Relatievraag

[mpc007]

Ha refoweb,

Heb een kort vraagje en ben benieuwd naar jullie antwoord / mening / reactie.

Vriendin en ik hadden het pas over onze verkering, ging erover hoelang we al hadden en over de tijd die nog komt. Op dit moment studeren we allebei, dus het duurt nog wel even voordat we ook maar aan iets als trouwen kunnen denken. Daarna kwam het onderwerp op seks al dan niet na of voor het huwelijk. Het standpunt om hier sowieso mee te wachten is natuurlijk duidelijk, maar ook (te?) makkelijk. In het begin van een relatie is het logisch dat dit nog niet aan de orde is, je kent elkaar nog lang niet helemaal, dus zou het op zijn minst merkwaardig zijn om gelijk het bed maar in te duiken. Je kunt je dan afvragen of je fysieke relatie met elkaar wel in evenwicht is met het geestelijke. Echter; na verloop van maanden en jaren leer je elkaar steeds beter kennen, waarschijnlijk weet je dingen van de ander die verder niemand anders weet en heb je dingen gedeeld die je anders nooit zou vertellen. Het is in dat opzicht dan 'natuurlijk' dat je elkaar op fysiek gebied ook beter kent. Toch is er dan altijd de blokkade van geen seks voor het huwelijk, en grote kans dat je daar een keer tegenaan loopt. Ook al praat je hier veel over, en maakt allerlei afspraken, het wordt nooit irrelevant.

Daarbij volgt dan de vraag aan jullie; hoe ga je om met het verschil in fysieke en geestelijke relatie dat na verloop van tijd kan ontstaan? Zoiets zou na verloop van jaren uit kunnen lopen (je kent elkaar echt, maar mag niet verder gaan op lichamelijk gebied) waardoor je verkering in zijn geheel ongemakkelijk aan kan gaan voelen.
Een veelgehoord argument tegen het vooruitlopen op je trouwen is dat je jezelf daarvoor nog niet weg kan / wil geven aan een ander, maar heb je dit in die tijd niet allang gedaan - op geestelijk gebied? Waarom zou dat dan wel kunnen - het zou niet slim zijn dit te onderschatten, als beide na uitgaan van een relatie schade kan aanrichten? Daarbij komt dat het bij trouwen als het goed is om veel meer gaat dan alleen een papiertje wat toegang geeft tot het hebben van seks (zoals dat soms in bepaalde kringen zo lijkt te zijn) en is het verband tussen trouwen en datgene minder duidelijk geworden (ook de praktische reden om te wachten - kinderen, is tegenwoordig minder relevant). Samenvatting; zijn de echte redenen (de geest van het gebod) om te wachten tot na trouwen nog aanwezig en zo ja, hoe dan om te gaan met verschil in geestelijke en fysieke relatie, in aanmerking genomen dat de een doorgroeit en de ander tegengehouden wordt?

Alvast bedankt

[yobem]

Volgens mij sla je zelf al de spijker op de kop en probeer je middels een 'neutrale' vraagstelling te checken of je een valide punt hebt. Ik denk dat je punt valide is. Ik heb die hypocriete focus op seks nooit begrepen. Volgens mij is het verheffen van 'seksloosheid' net zo maniakaal als het achternalopen van ieder opkomend lustgevoel.

Toch zitten er niet alleen negatieve kanten aan 'geen seks voor het huwelijk' het andere uiterste is dat je allebei nooit leert de bestuurder te worden van je eigen hormonen. In de zin van dat het niet verkeerd is om jezelf aan te leren vasthoudend te zijn. Ik besef dat het totaal het andere uiterste is.

Ik zou mezelf nooit schuldig voelen over seks waarover consensus was. Het is gezond om taal te vinden om de ander de liefde en de lust te verklaren. En dat hoeft wat mij betreft zich helemaal niet te beperken tot een geestelijke uitwisseling. Maar binnen de seks zijn er nog zoveel spannende dingen te bedenken die je laten groeien tot beter dan de 'simpele' daad.

[mpc007]

Volgens mij sla je zelf al de spijker op de kop en probeer je middels een 'neutrale' vraagstelling te checken of je een valide punt hebt. Ik denk dat je punt valide is. Ik heb die hypocriete focus op seks nooit begrepen. Volgens mij is het verheffen van 'seksloosheid' net zo maniakaal als het achternalopen van ieder opkomend lustgevoel.

Toch zitten er niet alleen negatieve kanten aan 'geen seks voor het huwelijk' het andere uiterste is dat je allebei nooit leert de bestuurder te worden van je eigen hormonen. In de zin van dat het niet verkeerd is om jezelf aan te leren vasthoudend te zijn. Ik besef dat het totaal het andere uiterste is.

Ik zou mezelf nooit schuldig voelen over seks waarover consensus was. Het is gezond om taal te vinden om de ander de liefde en de lust te verklaren. En dat hoeft wat mij betreft zich helemaal niet te beperken tot een geestelijke uitwisseling. Maar binnen de seks zijn er nog zoveel spannende dingen te bedenken die je laten groeien tot beter dan de 'simpele' daad.

Dank voor je reactie. Zoals bovenaan genoemd is dit slechts een gedachtegang, en niet per definitie mijn eigen standpunt op dit gebied. Het is naar mijn mening inderdaad wel een interessante positie tegenover het vele niet beargumenteerde geluid uit bepaalde hoek. Wat betreft de hypocriete focus ben ik het denk ik wel met je eens dus. Dat er niet alleen negatieve kanten aan het verhaal zitten is vanzelfsprekend. Zoals geschreven vind ik het nog veel vreemder om in de eerste week (bij wijze van spreken) gelijk alles uit de kast te trekken, en het leren van een beetje zelfbeheersing kan ook zeker geen kwaad, en is zelfs hard aan te raden denk ik.

Je opmerking over het niet schuldig voelen volg ik minder; hoewel het logisch lijkt om het daarmee eens te zijn en dat onder normale omstandigheden ook zo is zou ik mezelf met consensus denk ik alsnog niet erg geweldig voelen na een onenightstand of vreemdgaan

[yobem]

hoewel het logisch lijkt om het daarmee eens te zijn en dat onder normale omstandigheden ook zo is zou ik mezelf met consensus denk ik alsnog niet erg geweldig voelen na een onenightstand of vreemdgaan

Dat kan ik me voorstellen, consensus is ook niet de enige peiler denk ik, wel één van de belangrijkste. De geestelijke vrucht is voor mijzelf een handige lijdraad. Bouwt het op tot liefde, vrede, barmhartigheid etc. (daartegen is geen wet gal. 5) Of breekt het af tot overspel, hoererij, onreinigheid etc.

Dat zijn meer principe-denkers dan wetmatigheden. En daarom volgens mij bruikbaarder om te determineren wat goed/beter is in bepaalde (unieke) afwegingen.

[mpc007]

Nog iemand anders een idee / mening?

[schelpje3]

Daarbij volgt dan de vraag aan jullie; hoe ga je om met het verschil in fysieke en geestelijke relatie dat na verloop van tijd kan ontstaan? Zoiets zou na verloop van jaren uit kunnen lopen (je kent elkaar echt, maar mag niet verder gaan op lichamelijk gebied) waardoor je verkering in zijn geheel ongemakkelijk aan kan gaan voelen.

Even verkort, want het is een lang verhaal. Ik heb je uiteindelijke vraag er uitgelicht.
De verkeringstijd is er om uit te vinden of je het leuk hebt met elkaar, maar meer nog, of de kans groot is dat je het na 40 jaar (of langer) nog steeds leuk hebt.
Leuk wordt bij iedereen af en toe minder leuk, daar ontkom je niet aan.
Op dit forum gaan we van de Bijbelse norm uit. Deze zegt dat een man zijn vader en moeder zal verlaten (dat betekent dus trouwen) en zijn vrouw aanhangen, en pas DAN zullen ze tot één vlees zijn!
Niet eerder!
Dat lijkt voor de moderne mens onmogelijk en overdreven, maar dit gebod is heilzaam.
Als er niet eerst een geestelijk toegroeien is naar elkaar, kun je ook niet lichamelijk één worden.
De seksualiteit is in de vorige eeuw al helaas verworden tot een wegwerpartikel, met alle kwalijke gevolgen van dien.

Ik weet niet hoe het met veel meiden tegenwoordig is, maar als je topless met je vriend op het strand gaat liggen, is dat wel "de kat op het spek binden". Niet doen dus.

[coby]

Even verkort, want het is een lang verhaal. Ik heb je uiteindelijke vraag er uitgelicht.
De verkeringstijd is er om uit te vinden of je het leuk hebt met elkaar, maar meer nog, of de kans groot is dat je het na 40 jaar (of langer) nog steeds leuk hebt.
Leuk wordt bij iedereen af en toe minder leuk, daar ontkom je niet aan.
Op dit forum gaan we van de Bijbelse norm uit. Deze zegt dat een man zijn vader en moeder zal verlaten (dat betekent dus trouwen) en zijn vrouw aanhangen, en pas DAN zullen ze tot één vlees zijn!
Niet eerder!

Inderdaad en wat is belangrijker: geld, een mooi feest en wat de mensen ervan denken of wat God zegt?
Wat let je om te trouwen? Als er iets is wat je tegenhoudt, laat dat je dan ook tegenhouden seks te hebben. Ik had een pas getrouwd stel in het studentenhuis die samen in een kamer woonden. Niet echt ideaal, maar ze wilden doen wat God zegt en waren er aan toe.

[mpc007]

Even verkort, want het is een lang verhaal. Ik heb je uiteindelijke vraag er uitgelicht.
De verkeringstijd is er om uit te vinden of je het leuk hebt met elkaar, maar meer nog, of de kans groot is dat je het na 40 jaar (of langer) nog steeds leuk hebt.
Leuk wordt bij iedereen af en toe minder leuk, daar ontkom je niet aan.
Op dit forum gaan we van de Bijbelse norm uit. Deze zegt dat een man zijn vader en moeder zal verlaten (dat betekent dus trouwen) en zijn vrouw aanhangen, en pas DAN zullen ze tot één vlees zijn!
Niet eerder!
Dat lijkt voor de moderne mens onmogelijk en overdreven, maar dit gebod is heilzaam.
Als er niet eerst een geestelijk toegroeien is naar elkaar, kun je ook niet lichamelijk één worden.
De seksualiteit is in de vorige eeuw al helaas verworden tot een wegwerpartikel, met alle kwalijke gevolgen van dien.

Ik weet niet hoe het met veel meiden tegenwoordig is, maar als je topless met je vriend op het strand gaat liggen, is dat wel "de kat op het spek binden". Niet doen dus.

Dank voor je reactie

De tekst die je aanhaalt ken ik ook, en is volgens mij de meest gebruikte icm dit onderwerp. Echter; wat zouden de gedachten hierachter echt geweest zijn? Als het gaat om het creëren van een goede situatie om een gezin te stichten ben ik het met je eens, dan is trouwen de beste optie. Dat is tegenwoordig wat minder relevant. Ook de situatie was toen (omgang man / vrouw algemeen, uithuwelijken, meerdere vrouwen etc.) wel wat anders dan nu. Dus wat kan je hier uithalen (als je de culture verschillen weglaat) waardoor het vers nu nog minstens zo relevant is als toen (is eigenlijk mijn vraag )?

De heilzaamheid van het gebod zit er denk ik onder andere terecht in dat je op beide terreinen naar elkaar toegroeit, zoals je zelf ook schrijft. Het is daardoor inderdaad onlogisch om wel lichamelijk maar niet geestelijk naar elkaar te groeien. Maar is andersom dan niet net zo onlogisch? Wel geestelijk (wat zeker als je meerdere jaren verkering hebt toch wel plaatsvindt - als het goed is) maar niet fysiek?

Wat betreft je laatste opmerking natuurlijk eens. Dat staat persoonlijk ook mijlenver af van wat we zelf zouden doen. Het is dan misschien ook wel een beetje een extreem voorbeeld

[schelpje3]

Ik denk niet dat het haalbaar is om helemaal niks te doen.
Maar je moet voor jezelf wel uitvinden, tot hoever je kunt gaan, zonder dat er gevaar is voor grensoverschrijdend gedrag.
Eenmaal over die grens, is het moeilijk om erachter te blijven.
Als je bij jezelf merkt, dit is onmogelijk geworden, zou ik besluiten om te gaan trouwen.
I.i.g. praten, praten en praten. Dit is het allerbelangrijkste!

En de Bijbel is toen geschreven, maar geldig voor alle tijden.

In zijn algemeenheid zie ik (als opoe herfst intussen ) dat jonge mensen iets NU willen. Er is nauwelijks geduld om ergens voor te sparen, desnoods leen je het.
Het is een verandering die ik bij mijn eigen kinderen ook zie.
Hun eerste mobieltje waren ze dolblij mee, dat moest natuurlijk een smartphone worden, na bijna 2 jaar abonnement is er onrust en moet er een nieuwe komen.
Zomaar een voorbeeld hoor.
Een bloem moet de tijd hebben om uit de knop te komen. Wanneer je die knop open gaat peuteren, zal de bloem nooit tot volle bloei komen!
Ik wens je een gezegende voorbereidingstijd

[coby]

Dank voor je reactie

De tekst die je aanhaalt ken ik ook, en is volgens mij de meest gebruikte icm dit onderwerp. Echter; wat zouden de gedachten hierachter echt geweest zijn?

Het is goed voor een man een vrouw niet aan te raken: dan krijg je al een band voordat je iemand echt kent.
Met het oog op de gevallen van hoererij onder u moet iedere man zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man. Je wilt niet niet weten hoeveel mensen in deze val trapten, ach we trouwen toch wel, en dat het dan toch uitging of ze gedoe kregen in hun huwelijk. Het lijkt me best lastig als je nog studeert en allebei in een andere stad woont en geen geld hebt. Maar i.p.v. dan te LATten, kun je ook naar het gemeentehuis gaan op maandagochtend, kost niks, dan is het je wettige vrouw en heb je de bescherming van God erover (daar gaat het om) en leef je als je wilt in 2 studentenkamers. Dat is toch geen doodzonde volgens de Bijbel? Zat evangelisten in het buitenland, waarbij de vrouw hier was met de kids vroeger. En dan vier je een leuk feest en ga je echt samenwonen wanneer je wilt. Probleem is echter als je seks gaat hebben, dat je dan ook altijd bij elkaar wilt zijn en dan alsnog gaat samenwonen of trouwen.

[mpc007]

Ik denk niet dat het haalbaar is om helemaal niks te doen.
Maar je moet voor jezelf wel uitvinden, tot hoever je kunt gaan, zonder dat er gevaar is voor grensoverschrijdend gedrag.
Eenmaal over die grens, is het moeilijk om erachter te blijven.
Als je bij jezelf merkt, dit is onmogelijk geworden, zou ik besluiten om te gaan trouwen.
I.i.g. praten, praten en praten. Dit is het allerbelangrijkste!

En de Bijbel is toen geschreven, maar geldig voor alle tijden.

In zijn algemeenheid zie ik (als opoe herfst intussen ) dat jonge mensen iets NU willen. Er is nauwelijks geduld om ergens voor te sparen, desnoods leen je het.
Het is een verandering die ik bij mijn eigen kinderen ook zie.
Hun eerste mobieltje waren ze dolblij mee, dat moest natuurlijk een smartphone worden, na bijna 2 jaar abonnement is er onrust en moet er een nieuwe komen.
Zomaar een voorbeeld hoor.
Een bloem moet de tijd hebben om uit de knop te komen. Wanneer je die knop open gaat peuteren, zal de bloem nooit tot volle bloei komen!
Ik wens je een gezegende voorbereidingstijd

Eens met het eerste wat je schrijft. Het is inderdaad (heel) belangrijk er over te kunnen praten; en dat er in ieder geval overeenstemming is over wat je op dat moment doet. Eenmaal over de grens; is direct trouwen naar mijn mening te simpel geredeneerd. Het hangt er vanaf waar je op dat moment zit, maar als de het daar tijd voor is kan je ook de grens verschuiven

In principe is de Bijbel en de boodschap die erin staat geldig voor alle tijden, maar je kunt natuurlijk niet alles letterlijk nemen. Veel dingen zijn toch cultuurgebonden, en het is denk ik beter daar de echte, altijd geldende boodschap uit te halen dan vast te lopen op 'uiterlijkheden'. We doen tenslotte ook niet meer aan meerdere vrouwen, als wat jij zegt altijd zou opgaan zou dat geen enkel probleem mogen zijn.

Het klopt wel dat de tijdgeest op dit moment er een is van zoveel mogelijk zo snel mogelijk (postmodernisme), maar ik denk dat een verkering van meerdere jaren (los van alles wat je daarin doet) op zich al een redelijk betrouwbaar beeld geeft of je daar tegen bestand bent. Je opmerking van de bloem is mooi, maar ik denk wel dat je daarin niet voorbij moet gaan in het feit dat sommige mensen misschien al eerder klaar zijn / tot bloei komen dan pas na het trouwen, dit is vooral iets persoonlijks denk ik?

@Coby, natuurlijk kan het altijd uit gaan. Maar wat ik dus probeer te zeggen is dat ook al heb je fysiek niets 'gedaan' je oude verkering alsnog vervelende gevolgen kan hebben door alles wat je geestelijk gedeeld hebt. Dat kan echt net zo lang blijven hangen als iets lichamelijks, denk ik..
Het maandagochtend naar het gemeentehuis gaan en op die manier trouwen vind ik apart, net of je alleen trouwt om een briefje te krijgen waarop staat dat het vanaf nu 'mag'. Sterker nog; als ik trouw, zou ik dat doen met familie erbij, en in de kerk, en met allerlei dingen erbij waardoor duidelijk is dat het een bijzondere dag is. Trouwen zoals dat in NL gaat zou ik doen om andere redenen (aan familie / voor God laten zien dat je écht met diegene verder wil en dus ook met die persoon een gezin wil vormen). Ik vind het behoorlijk hopeloos ogen als je op die manier 'afgeraffeld' gaat trouwen om maar van de verleiding af te zijn. De situatie van twee mensen die na twee jaar verkering seks hebben en na vier jaar trouwen komt op mij dan nog natuurlijker / netter over.

[Lalage]

Studeren jullie in verschillende steden? Met andere woorden: is het echt geen optie om al te gaan trouwen?
Wij hebben vier jaar verkering gehad en zijn getrouwd toen we allebei afgestudeerd waren, daar waren we toen wel aan toe.

Het was ook altijd wel een 'hot issue' bij onze studentenvereniging Het was wel prettig om mensen om je heen te hebben die in hetzelfde schuitje zitten, zonder er in details op in te gaan.

[EenVasteBurcht]

Hou je echt van haar? Wil je de rest van je leven met haar delen?

Ik zou zeggen, zoek een baantje, stop een halfjaar met je studie en ga fulltime werken. Geef in de zomer een trouwfeest, en ga getrouwd verder met je studie.

====


Ik snap dat dit in deze tijd een beetje bot gezegd is, omdat dit in de wereld niet gangbaar is. Maar wat is er in principe op tegen? De Bijbelse norm is: seks binnen het huwelijk, met dien verstande dat er in die tijd vrij snel werd getrouwd. Als het duidelijk was dat het goed klikte, en de ouders waren het er mee eens, dan trouwden ze. Heel simpel. Geen jaren verlovingstijd waarin het verleidelijk was om al seks te hebben. In onze cultuur is het anders, je bent langer verloofd. Maar je kunt je afvragen of dat nu zo nodig is, die lange verloving. Je weet het toch al zeker? Waarom dan nog zo lang wachten?

Ik ken mensen die zeggen (en ik heb het zelf ook wel eens gezegd): als je zo zeker weet dat je gaat trouwen, maar je kunt dat financiëel nog niet, dan is het geoorloofd om seks te hebben. Maar eigenlijk is dat natuurlijk een vreemde redenering; je past dan de Bijbelse norm aan aan wat in onze wereld gangbaar is, zo'n manier van denken is niet bijbels. Trouwen hoeft namelijk zo duur niet te zijn, en als je dat wel wil, is er in ons land altijd wel ergens aan geld te komen. Trouwen hoeft ook niet meteen te betekenen 'samen een huisje kopen en kinderen krijgen'. Dat kan ook wachten tot ná de studie, eventueel neem je tijdens de studie samen een leuk appartementje zodra je getrouwd bent (scheelt nog in de kosten ook).

[visje36]

Zou eerst studie afmaken en baan willen hebben, en sparen (voor huwelijk) en eventueel daarna appartement zoeken voor samen wonen/trouwen.

[Lalage]

Zou eerst studie afmaken en baan willen hebben, en sparen (voor huwelijk) en eventueel daarna appartement zoeken voor samen wonen/trouwen.

Ik ben blij dat wij daar niet op hebben gewacht! We zijn meteen getrouwd na het afstuderen, zoals destijds gebruikelijk was in onze kringen (christelijke studentenverenigingen). Het was een low budget bruiloft, maar een geweldig feest! En dankzij de envelopjes en onze ouders heeft het ons alles bij elkaar amper iets gekost.
Ons appartement was trouwens wel duurder dan twee studentenkamers, maar als je eenmaal werkt dan kan je je dat wel veroorloven.