Ik ben getrouwd voor de kerk zo als vele.
Er wordt gezegd dan in gezondheid en in ziekte maar in hoe ver moet je zo iets dan oppakken denk ik dan.
je leert elkaar kennen, tast elkaar af, klik is goed en uit eindelijk heb je het over samenwonen en trouwen.
Na x aantal jaren komt het eerste kind de tweede en derde kind. Na het derde kind wordt je partner ziek en kan daardoor heel veel dingen niet meer.
Aandacht en genegenheid is eigenlijk alleen nog maar een "aai over je bol" en het blijft ook bij een kus.
Verlangen naar je partner blijft wat heel normaal is maar hoe ga je hier mee om dan?
Ik ben nog jong en hou ontzettend veel van hem maar een "gelukkg" huwelijk ervaring ik dan niet meer zo. Iedereen wil aandacht van zijn of haar partner en als dat er niet meer is.............