Man doet me pijn

[hieke]

Ik zou in de eerste plaats hulp zoeken voor jezelf. Dat jij dit laat gebeuren zegt namelijk echt iets over jouw zelfrespect en gevoel van eigenwaarde. Je vraagt of het normaal is. Nee, het is niet normaal dat jij je zulke dingen laat zeggen.

Natuurlijk is je man helemaal fout, en dat weet jij zelf ook heel goed. Maar dat er bodem is voor zulke dingen, ligt niet alleen aan hem. Aanpakken dus, in de eerste plaats jezelf, en in de tweede plaats hem. Accepteer dit soort dingen gewoon nooit meer.

[noah]

@anonymous1988

Wat een afschuwelijke houding van je man! Ik heb zelden zoveel botheid in één bericht gelezen. In een relatie is het juist zo van belang elkaar te steunen en met name in tijden van ongemak en ziekte. Dan komt het er juist op aan je liefde te tonen door extra voor je partner te zorgen etc.
Volgens mij is er echter meer aan de hand (houd hij nog wel van jou?) en zou ik de adviezen om hulp te vragen maar opvolgen. Er zijn scheidingen om minder heftige redenen. Waarom zou je oud willen worden met zo'n lomperik?
Ik zou geen minuut langer met een partner willen zijn die mij zo zou beledigen en kwetsen.

Heerlijk, wat een recht door zee reactie

[sientje]

Ik lees net je verhaal. Wat heftig! En wat zwaar voor je om iedere dag met zo'n man te moeten leven!
Zoek idd. hulp want dit ga je niet volhouden.

Mijn man heeft ook psoriasis (evenals mijn dochter). Zelfs drie varianten ervan: huid, nagels en gewrichten.
En ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook niet echt een fraai gezicht vind en dat ik regelmatig zijn schouders afklop omdat die vol liggen met schilfers. Maar dat is geen reden om iemand zo te kleineren! Hier kun je toch zelf niets aan doen! Ik ben nl. met hem getrouwd om wie hij is inclusief de psoriasis.

Nog even een tip wat betreft psoriasis: heb je als een paardenmelkzalf of tabletten geprobeerd?
Mijn man kan het hiermee redelijk rustig houden.

in ieder geval sterkte!

[hubert]

Ik lees net je verhaal. Wat heftig! En wat zwaar voor je om iedere dag met zo'n man te moeten leven!
Zoek idd. hulp want dit ga je niet volhouden. Mijn man heeft ook psoriasis (evenals mijn dochter). Zelfs drie varianten ervan: huid, nagels en gewrichten.
En ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook niet echt een fraai gezicht vind en dat ik regelmatig zijn schouders afklop omdat die vol liggen met schilfers. Maar dat is geen reden om iemand zo te kleineren! Hier kun je toch zelf niets aan doen! Ik ben nl. met hem getrouwd om wie hij is inclusief de psoriasis.
Nog even een tip wat betreft psoriasis: heb je als een paardenmelkzalf of tabletten geprobeerd? Mijn man kan het hiermee redelijk rustig houden. in ieder geval sterkte!

Fijn dat je vanuit eigen ervaring zo kunt spreken. Ik hoop dat het gelezen wordt door betrokkene.

[hettys]

Je hoeft heus niet meteen van em te scheiden, want je houdt nog van die man. Maar ik zou wel es heeeel duidelijk zijn over hoe je de toekomst ziet als dit zo blijft. Het lijkt erop dat hij niet begrijpt dat je je gekwetst voelt. Mannen kunnen soms... eh sorry.. een beetje tactloos uit de hoek komen, zonder dat ze dat zelf beseffen.

Verder denk ik dat je niet gesteund wordt in je ziekte. Dus in plaats van meeleven krijg je heel iets anders. Dat moet ook anders. JIJ bent degene met een ziekte, niet hij. Dus jij bent degene die wat support en meeleven nodig heeft.

Maak dat duidelijk in een goed gesprek of met hulp van iemand die er verstand van heeft.

HEEL flauw, maar ik denk dat je toch duidelijk moet zijn dat een toekomst met hem op deze manier onmogelijk is.

(Dat heet manipuleren, want dan schrikt ie misschien en gaat zich verbeteren)

[Rozijn]

Ik vraag me af op de topicstarter nog meeleest. Hopelijk heeft haar man haar dit niet verboden.

[hubert]

Mannen kunnen soms... eh sorry.. een beetje tactloos uit de hoek komen, zonder dat ze dat zelf beseffen.

Dat valt gelukkig bij te sturen, maar dan moet je als vrouw wel je mond open durven doen.

[anonymous1988]

Hallo allemaal,

echt heel erg bedankt voor jullie reacties!! het doet me goed.
Ik heb een tijdje niet gereageerd omdat ik echt even helemaal niet lekker in mijn vel zat...
Ik ben door een vriendin gedwongen om een afspraak te maken bij de huisarts omdat ze aan me zag dat het echt niet goed met me ging. (ik ben over het algemeen goed in het verstoppen van mijn emoties voor anderen maar dat ging me dus niet zo best meer af...)
Ik heb inmiddels een afspraak gehad bij de huisarts die erg geschrokken was van mijn verhaal...hij was erg blij dat ik de stap had genomen en ik ben op dat moment even volledig in elkaar gestort...ik heb alles verteld en het was zo'n enorme opluchting!! Hij heeft me geadviseerd om ermee naar maatschappelijk werk binnen de h.a.praktijk te gaan en daar heb ik afgelopen vrijdag een afspraak gehad.
de ha en de mw zijn trouwens beiden ook christelijk en dat praat wel makkelijk vind ik...
ik ben blij dat ik de stap heb genomen en dat is ook mede door jullie reacties!!! het heeft me zoveel goed gedaan en jullie zijn me toch wel een beetje tot steun geweest om toch met beide benen op de grond te blijven staan en met het kleine beetje zelfvertrouwen dat er nog is nog een beetje in mezelf te geloven...

[LeChat]

Goed om weer wat van je te horen, en helemaal goed dat je die stap nu hebt durven zetten! Veel sterkte en ik hoop dat je weer in jezelf mag gaan geloven!

[noah]

Heel goed, ben blij te horen dat je hulp hebt gezocht. En dat je dan een keer instort, als alle muurtjes omvallen...dat is logisch. Als je voor jezelf erken dat het niet 'gewoon' is maar vrij heftig hoe je naar beneden gehaald wordt. Maar ik hoop dat het een eerste stap in de goede richting is. Wat voor richting het dan ook op zal gaan. Sterkte..en moed..en kracht:-)

[hieke]

Goed gedaan, heel sterk van je! Ik hoop dat de hulp die je nu krijgt je nog sterker maakt, zodat ook duidelijk wordt welke wegen je moet gaan bewandelen. Sterkte in alles!

[anonymous1988]

Een poos geleden heb ik gevraagd of jullie tips voor me hadden voor mijn probleem.
Ik ben toen zonder dat mijn man het wist naar de praktijkondersteuner gegaan met mijn verhaal.
Inmiddels ben ik een paar maanden geleden met mijn dochtertje bij mijn ouders gaan wonen.
We hebben een aantal gesprekken gehad met zijn vader en mijn vader erbij omdat ik niet meer alleen met mijn man kan en wil praten.
Ook zijn er gesprekken geweest met de dominee en ouderlingen. Ik heb in deze gesprekken aangegeven dat ik geen energie meer heb om met dit huwelijk verder te gaan. Nu ik bij mijn ouders woon en meer en meer tot rust kom, komen er steeds meer situaties en opmerkingen die mijn man heeft gemaakt naar boven. Ik praat er veel over met mijn ouders.
Ik heb ook een advocaat in de arm genomen om een scheiding of in ieder geval een scheiding van tafel en bed te gaan regelen. Hier heb ik veel commentaar op gehad vanuit de kerk want porno kijken en de ander vernederen is geen reden om te kunnen scheiden binnen de kerk. Ze vinden dat mijn man tegenover mij schuld moet belijden en dan moet er ruimte komen voor vergeving. Ze begrijpen wel dat vergeving toch best veel gevraagd is en ik mag daar ook mijn tijd voor nemen maar scheiden is geen optie vinden zij...
Want...zo zegt de kerk...God haat scheidingen en wat God eenmaal heeft samengevoegd scheide de mens niet. Ook het 7e gebod halen ze steeds aan.
Ik heb het idee dat het 7e gebod tegenover mij zwaarder weegt dan alle 10 de geboden voor hem.
We zijn trouwens lid van de ger.gem. ...zijn er mensen, misschien dominees die mij kunnen vertellen hoe ik in dit geval over een scheiding mag denken?

Alvast bedankt voor jullie antwoorden...

[Bambi]

Hij heeft al overspel gepleegd met zijn porno kijken:

Mattheüs 5:28 Maar Ik zeg u, dat zo wie een vrouw aan ziet, om dezelve te begeren, die heeft alrede overspel in zijn hart met haar gedaan.

Dus als jij echt niet meer met hem verder wil, mag je scheiden.

[Pcrtje]

Een poos geleden heb ik gevraagd of jullie tips voor me hadden voor mijn probleem.

Fijn dat je weer terug bent en ons op de hoogte brengt van het verdere verloop van je situatie.

Ik ben toen zonder dat mijn man het wist naar de praktijkondersteuner gegaan met mijn verhaal. Inmiddels ben ik een paar maanden geleden met mijn dochtertje bij mijn ouders gaan wonen. We hebben een aantal gesprekken gehad met zijn vader en mijn vader erbij omdat ik niet meer alleen met mijn man kan en wil praten. Ook zijn er gesprekken geweest met de dominee en ouderlingen. Ik heb in deze gesprekken aangegeven dat ik geen energie meer heb om met dit huwelijk verder te gaan. Nu ik bij mijn ouders woon en meer en meer tot rust kom, komen er steeds meer situaties en opmerkingen die mijn man heeft gemaakt naar boven. Ik praat er veel over met mijn ouders.

Heel goed.

Ik heb ook een advocaat in de arm genomen om een scheiding of in ieder geval een scheiding van tafel en bed te gaan regelen.

Heel verstandig. Zo'n iemand kan heel belangrijk voor je zijn in zo'n situatie en kan een hoop ergere dingen voorkomen.

Hier heb ik veel commentaar op gehad vanuit de kerk want porno kijken en de ander vernederen is geen reden om te kunnen scheiden binnen de kerk. Ze vinden dat mijn man tegenover mij schuld moet belijden en dan moet er ruimte komen voor vergeving.

Mensen in de kerk hebben altijd makkelijk praten. De meeste kerkgangers zitten zij qua denken vast in een soort traditie-denken en daar komen ze nooit uit. Waar je ook komt, er zijn altijd azijnzeikers die niet buiten hun eigen kaders kunnen kijken en de meest vervelende situaties bagatelliseren door met de Bijbel te zwaaien. Helaas zitten juist dat soort mensen in de kerkenraad.

Ook het 7e gebod halen ze steeds aan.

Volgens mij luidt het zevende gebod als volgt: "Gij zult geen overspel plegen." Dit heeft dus volstrekt niets te maken met scheiden, omdat je alleen overspel kunt plegen wanneer je getrouwd bent. Als je gescheiden bent kun je gewoon opnieuw trouwen en weer seksueel contact hebben zonder dit gebod te overtreden. Dit gebod zegt ook niet dat je niet mag scheiden. Het is jammer dat mensen de tien geboden altijd maar gebruiken als machtsmiddel en ze daarbij ook nog eens flink uit hun context rukken.

Ze begrijpen wel dat vergeving toch best veel gevraagd is en ik mag daar ook mijn tijd voor nemen maar scheiden is geen optie vinden zij... Want... zo zegt de kerk... God haat scheidingen en wat God eenmaal heeft samengevoegd scheide de mens niet. We zijn trouwens lid van de ger.gem. ...zijn er mensen, misschien dominees die mij kunnen vertellen hoe ik in dit geval over een scheiding mag denken?

Ik ben geen lid (geweest) van de Gereformeerde Gemeenten. Dus hoe het precies kerk-juridisch zit kan ik je niet vertellen. Ik kan je wel vertellen dat je je niet te makkelijk aan de kant moet laten zetten door wat 'de kerk' vindt en haar frontmannen allemaal roepen. In deze situatie zou ik een scheiding gerechtvaardigd vinden omdat er sprake is van een onherstelbare breuk tussen man en vrouw. Het is dan onzinnig en onredelijk om dat krampachtig bij elkaar proberen te houden, terwijl het voor alle partijen overduidelijk is dat dat heel onverstandig zou zijn. Natuurlijk is het huwelijk een formele overeenkomst die niet zomaar even ontbonden kan worden, maar men moet het niet hooghouden indien het onredelijk of contra-productief is.

Overigens, je kerk zegt dat een scheiding niet gerechtvaardigd is? Denk aan Jezus' woorden: "Eenieder die naar de vrouw van een ander kijkt pleegt in zijn hart al overspel." Aangezien jouw man porno kijkt - waar jij nota bene bij bent - en dus geestelijk gezien overspel pleegt, mag jij van hem scheiden wanneer je er niet voor kiest om het opnieuw met hem te proberen. Als ik me de situatie nog goed kan herinneren heb je al heel lang voor je huwelijk gevochten en lijkt mij dit een verloren zaak, voor zover ik de situatie nu kan inschatten.

Ik ben benieuwd wat je nu allemaal denkt.

[EenVasteBurcht]

Sorry hoor maar ik wil toch wel even een tegengeluid bieden hier. Scheiden is echt het aller uiterste middel en dat hoeft echt niet te worden goedgepraat als het ook anders kan.

Met jullie redenering ('beger = overspel, dus porno = overspel, overspel = scheiding gerechtvaardigd') kan elke vrouw wel gaan scheiden van haar man. Want elke man begeert wel. Er zijn er wel die geen porno (meer) kijken (jammer dat m. zich dit niet kan voorstellen.....), maar als je een leuke dame op straat ziet kun je ook al overspel in je hart plegen. Scheiding lijkt mij echt alleen gerechtvaardigd bij daadwerkelijk fysiek overspel of als dit direct in het verschiet ligt (b.v. een partner heeft een nieuwe relatie met iemand buiten het huwelijk).

Verder ken ik de bewuste geschiedenis in dit geval natuurlijk niet. Het lijkt me ook heel moeilijk verder te gaan als de man geen berouw en/of inkeer toont van zijn zonde. Wellicht dat scheiden op grond van overspel dan toch gegrond is.