we dit huwelijk begonnen?
Want, zoals in Prediker staat: en een drievoudig snoer wordt niet haast gebroken.
En dan kun je tot een conclusie komen dat het eigen gekozen wegen waren.

[Mortlach]

Dus jij vindt de Bijbel ook karikatuur egoistisch, terwijl het huwelijk juist in het paradijs is ingesteld, door God Zelf! De mensen maken er een zooitje van ja, zogenaamd wij-gericht, maar als puntje bij paaltje komt, houdt men toch meer van zichzelf.

Dat eerste heb ik nergens gezegd, dus die woorden leg je me niet in de mond.

Ik weiger wel te geloven dat het op de een of andere manier beter is om ongelukkig te zijn dan gelukkig, zeker als je daar niemand kwaad mee doet.

Je mag wel jezelf zijn, dat is juist het fijne van een goed huwelijk. Je hoeft je niet op te poetsen voor die ander. Neemt niet weg dat ik niet alles moet gaan doen wat ik leuk vind of zo nodig moet. Trouwen doe je nl met zn 2en en dat betekent ook jezelf weg kunnen cijferen.

Je mag dus wel jezelf zijn, maar als je samen met zijn tweeën jezelf bent en allebei SM een waardevolle, liefhebbende en verzorgende manier vind om intimiteit met elkaar te delen, mag het ineens niet? Dat mag je me dan toch eens uitleggen. Als er relaties zijn waar je je juist wegcijfert voor elkaar, zijn het de SM-relaties die ik ken.

Als je na al die tijd hier op het forum nog steeds God ziet als een verzinsel uit de Bronstijd, vraag ik me oprecht af wat je hier dan nog doet. (dan bedoel ik in dit soort levensvragentopics!) Want alles en iedereen gaat dan tegen jouw principes in, terwijl je kennelijk geen duimbreed veranderd bent.

Ik bedenk me dit soort dingen dan ook alleen maar als Gods 'grondpersoneel' het weer eens nodig vindt te zeggen wat er allemaal niet mag.

God wil juist niet dat je in een ongelukkig huwelijk terecht komt. Hoe kom je daarbij? Het zijn de mensen zelf die het verzieken, omdat ze IKgericht zijn.
Meneer ziet rond zn 50e het licht, een leuk jong ding en weg is hij.
Of mevrouw vindt het wel saai zo en ziet ook een leuke jonge meneer.
Ik chargeer even, dat zul je wel begrijpen.
Er gaat achter zoiets een wereld van verdriet schuil.

Je chargeert, dus waarom zou ik hier dan op ingaan? Kom maar terug als je genuanceerd kunt doen.

Dit gaat allemaal tegen de wil van God in. Als we ongelukkig zijn in ons huwelijk, mogen we dit aan de Heere voorleggen.
Maar wel eerlijk naar jezelf kijken, was God erbij toen we dit huwelijk begonnen?
Want, zoals in Prediker staat: en een drievoudig snoer wordt niet haast gebroken.
En dan kun je tot een conclusie komen dat het eigen gekozen wegen waren.

Of wegen opgelegd door dat grondpersoneel dat meent te weten hoe jij je persoonlijke leven moet inrichten.

[Chaya]

Dat eerste heb ik nergens gezegd, dus die woorden leg je me niet in de mond.

Hoe moet ik deze zin van jou

die om ze kracht bij te zetten er een almachtige God voor hebben verzonnen

dan wel interpreteren?

Jij praat van uit je eigen beleving, ik probeer je te vertellen wat in Gods Woord staat, hoe een man en een vrouw in het huwelijk met elkaar om moeten gaan.
Het aardse huwelijk zou zo moeten zijn zoals de Bruidegom (God) met Zijn Bruid (de Kerk) omgaat, lees Hooglied maar.
Daar staat echt niet in dat de Bruidegom Zijn bruid vastbindt, vernedert of slaat. Ook niet andersom.
En daar wil ik me aan houden en niet wat de mensen prettig vinden
.

k weiger wel te geloven dat het op de een of andere manier beter is om ongelukkig te zijn dan gelukkig, zeker als je daar niemand kwaad mee doet.

Ook weer naar wereldse maatstaven, terwijl dit een levensles in dienen en geduld zou kunnen zijn. Als het goed is ben je je huwelijk met God begonnen, Hij weet er dus van.
En het gaat niet alleen om het feit of je iemand kwaad doet of niet, ik mag hopen van niet. Niemand weet immers wat je in je slaapkamer uitspookt.
Maar God ziet het.

[Memmem]

Beste mensen, het gaat over wat jongens over meiden moeten weten en andersom, we gaan dus maar weer on topic.