mohamed schreef:Ik ben tegen overspel, echter vind ik de overspelige gedachte van een totaal andere orde. Het is van de zotte om een leven lang je natuur te ontkennen en tegelijkertijd wel te beweren dat je van nature een zondaar bent. Dat soort mensen gaan juist als eerste vreemd omdat ze branden als geen ander van begeerte.
Het gaat niet om het ontkennen van je natuur. Weten dat je van nature een zondaar bent is juist je natuur erkennen. Alleen zijn er dan twee vervolgstappen mogelijk:
1. Je zegt: Ik ben nou eenmaal een zondaar, kan ik niets aan doen.... dus kan ik gerust zondigen.
2. Je bent je bewust van je natuur en probeert daar tegen te strijden.
Ik geloof dat als je Jezus Christus kent en weet dat Hij je wil verlossen van je verkeerde natuur en je wil veranderen, je voor optie 2 kiest. Omdat je zo bedoelt bent en je alleen zo echt tot je recht kom en gelukkig wordt. Als God je goed heeft gemaakt en je weer goed wil maken omdat dat het beste voor jou en iedereen is, dan ga je daar toch ook naar streven? En dan gaat het niet alleen om wat je doet maar ook om wat je denkt. Die correlatie wordt hier wel goed uitgelegd. Waar het hart vol van is loopt te mond van over. Wat er in je hart omgaat komt er uiteindelijk ook uit. Als je met gedachten, ogen enzovoorts telkens overspel pleegt, vreemd gaat met een ander.... en de kans doet zich een keer echt voor, is die stap dan niet veel sneller gemaakt om dat ook een keer te doen? Of vraag eens aan je vrouw: Vind je het goed dat ik niet met een ander naar bed ga maar anderen wel met mijn ogen uitkleed en fantaseer over vreemdgaan met anderen? Ik vraag me af of ze dan zegt: Ja, super, als je het maar niet echt doet vind ik dat helemaal niet erg?
Jezus waarschuwt niet voor niets niet alleen voor overspel door daden, maar ook in je hart, met je ogen. En ja, dat is vast heel moeilijk. Het is niet de makkelijkste weg, het is een dagelijkse strijd.... maar volgens mij wel de beste weg.