Hoeveel tijd tussen de kinderen?

[meribel]

quote="Sarah1"]Ow ja, je vraag over hoe oud ik ben: 24..

Beetje jong om dan al een kind te hebben.[/quote]


Toen was mijn oudste èèn, ik vind het juist een mooie leeftijd.
Natuurlijk moet je maar net al jong je man hebben ontmoet en de mogelijkheden hebben, maar dat geldt voor alles.

[Boerin]

Toen was mijn oudste èèn, ik vind het juist een mooie leeftijd.
Natuurlijk moet je maar net al jong je man hebben ontmoet en de mogelijkheden hebben, maar dat geldt voor alles.

Ik was 36 bij de eerste. Nu ben ik 44 en papa is 56. Als ze wat te klagen hebben zeg ik dat ze maar een jongere moeder hadden moeten nemen, lol. De motor van de bakfiets is stuk en ik moest bergop met die drie gasten die samen al 60 kilo wegen of zo. Ik liep te hijgen en moest even stoppen, zegt die jongste: Kom op met de beentjes!

[Sarah1]

Beetje jong om dan al een kind te hebben.[/quote]

Nou inderdaad... En dan te bedenken dat ik op mijn 22e zwanger was..

[Sabra]

Hoe oud moet je minimaal zijn voor een kind, Sabra? 24 jaar is toch niet te jong.

Dat moet ieder voor zich bepalen. Ik denk enkel dat mensen van onder de 25 zelf nog op zoek zijn naar wie ze zijn, wat ze willen betekenen en hoe ze daar vorm aan kunnen geven.

Het was ook meer om tegenwicht te bieden aan al diegenen die vinden dat je niet in afhankelijkheid leeft als je serieus bezig bent met het vorm geven aan je leven en daarin bepaalde beslissingen neemt ten aanzien van gezinsvorming. Men lijkt een tegenstelling te zien die mij ontgaat.

[bakvis]

Het blijft een moeilijk punt...
Ik denk ook dat je een ander hierin nooit de maat kan nemen.
Zelf, voor mij/ons persoonlijk, (zonder iemand aan te vallen of te veroordelen dus!! maar zoals het voor mij voelt!) vind ik tijd voor jezelf over houden, samen dingen willen kunnen blijven doen, lastiger oppas te krijgen etc. etc. echt onzin argumenten.
Het scheelt ook als je jong trouwt denk ik. In theorie zou ik met gemak een stuk of 15 kinderen kunnen krijgen tussen m'n trouwen en m'n 40ste. En toch heb ik er 'maar' 5 (ben ook nog lang geen 40 )
Ik denk dat als bij ons alle kinderen gezond waren we er (als het aan ons ligt) meer zouden hebben.Het voelt voor mij soms een beetje alsof mensen in mn omgeving zeggen "Ja hoor God, we willen best de kinderzegen..maarre..eerst carrière maken en dan nog wat tijd voor ons zelf over houden en als het ons dan uit komt dan mag u er eentje geven. En dan willen we er best nog eentje maar voorlopig niet anders kunnen we niet meer samen weg enz. maar als de oudste een jaar of 3 is mag U de zegen wel weer geven" Dat is naar mijn idee niet in afhankelijkheid leven maar God aan je wensen onderwerpen.

Tsja...en waarom heb ik er dan 5 en geen 15? Misschien wel omdat ik de afgelopen 6 jaar geen nacht door heb kunnen slapen. Misschien wel omdat we heel vaak in het ziekenhuis zitten. Misschien wel omdat mijn man een burn-out heeft door problemen met zijn familie. Misschien wel omdat ik mantelzorger ben voor mij ernstig zieke broer....En misschien komt of komen er nog wel 1 of meer kinderen bij. Ik weet het niet.Maar ik geloof dat ik in deze situatie m'n verstand in die zin mag gebruiken, dat we zeggen het zou nu niet goed zijn, voor een kindje niet en voor de andere kinderen niet, als een een baby kwam. En dan probeer je om niet zwanger te worden. Maar ik geloof ook, dat als het wel gebeurt (en dat is al eens gebeurt dat ik heel onverwacht zwanger was) dat we er heel blij mee zijn, dat we zo'n nieuw Wonder met open armen ontvangen. Dat we God danken want Hij regeert en Hij geeft leven!

(er zit bij ons twee-en-half jaar, 20 maanden, 3 jaar en nog eens 3 jaar tussen de kids)

[MissF]

Ik ben het wel met je eens sabra, en met sarah dus ook wel. Dat bedoelde ik ook met mijn post: waar zijn in deze discussie de andere plannen die God met mijn en jouw leven heeft? Want ook dat is afhankelijk zijn van Hem. Hem de leiding geven over je leven. En voor de 1 is dat jong kinderen krijgen, en misschien snel achter elkaar, maar voor een ander is dat eerst andere dingen doen voor je kinderen krijgt, of helemaal geen kinderen krijgen misschien.

En dat je tot je 25e nog zo zoekende bent wie je zelf bent, dat klopt ook. Maar juist daardoor vond ik het wel heerlijk om op mijn 22e moeder te worden. We waren wat onbevangener en naiever toen. We bedachten gewoon dat we graag een kindje zouden willen, zonder al te diep te worstelen met allerlei vragen die daar nu wel bij komen kijken nu we ietsje ouder zijn (nog steeds jong overigens, maar wel boven de 25 )

[Sabra]

Zelf, voor mij/ons persoonlijk, (zonder iemand aan te vallen of te veroordelen dus!! maar zoals het voor mij voelt!) vind ik tijd voor jezelf over houden, samen dingen willen kunnen blijven doen, lastiger oppas te krijgen etc. etc. echt onzin argumenten.

Het zijn geen onzinnige argumenten, maar voor jou is dit blijkbaar allemaal van ondergeschikt belang.

Het voelt voor mij soms een beetje alsof mensen in mn omgeving zeggen "Ja hoor God, we willen best de kinderzegen..maarre..eerst carrière maken en dan nog wat tijd voor ons zelf over houden en als het ons dan uit komt dan mag u er eentje geven. En dan willen we er best nog eentje maar voorlopig niet anders kunnen we niet meer samen weg enz. maar als de oudste een jaar of 3 is mag U de zegen wel weer geven" Dat is naar mijn idee niet in afhankelijkheid leven maar God aan je wensen onderwerpen.

Je kunt dat natuurlijk vinden, maar projecteer deze beelden dan niet op het leven van een ander en veroordeel de ander als die bewust het moment of het aantal kinderen plant. Persoonlijk vind ik het namelijk juist erg verantwoordelijk om bewust om te gaan met het moment waarop je kinderen krijgt en ook het aantal. Dat heeft wellicht mede te maken met beelden die je hebt over hetgeen je kinderen allemaal wilt geven (en daarmee doel ik niet enkel op materie).

[Sarah1]

Dat moet ieder voor zich bepalen. Ik denk enkel dat mensen van onder de 25 zelf nog op zoek zijn naar wie ze zijn, wat ze willen betekenen en hoe ze daar vorm aan kunnen geven.

Het was ook meer om tegenwicht te bieden aan al diegenen die vinden dat je niet in afhankelijkheid leeft als je serieus bezig bent met het vorm geven aan je leven en daarin bepaalde beslissingen neemt ten aanzien van gezinsvorming. Men lijkt een tegenstelling te zien die mij ontgaat.

Heb je zelf kinderen Sabra?
In de seculiere wereld is het jong als je onder de 25 kinderen hebt.
In de christelijke wereld is het best wel normaal denk ik als ik om me heen kijk..

Wij hadden een ongeplande zwangerschap op onze 22e, dus zijn netjes binnen vier maanden getrouwd
Maar ik denk dat het er net aan ligt welke doelen je in het leven stelt en ook hoe je over het huwelijk denkt.
Verder is het natuurlijk voor iedereen persoonlijk wanneer iemand klaar is voor een kindje.

[ajl]

Ik denk dat dat erg verschillend is Sabra. Ik heb zelf eerst in de zorg gewerkt ( van 18-22 jaar) voordat ik rechten ging studeren. Door deze ervaring wist ik heel goed wat ik wilde en wat niet. Daar had ik echt niet nog jaren ( tot mijn 25e) voor nodig. Toch merkte ik dat ik pas echt volwassen werd op het moment dat ik zelf ouder werd en daar de verantwoording voor kreeg voor een kind. En ik was op een maand na 30 toen de eerste kwam. Tot die tijd kan je toch gaan een staan zonder ergens zorgen over te maken. Op het moment dat je een kind krijgt, ben je je ineens wel veel bewuster van de keuzes die je op elk vlak maakt. Eerder redeneerde ik vooral vanuit mijzelf ( wat heb ik nodig), nu denk ik eerst aan de kinderen en wat zij nodig hebben. Dat betekent niet dat zij in alles kun zin krijgen en schromelijk verwend worden, maar hun belang gaat wel voor mijn eigen belang.

[Sarah1]

Je kunt dat natuurlijk vinden, maar projecteer deze beelden dan niet op het leven van een ander en veroordeel de ander als die bewust het moment of het aantal kinderen plant. Persoonlijk vind ik het namelijk juist erg verantwoordelijk om bewust om te gaan met het moment waarop je kinderen krijgt en ook het aantal. Dat heeft wellicht mede te maken met beelden die je hebt over hetgeen je kinderen allemaal wilt geven (en daarmee doel ik niet enkel op materie).

Precies!

Er wordt altijd maar vastgesteld dat kinderen bewust worden gepland. (bijvoorbeeld na drie jaar)
En als je dan redenen opgeeft als 'tijd voor elkaar' of 'studie' zijn dat geen geldige argumenten.
Waarom niet? Moet je dan aan jezelf voorbij lopen en alleen maar gaan voor een groot gezin?
Daarin vind ik mezelf dus nog wel te jong om nu al een groot gezin te stichten..

[meribel]

Zoekende onder je 25e?
Ehh.....
Of ik ben dan nu nog zoekende, of ik ben het nooit geweest..
Waar moet je naar zoeken dan?
Als je vrijgezel bent... misschien nog je man?
Of als je nog steeds niet weet wat voor werk je wil misschien dat?

[Sabra]

Heb je zelf kinderen Sabra?
In de seculiere wereld is het jong als je onder de 25 kinderen hebt.
In de christelijke wereld is het best wel normaal denk ik als ik om me heen kijk.

Zeker, ik heb twee kinderen. We hebben zelf veel christelijke vrienden, maar de meeste van hen hebben pas kinderen gekregen toen ze eind 20, begin 30 waren.

Verder is het natuurlijk voor iedereen persoonlijk wanneer iemand klaar is voor een kindje.

Exact.

[Sabra]

Ik denk dat dat erg verschillend is Sabra. Ik heb zelf eerst in de zorg gewerkt ( van 18-22 jaar) voordat ik rechten ging studeren. Door deze ervaring wist ik heel goed wat ik wilde en wat niet. Daar had ik echt niet nog jaren ( tot mijn 25e) voor nodig.

Mijn opmerking was ook niet persoonlijk bedoeld, maar meer een opmerking in algemene zin.

Dat betekent niet dat zij in alles kun zin krijgen en schromelijk verwend worden, maar hun belang gaat wel voor mijn eigen belang.

Ik deel je mening volkomen. Overigens wil het niet zeggen dat het belang van mijn kinderen per definitie tegengesteld is aan mijn belang. In grote mate komen die overeen, zoals bijvoorbeeld op vakantie gaan naar een zonnig oord.

[654321]

En wat zegt de Bijbel over de kinderzegen? Wat zegt de bijbel over afhankelijkheid? Wat leert de Bijbel ons over God voorzienigheid en hoe we daarmee om moeten gaan? En wat zegt de bijbel over de taak van moeder en vader? Over hun roeping? Misschien hebben de catechismus en het huwelijksformulier ook nog wijze lessen?

Het gaat er namelijk niet om wat wij graag willen. Wat wij denken. Wat wij voelen...

[bakvis]

En wat zegt de Bijbel over de kinderzegen? Wat zegt de bijbel over afhankelijkheid? Wat leert de Bijbel ons over God voorzienigheid en hoe we daarmee om moeten gaan? En wat zegt de bijbel over de taak van moeder en vader? Over hun roeping? Misschien hebben de catechismus en het huwelijksformulier ook nog wijze lessen?

Het gaat er namelijk niet om wat wij graag willen. Wat wij denken. Wat wij voelen...

Dat bedoel ik (o.a.) 654321!