Dat is een goede vraag, Acire.
Ten diepste ligt het probleem volgens mij bij een verschil in houding. Zoals in een ander topic vermeld, kom ik uit een heel liefdevol, maar niet erg bevoorrecht milieu (alhoewel een moeder die het geduld heeft je de hele dag boekjes voor te lezen, misschien wel meer waard was dan elke avond vlees eten) en ben erg gestimuleerd niet te klagen, maar dankbaar te zijn en voor mezelf te zorgen. Dat zeuren blijft helaas een probleem voor me
(vraag gerust mijn man). Mijn schoonzus vindt het erg moeilijk tevreden te zijn met wat ze heeft en ik heb daarin een kort lontje.En ik ben een beetje moeilijk met kinderen en eten, maar dat geldt voor mijn eigen kinderen net zo goed. Wederom een product van mijn jeugd: met eten knoei je niet en kinderen krijgen hun eigen bakje. Ik vind het ook moeilijk daar wat losser in te worden, terwijl ik regelmatig heel frivool ben