Moderator: Moderafo's
Sarah1 schreef:Als jij op jouw manier echt in afhankelijkheid van God had geleefd, had je niet aan anticonceptie hoeven doen.
.
ajl schreef:
Op een forum ben je met elkaar in gesprek en dat kan er soms wat stevig aan toe gaan. het is niet persoonlijk bedoeld. Geschreven woorden komen soms wat harder over, omdat je de mimiek in iemands gezicht niet kan zien.
Zware bevallingen kan ik ook zeker over mee praten. Bj mij zijn alle kunstgrepen toegepast om een kind op de wereld te krijgen. Ik zag er ook als een berg tegenop elke keer.
En de verantwoordelijkheid, de angst die jij voelt, heeft elke ouder en dat is ook het fijne dat je er zelf niets aan kan doen dan het kind voorgaan op de weg van God. Niet alleen in woorden, maar vooral in daden. Hoe wil jij je kind opvoeden, welke normen en waarden wil jij meegeven, tav God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf- Hoe laat je dat zien in je dagelijks leven. Het kind wijzen op zijn, maar ook jouw zwakke plekken en dit ook voordragen in gebed. Dat is ook in afhankelijkheid leven.
Mag ik vragen hoe oud jij bent.
ajl schreef:Dat is ook inderdaad ook geen fijne bevalling. Toch denk ik dat je ook in dat opzicht wel meer vertrouwen mag hebben.
En of je te veel met jezelf bezig bent in het leven, mag je ook zelf bepalen. Wat mij ook in de opvoeding helpt, is om er veel over te praten en te discussiëren, juist met mensen die er soms totaal anders oer denken als dat ik doe. En wat mij in mijn leven opvalt, is dat naarmate ons gezin groeide, mijn eigen plezier, uitjes, etc. toch wat meer op de achtergrond schoof. Het welzijn van de kinderen is voor mij nu belangrijker dan de rest In het begin leek mij dat echt vreselijk, maar nu vind ik het prima. En ik zie er echt niet uit als een huissloof en werk ook nog gewoon 3 dagen met 4 kinderen
vanellus schreef:Mijn man en ik hebben veel moeite met deze hele kwestie. Ik heb zelf twee gezonde kinderen uit 6 zwangerschappen. De ene miskraam was wat vroeger dan de andere, maar er zat ook een vrij late tweelingzwangerschap bij, met een curettage onder volledige narcose en dat was heel beangstigend.
En dan weet ik dat man en ik het financieel goed hebben, we zijn een warm, stabiel gezin, we hebben nog een paar slaapkamers over. Maar ik durf het gewoon niet meer. En ik kan het niet echt onder woorden brengen, maar dat voelt als falen. Ondanks dat ik iets minder "streng" ben opgevoed dan de meesten hier, heb ik mijn kinderwens nooit willen plannen. Man en ik wilden graag een groot gezin. Maar de dingen die onderweg gebeuren, laten sporen achter. De jongste heeft bijna een jaar lang elke nacht uren gehuild. Andere moeders lachen zoiets weg. Ik werd er compleet mismoedig van. Mijn geheugen werkte niet meer, ik ben 20 kilo afgevallen en ik was een schim van mezelf.
Wat voor mij heel moeilijk is, is te zien dat anderen in vergelijkbare situaties dit heel anders benaderen. Om de knuppel maar eens in het hoenderhok te gooien: het voelt, voor mij, alsof dat betere christenen zijn. Nou weet ik verstandelijk gezien ook wel dat het zo niet werkt, maar waarom kunnen andere mensen dat wel aan? Grote gezinnen, met gehandicapte kindjes of andere zorgenkinderen? Waarom kreeg ik psychische problemen van een kindje dat krap een jaar 's nachts huilde, terwijl die mensen jaren intensieve zorg verlenen en positief blijven.
Dit is een beetje intensief veel prive-informatie, maar ik zit er echt mee.
Sarah1 schreef:Ow ja, je vraag over hoe oud ik ben: 24..
ajl schreef:Dat is ook inderdaad ook geen fijne bevalling. Toch denk ik dat je ook in dat opzicht wel meer vertrouwen mag hebben.
Wat mij ook in de opvoeding helpt, is om er veel over te praten en te discussiëren, juist met mensen die er soms totaal anders oer denken als dat ik doe.
Sarah1 schreef:Nou weetje, het voelt alsof iedereen hetzelfde denkt over een bepaald onderwerp en ik de enige ben die andersdenkend is Dat maakt me verder niet uit maar het zet me wel tot nadenken.
Misschien ben ik ook wel teveel met mezelf bezig en moet ik me meer richten op bijvoorbeeld de kinderzegen.
Mijn zwangerschap verliep vlekkeloos, de voorweeen waren ook het ergste niet. Tot de verloskundige erachter kwam dat de navelstreng om het nekje zat. Toen was het erop of eronder. Met een spoedkeizersnede is toen onze zoon geboren.
vanellus schreef:Mijn man en ik hebben veel moeite met deze hele kwestie. Ik heb zelf twee gezonde kinderen uit 6 zwangerschappen. De ene miskraam was wat vroeger dan de andere, maar er zat ook een vrij late tweelingzwangerschap bij, met een curettage onder volledige narcose en dat was heel beangstigend.
En dan weet ik dat man en ik het financieel goed hebben, we zijn een warm, stabiel gezin, we hebben nog een paar slaapkamers over. Maar ik durf het gewoon niet meer. En ik kan het niet echt onder woorden brengen, maar dat voelt als falen. Ondanks dat ik iets minder "streng" ben opgevoed dan de meesten hier, heb ik mijn kinderwens nooit willen plannen. Man en ik wilden graag een groot gezin. Maar de dingen die onderweg gebeuren, laten sporen achter. De jongste heeft bijna een jaar lang elke nacht uren gehuild. Andere moeders lachen zoiets weg. Ik werd er compleet mismoedig van. Mijn geheugen werkte niet meer, ik ben 20 kilo afgevallen en ik was een schim van mezelf.
Wat voor mij heel moeilijk is, is te zien dat anderen in vergelijkbare situaties dit heel anders benaderen. Om de knuppel maar eens in het hoenderhok te gooien: het voelt, voor mij, alsof dat betere christenen zijn. Nou weet ik verstandelijk gezien ook wel dat het zo niet werkt, maar waarom kunnen andere mensen dat wel aan? Grote gezinnen, met gehandicapte kindjes of andere zorgenkinderen? Waarom kreeg ik psychische problemen van een kindje dat krap een jaar 's nachts huilde, terwijl die mensen jaren intensieve zorg verlenen en positief blijven.
Dit is een beetje intensief veel prive-informatie, maar ik zit er echt mee.
Boerin schreef:Nou dan moet ik me wel helemaal een oerbelabberde christen voelen. Een jaar huilen? Hoe houd je het uit? Ieder z'n gave nietwaar?
Sabra schreef:Beetje jong om dan al een kind te hebben.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 52 gasten