Een korte samenvatting: de vraagsteller is het niet eens met het feit dat zijn broer die is gaan samenwonen en vraagt zich nu af of hij en zijn familie wel contact mogen dan wel moeten onderhouden met broerlief. Wat mij meteen te binnen schiet is dit: hoe kan het toch dat mensen deze vraag überhaupt (moeten) stellen? Gaat de liefde voor familie (en vrienden) echt niet boven de hechting aan de religie? Kunnen we hier nog wel spreken van een 'gezonde' vorm van religie of neigt dit naar godsdienstwaanzin?
Het antwoord van Vergunst is heel scherp:
Ik ben het met zijn standpunt oneens maar tot dit punt kan het met hem eens zijn. Echter, vervolgens zegt hij dit:ds. Vergunst schreef:Het is duidelijk dat je broer buiten Gods wil leeft, in zonde dus. De communicatie daarover moet ook heel duidelijk blijven. Met andere woorden, we moeten geen zondige situaties gaan aanvaarden alsof die acceptabel zijn
ds. Vergunst schreef:Door gezellig bij elkaar te komen gaat er iets verloren van de ernst van deze situatie en gaan we onbewust een soort 'aanvaarding' van hun levenswijze doorgeven. (...) Het is duidelijk dat de Heere verbiedt dat wij vriendschappelijke relaties onderhouden met hen die God en Zijn Woord verwerpen.
- Ten eerste heb ik nog nooit gehoord van een verbod in de Bijbel op het (onder)houden van vriendschappelijke relaties met mensen die niet christen zijn.
- Ten tweede is het uit de vraag helemaal niet op te maken of broerlief "God en Zijn Woord verwerpt". Ik zou mij goed kunnen voorstellen dat de broer van de vraagsteller wél gelooft in God en de Bijbel lief heeft, maar dat hij er een andere interpretatie op nahoudt. Of valt de broer met zijn interpretatie automatisch binnen de categorie 'zij die God en Zijn Woord verwerpen'?
- Ten derde, nogmaals, stel dat het inderdaad zo is dat vriendschappelijke relaties met niet-christenen verboden zijn, kunnen we dan nog wel spreken van een gezonde vorm van religie of is neigt dit naar godsdienstwaanzin en sektarisch gedrag?
Verder zei Vergunst:
Mannetje1977 analyseerde dit al goed: "In de praktijk betekent dat de verantwoordelijkheid voor een verbroken of verstoord contact gelegd wordt bij de persoon die andere levenskeuzes maakt, terwijl het de familie die vanuit geloof dit afkeurt feitelijk degenen zijn die er voor kiezen om anders met zo iemand om te gaan." Dat is toch eigenlijk heel erg raar? Nu wordt het probleem bij de broer gelegd terwijl juist het juist de vraagsteller en diens familie zijn die een probleem hebben.ds. Vergunst schreef:Ik zou toch de deuren ‘open’ houden, maar het is uiteindelijk hun keuze om de verhoudingen zodanig te verstoren door hun levenswijze.
Moet deze gelijkenis op deze manier worden uitgelegd? Gaat deze uitspraak van Jezus niet veel meer over een situatie waarin bijvoorbeeld de familie het geloven van de gelovige vermoeilijkt of verbiedt?ds. Vergunst schreef:Vanuit het Woord is het duidelijk wat we moeten doen als we moeten kiezen tussen de Heere Jezus en onze familie. Dit geval past daar heel goed in, want het is toch een keuze tussen liefde tot Gods wil en mijn natuurlijk liefde.
Hoe kan het toch dat religie steeds maar weer een argument is om waardevolle contacten met zeer belangrijke personen in het leven af te raden of zelfs te verbieden? Zijn er mensen, naast mijzelf, met ervaring? En zijn er mensen die mij uit kunnen leggen waarom ze toch achter Vergunst staan?